Σύναξη κατηχητών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας (φωτο)

Katichites Sep2020 1

Katichites Sep2020 1

Την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Μετά τον εσπερινό έλαβε χώρα σύναξη κατηχητών και κυκλαρχών της Ιεράς Μητροπόλεως με την ευκαιρία της ενάρξεως της νέας κατηχητικής χρονιάς. Μίλησε ο Σεβασμιώτατος καθώς επίσης ο Αρχιμ. Παύλος Σταματάς παρουσίασε το νέο κατηχητικό βοήθημα που συνέγραψε και στη συνέχεια ο Αρχιμ. Ιερεμίας Γεωργαλής παρουσίασε τα βοηθήματα για τους κυκλάρχες. Τέλος μίλησε ο Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος και ενημέρωσε για την διαδυκτιακή παρουσία της Ιεράς Μητροπόλεως στον τομἐα της κατήχησης και τη συνεργασία της με την Εκκλησία της Ελλάδος και άλλες Ιερές Μητροπόλεις.

Στο τέλος της συνάξεως ο Σεβασμιώτατος διένειμε τα διοριστήρια στους κατηχητές και κυκλάρχες.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ αὔριο τή μνήμη ἑνός μεγάλου ἱεράρχου καί θεολόγου της, ἑνός ἁγίου μαθητοῦ τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου. Ἑνός ἀνωτάτου δικα­στοῦ πού ἄκουσε τό κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου στήν Ἀθήνα καί πίστευσε ἀμέσως, ὅπως μαθαί­νου­με ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀποστό­λων, ὅταν κάποιοι ἄλλοι συμπο­λίτες του, εἶπαν τόν ἀπόστολο Παῦλο ὅτι θά τόν ξανακούσουν.

Καί ὄχι μόνο πίστευσε ὁ ἅγιος Διονύσιος, ἀλλά ἔγινε καί ἐπί­σκο­πος Ἀθηνῶν καί, σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, κή­ρυξε τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στή Γαλλία καί ἦταν μάλιστα ἕνας ἀπό τούς ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι ἔφθα­σαν μαζί μέ τούς μαθητές τοῦ Χρι­στοῦ ἐναέριοι στή Γεθσημανῆ καί παρίσταντο στήν Κοίμηση τῆς Θεο­­τόκου. Ἀξιώθηκε ἀκόμη οὐρα­νίων ἀποκαλύψεων καί ἐν τέλει μαρτύρησε γιά τόν Χριστό, ὅπως ἀκούσαμε προηγουμένως καί στούς ὡραίους ὕμνους τοῦ Ἑσπε­ρινοῦ.

Ἀποτελεῖ, λοιπόν, ἀγαθή συγκυ­ρία τό γε­γο­νός ὅτι ἡ φετινή πρώτη σύναξη τῶν κατηχητῶν καί κατη­χη­τριῶν, τῶν κυκλαρχῶν καί τῶν κυκλαρχισσῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μη­τρο­πόλεως πραγματοποιεῖται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, μέ τήν προσω­πι­κότητα καί τή ζωή τοῦ ὁποίου μᾶς συνδέει ὁ κοινός μας διδάσκαλος, ὁ κοινός μας ἀπόστολος, ὁ οὐρα­νο­βάμων ἀπόστολος Παῦλος.

Εὐχαριστοῦμε καί δοξάζουμε τόν Θεό γιατί μᾶς δίδει ἀπόψε τή δυ­νατότητα νά πραγματοποιήσουμε, τηρώντας πάντοτε τίς ὁδηγίες τῶν ὑπευθύνων γιά τήν προστασία μας, αὐτή τή σύναξη διά ζώσης, καί νά ἐπικοινωνήσουμε μεταξύ μας, ἀνταλλάσσοντας σκέψεις γιά τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως κατά τό νέο ἐκκλη­σιαστικό ἔτος.

Ὅλοι γνωρίζουμε τίς δυσκολίες πού ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἀντιμε­τω­πίσουμε τήν περασμένη χρονιά ἐξαιτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορω­νοϊοῦ, ἡ ὁποία μᾶς ἀνάγκασε νά διακόψουμε κάπως ἀπότομα τό κατηχητικό ἔργο μέ τή μορφή πού τό γνωρίζαμε καί τό ἀσκούσαμε, ἀλλά καί νά δοκιμάσουμε νέους τρόπους ἐπικοινωνίας τόσο μέ τά παιδιά τῶν Κατηχητικῶν μας σχο­λείων ὅσο καί μέ τούς μεγαλυτέ­ρους ἀδελφούς μας μέσω τοῦ δια­δικτύου. 

Γι᾽ αὐτό καί θέλω νά εὐχαρι­στή­σω ἰδιαιτέρως ὅσους ἀπό τούς κα­τηχητές καί τίς κατηχήτριές μας ἀνέλαβαν τήν πρωτοβουλία νά συ­νεχίσουν τό ἔργο τῆς κατηχή­σεως καί νά διατηρήσουν τήν ἐπα­φή μέ τούς μαθητές καί τίς μαθή­τριες τῶν Κατηχητικῶν χρησιμο­ποι­ώντας τά ἠλεκτρονικά μέσα, ἀλλά καί ὅσους καί ὅσες συνερ­γάσθηκαν καί συμμετεῖχαν στό πρόγραμμα «ΣυνΚατeχηση», στίς ἐκπομπές διαδικτυακῆς κατηχή­σεως παιδιῶν καί ἐνηλίκων πού ὀργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας τόν περασμένο Μάιο γιά νά καλύ­ψει τό κενό πού προέκυψε ἐξαι­τίας τῶν μέτρων προστασίας ἀπό τόν κορωνοϊό, καί βεβαίως καί ὅλους τούς πατέρες πού συνέ­πραξαν στήν προσπάθεια αὐτή καί συμμετεῖχαν στά διαδικτυακά κατηχητικά μαθήματα.

Οἱ δυσκολίες πού ἀντιμετω­πί­σαμε τήν περασμένη χρονιά ἦταν πρωτόγνωρες καί ἀποτελοῦσαν μία πρόκληση γιά νά δοκιμα­σθοῦ­με ὅλοι μας καί νά βροῦμε νέους τρόπους καί νέα μέσα τά ὁποῖα μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε στό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἐκκλη­σίας μας, καθώς πιστεύουμε ἀκρά­δαντα ὅτι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέ­δεται», ἀλλά μπορεῖ νά συνε­χίσει νά τρέχει καί νά φθάνει στούς ἀνθρώπους κάθε ἡλικίας, κάτω ἀπό ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.

Συγχρόνως ὅμως ἔχουμε ἱερό κα­θῆκον καί ὑποχρέωση, ἰδιαίτερα ὑπό τίς πρωτόγνωρες αὐτές συν­θῆκες τῆς πανδημίας πού ζοῦμε, νά προσφέρουμε στούς ἀδελφούς μας ἐνίσχυση καί παρηγορία, τήν ἐνίσχυση καί τήν παρηγορία τήν ὁποία μᾶς δίδει ὁ Χριστός καί ὁ σύνδεσμος μαζί του καί μέ τήν Ἐκκλησία του.

Ἔχοντας, λοιπόν, ὅλοι μας ἀπο­κο­μίσει πολύτιμες ἐμπειρίες ἀπό τόν περασμένο χρόνο, βρισκόμα­στε καί πάλι σέ μία νέα ἀφετηρία. Ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία μας διά τοῦ Ἐπισκόπου σᾶς καλεῖ ὅλους καί ὅλες νά ἐργασθεῖτε καί νά συνεργασθεῖτε στό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, εἴτε αὐτό ἀπευθύνεται σέ μικρό­τερα ἤ μεγαλύτερα παιδιά, εἴτε σέ ἐνήλικες, γιατί ὅλοι ἔχουμε ἀνά­γκη ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη νά γνωρίσουμε περισσότερο τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, νά γνωρίσουμε τούς ἁγίους μας καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, νά γνωρίσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή.

Κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι γνω­ρίζει ἀρκετά γιά τόν Θεό καί γιά τήν πίστη, γιατί ἡ γνώση αὐτή δέν ἐξαντλεῖται ποτέ. Εἶναι μία διαρκής ἀναζήτηση καί μία διαρ­κής ἐμπειρία τήν ὁποία ἀποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κάθε ἄνθρωπος, μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί μέ τόν προσωπικό του ἀγώνα. Καί στό σημεῖο αὐτό συνίσταται καί ἡ δική σας συμ­βολή καί συμμετοχή στό κατηχη­τικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πόλεως: νά βοηθήσετε τούς ἀδελ­φούς μας κάθε ἡλικίας νά προσεγ­γίσουν καί νά γνωρίσουν τόν Θεό μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, μέσα ἀπό τούς λόγους τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τή ζωή τῶν ἁγίων μας, ἀλλά καί μέσα ἀπό τήν προσωπική τους συμμετοχή στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τή λειτουρ­γική καί τή μυστηριακή πρωτί­στως, καθώς καί μέσα ἀπό τή συμ­μετοχή τους στίς δράσεις τῆς κάθε ἐνορίας.

Μπορεῖ οἱ περιορισμοί πού συνε­χίζουν νά ὑφίστανται λόγω τῆς παν­δημίας νά δυσκολεύουν σέ κά­ποιες περιπτώσεις τό κατηχητικό μας ἔργο, ἀπό τήν ἄλλη ὅμως πλευρά μᾶς δίδουν ἔναυσμα γιά νά δραστηριοποιηθοῦμε περισσό­τε­ρο, ὥστε νά βοηθήσουμε τούς ἀδελφούς μας πού ζοῦν, ὅπως καί ὅλοι μας, μία κατάσταση πού ἄλ­λαξε τή ζωή μας, πού δημιούρ­γη­σε σέ πολλούς φόβο, ἀνασφάλεια ἀκόμη καί κατάθλιψη, καθώς ὅλοι στερηθήκαμε καί στερούμεθα προσ­φιλῆ μας πρόσωπα, συνήθειες πού εἴχαμε ἐπί χρόνια, προσω­πικές ἀλλά καί συλλογικές, ὅπως οἱ κατασκηνώσεις μας, καί ἀκόμη χειρότερα χάσαμε ἀνθρώπους μας ἐξαιτίας τοῦ κορωνοϊοῦ.

Ὅλα αὐτά εἶναι ἀλλαγές στή ζωή μας, τίς ὁποῖες ἐφόσον ἐπέτρεψε καί ἐπιτρέπει ὁ Θεός, θά πρέπει νά τίς ἀποδεχθοῦμε μέ πίστη καί ὑπο­μονή, χωρίς νά ἀντιδροῦμε, χωρίς νά ἐπαναστατοῦμε, μέ τή βεβαιό­τητα ὅτι Ἐκεῖνος θά δώσει «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν αὐτοῦ», ἀλλά κυρίως ὅτι μᾶς ἔδω­σε τόν πειρασμό αὐτό γιά νά ὠφε­ληθοῦμε πνευματικά. 

Αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά τό κατα­νοή­σουμε ὅλοι, καί νά ἐξετάσει ὁ καθένας μας πῶς μπορεῖ νά ὠφε­ληθεῖ ὁ ἴδιος, ἀλλά καί νά ὠφε­λήσει τούς ἀνθρώπους γύρω του· πῶς μποροῦμε νά ὠφελήσουμε τά παιδιά καί τούς νέους τῶν Κατη­χη­τικῶν μας Σχολείων καί τούς ἀδελφούς μας πού παρακολου­θοῦν τούς κύκλους μελέτης Ἁγίας Γραφῆς.

Καί αὐτό θά πρέπει νά τό ἐξετά­σουμε χωρίς νά παραβλέπουμε τό γεγονός ὅτι ἡ πανδημία δέν ἔχει περάσει. 

Βλέπουμε, ἄλλωστε, ὅλοι μας τί συμβαίνει σέ πολλές περιοχές τῆς χώρας μας, ἀκόμη καί γύρω μας, καθημερινά, τό τελευταῖο διάστημα, μέ τήν αὔξηση τῶν κρουσμάτων καί δυστυχῶς καί τῶν θανάτων. Εἶναι μία πραγματικότητα τήν ὁποία θά πρέπει νά τήν λάβουμε ὑπόψη μας καί γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά λειτουργήσουν φέ­τος τά Κατηχητικά μας σχολεῖα καί οἱ Κύκλοι. Θά πρέπει καί οἱ ἴδιοι νά τηρεῖτε τίς ὁδηγίες προστασίας καί νά φροντίζετε ὥστε νά τηροῦνται καί ἀπό ὅσους συμμετέχουν, προκειμένου νά μήν ἀντιμετωπίσουμε δυσάρεστες κα­τα­στάσεις μεταξύ τῶν ἀδελφῶν μας πού παρακολουθοῦν τά Κατη­χητικά καί τούς κύκλους, ἀλλά καί προκειμένου νά μήν δημιουρ­γοῦνται προβλήματα καί ἀντιδρά­σεις στίς οἰκογένειες τῶν παιδιῶν.

Ἡ πανδημία αὐτή ὑπάρχει στή ζωή μας καί δέν ὠφελεῖ κανέναν καί τίποτε οὔτε νά ἀρνούμεθα τήν ὕπαρξή της οὔτε νά ἀρνούμεθα τούς τρόπους καί τά μέσα πού μᾶς ὑποδεικνύονται ἀπό τούς εἰδικούς γιά τήν προστασία μας ἀπό αὐτήν. 

Δυστυχῶς, καί τό ἔχω πεῖ ἐπα­νει­λημμένα, ὥστε νά γίνεται ἴσως καί κουραστικό, παρατηρῶ ὅτι ὑπάρ­χουν κάποιοι πού ἐμμένουν στίς ἀπόψεις τους καί παρασύρουν καί ἄλλους. Ὁ κορωνοϊός εἶναι ἕνας πειρασμός, εἶναι μία δοκιμασία τήν ὁποία ἐπέτρεψε ὁ Θεός, γιά λό­γους πού Ἐκεῖνος γνωρίζει. Ἀντί, λοιπόν, νά ἀρνούμεθα ὅτι ὑπάρ­χει ἤ νά ἐπικαλούμεθα διά­φορες συνωμοσίες γιά τήν «εἰσα­γω­γή» της, καλό θά εἶναι νά ἀξιο­ποιήσουμε τήν εὐκαιρία αὐτή γιά νά ἐξασκηθοῦμε στήν ὑπομονή, στήν ὑπακοή καί στήν προσευχή. Δέν μᾶς ἀπα­γορεύει κανείς νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία ἤ νά μεταλαμβά­νουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἄς κάνουμε ὅμως ὑπακοή στούς εἰδικούς καί ἄς ἀκολου­θοῦ­με τίς ὁδηγίες πού δίδουν οἱ ὑπεύθυνοι ἰατροί γιά νά προφυλα­χθοῦμε καί νά προφυλάξουμε καί τούς ἀδελφούς μας. 

Δέν εἶναι ἀπόδειξη εὐσεβείας ἤ πίστεως νά μήν παίρνουμε τά ἀπα­ραίτητα μέτρα ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς σώσει. Ναί, πι­στεύουμε ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς σώσει, ὅπως μπορεῖ νά μᾶς σώσει καί ἀπό κάθε ἄλλη ἀσθένεια. Ἀλλά ὁ Θεός δέν μᾶς σώζει, ἐάν ἐμεῖς ἐγωιστικά ἐμμένουμε στό δικό μας θέλημα καί δέν ἀκολουθοῦμε τίς ὑποδείξεις τῶν ἰατρῶν, πού Ἐκεῖ­νος μᾶς συστήνει νά σεβόμεθα, ὅπως τό κάνουμε ὅλοι ἄλλωστε γιά ὅλες τίς ὑπόλοιπες ἀσθένειες. 

Ὁ Θεός ἀκόμη δέν μᾶς σώζει, ὅταν ἐμεῖς προβάλλουμε ἐγωι­στι­κά τή δική μας δῆθεν πίστη, νομί­ζοντας μάλιστα ὅτι τήν ὁμολο­γοῦμε ὡς μάρτυρες, κατακρί­νο­ντας καί καταδικάζοντας ὅλους τούς ὑπολοίπους, ἀκόμη καί κλη­ρικούς καί ἱεράρχες καί τήν ἴδια τήν Ἱερά Σύνοδο, γιατί τάχα ἔχουν ἔλλειψη πίστεως. 

Καί συμβαίνει μερικές φορές καί τό ἀκόμη χειρότερο, νά διαφημί­ζου­με τήν πίστη μας, ὅταν δέν μᾶς κοστίζει, ἀλλά ὅταν πληροφορού­μεθα ὅτι ἔρχεται ἔλεγχος τῶν ἀρχῶν, πού δέν τόν κάνουν, γιατί ἀμφισβητοῦν τήν πίστη μας, ἀλλά γιατί ἔχουν χρέος νά προστα­τεύ­σουν τήν ὑγεία, ἰδίως τῶν εὐπα­θῶν ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι πλήρωσαν ὅλους αὐτούς τούς μῆνες βαρύ τίμημα τῆς ἐπιπολαιό­τητος ἤ τῆς ἀνευθυνότητος κά­ποιων, τότε φοροῦμε τή μάσκα πού τόσο κατακρίνουμε καί βγαί­νουμε στό προαύλιο, γιά νά μήν πληρώσουμε τό πρόστιμο. 

Δέν εἶναι αὐτό ὑποκρισία, δέν εἶναι ἀπάτη καί ἐμπαιγμός τοῦ Θεοῦ; Πιστεύουμε ποτέ ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά εὐαρεστεῖται ἀπό μία τέτοια συμπεριφορά; Οἱ μάρτυρες καί οἱ ὁμολογητές τῆς πίστεως ἐπέμεναν στήν ὁμολογία τους μέχρι τέλος, χωρίς νά ὑπολο­γί­ζουν οὔτε τόν θάνατο, ἐνῶ ὅσοι λένε ὅτι τούς ἀκολουθοῦν, φοβοῦμαι ὅτι φοροῦν τελικά τή μάσκα τῆς ὑπο­κρισίας καί τοῦ ἐμπαιγμοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα αὐτά τά φαινόμενα, τά ὁποῖα ἀπό ὑπερβάλλοντα ζῆλο καί παρασυρόμενοι κάποιοι ἀδελφοί μας ζοῦν καί δημιουργοῦν, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἐγωιστικά φαινόμενα ἀνυπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ μέ τό πρόσχημα μάλιστα τῆς εὐσεβείας, πού ἀντί νά ἀξιο­ποιοῦν τή δοκιμασία αὐτή πρός πνευματική ὠφέλεια, σκανδα­λί­ζουν τούς ἀνθρώπους, δημιουρ­γοῦν σχίσματα στήν Ἐκκλησία καί στίς ἐνορίες, ἀπομακρύνουν τούς ἀδελφούς τους ἀπό τόν Θεό καί δίδουν ἀφορμή στούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας νά τήν συκοφαντοῦν, καί νά συκοφαντοῦν ἀκόμη καί αὐτό τό ἱερώτατο μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας.

Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὅλα αὐτά δέν ἔχουν καμία σχέση μέ ἐσᾶς, τούς στενούς συνεργάτες τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους προσφέρετε τή διακονία σας στό Κατηχητικό ἔργο γιά πολλά χρόνια, γιατί δέν μπο­ρῶ νά διανοηθῶ ὅτι εἶναι ποτέ δυνατόν νά καταστρέφετε ἕνα ἔργο γιά τό ὁποῖο καί σεῖς κοπιά­σατε, μαζί μέ τούς ἱερεῖς καί τόν Ἐπίσκοπό σας. 

Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στό κατηχητικό ἔργο ὡς ἔργο γενικά, ἀλλά στό ἔργο πού γίνεται μέσω τῶν Κατηχητικῶν σχολείων καί τῶν Κύκλων μελέτης Ἁγίας Γρα­φῆς στήν ψυχή κάθε ἀδελφοῦ μας ξεχωριστά.

Προσωπικά σέβομαι τήν ἐλευθερία τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί τή συναίσθηση εὐ­θύνης πού ἔχει ὄχι μόνο ἀπέναντι στόν ἑαυτό του ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους γύρω του. Γιατί, δυ­στυχῶς, ὅπως ὅλοι ἀκοῦμε τά κρούσματα τῆς πανδημίας εἶναι πλέον δίπλα μας, εἶναι ἀνάμεσά μας, καί τά θύματά της μεταξύ τῶν οἰκείων καί τῶν φίλων μας. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἔφυγε ἕνας ἱερέας, ὁ π. Δημήτριος, ἀπό τή Θεσσαλονίκη, τόν ὁποῖο εἶχα διά­κονο στόν Ἅγιο Δημήτριο γιά πολλά χρόνια, ὅταν διακονοῦσα κι ἐγώ ἐκεῖ ὡς ἱερεύς. Κόλλησε τόν κορωνοϊό δυστυχῶς στό Ἅγιο Ὄρος καί μέσα σέ λίγες ἡμέρες, σέ δύο ἑβδομάδες, ἔφυγε νέος στήν ἡλικία, ἀφήνοντας ἕξι παιδιά, βυθίζοντας στή θλίψη καί τήν οἰκογένειά του καί τήν ἐνορία του. Αὐτό τό ἀναφέρω ὡς ἕνα πρό­σ­φατο θλιβερό περιστατικό καί γιά νά μήν νομίζουμε ὅτι ὁ ἰός δέν κυκλοφορεῖ καί δέν μολύνει ὅλους μας! 

Δέν εἶναι βεβαίως ὁ μόνος. Πρόσ­φατα πληροφορήθηκα ὅτι ἀπό τήν ἴδια ἀσθένεια ἔφυγε καί ἡ σύζυγος ἑνός παλαιοῦ συνεργάτου τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τοῦ θεο­λόγου καί λυκειάρχου κ. Θωμᾶ Νί­τσιου. 

Εἶναι, λοιπόν, ἀνάγκη νά μήν ἀδιαφοροῦμε, νά εἴμαστε προ­σε­κτικοί, γιά νά μήν ἐκθέτουμε οὔτε τούς ἑαυτούς μας οὔτε τούς συνανθρώπους μας στόν κίνδυνο τῆς ἀσθενείας, ἀλλά νά προστα­τευ­όμεθα μέ τά μέσα πού διαθέ­τουμε καί παράλληλα νά προφυ­λάσσουμε καί τούς ἀδελφούς μας.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ συνθῆκες τίς ὁποῖες διαμορφώνει ἡ πανδημία εἶναι περιοριστικές γιά πολλές δρά­­σεις καί πτυχές τοῦ ἐκκλη­σια­στικοῦ μας ἔργου. Ἀκριβῶς γι᾽ αὐ­τό ὅμως ἔχουμε χρέος νά ἀνα­πληρώσουμε τά ἐλλείποντα μέ τόν ζῆλο καί τήν προσπάθειά μας, μέ τόν ἀγώνα καί τήν προσευχή μας.

Ἔχουμε πεῖ σέ πολλές εὐκαιρίες ὅτι δέν ἀρκοῦν μόνο τά λόγια μας, δέν ἀρκοῦν μόνο ὅσα λέμε στό Κατηχητικό ἤ στόν κύκλο μελέτης Ἁγίας Γραφῆς. Αὐτό πού διδά­σκου­με πρέπει καί νά τό ζοῦμε, πρέπει νά τό δείχνουμε μέ τή ζωή μας, μέ τό παράδειγμά μας. Γιατί τό παράδειγμά μας εἶναι ἡ πιό εὔγλωττη διδασκαλία. 

Ἄν δέν ἐφαρμόζουμε αὐτό πού διδάσκουμε, ἄς μήν περιμένουμε νά τό ἐφαρμόσουν ὅσοι μᾶς ἀκοῦν ἤ μᾶλλον, ἄς περιμένουμε πολλές φορές νά κάνουν καί τό ἀκριβῶς ἀντίθετο.

Ἡ ἐπιτυχία, λοιπόν, τοῦ ἔργου μας ἐξαρτᾶται ἑπομένως ἀπό τό παράδειγμά μας. Ἐξαρτᾶται ὅμως καί ἀπό τήν ἀγάπη καί τό ζῆλο μας γιά τό ἔργο πού ἐπιτελοῦμε. Πρέπει νά δείχνουμε ὅτι συμμε­τέ­χουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά, ὅτι δέν διακονοῦμε ἀπό ὑποχρέωση ἤ ἀπό ἀνάγκη, ἀλλά ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἀδελφούς μας, γιά τήν Ἐκ­κλησία, γιά τόν Χριστό. 

Τό κάνουμε γιατί ἀγαποῦμε τήν Ἐκκλησία, γιατί μᾶς γεμίζει ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη στόν Χριστό καί θέλουμε νά βοηθήσουμε καί τούς ἄλλους γύρω μας νά ζήσουν αὐτή τή χαρά πού ζοῦμε καί αἰσθα­νόμεθα ἐμεῖς κοντά στόν Χριστό.

Ὅταν πληροῦμε αὐτές τίς προϋ­πο­θέσεις καί ὅταν ἀπευθυνόμεθα στόν Θεό διά τῆς προσευχῆς καί τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς ἐνι­σχύ­σει στήν προσπάθειά μας καί νά εὐλογήσει τό ἔργο μας, τότε ἄς μήν ἀμφιβάλλουμε ὅτι θά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Καί ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι τό ἔργο πού ἐπιτελοῦμε, δέν εἶναι δικό μας ἔργο. Εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ. Στόν δικό του ἀμπελώνα ἐργαζόμεθα καί χωρίς τή δική του βοήθεια δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε τίποτε. Αὐτό σημαίνει ὅμως ἀκόμη ὅτι ὅλη ἡ προσπάθειά μας πρέπει νά κατατείνει στό νά ὁδηγοῦμε τούς ἀδελφούς μας στόν Χριστό, νά τούς συνδέουμε μαζί του καί μέ τήν Ἐκκλησία διά τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. 

Ὁ σκοπός μας δέν εἶναι νά ἐξαρ­τῶνται ἀπό ἐμᾶς, εἴτε εἴμεθα κλη­ρικοί εἴτε εἴμεθα κατηχητές ἤ κυ­κλάρχες, ἀλλά μέ τόν Χριστό, γιατί αὐτός εἶναι ἡ ἐλπίδα καί ὁ σωτήρας ὅλων μας. Αὐτόν χρεια­ζόμεθα, Αὐτόν ἔχουμε ἀνάγκη καί Αὐτός δίδει νόημα καί στή ζωή καί στήν πίστη μας. Αὐτός δίδει νόημα καί στό κατηχητικό μας ἔργο.

Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά εἶστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί στόν τρόπο τῆς κατηχήσεως, ἀνάλογα μέ τίς ἰδιαιτερότητες καί τήν ἡλικία. Εἶναι ἕνα ἔργο ἐξαιρετικά σοβαρό καί ἔτσι θά πρέπει νά τό ἀντιμε­τω­πίζετε σέ συνεργασία καί μέ τή συμ­παράσταση πάντοτε τῶν προϊ­σταμένων τῆς κάθε ἐνορίας ἀλλά καί τοῦ Γραφείου Ποιμαντικῆς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἡ ὁποία θέτει φέτος στή διάθεσή σας τρία βοη­θήματα, ἕνα γιά τά Κατηχητικά σχολεῖα, τό ὁποῖο ἐπιμελήθηκε ὁ π. Παῦλος Σταματᾶς, καί δύο γιά τούς κύκλους, τά ὁποῖα ἐπιμε­λήθηκε ὁ π. Ἱερεμίας Γεωργαλῆς, οἱ ὁποῖοι καί θά σᾶς ἐνημερώσουν στή συνέχεια σχετικά.

Εὑρισκόμεθα σήμερα στήν ἀρχή ἑνός νέου κατηχητικοῦ ἔτους, ἑνός ἔτους πού, παρά τίς δυσκο­λίες του, δέν παύει νά εἶναι μία δωρεά τοῦ Θεοῦ καί μία εὐκαιρία σωτηρίας γιά ὅλους μας. Ἄς τήν ἀξιοποιήσουμε καί γιά τόν ἑαυτό μας καί γιά τούς ἀνθρώπους πού μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας καλούμεθα νά διακονήσουμε.

Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους ἀπό καρδίας γιά τόν κόπο καί τήν ἀγάπη σας, γιά τή συνεργασία καί τή συμβολή σας στό ἔργο τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλη­σίας καί εὔχομαι ταπεινά καί πατρικά καί ἀπό καρδίας ὁ Χριστός νά εὐλογεῖ τούς κόπους καί τίς προσπάθειές σας καί νά σᾶς κατευθύνει μέ τόν φω­τισμό καί τή χάρη του.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ