Την Μεγάλη Δευτέρα το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε προηγιασμένη θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Δασκίου, που είναι το πιο απομακρυσμένο ορεινό χωριό της Ημαθίας. Μετά το τέλος της προηγιασμένης οι γυναίκες του χωριού τραγούδησαν στο Σεβασμιώτατο και τους ιερείς παραδοσιακά τραγούδια της Μεγάλης Εβδομάδος, έθιμο του χωριού που ονομάζεται «Λαζαρίνες».
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Ταῖς ἡδοναῖς μή δουλεύσας, ἀντεδοξάζετο παρά τοῦ βλέποντος τάς τῶν ἀνθρώπων καρδίας».
Ἀπό χθές εἰσήλθαμε, ἀδελφοί μου, στή Μεγάλη Ἑβδομάδα, στήν ἑβδομάδα κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς εἰσάγει στό νόημα τοῦ Πάθους καί τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας. Καί στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς προετοιμασίας μνημονεύει καί προβάλλει σήμερα τόν πάγκαλο Ἰωσήφ. Τόν προβάλλει, ἀφενός γιατί ὁ Ἰωσήφ, τόν ὁποῖο οἱ ἀδελφοί του πώλησαν γιά τριάκοντα ἀργύρια, ἀποτελεῖ προτύπωση τοῦ Κυρίου μας, καί ἀφετέρου γιατί θέλει νά μᾶς διδάξει μέ τή ζωή του τήν ἀνάγκη νά ἀγωνιζόμασθε καί νά μήν ὑποκύπτουμε στούς πειρασμούς, ἀλλά νά μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Οἱ πειρασμοί ἀποτελοῦν, ἀδελφοί μου, ἀναπόφευκτο στοιχεῖο τῆς ζωῆς μας. Δέν μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς πειρασμούς, γιατί οἱ πειρασμοί εἶναι ὁ τρόπος τοῦ διαβόλου νά μᾶς παρασύρει καί νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί τόν δρόμο του. Καί ὁ διάβολος δέν σταματᾶ ποτέ αὐτή τήν προσπάθεια, δέν κουράζεται ποτέ, ἀλλά βρίσκει πάντοτε πρόσωπα καί πράγματα μέ τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖ νά μᾶς δελεάσει καί νά μᾶς ἐξαπατήσει, ὥστε νά μᾶς κάνει νά παραβοῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Καί ἄν σκεφθοῦμε, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ διάβολος δέν δίστασε νά ἐμφανισθεῖ ἀκόμη καί ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ, κατά τό διάστημα τῆς τεσσαρακονθημέρου νηστείας του, πρίν νά ἀρχίσει τή δημόσια ζωή του, καί νά προσπαθήσει μέ τρεῖς πειρασμούς, μέ τρεῖς προκλήσεις, νά τόν ἐξαπατήσει γιά νά τόν προσκυνήσει, ἀντιλαμβανόμασθε ὅτι τίποτε δέν τόν ἐμποδίζει νά κάνει τό ἴδιο καί σέ μᾶς πού εἴμασθε ἀσθενεῖς ὡς πρός τή φύση μας καί ἐπιρρεπεῖς πρός τό κακό.
Τό ἴδιο ἔκανε καί στήν περίπτωση τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ, τόν ὁποῖο τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
Ἦταν ἕνα ἀπό τά μικρότερα παιδιά τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ ὁ Ἰωσήφ, τόν ὁποῖο πούλησαν, ὅπως εἴπαμε, οἱ ἀδελφοί του, καί ἔτσι βρέθηκε στήν Αἴγυπτο. Ἕνα νέο παιδί σέ τρυφερή ἡλικία δέν βρέθηκε μόνο μακριά ἀπό τό οἰκογενειακό του περιβάλλον μέ ἕνα τρόπο σκληρό καί ἄδικο, ἀλλά καί σέ μία χώρα εἰδωλολατρική, ξένη πρός τίς παραδόσεις καί τήν πίστη τοῦ Ἰσραήλ.
Αὐτό ἀποτελοῦσε ἤδη ἕναν πειρασμό πού θά μποροῦσε νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό. Ἀλλά σέ αὐτόν προστέθηκε καί ὁ πειρασμός τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν στό πρόσωπο τῆς γυναίκας τοῦ κυρίου του. Ἡ γυναίκα προσπάθησε νά τόν παρασύρει καί ὅταν δέν τό κατόρθωσε, γιατί παρά τή νεαρή του ἡλικία ὁ Ἰωσήφ ἀντιστάθηκε, τότε τόν συκοφάντησε στόν σύζυγό της, πού τήν πίστευσε καί τόν φυλάκισε.
Ὁ Ἰωσήφ ὅμως δέν ὑπέκυψε οὔτε στόν πειρασμό τῶν ἡδονῶν, οὔτε στόν πειρασμό τῆς συκοφαντίας, οὔτε καί σέ αὐτόν τῆς ἄδικης τιμωρίας του, ἀλλά παρέμεινε πιστός στόν Θεό τῶν πατέρων του καί στίς ἐντολές του, καί γι᾽ αὐτό ὁ Θεός ὄχι μόνο ἀποκάλυψε τήν ἀδικία ἀλλά τόν τίμησε μέ θαυμαστό τρόπο καί τοῦ χάρισε ἐξουσία καί δύναμη, ὥστε νά γίνει ἀντιληπτός ἀπό ὅλους ὁ ἐνάρετος καί ἄκακος χαρακτήρας του.
«Ταῖς ἡδοναῖς μή δουλεύσας, ἀντεδοξάζετο παρά τοῦ βλέποντος τάς τῶν ἀνθρώπων καρδίας».
Ἀδελφοί μου, ἡ δύναμη τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ νά ἀντισταθεῖ στούς πειρασμούς καί νά μή ὑποδουλωθεῖ στίς ἡδονές, ἄς γίνει παράδειγμα καί γιά τόν δικό μας ἀγώνα καί γιά τή δική μας προσπάθεια νά ἀποφύγουμε τούς πειρασμούς. Καί οἱ πειρασμοί τῶν ἡδονῶν εἶναι πολλοί καί ἐπικίνδυνοι. Γιατί δέν εἶναι μόνο ὁ πειρασμός τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς, ἀλλά εἶναι καί οἱ πειρασμοί ἄλλων ἡδονῶν, τῆς ἡδονῆς τῆς δόξης, τῆς ἡδονῆς τῆς αὐταρεσκείας καί τῆς προβολῆς, τῆς ἡδονῆς τοῦ πλούτου, πού μᾶς πολιορκοῦν μέ ἀνάλογο τρόπο καί στοχεύουν στό ἴδιο εὐαίσθητο σημεῖο τοῦ ἀνθρώπου, στήν εὐχαρίστηση, στήν ἱκανοποίηση, στήν ἀπόλαυση.
Καί εἴμεθα ὅλοι, ἀδελφοί μου, ἐπιρρεπεῖς στήν εὐχαρίστηση καί τήν ἀπόλαυση, ἔτσι ὥστε εὔκολα μποροῦμε νά παρασυρθοῦμε καί νά τήν προτιμήσουμε, ἔστω καί ἄν αὐτή προϋποθέτει τήν ἀθέτηση κάποιας ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ, ἔστω καί ἄν προϋποθέτει κάποια παραχώρηση στίς ἀρχές μας ἤ κάποια ὑποχώρηση στίς ἀξίες μας.
Ὅμως μία καί μόνη ὑποχώρηση, μία καί μόνο ἀθέτηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἔχει ὀλέθριες συνέπειες, ὅπως εἶχε καί γιά τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, γιατί ἐάν ὑποκύψουμε σέ ἕναν πειρασμό γινόμεθα ὑποχείρια τοῦ διαβόλου, γινόμεθα δοῦλοι του καί δέν ξέρουμε ποῦ μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί, ἄς ἀντιστεκόμεθα στούς πειρασμούς μέ ὅλη μας τή δύναμη. Ἄς παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν πονηρό, «ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ», καί ἄς προσευχόμεθα, κατά τήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν», γιά νά ἀποφεύγουμε καί ἐμεῖς τήν ὑποδούλωσή μας σέ κάθε εἴδους ἡδονές, προκειμένου νά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε τήν τιμή πού χαρίζει ὁ Θεός σέ ὅσους παραμένουν πιστοί σέ Ἐκεῖνον καί τίς ἐντολές του.
