Την Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου το απόγευμα τελέστηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Καβάλας πολυαρχιερατικός εσπερινός επί τη μνήμη του Αγίου Στεφάνου του πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου, εορτή κατά την oποία άγει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων κ. Στέφανος.
Χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ συγχοροστάτησαν οι Σεβασμιώτατοι Ζιχνών κ. Ιερόθεος, Μποτσουάνα κ. Γεννάδιος και Φιλίππων κ. Στέφανος.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΒΕΡΟΙΑΣ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
«Φωτός θεωρίας, οὐρανῶν σοι παραδόξως ἀνοιγέντων, ἔτυχες, Στέφανε, ἀρχή μαρτύρων καί καύχημα».
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες τῆς Βηθλεέμ εἶδαν ἀνεῳγμένους τούς οὐρανούς καί τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καί καταβαίνοντας, καί ψάλοντας τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Καί σήμερα ἕνας ἄγγελος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πρωτοδιάκονός της Στέφανος, δοξάζει τόν Θεό μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς του στόν Υἱό του, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἐνώπιον τῶν ἀρχόντων τῶν Ἰουδαίων, καί ἀξιώνεται νά δεῖ ἀνοικτούς τούς οὐρανούς καί τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ νά κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός του.
Ὁ πρωτοδιάκονος Στέφανος βλέπει σήμερα Ἐκεῖνον, πού δέν θέλησαν νά δοῦν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἐρευνώντας τίς Γραφές καί τίς προφητεῖες.Ἐκεῖνον, πού δέν θέλησαν νά δοῦν, ὅταν κυκλοφοροῦσε ἀνάμεσά τους, διδάσκοντας τόν λαό. Ἐκεῖνον, πού δέν θέλησαν νά πιστεύσουν ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὅταν θεράπευε τίς ἀσθένειές τους καί ἀνιστοῦσε τούς νεκρούς τους. Ἐκεῖνον, πού δέν θέλησαν νά παραδεχθοῦν, ὅταν, παρά τόν ἐσφραγισμένο τάφο καί τή φρουρά πού τόν ἐπιτηροῦσε, ἀναστήθηκε τριήμερος καί ἀνελήφθη στή συνέχεια στούς οὐρανούς.
Ὁ πρωτοδιάκονος Στέφανος βλέπει Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος κατά τήν ὑπόσχεσή του, μετά τήν ἀνάληψή του, στέλνει τόν Παράκλητο πού σοφίζει τούς ἀγραμμάτους μαθητές του καί τούς καθιστᾶ διαπρυσίους κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου του.
Ὁ πρωτοδιάκονος Στέφανος βλέπει τόν Χριστό στόν οὐρανό, ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός του, γιατί τόν πίστευσε καί γιά τήν ἀγάπη του κράτησε τήν ψυχή του καθαρή ἀπό τοῦ κόσμου, καθαρή ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ὑποκρισία· καθαρή ἀπό τή δῆθεν πίστη, πού στήν πραγματικότητα εἶναι ἀπιστία, γιατί θέτει τά πάντα κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τῆς λογικῆς καί τῆς ἀνθρωπίνης κρίσεως, ἀρνούμενη στήν πραγματικότητα τήν ἀγάπη τοῦ ἀπερινοήτου Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καταργεῖ μέ τήν ἀγάπη του τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς καί ἀνοίγει νέους δρόμους προκειμένου νά ἀποκαταστήσει τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο στήν κοινωνία μαζί του.
Ὁ πρωτοδιάκονος Στέφανος βλέπει τόν Χριστό ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, γιατί διαθέτει τήν καθαρότητα πού καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο ἱκανό νά δεῖ τόν Θεό. Διότι ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός του εἶναι αὐτή πού τόν κάνει νά μή διστάσει νά ὁμολογήσει τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του στόν Χριστό, ἄν καί γνωρίζει ὅτι αὐτή ἡ ὁμολογία θά ἔχει ὡς συνέπεια τό μαρτύριο. Διότι καθαρότητα σημαίνει νά μήν ἔχεις κανένα δεσμό μέ τόν κόσμο καί τά συμφέροντά του, νά μήν ἔχεις καμία ἐξάρτηση ἀπό τήν ὕλη καί τήν ἁμαρτία, νά μήν ἔχεις κανένα σύνδεσμο μέ τίς γήινες ἀπολαύσεις καί ἡδονές, ἀλλά νά ἔχεις συνειδοποιήσει ὅτι «τό πολίτευμά» σου «ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει».
Ὁ πρωτοδιάκονος Στέφανος βλέπει ἀνεῳγμένους τούς οὐρανούς, γιατί δέν ὑπάρχει τίποτε νά τόν χωρίζει ἀπό αὐτούς. Ζεῖ στούς οὐρανούς ἤδη ἀπό αὐτή τή ζωή. Ζεῖ τήν ἐμπειρία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού ἀποκαλύπτει τή δόξα του στούς πιστούς καί ἐκλεκτούς δούλους του. Καί αὐτή εἶναι ἡ βασική του διαφορά μέ τούς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων πού τόν ἀνακρίνουν, ἀλλά δέν μποροῦν νά κατανοήσουν ὅσα τούς λέγει.
Αὐτή εἶναι ἡ διαφορά του μέ τούς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, πού, ἐνῶ ἔχουν μάτια, δέν μποροῦν νά δοῦν, γιατί αὐτά εἶναι κλειστά, εἶναι τυφλωμένα ἀπό τήν κακία καί τή σκληρότητα πού αὐτή προκαλεῖ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτή εἶναι ἡ διαφορά του, ἀδελφοί μου, καί ἀπό τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, καί ἀπό πολλούς συνανθρώπους μας, ἐκτός καί, δυστυχῶς, μερικές φορές καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀμφισβητοῦν τόν Θεό, πού ἀμφιβάλλουν γιά τήν ὕπαρξή του, πού ἀρνοῦνται τά θαύματά του, πού δέν τόν αἰσθάνονται στή ζωή τους, παρότι μερικές φορές δηλώνουν ὅτι πιστεύουν στόν Θεό.
Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι τί πιστεύουν καί πῶς πιστεύουν; Τί πιστεύουμε καί πῶς πιστεύουμε;
Γιατί δέν ἀρκεῖ μία πίστη σέ μία ὑπερβατική δύναμη, δέν ἀρκεῖ μία ἀόριστη πίστη σέ ἕνα Θεό, πού βρίσκεται μακριά μας. Δέν ἀρκεῖ μία πίστη πού μᾶς ἐπιτρέπει νά ζοῦμε ὅπως θέλουμε, νά ζοῦμε μέσα στά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας πού σκοτίζουν τόν νοῦ μας καί τυφλώνουν τά μάτια μας, γιατί μία τέτοια πίστη δέν θά μᾶς ἐπιτρέψει ποτέ νά ἀντιληφθοῦμε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί νά τόν δοῦμε.
Γιατί, ἐάν δέν ἔχουμε τόν Χριστό μέσα μας, ἐάν δέν τόν γνωρίζουμε μέ τήν πίστη μας καί μέ τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν του, ἐάν δέν πιστεύουμε τήν ὑπόσχεσή του ὅτι «οἱ καθαροί τήν καρδία τόν Θεόν ὄψονται», τότε καί νά τόν δοῦμε ἐνώπιόν μας δέν θά τόν ἀναγνωρίσουμε, ὅπως συνέβη, ἀδελφοί μου, μέ τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους καί τούς λοιπούς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων.
Γι᾽ αὐτό, τιμώντας σήμερα τόν ἅγιο πρωτομάρτυρα καί πρωτοδιάκονο Στέφανο, τόν προστάτη τοῦ σεπτοῦ ποιμενάρχου σας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κυρίου Στεφάνου, ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, μέ τόν ὁποῖο συνδεόμεθα ἀπό πολλῶν ἐτῶν, ἀπό τήν περίοδο κατά τήν ὁποία καί οἱ δύο διακονούσαμε στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, καί ὁ ὁποῖος φέρει τό ὄνομα τοῦ ἁγίου πρωτομάρτυρος καί ἀρχιδιακόνου Στεφάνου καί ἄγει αὔριο τά ὀνομαστήριά του, θά ἤθελα πρωτίστως νά τόν εὐχαριστήσω θερμότατα γιά τήν εὐγενῆ καί φιλάδελφο πρόσκλησή του καί τήν τιμή νά χοραστήσω ἀπόψε στόν πανηγυρικό ἑσπερινό τῆς ἑορτῆς καί νά ἀπευθυνθῶ στήν ἀγάπη σας, ἀλλά καί νά τοῦ εὐχηθῶ ἀπό καρδίας ὁ ἅγιος πρωτομάρτυς καί πρωτοδιάκονος Στέφανος νά τόν ἐνισχύει καί νά τόν ἐνδυναμώνει πάντοτε στήν ἀρχιερατική του διακονία γιά νά εὐγγελίζεται καί ἐκεῖνος τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί νά δίδει τή μαρτυρία τῆς πίστεως καί τῆς ἀληθείας του, τήν ὁποία ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη ἡ ἐποχή μας καί ὁ κόσμος μας, καί νά τόν ἀξιώνει, διά τῶν πρεσβειῶν του, νά βλέπει ἀνεῳγμένους τούς οὐρανούς καί νά μεταδίδει αὐτή τή χάρη καί στό εὐσεβές πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, σέ ὅλους ἐσᾶς, ἀδελφοί μου.
Καί εὔχομαι ἀκόμη ἡ καθαρότητα τῆς ζωῆς καί ἡ πίστη τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου νά μᾶς ἐμπνέουν πάντοτε, ὥστε νά μπορέσουμε ὅλοι, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά δοῦμε τόν Χριστό μέσα στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας, ἀλλά καί νά ἀξιωθοῦμε νά τόν συναντήσουμε, ὅταν μᾶς καλέσει, καί ἐν τῇ δόξῃ του στόν οὐρανό.