Την Παρασκευή 3 Αυγούστου το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέφερε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειδίου τεμάχιο Ιερού Λειψάνου και τον σταυρό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού προς ευλογία και αγιασμό των πιστών. Στην συνέχεια χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου και κήρυξε το θείο λόγο.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΏ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Χαρᾶς μου τήν καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τό πλήρωμα».
Ἀνάμεσα στά πολλά αἰτήματα πού ἀπευθύναμε καί ἀπόψε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει εὐλαβῶς αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, προετοιμάζοντάς μας μέ τή νηστεία ἀλλά καί μέ τίς Παρακλήσεις πρός τήν Παναγία Παρθένο πού ψέλνουμε κάθε βράδυ γιά νά ἑορτάσουμε τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, περιλαμβάνεται καί ἡ παράκληση πού τῆς ἀπευθύνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἐκ μέρους ὅλων μας: «Χαρᾶς μου τήν καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε».
Τῆς ζητοῦμε νά γεμίσει τήν καρδία μας ἀπό χαρά, καθώς ἡ χαρά εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἔλλειψη καί τό ἀναγκαιότερο ζητούμενο στή ζωή τῶν ἀνθρώπων.
Ποιά εἶναι ὅμως ἡ χαρά πού ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία καί πῶς μπορεῖ νά μᾶς τήν δώσει;
Πολλοί, ἀδελφοί μου, νομίζουμε ὅτι ἡ χαρά προέρχεται ἀπό ὑλικά πράγματα. Προέρχεται ἀπό ὅσα ἔχουμε καί κατέχουμε, ἀπό ὅσα ἀπολαμβάνουμε καί ζοῦμε. Προέρχεται ἀπό εὐχάριστα γεγονότα, ἀπό ἐπιτυχίες στή ζωή μας, τήν προσωπική ἀλλά καί τήν οἰκογενειακή. Προέρχεται ἀπό τήν αἴσθηση ὅτι ὅλα προχωροῦν καλά στή ζωή μας.
Καί ὄντως ἡ χαρά προέρχεται ἀπό ὅλα αὐτά. Ἀλλά ἡ χαρά πού προέρχεται ἀπό αὐτά διαρκεῖ ὅσο διαρκοῦν καί ἐκεῖνα, καί ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὅλα ἐκεῖνα πού μᾶς προσφέρουν τή χαρά στή ζωή μας δέν διαρκοῦν πολύ, ἀλλά ἐναλλάσσονται δυστυχῶς μέ πολλά ἄλλα δυσάρεστα ἤ καί θλιβερά γεγονότα πού μᾶς προκαλοῦν πόνο καί ὀδύνη καί ἐξαφανίζουν αὐτή τή χαρά.
Ἔτσι, λοιπόν, τό ἐρώτημα ἐπανέρχεται. Ποιά εἶναι ἡ χαρά πού ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία μας καί ἡ ὁποία μπορεῖ νά γεμίσει τήν καρδιά μας;
Τήν ἀπάντηση, ἀδελφοί μου, μᾶς τήν δίδει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, λέγοντας πώς ἡ Παναγία εἶναι «ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τό πλήρωμα», εἶναι δηλαδή αὐτή πού δέχθηκε μέσα στήν καρδιά της τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς, αὐτή τῆς ὁποίας ἡ καρδιά ἦταν γεμάτη ἀπό χαρά. Καί ἡ χαρά πού γέμισε τήν καρδιά τῆς Παναγίας μας δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα της. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ μόνος πού μπορεῖ νά προσφέρει στόν ἄνθρωπο τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς, τήν ἀπόλυτη καί διαρκῆ χαρά, ἡ ὁποία δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς συνθῆκες μέσα στίς ὁποῖες εὑρισκόμεθα οὔτε ἀπό τίς καταστάσεις τίς ὁποῖες ἀντιμετωπίζουμε. Ὁ Χριστός εἶναι τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς καί μπορεῖ νά τό προσφέρει σέ ὅποιον τό ἀναζητεῖ, γιατί ἡ χαρά δέν εἶναι οὔτε ἕνα ὑλικό ἀγαθό, οὔτε ἕνα ἁπλό συναίσθημα. Εἶναι καρπός τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὅπως λέγει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος καί ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καί εἶναι αὐτή τήν ὁποία προσφέρει ὁ Χριστός στόν ἄνθρωπο.
Καί ὁ Χριστός δέν προσφέρει ψήγματα χαρᾶς· ὑπόσχεται τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς· «ἵνα ἡ χαρά ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη» καί «ἵνα ἔχωσιν τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν ἑαυτοῖς», λέγει στούς μαθητές του, καί μάλιστα στήν πιό κρίσιμη ὥρα τῆς ζωῆς του, λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του. Αὐτό σημαίνει, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ χαρά πού προσφέρει ὁ Χριστός δέν σχετίζεται μέ τά ἐξωτερικά γεγονότα, ὅπως δέν σχετιζόταν μέ αὐτά καί ἡ χαρά πού εἶχε στήν ψυχή της ἡ Παναγία μας, τῆς ὁποίας ἡ ζωή, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἦταν γεμάτη ἀπό θλίψεις καί ὀδύνες.
Καί τότε τί εἶναι αὐτό πού κάνει τή χαρά πού δίδει ὁ Χριστός νά εἶναι πλήρης καί νά γεμίζει τήν καρδιά μας καί νά μήν ἐπηρεάζεται ἀπό ὅ,τι μᾶς συμβαίνει;
Ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, συνδέεται μέ τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὁ Χριστός ἦλθε στή γῆ γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία, πού προκαλεῖ θλίψη καί πόνο στόν ἄνθρωπο. Ἡ θλίψη καί ἡ ὀδύνη εἶναι, ἀδελφοί μου, συνέπειες τῆς ἁμαρτίας, καί εἶναι αὐτές πού διώχνουν τή χαρά ἀπό τήν ψυχή μας. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός, ὡς λυτρωτής μας ἀπό τήν ἁμαρτία, εἶναι χορηγός τοῦ πληρώματος τῆς χαρᾶς.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ Παναγία μας «ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τό πλήρωμα», εἶναι συγχρόνως ὡς μητέρα τοῦ Χριστοῦ «τῆς ἁμαρτίας τήν λύπην ἐξαφανίσασα», ἀλλά εἶναι καί αὐτή πρός τήν ὁποία ἀπευθυνόμασθε γιά νά τῆς ζητήσουμε νά πληρώσει καί τή δική μας καρδιά μέ χαρά, τήν πραγματική χαρά.
Καί ἡ Παναγία μας εἶναι πρόθυμη, ἀδελφοί μου, νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά μας, ἄν καί ἐμεῖς εἴμεθα πρόθυμοι νά ἀπορρίψουμε ἀπό τήν ψυχή μας καί τή ζωή μας αὐτό πού ἐμποδίζει τή χαρά, δηλαδή τήν ἁμαρτία. Γιατί ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀφενός ἡ αἰτία τῆς θλίψεως καί ἀφετέρου εἶναι ἡ αἰτία πού ἀπομακρύνει τόν Χριστό ἀπό τήν ψυχή μας καί ἔτσι μᾶς στερεῖ ἀπό τή χαρά πού μᾶς προσφέρει μέ τήν παρουσία του.
Ἄς συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, ὅλοι τήν ἁμαρτωλότητά μας· ἄς ἐντοπίσουμε τά λάθη καί τά πάθη μας, τίς ἀδυναμίες καί τά ἐλαττώματά μας, ὅλα ἐκεῖνα πού μπορεῖ ἐπιφανειακά νά φαίνεται ὅτι μᾶς προσφέρουν χαρά, ἀλλά στήν πραγματικότητα τή διώχνουν ἀπό τήν ψυχή μας, γιατί διώχνουν καί τόν Χριστό. Ἄς μετανοήσουμε γι᾽ αὐτά, ἄς ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτά μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς μετανοίας, καί ἄς προσπαθοῦμε νά ἀγωνιζόμαστε διαρκῶς γιά νά μήν παραμένει στήν ψυχή μας ἡ ἁμαρτία. Καί ἄς ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία μας νά μᾶς καθοδηγεῖ στόν δρόμο τῆς μετανοίας καί νά πρεσβεύει γιά τή σωτηρία μας, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τήν καρδιά μας γεμάτη ἀπό τή χαρά, τήν ὁποία προσφέρει ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὅπως τῆς ζητήσαμε ἀπόψε. «Χαρᾶς μου τήν καρδίαν, πλήρωσον Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τό πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τήν λύπην, ἐξαφανίσασα».