Την Τετάρτη 15 Αυγούστου το πρωί τελέστηκε με λαμπρότητα και επισημότητα η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στη Καστανιά του Βερμίου.
Από νωρίς το πρωί χιλιάδες πιστοί κατέφθασαν από κάθε γωνιά της Ελλάδας στις πλαγιές του Βερμίου για να προσκυνήσουν το ιερό εικόνισμα της Παναγίας Σουμελά, να λειτουργηθούν, να λάβουν μέρος στη λιτανεία και να χαρούν το μεγάλο πανηγύρι με τα έθιμα και τις παραδόσεις του ποντιακού ελληνισμού.
Στο πανηγυρικό συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς και Φαλήρου κ. Σεραφείμ ενώ έλαβαν μέρος ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθέος, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αρμαβίρ και Λαμπίνσκ κ. Ιγνάτιος και ο οικείος Ιεράρχης Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων επέδωσε εκ μέρους του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» το χρυσό μετάλλιο της Παναγίας Σουμελιωτίσσης στον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας Αντιπτέραρχο Χρήστο Χριστοδούλου. Όπως κάθε χρόνο το Ίδρυμα τίμησε δύο Μαθητές του Γενικού Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας στη μνήμη των μαθητών που χάθηκαν στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Φέτος τιμήθηκαν η κ. Παυλίδου Παρθένα και ο κ. Σερδαρίδης Νικόλαος.
Ακολούθησε η καθιερωμένη λιτάνευση των Ιερών Εικόνων και το τρισάγιο στο μνημείο για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια προτομής του αειμνήστου Υπουργού Λεωνίδα Ιασονίδη, ο οποίος συνέβαλε στην μεταφορά των κειμηλίων της Παλαιφάτου Βασιλικής Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής της Παναγίας Σουμελά και βοήθησε στην ανιστόρηση του Ιερού Προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η εγκύκλιος του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας :
«Ἡ μετά τόκον παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
Κοινή ἡ ἀκροτελεύτια ἱκεσία πρός τήν Παναγία Παρθένο μέ τήν ὁποία κλείνουν τούς κανόνες τους γιά τή σημερινή ἑορτή τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου οἱ δύο κορυφαῖοι ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελωδός καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Κοινή ἡ δέηση πρός τήν Παναγία μητέρα μας, πρός τήν «εἰς οὐρανίους θαλάμους πρός τόν Υἱόν ἐκφοιτῶσα» καί πρός τήν «μετά τόκον παρθένον καί μετά θάνατον ζῶσαν», νά σώζει πάντοτε τήν «κληρονομίαν» της, νά σώζει ὅλους ὅσους τήν πιστεύουν καί τήν εὐλαβοῦνται ὡς Μητέρα τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, ὡς Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί λυτρωτοῦ τῶν ἀνθρώπων.
«Σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
Αὐτή ἡ ἱκεσία πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἀντηχεῖ καί σήμερα μυριόστομη ἐδῶ, στίς πλαγιές τοῦ Βερμίου, στό ἱερό κατοικητήριο τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, τῆς Παναγίας τοῦ Πόντου. Μυριόστομη, ἀπό τά χείλη τῶν εὐλαβῶν τέκνων τῆς Θεοτόκου, τῶν Ἑλλήνων ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου, μέ πρώτους ἐκείνους τῶν ὁποίων ἡ καρδιά κτυπᾶ γιά τό ἱστορικό μοναστήρι της στό ὄρος Μελᾶ·
ἐκείνους τῶν ὁποίων ἡ σκέψη ἀνηφορίζει μαζί μέ τούς πατέρες καί τίς μητέρες τους, πού γιά αἰῶνες ἀνέβαιναν τέτοια ἡμέρα γιά νά προσκυνήσουν τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τή Σουμελιώτισσα, τή δική τους μητέρα, ἡ ὁποία κατά τήν ὑπόσχεσή της «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπε»·
ἐκείνους τῶν ὁποίων ἡ σκέψη καί ἡ προσευχή ἦταν πρός τήν ἀκοίμητη πρέσβειρα τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, τήν ἄγρυπνη προστάτιδα τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τήν ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα τους, ὅταν διωγμένοι καί κατατρεγμένοι, ξερριζωμένοι ἀπό τά χωριά καί τά σπίτια τους, ἀπό τά μέρη στά ὁποῖα ὁ Ἑλληνισμός εἶχε ἀνθήσει γιά δύο χιλιάδες χρόνια καί εἶχε προσφέρει στόν κόσμο καί στόν πολιτισμό πλούσιους καρπούς, ἔτρεχαν πρός τίς ἀκτές τῆς Μαύρης θάλασσας, τοῦ Εὐξείνου Πόντου, γιά νά σωθοῦν ἀπό ὅσους τούς ἀπειλοῦσαν καί τούς καταδίωκαν. Ἔτρεχαν, ἔχοντας στήν ἀγκαλιά τους τά πιό πολύτιμα τῆς ζωῆς τους, τά παιδιά τους καί τίς ἐφέστιες εἰκόνες τους.
«Σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου», θά ἦταν καί ἡ δική τους ἱκεσία. Γιατί κληρονομία τῆς Παναγίας μας εἴμεθα ὅλοι ἐμεῖς πού πιστεύουμε στόν Υἱό της. Κληρονομία τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας εἴμεθα ὅλοι οἱ μαθητές του, πού μέσα στήν ὀδύνη τοῦ Σταυροῦ του μᾶς ἐμπιστεύθηκε, στό πρόσωπο τοῦ ἠγαπημένου του Ἰωάννη, στή στοργική φροντίδα τῆς Μητέρας του.
Ἔτσι αἰσθανόταν τότε οἱ πατέρες μας. Καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν τούς ἀπογοήτευσε. Ἦταν βαρύ τό τίμημα, ἀλλά ἦταν καί μεγάλο τό θαῦμα.
Γιατί θαῦμα τῆς Παναγίας μας εἶναι πῶς κατόρθωσε ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Πόντου νά φθάσει μέχρι τήν Ἑλλάδα, καί ἀπό ἐδῶ νά διασκορπισθεῖ στά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί νά ἀναγεννηθεῖ ἀπό τήν τέφρα του καί νά προοδεύσει, καί νά κάνει πραγματικότητα τά λόγια τοῦ λαϊκοῦ ποιητοῦ «Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο».
Εἶναι θαῦμα ὅτι κατόρθωσε νά πυργώσει τό νέο αὐτό κατοικητήριό της καί νά ἐπιστρέφει ἐδῶ κάθε χρόνο, γιά νά ἐκφράζει τήν εὐγνωμοσύνη του γιά τήν ἀνύστακτη προστασία καί τήν ἀδιάλειπτη μέριμνά της, ἀλλά καί γιά νά ἀνανεώνει τήν ἱκεσία ἐνώπιον τῆς ἱστορικῆς καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Σουμελιώτισσας: «Σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
Θαῦμα εἶναι, ἄλλωστε, καί ὁλόκληρη ἡ ζωή της Παναγίας μας. Θαῦμα ἦταν, ὅπως διακηρύσσει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ὅτι παρέμεινε παρθένος καί μετά τή γέννηση τοῦ Υἱοῦ της. Θαῦμα εἶναι ὅτι μετά τήν κοίμησή της παρέμεινε ζῶσα καί συνεχίζει νά μεριμνᾶ καί νά φροντίζει γιά ἐμᾶς, γιά τήν κληρονομία της, ὅπως τό ἔκανε καί χθές, ἀπελευθερώνοντας τά παιδιά της, τούς δύο στρατιωτικούς μας, παραμονή τῆς ἑορτῆς της, μετά ἀπό 167 ἡμέρες ἄδικης ὁμηρείας.
Ποιός μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει τό θαῦμα τῆς Παναγίας μας, τό ὁποῖο ὁμολόγησαν καί οἱ γονεῖς τους, πού ἦρθε μετά ἀπό τήν ἐπανειλημμένη ἀπόρριψη τοῦ αἰτήματος ἀποφυλακίσεώς τους καί μάλιστα αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς της;
Κανείς, ἀδελφοί μου, δέν μπορεῖ νά τό ἀμφισβητήσει, γιατί ὅλοι πιστεύουμε ὅτι ἡ Παναγία μας στό πρόσωπο τῆς ὁποίας «νενίκηνται» ἀκόμη καί «τῆς φύσεως οἱ ὅροι», ἐπενέβη γιά ἀκόμη μία φορά δραστικά καί ἔσωσε τήν κληρονομία της.
Γι᾽ αὐτό καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες σήμερα, ἑορτή τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεώς της, ἐνώπιον τῶν ἱερῶν καί χαριτοβρύτων εἰκόνων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πού ὡς τεῖχος κραταιό στή στεριά καί στή θάλασσα περιφρουροῦν τήν πατρίδα μας καί τόν εὐσεβῆ λαό της, τῆς ἀναπέμπουμε αἶνο εὐχαριστίας καί δοξολογίας γιά τό μεγάλο αὐτό θαῦμα της πού ἐνισχύει τήν πίστη μας.
Καί συγχρόνως τήν παρακαλοῦμε μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο: «Σῴζοις ἀεί», παναμώμητε Κόρη καί φιλεύσπλαγχνη Κυρία Θεοτόκε, «τήν κληρονομίαν σου», γιατί αἰσθανόμασθε κληρονομία τῆς Παναγίας μας καί τό αἰσθανόμεθα ὡς τιμή καί προνόμιο.
Αὐτή τήν ἱκεσία καί τήν προσευχή τῆς ἀπευθύνουμε πιό θερμή καί πιό διάπυρη φέτος καί ἐμεῖς ἐδῶ στό ἱερό κατοικητήριό της, ζητώντας καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τῶν ὁποίων οἱ ἱστορικές καί θαυματουργές εἰκόνες, ἀπό τά περιάκουστα μοναστήρια τοῦ Πόντου, τή μονή τοῦ Βαζελῶνος καί τή μονή τοῦ Περιστερεῶτα, ἤρθαν γιά νά συνεορτάσουν μαζί μας τή μεγάλη ἑορτή τῆς Παναγίας μας.
Τήν ἀπευθύνουμε πιό θερμή καί πιό διάπυρη, γιατί οἱ τραγικές εἰκόνες πού ἀντικρίζουμε τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ἀπό τή φονική καταστροφή τῆς Ἀττικῆς, οἱ εἰκόνες ταλαίπωρων ἀνθρώπων, πού μέ ὅ,τι πολύτιμο εἶχαν στήν ἀγκαλιά ἔμπαιναν στή θάλασσα περιμένοντας μία βάρκα γιά νά τούς σώσει, ἐνῶ τούς σκέπαζε καί τούς ἔκαιε ὁ καπνός τῆς πύρινης λαίλαπας, μᾶς φέρνουν στόν νοῦ τίς εἰκόνες τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου πού σέ κάποιες ἄλλες ἀκτές περίμεναν, πρίν ἀπό σχεδόν ἑκατό χρόνια, νά μποῦν σέ μιά βάρκα γιά νά σωθοῦν καί συγχρόνως προσευχόταν στήν Παναγία: «Σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
Γιά ὅλους αὐτούς, πού μᾶς ἔγιναν οἰκεῖοι μέσα ἀπό αὐτή τή φοβερή καταστροφή, παρακαλέσαμε ἰδιαιτέρως σήμερα τήν Παναγία μας, γιά νά χαρίσει τή σωτηρία κοντά στόν Υἱό της σέ ὅσους ἔφυγαν, καί νά παρηγορήσει καί νά στηρίξει ὅσους ἔμειναν γιά νά συνεχίσουν τή ζωή μετά τήν τραγική αὐτή δοκιμασία.
Ἡ Παναγία μας, ἀδελφοί μου, ἔχει ἀποδείξει ἀναρίθμητες φορές ὅτι μπορεῖ καί θέλει νά μᾶς σώσει ἀπό κάθε δοκιμασία καί ἀπό κάθε συμφορά, μέ τόν τρόπο πού Ἐκείνη κάθε φορά βρίσκει.
Γι᾽ αὐτό καί δέν θά πρέπει οὔτε νά ἀπογοητευόμεθα οὔτε νά ἀνησυχοῦμε, ἀρκεῖ νά αἰσθανόμεθα καί ἐμεῖς ὅτι δέν μᾶς εἶναι ξένη. Ἀρκεῖ νά αἰσθανόμεθα καί νά πιστεύουμε ὅτι εἶναι ἡ μητέρα μας καί εἴμεθα ἡ κληρονομία της. Ἀρκεῖ νά μένουμε πάντοτε κοντά της, ἐκφράζοντας μέ τή ζωή μας καί μέ τήν εὐλάβειά μας τήν ἀγάπη μας καί τόν σύνδεσμό μας μαζί της.
Ἀκόμη καί ἐάν κάποιες φορές παρασυρόμεθα ἀπό τίς σειρῆνες τοῦ σύγχρονου κόσμου καί ἀπομακρυνόμεθα ἀπό κοντά της, ἄς ἐπιστρέφουμε στήν Παναγία μας καί ἄς τῆς ἐπαναλαμβάνουμε μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη τήν ἱκεσία: «Σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου», γιά νά ἀπολαμβάνουμε πάντοτε τήν προστασία της καί νά ἀξιωνόμεθα νά τήν τιμοῦμε καί ἐδῶ, στό ἱερό αὐτό κατοικητήριό της, ὅπου θησαυρίζεται ἡ ἱστορική καί θαυματουργός εἰκόνα της, ἀλλά καί στό ἱστορικό μοναστήρι της στό ὄρος Μελᾶ, ἀναμέλποντάς της μέ πίστη πάντοτε τόν ὕμνο της «εἰς οὐρανίους θαλάμους πρός τόν Υἱόν ἐκφοιτῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
Διάπυρος πρός τήν ἀεί σώζουσαν ἡμᾶς Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εὐχέτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
