Την Παρασκευή της Διακαινησίμου το πρωί στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά στη Βέροια τελέστηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός στο προαύλειο της Μονής.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καί περιπάτει».
Ἕνα θαῦμα ἀκούσαμε νά μᾶς περιγράφει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις τῶν ἀποστόλων, ἕνα ἀπό τά πρῶτα θαύματα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου.
Ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης ἀνέβαιναν στόν ναό νά προσευχηθοῦν καί στήν εἴσοδό του συνάντησαν ἕναν ἀνάπηρο ἐκ γενετῆς, ἕναν ἄνθρωπο πού δέν εἶχε περπατήσει ποτέ στή ζωή του καί τόν ὁποῖο οἱ συγγενεῖς του τόν ἔφερναν ἐκεῖ κάθε ἡμέρα γιά νά ζητᾶ ἐλεημοσύνη, ἀπό ὅσους ἐρχόταν στόν ναό.
Ἔτσι ἀπευθύνθηκε καί στούς δύο ἀποστόλους καί πιθανότατα νά ἀπογοητεύθηκε, ὅταν ὁ ἀπόστολος Πέτρος τοῦ εἶπε ὅτι χρήματα δέν ἔχω νά σοῦ δώσω, θά σοῦ δώσω ὅμως αὐτό πού ἔχω.
Τί θά μποροῦσε νά τοῦ δώσει; θά σκέφθηκε ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δέν θά μποροῦσε ποτέ νά φαντασθεῖ ὅτι εἶναι δυνατόν νά τοῦ χαρίσει τήν ὑγεία του. Καί ὅμως ὁ Πέτρος ἐπικαλούμενος τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ ζήτησε νά σηκωθεῖ καί νά περιπατήσει. Καί τό θαῦμα ἔγινε. Καί ὁ ἀνάπηρος περπάτησε καί εἰσῆλθε στόν ναό καί δόξασε τόν Θεό.
Ἡ πίστη τοῦ ἀποστόλου Πέτρου στόν λόγο τοῦ Κυρίου, ὅτι «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει», βρῆκε τήν ἔκφρασή της στήν πρόσκληση πού ἀπηύθυνε πρός τόν χωλό ἄνθρωπο ἐπικαλούμενος τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ πίστη του αὐτή συνήντησε τήν πίστη τοῦ ἀσθενοῦς, πού τόλμησε νά κάνει τό βῆμα, τόλμησε νά πιστεύσει στό θαῦμα, ὅσο παράξενο καί ἄν τοῦ φάνηκε, ὅσο καί ἄν στήν ἀρχή σκέφθηκε ὅτι θά προτιμοῦσε νά τοῦ δώσει ὁ ἀπόστολος Πέτρος τήν ἐλεημοσύνη πού τοῦ ζήτησε.
Ἡ πίστη εἶναι ἡ προϋπόθεση τοῦ θαύματος. Μία πίστη χωρίς ἀμφιβολίες καί χωρίς ὑπολογισμούς, ἀλλά μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Αὐτή τήν πίστη διέθετε καί ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, γι᾽ αὐτό καί ἔζησε τό μεγαλύτερο θαῦμα πού θά μποροῦσε νά ζήσει ποτέ ἄνθρωπος, τό θαῦμα νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ· τό θαῦμα νά δώσει αὐτή τή ζωή στόν Θεό, δανείζοντάς του τήν ἀνθρώπινη σάρκα· τό θαῦμα νά κρατήσει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ στή μητρική της ἀγκάλη, νά ζήσει δίπλα του, νά τόν δεῖ ἐπί τοῦ Σταυροῦ ἀλλά καί ἀναστημένο, καί νά ἀξιωθεῖ νά παρίσταται ἐκ δεξιῶν τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης του, πρέσβειρα καί μεσίτρια μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Νά ἀξιωθεῖ νά ἀναδειχθεῖ μέ τή χάρη τοῦ Υἱοῦ της Ζωοδόχος Πηγή, ἡ ὁποία παρέχει ἄφθονα τά ρεῖθρα τῆς χάριτος σέ ὅσους προστρέχουν μέ πίστη πρός Αὐτήν καί ζητοῦν τή βοήθειά της, ζητοῦν τήν ἴαση καί τή θεραπεία ἀπό κάθε σωματική καί ψυχική νόσο.
Ἀπόδειξη αὐτῆς τῆς χάριτος πού ἔλαβε ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι τά ἀναρίθμητα θαύματα πού ἐπιτελεῖ στήν ἱστορική μονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στήν Κωνσταντινούπολη, τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς ὁποίας τιμοῦμε σήμερα, Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, ὥστε ἀκόμη καί σήμερα, νά προστρέχουν οἱ πιστοί στή χάρη τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί νά λαμβάνουν τήν ἴαση, νά λαμβάνουν τή ζωή, πράγμα πού παρατηροῦμε καί ἐμεῖς ἐδῶ, καί ἰδιαιτέρως στό Ἁγίασμα, τό ὁποῖο εἶναι θαυματουργό, καί χαρίζει τήν ἴαση σέ ὅσους προστρέχουν μέ πίστη καί λαμβάνουν ἀπό τό ζῶν αὐτό ὕδωρ.
Γιατί ἡ ζωή πού προσφέρει ἡ Παναγία μας δέν εἶναι μόνο ἡ ὑλική καί σωματική, εἶναι καί ἡ ζωή ἡ ψυχική καί πνευματική, εἶναι ἡ μυστική ζωή πού ὁ κάθε πιστός ἀγωνίζεται νά ζήσει, ἑνούμενος μέ τόν Χριστό. Εἶναι ἡ ζωή γιά τήν ὁποία λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσι».
Ἦλθε στόν κόσμο ὁ Χριστός γιά νά χαρίσει τή ζωή σέ ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴμασταν «νεκροί τῇ ἁμαρτίᾳ». Καί δέν μᾶς χάρισε μόνο τή ζωή, τή δυνατότητα δηλαδή νά ζήσουμε καί πάλι κοντά στήν πηγή τῆς ζωῆς πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί ὁ Θεός-Πατέρας του, ἀλλά μᾶς ἔδωσε καί «τό περισσόν». Μᾶς ἔδωσε ἐκτός τῶν ἄλλων δωρεῶν του καί τήν Παναγία Μητέρα του, γιά νά τήν ἔχουμε κοντά μας, γιά νά τήν ἔχουμε δίπλα μας καί νά εἶναι γιά μᾶς ἀκένωτη πηγή ζωῆς, γιά νά εἶναι αὐτή πού μέ τή μεσιτεία της πρός τόν Υἱό της θά ἀνανεώνει μέσα μας τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἀνακαινίζοντας ὅ,τι ἔχει νεκρωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία· γιά νά εἶναι αὐτή πού θά δροσίζει μέ τά ζωήρρυτα νάματά της τίς ψυχές μας πού εἶναι κουρασμένες καί ταλαιπωρημένες ἀπό τόν κόσμο καί τήν κακία του, ἀπό τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα τῆς καθημερινότητος πού ὅλοι ἀντιμετωπίζουμε.
Ἄς προστρέχουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ὅλοι μας πάντοτε πρός τήν Παναγία μας, πρός τή Ζωοδόχο Πηγή καί ἄς τήν παρακαλοῦμε νά μᾶς κάνει μετόχους τῶν θαυμάτων καί τῆς χάριτός της καί νά μᾶς ἀξιώσει καί τῆς αἰωνίου ζωῆς κοντά στόν ἀναστάντα Κύριο.
Αὐτό εὔχομαι, ἀδελφοί μου, πατρικά καί ἀπό καρδίας σέ ὅλους μας καί σέ ὅλους σας, ὅσοι προστρέξατε καί χθές καί σήμερα ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, πού πανηγυρίζει τήν ἔφορο καί προστάτιδά της, τήν Παναγία τή Ζωοδόχο Πηγή, καί ἐμπιστευθήκατε ἐνώπιον τῆς ἱερῆς καί θαυματουργοῦ Εἰκόνος της τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν σας. Καί εὔχομαι ἡ Παναγία μας νά τά ἐκπληρώσει πρός ὠφέλειά σας καί νά εἶναι πάντοτε ὁδηγός καί συμπαραστάτις στή ζωή μας καί στήν πορεία ἰδιαιτέρως τῆς πατρίδος μας.
Εἶπα καί χθές, ἀλλά τό ἐπανέλαβα καί σήμερα, ὅτι τό Ἁγίασμα ἐδῶ τῆς Παναγίας μας εἶναι ὄντως θαυματουργό. Θυμούμεθα πρό ἐτῶν ἦρθε μία κυρία ἡ ὁποία σέ ὅλο τό σῶμα της εἶχε ἔκζεμα. Εἶχε πάει σέ πολλούς ἰατρούς, εἶχε φθάσει μέχρι καί τήν Ἀμερική καί δέν εἶχε βρεῖ τήν ἴασή της. Καί κάποια νύχτα βλέπει μία γυναίκα στόν ὕπνο της· τῆς λέει «πῆγες παντοῦ, σέ μένα ὅμως δέν ἦρθες». Λέει: «ποιά εἶσαι ἐσύ;». «Ἐδῶ», λέει, «γειτόνισσά σου εἶμαι», κάπου ἐδῶ κοντά ἔμενε ἡ γυναίκα. «Ἔλα στή Δοβρᾶ», τῆς λέει, «ἐκεῖ εἶμαι, ἐκεῖ εἶναι τό σπίτι μου». Καί ἦρθε καί πῆγε στό Ἁγίασμα καί ἔριχνε στό σῶμα της καί ἔπεφταν τά λέπια τοῦ σώματός της καί ἔβγαζε καί ἀτμούς.
Ἀλλά ἔχουμε δεῖ καί ἄλλες πολλές φορές θαύματα. Ὅταν ξεκινήσαμε νά κτίζουμε τό μοναστήρι, μετά τό 1994-1995, τό Ἁγίασμα πού δέν ἦταν ὅπως εἶναι σήμερα ἡ φιάλη τώρα, σταμάτησε. Στεναχωρηθήκαμε πάρα πολύ. Εἴπαμε, γιατί ἡ Παναγία μᾶς στερεῖ αὐτή τήν εὐλογία, αὐτή τή χάρη. Καί ὅταν τελειώσαμε καί κάναμε τά ἐγκαίνια τῆς Μονῆς, ἄρχισε νά τρέχει μόνο του. Περίμενε ὅλη τήν περίοδο τῶν ἐργασιῶν, σταμάτησε, καί μόλις ἀρχίσαμε, ἄρχισε πάλι νά τρέχει καί νά παρέχει τήν ἴαση καί τήν εὐλογία, σέ ὅσους προστρέχουν μέ εὐλάβεια καί ζητοῦν τή χάρη τῆς Παναγίας μας. Εὔχομαι νά εἶναι πλούσια σέ ὅλους μας, ἀδελφοί μου. Χριστός Ἀνέστη!