Πανηγύρισε o Ιερός Ναός του Αγίου Φωτίου Βεργίνης. (φωτο)

Κατά το διήμερο 5 και 6 Φεβρουαρίου πανηγύρισε o Ιερός Ναός του Αγίου Φωτίου Βεργίνης.

Το εσπέρας της εορτής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό ενώ τον θείο λόγο κήρυξε ο Αρχιμανδρίτης Ιερεμίας Γεωργαλής.

Την επομένη ημέρα το πρωί ο Σεβασμιώτατος τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Τῶν ἀρετῶν σε δοχεῖον, καλοῦ­μεν Φώτιε, ὡς τῆς εἰρήνης φίλον, τῆς ἀγάπης ἐργάτην, καί στήλην σωφροσύνης καί προσευχῆς».

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας ἕναν ἀπό τούς μεγάλους πατέρες της καί μία ἀπό τίς ἐλάχιστες προ­σωπικό­τητες, οἱ ὁποῖες πέρασαν στήν ἱστορία ἔχοντας τόν τίτλο τοῦ Μεγάλου νά συνοδεύει τό ὄνομά τους.

Καί ἦταν ὄντως μέγας ὁ ἑορ­τα­ζό­μενος πατριάρχης Κωνσταντι­νου­πόλεως, ὁ Μέγας Φώτιος, ὄχι μόνο γιά τήν τεράστια μόρφωση καί σο­φία του· ὄχι μόνο γιά τό διο­ρατικό του πνεῦμα καί τό ὀργα­νωτικό του χάρισμα· ὄχι μόνο γιά τήν ἐμ­μονή του στήν ὀρθόδοξη πί­στη καί στήν προάσπιση τῶν δι­καίων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί γιά τήν ἀρε­τή του. Γιατί ὅλα τά ἄλλα, ἀδελ­φοί μου, ὅσο σημα­ντι­κά καί ἄν εἶ­ναι, ὅσο σπουδαῖα καί χρήσιμα καί ἄν εἶναι, δέν ἀρκοῦν γιά νά ἀνα­δεί­ξουν μία προσωπι­κό­τητα ὡς κορυφαία. Γιατί μέγας εἶ­ναι αὐτός πού δέν ἀφήνει ἁπλῶς τό ἀποτύ­πω­μά του στήν ἱστορία ἀλλά γίνε­ται παράδειγμα πρός μί­μηση σέ ὅσους ἀκολουθοῦν· γίνε­ται ὑπό­δειγ­μα ἀρετῆς, ἡ ὁποία εἶ­ναι ἡ μό­νη πού παραμένει, ἡ μόνη πού συνοδεύει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἀνα­δεικνύει εὐάρεστο ἐνώ­πι­ον τοῦ Θεοῦ.

Τήν ἀλήθεια αὐτή τήν ἐπιβε­βαι­ώ­νει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, σύμ­φω­να μέ τόν ὁποῖο «ὅς ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Δηλα­δή, μέγας θά ὀνομασθεῖ στή βασι­λεία τῶν οὐρανῶν ὄχι ἐκεῖνος πού δί­­δαξε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὄχι ἐκεῖ­­­νος ὁ ὁποῖος συνέβαλε στήν ὀρ­γάνωση καί τή διοίκηση ἤ προ­σέ­φερε στούς ἀνθρώπους καί στήν Ἐκκλησία μέ ποικίλους τρόπους, ἀλλά αὐτός ὁ ὁποῖος ἐκτός ἀπό ὅλα αὐτά ἐφάρμοσε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί στή δική του προσωπική ζωή. Διότι, ἀδελφοί μου, εἶναι εὔ­κολο νά συστήνουμε τό καλό, εἶ­ναι εὔκολο νά λέμε στούς ἄλλους τί πρέπει νά κάνουν καί ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι δύσκολο νά τό ἐφαρμόσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στή δική μας ζωή.

Καί αὐτό δέν ση­μαί­νει μόνο ὅτι δέν ἐφαρ­μό­ζουμε αὐτό πού ξέρου­με ὅτι εἶναι σωστό καί εἶναι χρέος μας νά κάνουμε, ἀλλά δημιουρ­γοῦ­με καί ἀμφιβο­λί­ες καί ἀμφι­σβη­­τήσεις γιά τήν ὀρ­θότητα ὅσων διδάσκουμε καί συ­στήνουμε σέ ἐκεί­νους πού βλέ­πουν ὅτι, ὅσα τούς συστήνουμε, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν τά ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας.

Ὁ ἑορταζόμενος ὅμως Μέγας Φώ­­­τιος δέν ἀνῆκε στήν κατηγορία αὐ­τή. Ἦταν ἄνθρωπος ὄχι μόνο τῶν λόγων ἀλλά καί τῶν ἔργων καί τῆς ἀρετῆς. Ἔζησε σέ δύσκολη ἐποχή, ἔζησε σέ δύσκολο περι­βάλ­λον, διότι ἀπό τά νεανικά του χρό­νια ἔζησε καί ἐργάσθηκε μέσα στά αὐτοκρατορικά ἀνάκτορα, σέ ἕνα χῶρο ὅπου ὑπῆρχαν πολλές προ­κλήσεις γιά ἕνα νεαρό καί μορ­φω­μένο ἄνθρωπο, ὅπως ἦταν ὁ ἅγιος Φώτιος. Ὅμως ἐκεῖνος δέν παρα­σύρθηκε ἀπό καμία πρόκληση. Δια­­­τήρησε μέ τήν προσευχή καί τήν ἄσκηση καί τή σωφροσύνη πού τόν χαρακτήριζε τόν ἑαυτό του «ἁγνόν ἀπό τοῦ κόσμου», ὥστε, ὅταν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἀνύψωσε στόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἦταν ἕτοι­μος νά ἀναλάβει τήν ὑψηλή καί περίοπτη αὐτή θέση καί νά ποι­μάνει τόν λαό τοῦ Θεοῦ, προα­σπίζοντας συγχρόνως καί τήν ὀρ­θό­δοξη πίστη ἀπό τίς κακόδοξες δι­δασκαλίες τῶν Λατίνων πού εἶχαν ἤδη παρει­σ­­φρήσει στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώ­μης.

Καί μπορεῖ κάποιοι ἀπό τούς ἀντι­πά­λους του νά τόν κατηγό­ρη­σαν, ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ὅμως ἔλαμψε καί ἀποδεικνύει καί μέχρι σήμερα ὅτι ὁ Μέγας Φώτιος ἦταν ὄντως δοχεῖο ἀρετῶν πού προ­σ­είλ­κυε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί ἦταν ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης, τῆς προσευχῆς καί τῆς σωφρο­σύ­νης, καί ὡς τέτοιος ἀξιώθηκε νά ὀνο­μασθεῖ μέγας ὄχι μόνο ἀπό τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί ἀπό τόν δι­και­οκρίτη Θεό στόν ὁποῖο ἀφιέ­ρωσε τή ζωή του καί τή διακονία του.

Ἀδελφοί μου, στίς ἡμέρες μας εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μέ ποικίλους τρόπους προσπαθοῦν νά διακριθοῦν καί νά ξεχωρίσουν ἀνά­­μεσα στούς ἀν­θρώ­­­πους. Ξε­χνοῦν ὅμως καί μαζί τους συχνά ξεχνοῦμε καί ἐμεῖς ὅτι ὁ ἀσφαλέ­στερος τρόπος γιά νά δια­κριθεῖ κανείς εἶναι ἡ ἀρετή, εἶ­ναι ἡ ἀγά­πη πού πρέπει νά δεί­χνου­με πρός ὅλους· εἶναι ἡ προ­σευχή πού μᾶς ἐξυψώνει καί μᾶς καθιστᾶ συνομι­λητές τοῦ Θεοῦ· εἶναι ἡ σωφρο­σύ­νη πού μᾶς προ­φυ­λάσσει ἀπό τό νά πέφτουμε στίς παγίδες τῆς ἁμαρ­τίας καί νά ρυ­παί­νουμε τήν ψυχή μας, ἀπομα­κρύ­νοντάς την ἀπό τόν Θεό.

Ἡ ἀγάπη, ἡ προσευχή καί ἡ σω­φροσύνη ἦταν αὐτές πού κατέστη­σαν τόν ἅγιο Φώτιο δοχεῖο ἀρετῶν καί τόν ἀνέδειξαν μέγα. Ἄς τίς οἰκειοποιηθοῦ­με καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, καί ἄς προσπαθήσουμε νά τίς κάνουμε συστατι­κό τῆς ζωῆς μας, γιά νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί νά ἀξιωθοῦ­με καί τῆς αἰωνίου ζωῆς διά πρε­σβειῶν τοῦ μεγάλου αὐτοῦ, τοῦ ἁγίου Φωτίου, πατρι­άρ­χου Κωνσταντινουπό­λε­ως, καί προστάτου τῆς ἐνορίας σας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

.