Ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μελίκης. (ΦΩΤΟ)

NymfiosMelikh2019 2

NymfiosMelikh2019 2

Την Μεγάλη Δευτέρα 22 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου(Όρθρος Μ. Τρίτης) και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μελίκης.

 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Τόν νυμφίον, δελφοί, γαπή­σω­μεν, τάς λαμπάδας αυτν ε­τρεπίσωμεν ν ρε­­τας κλάμπο­ντες καί πίστει ρθ».

πό χθές ἡ κκλησία μας προ­βάλ­λει νώπιον τήν εκόνα τοῦ Νυμ­φίου Χριστο, προβάλλει τόν Νυμφίο τν ψυχν μας, ατόν πού σέ λίγες μέρες θά τόν δομε νά θυσιάζει τή δική του ζωή γιά χάρη τς δικς μας ζως καί σω­τηρίας. 

Καί πόψε μς θυμίζει τήν πα­ρουσία του στή ζωή μας καί μέ ναν λλο, διαφο­ρετικό τρόπο· μς τόν παρουσιάζει σάν τόν Νυμφίο τς εαγγελικς περικο­πς τν δέ­κα παρθένων, τς ποίας μνείαν ρισαν οἱ θειότατοι πατέρες νά ποιούμεθα κατά τήν γία καί Μεγάλη Τρίτη, τήν κο­λουθία τοῦ ρθρου τς ποίας ψά­λα­με πόψε. 

Η πρώτη παρουσία τοῦ Νυμφίου Χρι­στοῦ στόν κόσμο ταν γιά νά ποκαλύψει στούς νθρώπους τό πρόσωπό του, τήν λήθειά του, τήν γάπη του γιά τόν κα­θέ­να πό μς καί γιά τόν κόσμο λόκληρο· ταν γιά νά δείξει πώς ἡ γάπη του γιά μς καί τή σωτηρία μας φθανε μέχρι τό ψος τοῦ Σταυ­ροῦ καί μέχρι τό βάθος τοῦ δου. 

μως ἡ πίσκεψη ατή τοῦ Νυμ­φίου δέν εναι ἡ μόνη πίσκεψή του στούς νθρώ­πους. Ὁ Νυμφίος Χριστός μς πισκέ­πτε­ται τόν κα­θέ­να μας ξεχωριστά σέ πολ­λές στιγ­­μές τς ζως μας καί μέ ποι­κίλους τρόπους καί θά μς πι­σκεφθεῖ καί πάλι λους κατά τήν μέρα τς δευτέρας του παρουσίας γιά νά μς καλέσει στόν μυστι­κό γάμο τς νώ­σεώς μας μαζί του.

Ὁ χρόνος τν πισκέψεών του εναι δηλος καί τό δικό μας χρέος δέν εναι νά ξετάζουμε τόν χρόνο κατά τόν ποο θά πισκεφθεῖ ὁ Χριστός, λλά πρωτίστως καί κυ­ρίως νά τόν γαπήσουμε. Νά τόν γα­πήσουμε, γιατί ατός εναι κε­νος ὁ ποος πρτος μς γά­πησε καί μς γά­πησε πό κατα­βο­λς κό­σμου· μς γάπησε τόσο πολύ στε δημι­ούρ­γησε τόν κό­σμο γιά μς, δημιούργησε τά πά­ντα «καλά λίαν» γιά νά τά πο­λαμ­­βά­νουμε· μς πλασε κατ’ ε­κό­να καί καθ’ μοίωσίν του καί μς πλούτισε μέ λες τίς δωρεές τς θείας γάπης του. Καί ταν πα­ρακούοντας τίς ντολές του κ­πέσαμε πό τήν γάπη του, ταν κενος πάλι πού μέ τήν γάπη του μς νεκάλεσε καί μς πο­κατέστησε στήν υοθεσία τοῦ Πα­τέ­ρα του. δική μας, λοιπόν, γάπη πρός τόν Νυμφίο Χριστό εναι λάχιστη ντα­πό­δοση τς δικς του πέραντης γάπης πρός μς, λλά εναι ταυτόχρονα καί ἡ ναγκαία προϋπόθεση γιά νά τόν ξανα­συ­να­ντήσουμε, ταν θά μς πισκεφθε.

Ἡ γάπη μας πρός τόν Νυμφίο Χριστό εναι ατή πού μς κρατᾶ ν γρηγόρσει κόμα καί μέσα στό σκοτά­δι καί τή νύχτα τοῦ κόσμου καί τς μαρ­τί­ας. Εναι ατή πού συντηρετή φλόγα στή λαμπάδα τς ψυχς μας· εναι ατή πού μς κάνει νά φροντίζουμε γιά ετρε­πι­σμό τς ψυχς μας μέ τήν πίστη καί τά ρ­γα τς ρετς καί τς γιό­τητος, τά ρ­γα τς γάπης καί τς φιλαδελφίας, πού νισχύουν τή φλόγα τς λαμπάδος μας καί κρατον τά μάτια μας νοιχτά καί τήν ψυ­χή μας γρυ­πνη, στε νά μήν κοιμη­θο­με καί ρθει ὁ Νυμ­φίος καί μς βρεῖ νέ­τοιμους γιά τή συνάντησή μας μαζί του.

«Τόν νυμφίον, δελφοί, γαπή­σω­μεν, τάς λαμπάδας αυτν ε­τρεπίσωμεν ν ρε­­τας κλάμπον­τες καί πίστει ρθ».

ποιος γαπᾶ τόν Νυμ­φίο Χρι­στό, ποιος τόν γαπᾶ ξ λης τς ψυχς καί ξ λης τς καρδίας καί ξ ­λης τς σχύος καί ξ λης τς διανοίας του, πως μς τό ζη­τᾶ ὁ διος, δέν χει χρόνο γιά τίποτε λλο, παρά γιά νά προε­τοι­μάζει τόν αυτό του χι μόνο γιά τήν με­γάλη, μελλοντική συνάντη­ση μαζί του, λλά καί γιά τίς καθημερινές μικρότερες συναντή­σεις μέ τόν Χριστό, ταν κενος μφανίζεται στά πρόσωπα τν δελφν του τν λαχίστων. 

ποιος γαπᾶ τόν Νυμ­φίο Χρι­στό, δέν νδιαφέρεται γιά τίποτε λλο, δέν σχολεται μέ τίς παρα­λείψεις καί τίς δυναμίες τν δελφν του, δέν συγκρίνει τόν αυτό του μέ κείνους λλά μόνο μέ τόν Χριστό, καί τσι δέν περιπί­πτει οτε στήν κατάκριση, οτε στήν γω­ι­στική ατα­ρέ­σκεια, οτε στήν ποκριτική α­τοϊκανοποίηση τν Γραμματέων καί τν Φαρι­σαί­ων, τήν ποία κούσαμε νά στη­λιτεύει σήμερα Χριστός στό εαγγε­λι­κό νάγνωσμα.

ποιος γαπᾶ τόν Νυμφίο Χρι­στό, συγ­κρίνει τόν αυτό του πά­ντοτε μέ κενον, καί προσπαθεῖ νά τόν βελτιώνει καθημε­ρι­νά, στε νά ρέσει σέ κενον καί χι στούς νθρώπους· προσπαθεῖ νά κλάμπει «ν ρετας καί πίστει ρθ», πως γρά­φει ἱ ερός μνο­γράφος, πογραμμίζον­τας τήν να­γκαιότητα τς ρθς πίστης γιά τήν πρόοδο στήν ρετή, πως τήν ν­νοεῖ ἡ κκλησία μας καί τήν πιθυμεῖ ὁ Νυμφίος Χριστός. Διότι ρετή δέν εναι οτε κάποιες καλές πράξεις ἤ διότητες, οτε κά­ποια τυπικά καί ξωτερικά χα­ρα­­κτη­ριστικά εσεβος ζως, λ­λά εναι ἡ κ­φραση τοῦ βαθυ­τέρου βίωματος τς ν Χρι­στῷ ζως, μέσω τοῦ ποίου κφρά­ζε­ται ἡ γάπη μας πρός τόν Νυμφίο Χρι­στό.

δελφοί μου, τενίζοντας τήν ε­ρή μορ­φή τοῦ Νυμφίου τν ψυ­χν μας, ς κού­­σουμε τήν προ­τρο­πή τς κκλησίας μας καί ς ετρεπίσουμε τίς λαμπάδες τς ψυχς μας, ρχίζοντας τήν προ­σπά­θειά μας στω καί τώρα, τσι στε νά ξιω­θομε τή νύχτα τς ναστάσεως νά μήν νάψουμε μό­νο τίς ασθητές λαμπάδες, λ­λά νά νάψουμε καί στή λαμπάδα τς ψυχς μας τό φς τς ναστά­σεως, τό φς τς γάπης τοῦ Χρι­στοῦ γιά νά τό συν­τηρομε μέσα μας μέχρι τήν μέρα τς συναντή­σεώς μας μαζί του.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

NymfiosMelikh2019