Την Κυριακή 5 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον εσπερινό στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου Γεωργίου Φρασαριώτη, αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ..
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τήν ἐν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησαν ἀγγέλων τάγματα, πῶς μετά σώματος πρός ἀοράτους συμπλοκάς ἐχώρησας, πανεύφημε», ψάλλαμε σήμερα πρός τιμήν τοῦ μεγάλου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, τοῦ ὁποίου ἑορτάσαμε τή μνήμη.
Καί δέν εἶναι ὑπερβολή, διότι ἡ θέληση καί ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου ἦταν τόσο μεγάλη, πού ὁ ὅσιος δέν δίσταζε νά ἀντιμετωπίζει ἀκόμη καί «τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», ὁ ὁποῖος προσπαθοῦσε νά ἀνακόψει τό θεάρεστο καί ὑψηλό ἔργο του, ὁ ὁποῖος προσπαθοῦσε νά τόν ἐξαπατήσει καί νά τόν χωρίσει ἀπό τόν Θεό, στόν ὁποῖο εἶχε ἀφιερώσει ὁ ὅσιος ὁλόκληρη τή ζωή του, ἀπό νεότητός του.
Καί τήν εἶχε ἀφιερώσει, ἐγκαταλείποντας τίς ἀνέσεις πού τοῦ ἐξασφάλιζε ὁ πλοῦτος τῆς πατρικῆς του οἰκογενείας. Τήν εἶχε ἀφιερώσει, θυσιάζοντας τίς τιμές καί τίς δόξες πού τοῦ προσέφερε ἡ μόρφωσή του καί οἱ κοινωνικές του διασυνδέσεις. Τήν εἶχε ἀφιερώσει «μή ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης» ἀλλά ἀπό ἀπέραντη ἀγάπη πρός τόν Χριστό, πού ἦταν γιά ἐκεῖνον ἡ ἀκρότης τῶν ἐφετῶν, πού ἦταν γιά ἐκεῖνον αὐτός μέ τόν ὁποῖο ἐπιθυμοῦσε νά ἐπικοινωνεῖ καθημερινά μέ τήν προσευχή, αὐτόν τόν ὁποῖο ἐπιθυμοῦσε νά προσεγγίζει μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματός του, αὐτόν τόν ὁποῖο ἤθελε νά ὁμοιάζει μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, αὐτόν γιά τόν ὁποῖο ἄξιζε κάθε κόπος καί κάθε θυσία καί αὐτό ἀκόμη τό μαρτύριο προκειμένου νά τόν εὐαρεστεῖ.
Αὐτούς τούς μυχίους καί ἁγίους πόθους του θέλησε νά ἐκπληρώσει ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, ὅταν ἔγινε μοναχός στήν περίφημη μονή τοῦ Κυμινᾶ στή Βιθυνία, ἀκολουθώντας τόν Γέροντά του ὅσιο Μιχαήλ τόν Μαλεϊνό, ἀλλά καί ὅταν ἀργότερα, ὅταν προσπαθώντας νά ἀποφύγει τή φήμη τῶν ἀνθρώπων, πού προσέτρεχαν σέ αὐτόν, γνωρίζοντας τήν πνευματική σχέση του μέ τόν αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκᾶ, ἀποσύρθηκε μέ ἄλλο ὄνομα στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, στόν ἱερό Ἄθωνα, ὅπου ἀξιώθηκε νά λάμψει μέ τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητά του, μέ τόν ἀγώνα καί τήν ἄσκησή του, καί νά γίνει θεμελιωτής τοῦ Ἀγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ καί ἱδρυτής τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μεγίστης Λαύρας.
Μέ παρόμοιους μύχιους πόθους, τούς ὁποίους ἀπό ἐτῶν, ὅπως προσωπικά γνωρίζω, εἶχε φυλαγμένους καί καλλιεργοῦσες στήν ψυχή σου, προσέρχεσαι καί σύ σήμερα, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, σέ αὐτό τό περιβόλι τῆς Παναγίας μας, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, γιά νά τούς μετατρέψεις σέ πραγματικότητα, γιά νά ἀφιερώσεις τήν ψυχή σου καί τήν ὕπαρξή σου στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στήν ὑπακοή τοῦ ἁγίου θελήματός του, στήν ἄσκηση καί στήν προσευχή, γιά νά ζεῖς πιό κοντά σέ Ἐκεῖνον πού πρῶτος σέ ἀγάπησε καί πρῶτος σέ ἐπέλεξε, γιά νά τόν γνωρίσεις ὄχι μόνο ἀπό τά ἐπιστημονικά συγγράμματα καί τίς θεολογικές πραγματεῖες στίς ὁποῖες ἐνετρύφησες εὐσυνείδητα μέχρι σήμερα κατά τή διάρκεια τῶν προπτυχιακῶν καί μεταπτυχιακῶν σπουδῶν σου στή Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί γιά νά γνωρίσεις τόν Θεό μέσα ἀπό τή βίωση τῆς μοναχικῆς ζωῆς, μέ ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς λειτουργικῆς καί μυστηριακῆς ζωῆς, μέσα ἀπό τήν κοινή ζωή ὡς μέλος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Ἀδελφότητος.
Ἔφερες μέχρι σήμερα τό ὄνομα πού ἔλαβες κατά τή βάπτισή σου, τό ὄνομα ἑνός νέου στήν ἡλικία ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας μέ πολλά χαρίσματα καί πολλές δυνατότητες, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου. Ὅμως ὁ μέχρι σήμερα προστάτης σου ἅγιος Γεώργιος δέν ὑπελόγισε, ὅπως καί ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, ὅλα ὅσα εἶχε στόν κόσμο, ἀξιώματα, τιμές, πλούτη, ἀλλά τά θεώρησε «σκύβαλα», σκουπίδια, τά θεώρησε ἄχρηστα καί ἀσήμαντα, προκειμένου νά κερδίσει τό μεῖζον, προκειμένου νά κερδίσει τόν Χριστό. Γι᾽ αὐτό καί τοῦ ἀφιέρωσε καί τήν ψυχή του καί τή ζωή του· γι᾽ αὐτό καί ἐπέλεξε μέ χαρά τό μαρτύριο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γιά τόν ὁποῖο ἐφλέγετο ἡ καρδιά του.
Καί ἐάν μέχρι αὐτή τήν ὥρα, πού ἐνεδύθης τό ράσο τοῦ μοναχοῦ, ἀκολούθησες τά βήματα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ἀπό σήμερα καλεῖσαι νά μιμηθεῖς καί τό μαρτύριό του. Ὄχι γιατί θά χρειασθεῖ νά θυσιάσεις τή ζωή σου ὅπως ἐκεῖνος, ἀλλά γιατί ἡ μοναχική ζωή, γιά ὅποιον ἐπιθυμεῖ νά τήν ζήσει πραγματικά καί οὐσιαστικά, εἶναι ἕνα ἀναίμακτο μαρτύριο, γιατί ὁ μοναχός καλεῖται νά θυσιάζει τίς ἐπιθυμίες του, τίς ἀνέσεις του, τήν ἀνάπαυσή του, τό θέλημά του, τίς ἀδυναμίες του γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· νά τίς θυσιάζει μέ τήν ὑπακοή στόν Ἡγούμενο καί τόν πνευματικό του πατέρα, στήν Ἀδελφότητα, μέ τήν ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θελήματος, μέ τήν ταπείνωση, μέ τήν ὑπομονή, μέ τήν ἄσκηση, μέ τήν προσευχή.
Γι᾽ αὐτό καί παρότι κατά τήν κουρά συνηθίζεται ὁ μοναχός νά λαμβάνει ἕνα νέο ὄνομα, ἀποφάσισα νά σοῦ δώσω τό ἴδιο ὄνομα, τό ὄνομα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, γιά νά ἐμπνέεσαι ἀπό τό μαρτύριό του καί νά ἀγωνίζεσαι καί σύ μέ τήν ἴδια αὐταπάρνηση γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, δίδοντας συγχρόνως καί τή μαρτυρία του στούς ἀνθρώπους.
Τό ἔκανα ὅμως καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο, διότι εὐλαβοῦμαι ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τοῦ Μπετζαλᾶ, ὅπως ὀνομάζεται ἡ εἰκόνα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, πού εἶναι δίπλα στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἡ μητέρα του εἶχε τά κτήματα της καί ὅπου τόν τιμοῦν μέχρι σήμερα, ὀρθόδοξοι καί μουσουλμάνοι, καί τόν θεωρῶ καί ἐγώ προστάτη μου, διότι ὅποτε τόν ἐπικαλέσθηκα καί ζήτησα τή βοήθειά του, ὁ ἅγιος ἔσπευσε ἀμέσως νά ἀνταποκριθεῖ. Καί τώρα τοῦ χρεωστοῦσα ἕνα τάμα, καί τό τάμα τό ἐκπληρώνω μέ τό νά σοῦ δώσω τό ὄνομά του, ὅπως ἔκανα καί μέ τίς πρῶτες κουρές πού ἔδωσα τό ὄνομα πάλι τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μπετζαλᾶ στόν π. Γεώργιο, τόν μεγαλύτερο.
Αἰσθάνομαι, λοιπόν, γι᾽ αὐτό βαθύτατα ὑποχρεωμένος, καί θεώρησα ἀγαθή συγκυρία τό γεγονός ὅτι τό βαπτιστικό σου ὄνομα ἦταν Γεώργιος, ὥστε νά σοῦ τό δώσω καί ὡς μοναχικό, ἐκφράζοντας καί μέ τόν τρόπο αὐτό τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, ἀκολουθώντας καί τό παράδειγμα τοῦ Γέροντός μου, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, ὁ ὁποῖος ἔκανε τό ἴδιο σέ ἀνάλογη περίπτωση.
Ἔχεις, λοιπόν, ἀπό σήμερα τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο ὡς προστάτη σου καί στή μοναχική σου ζωή, μαζί μέ τήν Παναγία μας, τή Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν προστάτιδα καί ἐφόρο τῆς Μονῆς μας, ἀλλά καί ὅλων τῶν μοναζόντων, καί μαζί μέ αὐτήν καί τούς λοιπούς ἁγίους προστάτες τῆς Μονῆς καί τόν τιμώμενο σήμερα ὅσιο Ἀθανάσιο τόν Ἀθωνίτη.
Ἔχεις τίς εὐχές καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἐπισκόπου σου, τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας καί πνευματικοῦ σου πατρός, π. Παντελεήμονος, καί ὅλων τῶν πατέρων οἱ ὁποῖες θά σέ ἐνισχύουν στόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά σου στή νέα σου ζωή.
Ἔχεις καί τήν εὐχή καί τήν ἀγάπη τῶν εὐλαβῶν γονέων σου πού μέ χαρά δέχθηκαν τήν ἐπιλογή τῆς ζωῆς σου καί μέ πολλή ἀγάπη σέ προσέφεραν στήν Ἐκκλησία καί στόν μοναχισμό, καί ὅλων τῶν συμπροσευχομένων οἰκείων καί φίλων σου. Καί εὔχομαι ἀπό καρδίας νά εὐαρεστήσεις τόν Θεό μέ τήν ὑπακοή καί τήν προθυμία σου, μέ τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή σου, μέ τή συνέπεια καί τήν ὑπομονή σου, μέ τήν ταπείνωση καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς σου, ὥστε νά ζήσεις ὄντως ἰσάγγελη ζωή, ὅπως καί ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, ἀλλά καί νά δίδεις τήν ὁμολογία τῆς πίστεως, ὅπως ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ