ΚΔ´ Παύλεια: «Καβασίλεια 2018». H εορτή του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα. (ΦΩΤΟ)

Την Τρίτη 19 Ιουνίου το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρικό εσπερινό για την εορτή του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα στο ομώνυμο χωριό Ημαθίας.

Ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η Ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος ἠγα­πή­θη».

Ὁ στίχος αὐτός ἀπό τή Σοφία Σο­λο­μῶντος πού ἀκούσαμε πρό ὀλί­γου ἰσχύει, ἀδελφοί μου, ἀπολύτως καί γιά τόν ἑορ­τα­ζόμενο καί τιμώ­μενο, ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ἐνορία σας, ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα. Ἀνα­δείχθηκε, λέγει ὁ σο­φός Σολο­μῶν, εὐάρεστος στόν Θεό καί γι᾽ αὐτό ὁ Θεός τόν ἀγά­πησε.

Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε καί ἐπιδιώκου­με νά εἴμαστε εὐάρεστοι στούς ἀν­θρώ­πους. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε νά ἔχου­με καί νά ἀπολαμβάνουμε τήν ἀγάπη τους.

Καί εἶναι φυσικό, γιατί ζοῦμε ἀνά­μεσα στούς ἀνθρώπους, συνερ­γα­ζόμαστε καί συμπορευόμαστε μα­ζί τους στή ζωή, καί ἔχουμε ἀνάγκη καί τήν ἐπιδοκιμασία καί τήν ἐπιβε­βαί­ωσή τους γιά νά συνε­χίσουμε τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας.

Γι᾽ αὐτό καί καταβάλουμε κάθε δυ­­­νατή προσπάθεια γιά νά γίνουμε ἀρεστοί καί ἀγαπητοί στούς συναν­θρώπους μας. Φροντίζουμε νά ἱκα­νοποιοῦμε τίς ἐπιθυμίες τους, νά τούς περιβάλλουμε μέ τήν ἀγά­πη μας καί νά ἐκφράζουμε μέ κάθε τρόπο τόν σεβασμό καί τήν τιμή μας στά πρόσωπά τους. Μερικές φορές μάλιστα, προκειμένου νά ἱκα­­νοποιήσουμε κάποιους ἀνθρώ­πους καί νά γίνουμε ἀρεστοί ἐνώ­πιόν τους, δέν διστάζουμε νά κά­νου­με ἀκόμη καί παραχωρήσεις ἀπό τίς ἀρχές μας, ἀπό τίς πεποι­θή­σεις μας καί ἀπό τά πιστεύω μας.

Ἄν ὅμως τά κάνουμε ὅλα αὐτά γιά χάρη τῶν συνανθρώπων μας, ἡ ἀγάπη τῶν ὁποίων εἶναι πρόσ­και­ρη καί πολλές εὐμετάβλητη, τί κά­νουμε, ἀδελφοί μου, γιά χάρη τοῦ Θεοῦ; Πόσο μᾶς ἐνδιαφέρει καί πόσο μᾶς ἀπασχολεῖ νά εἴμαστε εὐάρεστοι σέ Ἐκεῖνον πού εἶναι ὁ Δημιουργός καί Πατέρας μας καί πόσο θέλουμε νά ἔχουμε τήν ἀγά­πη του;

«Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος ἠγα­πή­θη», ἀκούσαμε τόν σοφό Σολο­μώ­­ντα νά λέγει γιά τόν ἑορτα­ζό­με­νο ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα.

Πῶς ὅμως ἔγινε ὁ ἅγιος Νικόλαος εὐάρεστος στόν Θεό καί πῶς ἐπ­έ­τυχε νά ἀγαπηθεῖ ἀπό Αὐτόν; Καί ἀκόμη πῶς μπο­ροῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς εὐάρε­στοι στόν Θεό;

Ὁ τρόπος εἶναι, ἀδελφοί μου, κα­τά βάσιν ὁ ἴδιος μέ αὐτόν πού χρη­σιμοποιοῦμε γιά νά γίνουμε ἀρε­στοί στούς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ προ­­σπάθειά μας νά κάνουμε στή ζωή μας ὅ,τι εὐχαριστεῖ καί εὐαρε­στεῖ τόν Θεό. Αὐτό δέν κάνουμε καί γιά τούς ἀνθρώπους;

Καί ἄν εἴμα­στε πρόθυμοι νά τό κάνουμε γιά τούς ἀνθρώπους πού εἶναι ἴδιοι μέ ἐμᾶς, πού εἶναι «ὁ­μοι­οπαθεῖς ἡ­μῖν», πού πολλές φο­ρές αὐτό πού τούς ἀρέσει καί τούς ἱκανοποιεῖ δέν εἶναι οὔτε ὠφέλιμο οὔτε συμ­φέ­ρον γιά ἐμᾶς τούς ἴδι­ους, δέν ἀξί­ζει πολύ περισσότε­ρο νά προ­σπα­θοῦμε νά τό κάνουμε  γιά τόν Θεό, στόν ὁποῖο ὀφεί­λουμε τά πάντα καί ὁ ὁποῖος ὑπό­σχεται τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά, πού ὑπερ­βαίνουν κάθε ἀνθρώπινη φα­ντα­σία, σέ ὅσους τόν ἀγαποῦν;

Ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου, καί ἀξί­ζει νά προσπαθοῦμε νά εἴμαστε εὐ­ά­ρεστοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἅγιος ὁ Νικόλαος Κα­βά­­σιλας.

Καί πῶς τό ἐπέτυχε; Ἄς ἀκού­σου­με τόν σύγχρονό του καί φίλο του ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ νά τό πε­­ριγράφει. Εὐάρεστος στόν Θεό γίνεται, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἐκεῖνος πού προσβλέπει στόν Θεό καί τό ἔλεός του καί τά μάτια του εἶναι ἀφοσιωμένα στόν Θεό καί δέν παρεκκλίνουν στά θεάματα τοῦ κόσμου.

Εὐάρεστος στόν Θεό εἶναι ἐκεῖ­νος, συνεχίζει, πού ἔχει ἀνοικτά τά αὐτιά του στά θεῖα διδάγματα, πού δέν τά ἀκού­ει ὅμως μόνο καί στή συνέχεια τά ξεχνᾶ, ἀλλά προσπα­θεῖ καί ἀγω­νί­ζεται νά ἐφαρμόσει στή ζωή του τό θέλημα καί τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ.

«Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τη­ρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ Πατρός μου, καί ἐγώ ἀγα­πήσω αὐτόν».

Αὐτός πού τηρεῖ τίς ἐντολές μου, λέγει ὁ Χριστός, αὐτός μέ ἀγαπᾶ. Καί αὐτόν πού μέ ἀγαπᾶ θά τόν ἀγαπήσει καί ὁ Πατέρας μου καί θά τόν ἀγαπήσω καί ἐγώ.

Αὐτό ἔκανε, ἀδελφοί μου, στή ζωή του ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβά­σιλας. Ἔζησε μέ μοναδική μέριμνα καί φροντίδα νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἔζησε προσηλωμένος στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, παρότι ζοῦσε μέσα στόν κόσμο καί παρότι θά μποροῦσε νά ἀπολαμβάνει τή δόξα καί τίς τιμές τοῦ κόσμου καί τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἐποχῆς του τόσο χάρη στήν καταγωγή του ὅσο καί χάρη στή σπουδαία μόρφωση ἀλλά καί στή σοφία του.

Καί ὅμως ὁ ἅγιος Νικόλαος προ­τί­μησε νά εἶναι ἀρεστός στόν Θεό μέ τήν προσήλωσή του στό θέλημά του, μέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς του καί μέ τήν ἀγάπη του σέ Αὐτόν. Καί γι᾽ αὐτό ἀγαπήθηκε ἀπό τόν Θεό πού τόν ἁγίασε καί τόν ἀνέ­δει­ξε, ὥστε νά τιμᾶται καί νά δοξάζε­ται καί στή γῆ καί στόν οὐ­ρα­νό, ἀλλά συγχρόνως καί νά ἀπο­τελεῖ παράδειγμα καί γιά ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές ταλαντευόμαστε με­τα­ξύ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀγάπης τῶν ἀνθρώπων.

Ἄς ἀκολουθήσουμε, ἀδελφοί μου, τό παράδειγμα τοῦ ὁσίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα, καί ἄς φροντί­ζου­με νά ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά εἴ­μαστε εὐάρεστοι ἐνώπιόν του καί νά ἔχουμε τήν ἀγάπη του, ὅπως τήν εἶχε καί ὁ ἅγιος πού τιμοῦμε σή­μερα, ὁ ὅσιος Νικόλαος ὁ Καβά­σιλας.

Ἰδιαίτερα ἡ ἐνορία σας ἀλλά καί ἡ ἐπαρχία μας πού ἔχει τήν τιμή μέσα στούς ἄλλους ἁγίους της νά συγκαταλέγεται καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, αὐτός ὁ μεγάλος ἅγιος, αὐτός ὁ μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, πού μέ τή ζωή του, μέ τά συγγράμματά του καί μέ τή σοφία τήν ὁποία διέθετε ἔφθασε στό σημεῖο ἐκεῖνο νά ἀγαπηθεῖ τόσο πολύ ἀπό τόν Θεό. Ἄς προσπαθοῦμε καί ἐμεῖς, ἐπικαλούμενοι τή βοήθεια του καί τήν καθοδήγησή του, ὥστε ἡ ζωή μας νά εἶναι εὐάρεστη στόν Θεό.

Η Ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θ.Λειτουργία :

«Φιλοσοφίας τῆς θείας γεωρ­γή­σας τάς χάριτας, τῆς κεκρυμμένης ἐν Χριστῷ ζωῆς μυσταγωγεῖς τήν λαμπρότητα», ψάλλει ὁ ἱερός ὑ­μνο­γράφος πρός τιμήν τοῦ ἑορτα­ζομένου σήμερα ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως στήν ἐνορία σας.

Καί τόν τιμοῦμε, διότι συνεδύασε στή ζωή του ἁρμονικά τή σοφία τοῦ κόσμου μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι μόνο τίς συνεδύασε ἀλλά ἔζησε καί διακόνησε καί μέ τίς δύο τούς ἀνθρώπους.

Εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι νο­μίζουν ὅτι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ πί­στη δηλαδή καί ἡ εὐσέβεια, ἔρ­χεται σέ ἀντίθεση μέ τή σοφία τοῦ κό­σμου, ἀλλά αὐτό δέν ἀληθεύει, ὅπως ἀποδεικνύει μέ τή ζωή του ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας. Διότι μπορεῖ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ νά μήν ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης σο­φίας γιά νά ἐκφρασθεῖ, καί γι᾽αὐτό καί ὁ Χριστός ἐπέλεξε ὡς μαθητές καί ἀποστόλους του  τα­πει­­νούς καί ἀγράμματους ψαρά­δες καί ὄχι «σοφούς καί συνετούς», ὅπως γρά­φει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος, ἀλλά ποτέ δέν ὑπῆρξε ἐμπό­διο στήν ἀπόκτηση τῆς ἀν­θρω­­­πίνης σοφίας. Ἄλλωστε «ὁ Θε­ός ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστή­μην ἐν­δοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασί­οις αὐ­τοῦ», ὅπως γράφει τό Πνεῦ­μα τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη.

Οὔτε ὅμως πάλι ἡ ἀνθρώπινη σο­φία καί γνώση ἔγιναν ποτέ ἐμπό­διο σέ ἐκεί­νους πού ἤθελαν νά ἀπο­κτή­σουν τή θεία σοφία. Διότι ἡ θεία σοφία εἶναι καρπός τῆς ἐν Χρι­στῷ ζωῆς, καί ἡ ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι ἐφικτή ἀπό ὅλους ὅσους τήν ἐπιζητοῦν καί τήν ἐπιδιώκουν. Εἶ­ναι ἐφικτή σέ ὅσους ἐπιθυμοῦν νά τήν ζήσουν, ὅπου καί ἄν ζοῦν, μέ ὅ,τι καί ἄν ἀσχολοῦνται.

Καί αὐτό μᾶς διδάσκει καί ὁ τι­μώ­με­νος σήμερα ἅγιος Νικόλαος ὁ Κα­βάσιλας, ὁ ὁποῖος μεταξύ τῶν ἄλλων ἔγραψε καί μία σπουδαία πραγματεία περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Τί μᾶς λέγει, λοιπόν, στό ἔργο του αὐτό ὁ ἅγιος Νικόλαος, γιά τόν τρό­πο μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ζή­σουμε καί ἐμεῖς τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί νά ἀποκτήσουμε τή θεία σο­φία;

Προϋπόθεση, λέγει, τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό. Αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός νόμος, τόν ὁποῖο γιά νά ἀκολουθήσει κα­νείς δέν εἶναι ἀνάγκη νά καταβά­λει κόπους, οὔτε ἔξοδα, οὔτε εἶναι ἀνάγκη νά ἀφήσει τή δουλειά του ἤ νά ἀπο­συρθεῖ σέ ἀπόμερα μέρη. Μπορεῖς, λέγει ὁ ἅγιος, νά μείνεις στό σπίτι σου καί χωρίς νά χάσεις τά ἀγαθά σου, νά βρίσκεσαι πάντο­τε στή με­λέτη τοῦ Θεοῦ, στή με­λέ­τη τῆς συγ­γενείας τοῦ ἀνθρώπου μέ τό θεῖο.

Καί ἡ μελέτη αὐτή ὑποβοηθεῖται καί στηρίζεται ἀπό τήν προσευχή καί ἀπό τή μυστηριακή ζωή, διότι καί οἱ δύο ἑνώνουν τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό.

Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά προσευ­χηθεῖ παντοῦ, ἐφόσον δέν ὑπάρχει τόπος στόν ὁποῖο νά μήν εἶναι πα­ρών ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι πιό κο­ντά σέ ἐκείνους πού τόν καλοῦν, ἀπό ὅσο εἶναι ἡ ἴδια ἡ καρδιά τους.

Ὅταν, λοιπόν, καλοῦμε τόν Θεό μέ τήν προσευχή στήν καρδιά μας, Ἐκεῖνος ἀνταποκρίνεται καί ἔρχε­ται καί, ἐφόσον εἶναι καθαρή ἡ καρ­­διά μας, παραμένει μέσα της καί τήν ἁγιάζει καί ἑνώνεται μαζί της μέ τρόπο ἀνάλογο μέ ἐκεῖνο μέ τόν ὁποῖο ἑνώνεται μέ τόν ἄνθρω­πο πού με­τέ­χει στό μυστήριο τῆς θείας Εὐ­χαριστίας.

Τό ζητούμενο γιά νά ἐπιτύχει ὁ ἄν­θρωπος νά ζεῖ τήν ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι νά διατηρεῖ αὐτή τή σχέ­ση μέ τόν Θεό μόνιμα. Νά μήν εἶναι ἡ ἐπικοινωνία του μέ τόν Θεό στιγ­μιαία, καί στή συνέχεια νά δια­κό­πτεται καί νά ἀτονεῖ καί στή θέ­ση τοῦ Θεοῦ νά μπαίνει ὁ ἀντί­δικός του καί νά καταστρέφει ὅ,τι χά­ρισε ὁ Θεός στήν ψυχή τοῦ ἀν­θρώπου μέ τήν παρουσία του.

Χρειάζεται ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώ­που μέ τόν Θεό νά μήν εἶναι εὐ­και­ριακή, καί στή συνέχεια ὁ ἄν­θρω­πος νά ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό μέ τίς πράξεις του καί μέ τίς σκέ­ψεις του καί νά ἐπιτρέπει τίς βιο­τικές μέριμνες καί φροντίδες, τίς ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἐπιθυ­μίες νά τόν ἀποσποῦν καί νά τόν ἀπο­ξε­νώνουν ἀπό τόν Θεό.

Καί αὐτό εἶναι ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο θά πρέπει νά προσπαθοῦμε καί νά ἀγω­­­νιζόμασθε στή ζωή μας. Νά μήν ἀπομακρυνόμασθε ἀπό τόν Χρι­­­στό, νά μήν χάνουμε τήν ἐπαφή μαζί του, ἀλλά ὅπου καί ἄν βρι­σκό­μασθε, ὅπου καί ἄν κινούμεθα νά διαφυλάττουμε στήν ψυχή μας τήν ἕνωσή μας μαζί του καί νά τήν καλ­λιεργοῦμε καί νά τήν αὐξά­νου­με διά τῆς μυστηριακῆς ζωῆς καί διά τῆς προσευχῆς, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς νά ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὅπως τήν ἔζησε καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, καί νά αἰσθανόμεθα τόν πλοῦτο καί τή χαρά πού αὐτή μᾶς χαρίζει, καί νά ἔχουμε στή ζωή μας καί τή θεία σοφία ἡ ὁποία θά μᾶς κατευθύνει πάντοτε στό ἀγαθό ἀλλά καί στή σω­τη­ρία μας. Τότε μόνο, ἀδελφοί μου, μποροῦμε νά τιμοῦμε τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα, ὁ ὁποῖος μέσα ἀπό τή δική του πνευματική ἐμπειρία ἔγραψε ὅσα ἔγραψε καί συστήνει στόν καθένα μας.

Ἐάν, λοιπόν, θέλουμε νά ζοῦμε μέ τόν Θεό, ἐάν θέλουμε νά ἔχουμε ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, πρέπει νά ἐφαρμόσουμε ὅλη αὐτή τήν τάξη πού μᾶς συστήνει ὁ ἅγιος Νικόλαος, νά ἔχουμε δηλαδή προσευχή καί ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό ἀνά πᾶσα ὥρα καί στιγμή. Οὔτε στά βουνά πρέπει νά πᾶμε, οὔτε πουθενά ἀλλοῦ, γιατί καί μέσα στό κέντρο τῆς πόλεως νά εἴμεθα μποροῦμε νά ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Θεό, καρδιακά, μυστικά καί νά ἔχουμε αὐτή τήν ἕνωση μαζί του. Ἀμήν.

 ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ