ΚΔ´ Παύλεια: «Η διακονία του λόγου στη Βυζαντινή Μουσική». Ε’ Συνέδριο Βυζαντινών Τεχνών (Β΄μέρος). (ΦΩΤΟ)

Στο πλαίσιο των ΚΔ΄ Παυλείων, την Κυριακή 17 Ιουνίου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε στο Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού «ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ» στην Νάουσα το Ε’ Συνέδριο Βυζαντινών Τεχνών, με θέμα «Η διακονία του λόγου στη Βυζαντινή Μουσική».

Στην αρχή χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος απένειμε και τα αναμνηστικά των ΚΔ΄ Παυλείων στους ομιλητές.

Πρώτος ομιλητής ήταν ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Παναγιώτης Σκαλτσής, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Η υμνολογία της Εκκλησίας ως φορέας της Ορθόδοξης Θεολογίας».

Δεύτερη ομιλήτρια ήταν η αναπληρώτρια καθηγήτρια Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ κ. Μαρία Αλεξάνδρου, η οποία ανέπτυξε το θέμα «Η Βυζαντινή μουσική στή διακονία του Λόγου», ενώ χρέη προέδρου ανέλαβε ο Άρχων Μαΐστωρ της ΜΧΕ και Διευθυντής του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως κ. Γεώργιος Ορδουλίδης.

Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα από τόν Ελληνικό Βυζαντινό Χορό “Οἱ Δομέστικοι” υπό την διεύθυνση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Γρηγόρη Παπαεμμανουηλ.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου στην εκδήλωση :

Χθές εἴχαμε τή χαρά νά παρακο­λουθήσουμε τό πρῶτο μέρος τοῦ Ε´ Συνεδρίου Βυζαντινῶν Τεχνῶν, τό ὁποῖο πραγματοποίησε στό πλαίσιο τῶν ΚΔ´ Παυ­λείων ἡ Ἱερά Μητρό­πολή μας στό Παύλειο Πο­λι­τιστικό Κέντρο τῆς Βεροίας καί ἀφοροῦσε στήν τέχνη τῆς Ἁγιο­γρα­φίας. Καί σήμερα εἴμαστε ἐδῶ, στή Νάουσα, στό Μητροπολιτικό Κέντρο Πολι­τι­σμοῦ «Παντάνασσα» γιά νά πα­ρα­κολουθήσουμε τό δεύ­τερο μέ­ρος πού ἀφορᾶ στήν ἱερή τέχνη τῆς μουσικῆς, τῆς βυζαντι­νῆς μας μουσική.

Τό θέμα τοῦ Συνεδρίου εἶναι, ὅ­πως ὅλοι γνωρίζετε, «Ἡ διακονία τοῦ λόγου στή βυζαντινή μου­σι­κή», καί ἐντάσσεται καί αὐτό στό εὐ­ρύτερο θέμα τῶν φετινῶν Παυ­λείων τό ὁποῖο εἶναι «Εὐαγγε­λι­σμός καί Ἱεραποστολή».

Κύριος στόχος τῆς ἐκκλησια­στι­κῆς μουσικῆς καί ὑμνογραφίας εἶναι ἀσφαλῶς ὁ ὕμνος καί ὁ αἶ­νος τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστός ἐκφράζει μέσω τῆς μουσικῆς τήν εὐχαριστία του καί τή δοξολογία του πρός τόν Θεό, μιμούμενος τούς ἁγίους ἀγ­γέλους, πού διαπαντός ψάλλουν καί ὑμνοῦν τόν Θεό.

Ἀκόμη καί ἐάν ἡ ἐκκλησιαστική μουσική παρέμενε σέ αὐτό τό ἐπί­πεδο, τῶν πρώτων χριστιανι­κῶν αἰ­ώνων, κατά τούς ὁποίους οἱ ὕμνοι ἦταν ἁπλοί καί σύντομοι, ὁ λόγος πού συνεκφέρεται μέ τή μου­σική ὡς αἶνος καί δοξολογία πρός τόν Θεό εἶναι λόγος διδα­κτι­κός γιά τούς πιστούς, καθώς τούς διδάσκει ὄχι μόνο τίς ἰδιό­τητες τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἄναρ­χος, ἐλεήμων, φιλάνθρωπος κἄ., ἀλλά καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ πιστός μπορεῖ καί πρέπει νά ἀπευ­θύ­νεται πρός τόν Θεό γιά νά τόν εὐχαριστεῖ καί νά τόν δοξάζει.

Βεβαίως ἡ διακονία τοῦ λόγου στή βυζαντινή μουσική ἀποκτᾶ μεγα­λύ­τερο ρόλο, ὅταν ἡ ὑμνο­γρα­φία καί ἡ βυζαντινή μουσική πλου­τί­ζονται μέ τά ἔργα μεγάλων ἁγίων καί θεολόγων τῆς Ἐκκλη­σίας μας, μέ πρῶτο τόν ἅγιο Ἰω­άννη τόν Δα­μασκηνό, ὁ ὁποῖος δέν ἀρκεῖται μόνο στόν δικό του λόγο, ἀλλά ἀξιοποιεῖ στούς κανό­νες του καί τόν ἔνθεο λόγο τοῦ ἁγίου Γρη­γο­ρίου τοῦ Θεολόγου προκειμένου νά μεταδώσει στούς πιστούς τά ὑψη­λά νοήματα τῶν δογμάτων τῆς πίστεώς μας ἀλλά καί τοῦ νοή­ματος τῶν δεσποτικῶν καί θεο­­­μητορικῶν ἑορτῶν, τῶν ἑορτῶν τῶν ἁγίων, ἀλλά καί γε­νικότερα τῆς ἐν Χριστῷ ζω­ῆς.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός δέν ἦταν βεβαίως ὁ μόνος πού δια­κόνησε μέ τόν λόγο του μέσω τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς καί ὑμνο­γραφίας τούς πιστούς. Πολ­λοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὑμνογράφοι καί οἱ μελωδοί, ἐπώνυμοι καί ἀνώ­­νυμοι, πού μιλοῦν στίς ψυχές τῶν πιστῶν μέ τούς ὕμνους τους καί τούς διδάσκουν μέ τίς θεῖες ἐμπειρίες πού ἔζησαν οἱ ἴδιοι, ἀγω­­νιζόμενοι συχνά ἄλλοι «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» καί ἄλλοι διακονώντας τήν Ἐκκλησία στά Ἱεροσόλυμα, στήν Κωνσταντινούπολη καί ὅπου ἀλλοῦ.

Ὁ λόγος τους, λόγος τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καθώς ψάλλεται μέ τόν προσήκοντα τρόπο στίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν μεταρσιώνει μόνο τούς πι­στούς, οὔτε μόνο τούς συγκινεῖ καί τούς κατανύγει. Τούς διδάσκει, τούς νουθετεῖ, τούς παρηγορεῖ, τούς μεταδίδει μέ εὐκολία γνώσεις καί ἐμπειρίες πού θά χρειαζόταν πολύχρονη μελέτη γιά νά τίς ἀπο­κομίσουν, διακονώντας ἔτσι μέ ἄριστο τρόπο τόν λόγο.

Δέν θά ἐπεκταθῶ περισσότερο γιά νά ἀφήσω τόν χρόνο στούς εἰ­δικούς ὁμιλητές μας νά ἀν­απτύ­ξουν τά ἐνδιαφέροντα θέμα­τά τους, ἀλλά καί τόν βυζαντινό χο­ρό «Οἱ Δομέστικοι», νά μᾶς πα­ρου­σιάσει τούς ὕμνους πού ἐπέλεξαν γιά τή σημερινή ἐκδήλωση.

Θά ἤθελα, λοιπόν, νά σᾶς καλω­σο­ρίσω καί νά σᾶς εὐχαριστήσω ὅλους σας γιά τήν παρουσία σας, πρωτίστως ὅμως τούς ἐκλεκτούς ὁμιλητές μας, τόν καθηγητή τῆς Λειτουργικῆς στή Θεολογική Σχο­λή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστη­μίου Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτη Σκαλτσῆ, πού θά μᾶς μιλήσει μέ θέ­μα «Ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλη­σί­ας ὡς φορέας τῆς ὀρθοδόξου Θεο­λογίας», καί τήν ἀναπληρώ­τρια καθηγήτρια τῆς Βυζαντινῆς Μου­σι­κῆς στό Τμῆμα Μουσικῶν Σπου­δῶν τοῦ Ἀριστοτελείου Πα­νε­πι­στη­μίου Θεσσαλονίκης κυρία Μα­ρία Ἀλεξάνδρου, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀνα­πτύξει τό θέμα: «Ἡ μου­σική στή διακονία τοῦ λόγου».

Πρίν νά παραχωρήσω τό βῆμα θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω θερμά τόν κύριο Γρηγόριο Παπαεμμανουήλ καί τόν βυζαντινό του χορό «Οἱ Δο­μέστικοι», γιά τήν παρουσία τους στό Συνέδριό μας, καί φυσικά τόν καλλιτεχνικό διευθυντή τῶν Παυλείων καί διευθυντή τοῦ Ὠδείου τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπό­λεως, ἄρχοντα μαΐστορα τῆς Με­γάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, κ. Γεώργιο Ὀρδουλίδη, γιά τήν ὀργά­νωση τοῦ Συνεδρίου μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ