Η εορτή του Αγίου Ιωάννου του Κουλακιώτου στη Χαλάστρα. (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Νεομαρτύρων Χαλάστρας, επί τη εορτή του Αγίου Ιωάννου του Κουλακιώτου.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος βράβευσε μαθητές και μαθήτριες των Γυμνασίων της Χαλάστρας που αρίστευσαν στο σχολικό έτος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Χαίρετε ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Αὐτή τή χαρά ζοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα ἑορτάζοντας τή μνήμη τοῦ ἑνός ἀπό τούς δύο νεομάρτυρες πολιού­χους τῆς Χαλάστρας, τοῦ ἁγίου νεο­μάρτυρος Ἰωάννου τοῦ Κουλακιώτου. 

Οἱ ἄνθρωποι ἐπιδιώκουμε νά ἀνή­­­κουμε σέ συλλόγους καί σέ σω­­­­μα­τεῖα, ἐπιδιώκουμε νά βλέ­που­­με τό ὄνομά μας γραμμένο σέ ἐπι­­γραφές, σέ ἔντυ­πα, σέ τι­μη­τικές πλα­κέτες, ἐπιδιώκουμε νά γίνεται συζήτηση γιά τό πρόσωπό μας καί νά ἀναφέρουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τό ὄνομά μας. Καί χρησιμοποιοῦμε συχνά μέσα καί γνωρι­μίες, ὥστε νά ἐπιτύχουμε αὐτές τίς ἐπιδιώ­ξεις μας, πού θά μᾶς ἱκανο­ποι­ή­σουν καί θά μᾶς χαροποιήσουν.

Ὅμως ὅλα αὐτά τά ὁποῖα τόσο πολύ ἐπιθυμοῦμε καί θέλουμε, ξε­χνοῦμε ὅτι εἶναι πρόσκαιρα καί ἐφή­μερα, ἔστω καί ἐάν διαρκοῦν μερικά χρόνια, καί δέν ἀξίζει κατά συνέπεια νά ἀγωνιοῦμε καί νά ἀγωνιζόμασθε τόσο πολύ γιά νά τά ἐπιτύχουμε, γιατί δέν μᾶς προσ­φέρουν τίποτε περισσότερο ἀπό μία προσωρινή ἱκανοποίηση τῆς φιλο­δοξίας μας.

Ἄν ὅμως γι᾽ αὐτά κάνουμε τόση προ­σπάθεια καί κόπο, ἀλλά καί χαι­ρόμαστε τόσο πολύ, ὅταν τά ἐπι­τύχουμε, σκεφθήκαμε ποτέ πό­σο μεγαλύτερη καί μονιμό­τερη εἶ­ναι ἡ χαρά πού μᾶς δίδει ὁ Χρι­στός μέ τήν ὑπόσχεσή του νά γρά­ψει τά ὀνόματά μας ἐν οὐρανοῖς;

Καί ἀκόμη πόσο ἀξίζει γι᾽ αὐτό τόν λόγο νά κοπιάσουμε καί νά ἀγω­νι­σθοῦ­με ὥστε νά ἐπιτύχουμε αὐτή τή διά­κρι­ση πού δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἀλλά εἶναι θεία, πού δέν εἶναι προσωρινή ἀλλά αἰώνια.

Αὐτό ἄς τό σκεφθοῦμε ἰδιαι­τέ­ρως σήμερα, πού ἤρθαμε ἐδῶ στόν ναό τῶν ἁγίων Νεομαρ­τύ­ρων τῆς Χα­λά­στρας γιά νά τιμή­σου­με τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Κου­λα­κιώτη, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε ἀπό τόν Χριστό νά γραφεῖ τό ὄνομά του ἐν οὐ­ρα­νοῖς, καί νά ἀπολαμ­βάνει τή δόξα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τήν τιμή τῶν ἀνθρώπων.

Ἄς σκεφθοῦμε τί ἔκανε ὁ ἅγιος Ἰωάννης γιά νά τό ἐπιτύχει καί τί μποροῦμε νά κάνουμε ἐμεῖς.

Ἐκεῖνος ζοῦσε σέ δύσκολα χρό­νια, στά χρόνια τῆς Τουρκοκρα­τίας, καί βρέθηκε τυχαῖα σέ ἕνα συμπόσιο στή Θεσσαλονίκη, ὅπου ὑπῆρχαν καί πολλοί Τοῦρ­κοι. Καί αὐτοί τόν συκοφά­ντησαν ὅτι δῆ­θεν ἤθελε νά γίνει μουσουλ­μάνος, καί τόν ἐκβίαζαν γιά νά γίνει. Καί τό ἴδιο συνέχισαν νά κάνουν καί τήν ἑπόμενη ἡμέρα, ἀλλά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἀρνεῖτο τή συκο­φα­­ντία καί δέν δεχόταν γιά κανέ­να λόγο νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. 

Μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Χριστό στά χείλη του ὁ ἅγιος Ἰωάννης κρεμάσθηκε ἀπό τούς Τούρκους, καί ἡ ἀγχόνη αὐτή ἔγι­νε ἡ κλίμακα πού τόν ἀνέβασε στόν οὐρανό. 

Γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστεως καί τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, ἄ­κουσε τόν Χριστό νά τόν ὁμολο­γεῖ, κατά τήν ὑπόσχεσή του, ἐνώ­πιον τοῦ Πατρός καί νά τόν εἰσά­γει στή βασιλεία του, γρά­φο­ντας τό ὄνομα τοῦ μάρτυ­ρός του ἐν βίβλῳ ζωῆς.

Μία στιγμή ἦταν ἡ στιγμή τῆς ὁμο­λογίας του. Μία στιγμή πού θά μποροῦσε ὅμως νά εἶχε ὁδηγήσει σέ δια­­φορετική κατεύθυνση τή ζωή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου. Μία στιγ­μή πού ἄν εἶχε φοβηθεῖ, ἄν εἶχε δειλιάσει, ἄν εἶχε ὑπολογίσει τή ζωή του καί δέν εἶχε τολμήσει νά τήν θυσιάσει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ, θά εἶχε χάσει τήν ψυχή του. 

Ὅμως ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶχε πά­ντοτε στόν νοῦ τά λόγια τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου «ἐμοί τό ζῆν Χρι­στός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος», καί θεωροῦσε τόν Χριστό ὡς τό περιεχόμενο τῆς ζωῆς του καί χωρίς αὐτόν θεωροῦσε ἀνύπαρκτη τή ζωή του. Γι᾽ αὐτό καί προτίμησε νά μαρτυρήσει γιά νά μήν χωρι­σθεῖ ἀπό τόν Χριστό καί τήν ἀγά­πη του καί νά γράφει τό ὄνομά του στίς δέλτους τοῦ οὐρανοῦ.

Τό παράδειγμα τοῦ συμπολίτου μας ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Κουλα­κι­ώ­­του δείχνει καί σέ μᾶς, πού δέν ἔχουμε βέβαια τό δίλημμα τοῦ μαρ­τυρίου πού εἶχε ἐκεῖνος, πόσο σοβαρά πρέπει νά παίρνουμε τήν κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας, γιατί ἀπό κάθε μία στιγμή ἐξαρτᾶται τό αἰ­ώνιο μέλλον μας, κρίνεται ἡ πο­ρεία τῆς ψυχῆς μας, κρίνεται ἄν καί τό δικό μας ὄνομα θά γραφεῖ ἐν οὐρανοῖς. 

Γι᾽ αὐτό ἄς εἴμαστε προσεκτικοί στή ζωή μας καί ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι μετά ἀπό τήν πρόσκαιρη ἐπί­γεια ζωή μας μᾶς περιμένει ἡ αἰ­ώ­νια ζωή καί ἡ ἀτελεύτητη χαρά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον καί ἐμεῖς μείνουμε μέχρις τέλους σταθεροί στήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀδιαφορώ­ντας γιά τούς πειρασμούς καί τίς δυ­σκολίες πού μπορεῖ νά συναντή­σουμε στή ζωή μας· ἐφόσον μείνουμε μέχρι τέλους πιστοί ὄχι μόνο μέ τά λό­για ἀλλά καί μέ τή ζωή μας, μέ τήν ὑπακοή μας στίς ἐντολές του, καί μέ τήν ἕνωσή μας μαζί του διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλη­σίας μας. 

Καί αὐτό εὔχομαι ταπεινῶς νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι μας διά πρεσβειῶν τοῦ ἑορτα­ζο­μένου ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Κου­λα­κιώτου καί τοῦ συμπολιούχου μας ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Κουλακιώτου ὁ ὁποῖος εἶχε τήν ἴδια ὁμολογία καί ὑπέμεινε τό ἴδιο μαρτύριο.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ