Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου και των Αγίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους του Πνευματικού στο Άδενδρο επί τη εορτή του Αγίου Διονυσίου.
Στο τέλος χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον Ιεροψάλτη του Ιερού Ναού και Υμνογράφο της Εκκλησίας μας κ. Φώτιο Τζελέπη.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Τῷ γάρ ἀδύτῳ φωτί λαμπρυνόμενοι τῶν θεοφόρων ἐφάμιλλοι ὤφθητε».
Τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει τήν κοίμηση τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Διονυσίου τοῦ ρήτορος· καί τήν τιμᾶ, γιατί γιά τήν Ἐκκλησία μας ἡ κοίμηση ἑνός ἀνθρώπου δέν σημαίνει τό τέλος, δέν σημαίνει τήν καταστροφή καί τήν ἀπώλεια, ἀλλά ἁπλῶς τήν ἔξοδό του ἀπό τήν παροῦσα ζωή καί τήν πορεία του πρός τήν αἰώνια. Κατά μείζονα λόγο ἡ κοίμηση ἑνός ὁσίου, ὁ ὁποῖος ἔζησε ὁλόκληρη τή ζωή του ἀρνούμενος τόν κόσμο καί τά τερπνά καί ἡδέα τοῦ κόσμου προκειμένου νά συναντήσει καί νά συνευρεθεῖ μέ τόν Θεό, ἡ κοίμηση ἑνός ὁσίου ὁ ὁποῖος ζοῦσε σέ ὅλη του τή ζωή συμμεριζόμενος τήν ἐπιθυμία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πού ἔγραφε πρός τούς Φιλιππησίους «ἐπιθυμίαν ἔχων ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι», ἐπιθυμῶ δηλαδή νά πεθάνω γιά νά εἶμαι μαζί μέ τόν Χριστό, εἶναι ὄντως ἡμέρα χαρμόσυνος καί ἡμέρα ἑορτῆς, ὅπως κάθε ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἐκπληρώνεται μία βαθειά καί διαρκής μας ἐπιθυμία.
Βεβαίως, οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε διάφορες ἐπιθυμίες καί ἐπιδιώξεις, ἐπιδιώξεις καί ἐπιθυμίες πού δέν εἶναι ἀσφαλῶς καταδικαστέες, ἐάν δέν εἶναι ἐφάμαρτες. Ὅμως ὅλες αὐτές οἱ ἐπιθυμίες καί οἱ ἐπιδιώξεις ἔχουν ἕναν χρονικό ὁρίζοντα, ἔχουν ἕνα τέλος· καί ὁ πιό μακρινός ὁρίζοντας πού μπορεῖ νά ἔχουν εἶναι τό τέλος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί ὁ θάνατος.
Ὑπάρχουν ὅμως καί ἐπιθυμίες καί ἐπιδιώξεις πού ὑπερβαίνουν αὐτό τό ὅριο, καί ἰσχύουν καί ἐκπληρώνονται μετά τό τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Καί τέτοια εἶναι ἡ ἐπιδίωξη καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ἀσκητῶν καί τῶν ὁσίων πού ἀφιερώνουν τή ζωή τους στόν Χριστό καί ἐπιθυμοῦν νά βρίσκονται μαζί του, γιατί κοντά του βρίσκουν τή χαρά καί τήν ἀνάπαυση καί τήν πραγματική εὐτυχία.
Καί μπορεῖ νά κατορθώνουν νά τόν συναντοῦν καί ὅσο ζοῦν ἐδῶ στή γῆ μέσω τῆς προσευχῆς, μέσω τῆς καθάρσεως τοῦ νοῦ καί τῆς ψυχῆς καί τῆς ἐλλάμψεως τοῦ θείου φωτός, ὅμως δέν μποροῦν νά ἀπολαύσουν τή χαρά τῆς διαρκοῦς παρουσίας του καί τῆς ἀδιαλείωπτου θεωρίας τοῦ προσώπου του. Γι᾽ αὐτό καί γιά τούς ὁσίους καί τούς ἀσκητές, γιά τούς ὁποίους ἡ συνάντηση μέ τόν Θεό εἶναι ἡ πρώτιστη προτεραιότητα τῆς ζωῆς τους, ἡ κοίμησή τους δέν προκαλεῖ λύπη καί πόνο, ἀλλά χαρά, γιατί τούς δίνει τή δυνατότητα νά συναντήσουν «ὅν ἐπόθησεν ἡ ψυχή» τους, ὅπως λέει καί ἡ νύμφη στό Ἄσμα Ἀσμάτων.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς τους ὡς τήν ἡμέρα τῆς μεταβάσεώς τους ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευομένη στήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία καί τῆς συναντήσεώς τους μέ τόν Χριστό. Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τήν κοίμησή τους, γιατί ἡ ἐπιτυχία αὐτή τοῦ στόχου τους ἀποτελεῖ χαρά γιά τή στρατευομένη Ἐκκλησία, γιά ὅλους ἐμᾶς, γιατί ἡ δική τους ἐπιτυχία εἶναι ἐπιτυχία καί γιά ἐμᾶς πού θά τούς ἔχουμε πρεσβευτές στόν οὐρανό.
Τιμοῦμε ὅμως καί ἑορτάζουμε τήν κοίμηση τῶν ἁγίων, ἀδελφοί μου, καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο: γιατί μᾶς ὑπενθυμίζει ποιός εἶναι καί ὁ δικός μας ἀληθινός προορισμός καί ποιά πρέπει νά εἶναι καί ἡ δική μας ἐπιδίωξη. Γιατί, ὅπως εἶπα, εἶναι καλές καί χρήσιμες καί οἱ ἀνθρώπινες καί κοσμικές ἐπιδιώξεις, ἐφόσον ζοῦμε μέσα στόν κόσμο, καί θά πρέπει νά φροντίζουμε γιά τήν ἐκπλήρωση καί πραγματοποίησή τους. Ἀλλά δέν θά πρέπει νά τίς ἀφήνουμε νά μᾶς κλείνουν τόν ὁρίζοντα καί νά μᾶς περιορίζουν μόνο ἐδῶ στή γῆ καί μόνο στήν ἐπίγεια ζωή μας. Γιατί ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιά νά ζήσει αἰώνια, καί γι᾽ αὐτό τόν λόγο ὁ Θεός δέν τοῦ χάρισε μόνο σῶμα καί πνεῦμα, ἀλλά τοῦ χάρισε καί ψυχή. Καί οἱ ἀνθρώπινες ἐπιθυμίες καί ἐπιδιώξεις μας ἀφοροῦν καί ἱκανοποιοῦν τό σῶμα καί τό πνεῦμα μας ἀλλά δέν ἀφοροῦν οὔτε ἱκανοποιοῦν τήν ψυχή μας. Καί ἔτσι, ἐάν δέν φροντίζουμε νά ἔχουμε καί ἐμεῖς ἐπιδιώξεις γιά τήν ψυχή μας, ἡ ψυχή μας θά μένει ἀνικανοποίητη καί ἐδῶ στή γῆ ἀλλά καί μετά τόν θάνατό μας, γιατί θά βρεθεῖ ἀπροετοίμαστη γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Γι᾽ αὐτό, ἐάν δέν μποροῦμε νά ἀκολουθήσουμε ἀκριβῶς τό παράδειγμα τῶν ὁσίων, τό παράδειγμα τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ὁσίου Διονυσίου τοῦ ρήτορος, πού ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τή ζωή καί τήν ὕπαρξή του στόν Θεό, ἐγκαταλείποντας τήν ἄνεση καί τόν πλοῦτο πού τοῦ προσέφερε ἡ οἰκογένειά του καί περνῶντας τή ζωή του μέσα στήν αὐστηρή ἄσκηση στήν ἄγονη καί ἐρημική περιοχή τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, διότι «οὐ πάντες χωροῦσι, ἀλλ᾽οἷς δέδοται», γιατί δέν μποροῦμε νά τό κάνουμε ὅλοι αὐτό, ἀλλά μόνο ὅσοι ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἄς βάλουμε μέσα στίς ἐπιδιώξεις μας καί στίς ἐπιθυμίες καί τήν ἐπιδίωξη καί τήν ἐπιθυμία νά βρισκόμαστε μαζί μέ τόν Θεό, καί ἄς προσπαθοῦμε νά τίς πραγματοποιήσουμε, ἐπικαλούμενοι πάντοτε καί τίς πρεσβεῖες καί τή μεσιτεία τοῦ ἑορταζομένου καί τιμωμένου προστάτου τῆς ἐνορίας σας ὁσίου Διονυσίου τοῦ ρήτορος, μέ τή βεβαιότητα ὅτι θά ἔχουμε τή βοήθεια καί τή χάρη του.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ