Την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου, o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος ΠΕΛΕΚΑΝ στο Κομνήνιο Βεροίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο στον μακαριστό Αρχιμ. Αμβρόσιο Κυρατζή, πρώην πρωτροσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Νεκρώσας τά μέλη καί νεκρόν σαρκός τό φρόνημα ἀπεργασάμενος ψυχήν ἐζώωσας, Ὅσιε».
Στή χορεία τῶν μεγάλων ἁγίων τούς ὁποίους ἑορτάζει αὐτές τίς ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία μας, ἀδελφοί μου, ξεχωριστή θέση κατέχει καί ὁ τιμώμενος σήμερα ἱεράρχης, ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος, ἐπίσκοπος Μεδιολάνων.
Καί παρότι ὁ κάθε ἕνας ἀπό τούς ἁγίους τῶν ὁποίων τή μνήμη τιμοῦμε ἔχει τή δική του πορεία, μέσα ἀπό τήν ὁποία ἔφθασε στόν οὐρανό, ὅλοι ἔχουν κάτι κοινό. Ἔχουν κάτι τό ὁποῖο ἔκαναν πράξη στή ζωή τους, κάτι τό ὁποῖο ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος ἐν Χριστῷ καί νά κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή. Καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή νέκρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας, προκειμένου νά ἀναγεννηθοῦμε καί νά περιπατήσουμε, ὅπως συστήνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐν καινότητι ζωῆς».
«Νεκρώσας τά μέλη καί νεκρόν σαρκός τό φρόνημα ἀπεργασάμενος ψυχήν ἐζώωσας, Ὅσιε».
Ὁ θάνατος, ἀδελφοί μου, εἶναι, ὅπως διδάσκουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ συνέπεια τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο γιά νά ζεῖ αἰώνια. Ὅταν ὅμως οἱ πρωτόπλαστοι ὑπέπεσαν στό προπατορικό ἁμάρτημα καί διά τῆς παρακοῆς τους στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθε στόν κόσμο τό κακό καί ἡ ἁμαρτία, ὁ Θεός, θέλοντας νά μήν διαιωνίζεται καί τό κακό μαζί μέ τόν ἄνθρωπο, ἐπέτρεψε τήν εἴσοδο τοῦ θανάτου στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἔτσι παρότι ὁ Χριστός μέ τόν δικό του θάνατο νίκησε «τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τόν διάβολον», ὁ θάνατος παραμένει στή ζωή μας, μέ μία ὅμως διαφορά. Δέν εἶναι πλέον μόνιμος, ἐφόσον τόν νικήσουμε μέ τόν προσωπικό μας ἀγώνα καί μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὅσο βρισκόμασθε στή ζωή αὐτή.
Καί πῶς νικοῦμε τόν θάνατο; Τό ἀκούσαμε προηγουμένως στό τροπάριο τοῦ κανόνος πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου.
«Νεκρώσας τά μέλη καί νεκρόν σαρκός τό φρόνημα ἀπεργασάμενος ψυχήν ἐζώωσας, Ὅσιε».
Νικοῦμε τόν θάνατο, ὅταν μόνοι μας νεκρώνουμε τά μέλη μας τά σωματικά. Ζοῦμε, δηλαδή, φέροντας τό ἀνθρώπινο σῶμα μας, ἀλλά δέν εἶναι τό σῶμα μας, δέν εἶναι ἡ ὕλη, δέν εἶναι οἱ ἀδυναμίες μας πού κυριαρχοῦν στή ζωή μας. Δέν εἶναι τά χέρια μας πού κάνουν ἁμαρτωλές πράξεις καί ἐνέργειες. Δέν εἶναι τά πόδια μας πού βαδίζουν σέ χώρους στούς ὁποίους πλεονάζει ἡ ἁμαρτία. Δέν εἶναι τά μάτια μας πού βλέπουν πονηρά, τά αὐτιά μας πού ἀκοῦν ὅσα δέν εἶναι ὠφέλιμα γιά τήν ψυχή μας, δέν εἶναι τό στόμα μας πού ἀντί νά προσεύχεται στόν Θεό ἤ νά παρηγορεῖ τούς ἀνθρώπους, κατακρίνει, συκοφαντεῖ ἤ καί καυχᾶται. Ὅλα αὐτά δέν κυριαρχοῦν καί δέν πρέπει νά κυριαρχοῦν στή ζωή μας καί στήν ὕπαρξή μας καί νά καθορίζουν τήν πορεία μας, γιατί τότε ὁδηγοῦν τήν ψυχή μας στόν θάνατο.
Ἄν ὅμως τά νεκρώσουμε, ἄν κυριαρχήσουμε σέ αὐτά μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν ταπείνωση, μέ τήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε τά μέλη μας ἀνακαινίζονται μαζί μέ τήν ψυχή μας, ὥστε ὁ θάνατός μας δέν εἶναι θάνατος αἰώνιος, ἀλλά θάνατος προσωρινός, εἶναι κοίμηση μόνο καί διάβαση ἀπό τά λυπηρά πρός τά θυμηδέστερα.
Νικοῦμε τόν θάνατο, ὅταν νεκρώνουμε τό σαρκικό μας φρόνημα, ὅταν νεκρώνουμε τίς ἐπιθυμίες μας, τίς ὀρέξεις μας, τίς ἀδυναμίες μας καί τίς μεταποιοῦμε ἀπό ὑλικές σέ πνευματικές, ἀπό γήινες σέ οὐράνιες. Ὅταν ἀντί νά ἐπιθυμοῦμε νά εἴμεθα ἀρεστοί στούς ἀνθρώπους, ἐπιθυμοῦμε νά εἴμεθα εὐάρεστοι στόν Θεό. Ὅταν προτιμοῦμε τήν ταπείνωση ἀπό τή δόξα τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ἀντί νά ἐπιδιώκουμε ἐπίγειες ἀνέσεις καί τιμές, ἀποβλέπουμε στό βραβεῖο τῆς ἄνω κλήσεως.
Καί ἔτσι ὄχι μόνο νικοῦμε τόν θάνατο, ἀλλά κερδίζουμε τή ζωή, τή ζωή κοντά στόν Χριστό, τή ζωή πού κέρδισε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος, ὁ ὁποῖος «νεκρώσας τά μέλη καί νεκρόν σαρκός τό φρόνημα ἀπεργασάμενος, ψυχήν ἐζώωσε», ὅπως ψάλαμε πρό ὀλίγου.
Αὐτή ἡ νέκρωση τῶν μελῶν καί τοῦ φρονήματος τῆς σαρκός ἦταν ὁ ἀγώνας καί ἡ μέριμνα τοῦ μακαριστοῦ πατρός Ἀμβροσίου καί αὐτή δίδασκε καί συνιστοῦσε καί μέ τούς λόγους καί μέ τή ζωή καί στά μέλη τῆς Ἀδελφότητος Πέλεκαν, ἀλλά καί σέ ὅλα του τά πνευματικά τέκνα. Γι᾽ αὐτό καί πιστεύουμε ὅτι ἡ ψυχή του ζεῖ τώρα κοντά στόν Θεό. Ζεῖ καί παρακύπτει στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο, ὅπως τό ἔκανε καί ἐδῶ στή γῆ, καί συνεχίζει νά εὔχεται καί γιά ὅλους ὅσους συνδέθηκαν μαζί του στή γῆ, ἀλλά καί γιά ὅλους ὅσους τόν μνημονεύουν καί δέονται καί ἐκεῖνοι γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
