Η Εορτή των νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. (ΦΩΤΟ)

Κατά το διήμερο 29 και 30 Απριλίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή των νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

Το εσπέρας της εορτής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στο Ιερό Παρεκκλήσιο των εορταζόντων Αγίων στο Λουτρό.

Ανήμερα της εορτής ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Παλαιοχώρι όπου βρίσκεται υπό ανέγερση ναός προς τιμήν του Θαυματουργού Αγίου Ραφαήλ.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Ἐν Λέσβῳ ἀθλήσαντες ὑπέρ Χρι­στοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτήν ἡγιάσατε τῇ τῶν λειψάνων ὑμῶν εὑρέσει μακάριοι».

Δευτέρα ἀπό τοῦ Πάσχα σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας τίμησε ἕναν ἀπό τούς μεγαλύτερους καί λαο­φι­­λεστέρους ἁγίους της, τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα καί τροπαιοφόρο Γεώργιο, ἕναν μάρτυρα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, τῶν πρώτων αἰώνων τῆς ἱστορίας της, τῶν πρώτων αἰ­ώ­νων τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού ἦταν συγχρόνως αἰῶνες διωγμῶν καί μαρτυρίων γιά ὅσους πίστευαν στόν  Χριστό.

Ὅμως οἱ διωγμοί καί τά μαρτύ­ρια δέν σταμάτησαν ποτέ γιά τήν Ἐκκλησία, γι᾽ αὐτό καί κάθε ἐποχή καί κάθε τόπος ἀνέ­δειξε τούς δι­κούς του μάρ­τυρες, τούς δικούς του ἁγίους. Καί ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες ὄχι μόνο ἁγιά­ζουν τήν Ἐκκλησία καί τούς πιστούς ἀλλά καί ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ δι­δασκαλία τοῦ Χριστοῦ βρί­σκει πά­ντοτε πιστούς μαθητές, βρίσκει σέ κάθε ἐποχή ἀνθρώπους πού ἀπο­φασίζουν νά ζήσουν σύμ­φωνα μέ τό Εὐαγγέλιο, σύμφωνα μέ τόν λό­γο τοῦ Θεοῦ, ὁτιδήποτε καί ἄν συμβαίνει γύρω τους. Ἀποδεικνύ­ουν ὅτι τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγε­λίου δέν ἴσχυε μόνο τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἰσχύει πάντοτε, ἰσχύει καί σήμερα, εἴκοσι αἰῶνες μετά τήν ἐπί γῆς παρουσία του, εἴκοσι αἰῶνες μετά τήν Ἀνάστασή του, καί ὁδηγεῖ, ὅσους τό ἐφαρ­μό­ζουν στή ζωή τους, στήν ἁγιότητα.

Καί ἡ ἁγιότητα δέν ἐξαρτᾶται οὔτε περιορίζεται ἀπό τόν χρόνο καί τόν τόπο. Εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐνοι­κεῖ στόν ἄνθρωπο πού ἀγωνί­ζεται γιά νά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ζωή, πού ἀγωνίζεται νά τηρήσει ἀπαραχάρακτη τήν πίστη του στόν Χριστό, πού ἀγωνίζεται νά μήν χω­ρισθεῖ γιά κανένα λόγο καί κα­μία αἰτία ἀπό τήν ἀγάπη του, ἀκό­μη καί ἄν χρειασθεῖ νά θυσιά­σει καί τή ζωή του γι᾽αὐτήν. 

Αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε ὁ ἅγιος με­γα­­λομάρτυς Γεώργιος, τόν ὁποῖο ἑορτάσαμε σήμερα, ἀλλά αὐτό ἔ­κα­­ναν καί οἱ τρεῖς νεοφα­νεῖς ἅ­γιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ἅγιοι Ρα­φα­ήλ, Νικόλαος καί Εἰρήνη, τούς ὁ­ποίους τιμοῦμε αὔριο καί στή χά­ρη τῶν ὁποίων εἶναι ἀφιε­ρω­­μένος ὁ ἱερό αὐτός ναός.

 Μαρτύρησαν καί αὐτοί γιά τήν πί­­στη τοῦ Χριστοῦ, ὄχι κατά τούς διωγ­­μούς τῶν εἰδω­λολατρῶν ἀλ­λά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρα­τί­ας, καί τά ὀνόματά τους ὅπως καί τά ἱε­ρά λείψανά τους ἀποκαλύ­φθη­καν πρίν ἀπό μερικές δεκαε­τίες μέ θαυ­­μαστό τρόπο, καί ἔκτο­τε ἐπι­τε­λοῦν ἀναρίθμητα θαύμα­τα, ὅπως ἄλλωστε καί ὁ ἅγιος με­γα­λομάρ­τυς Γεώργιος, σέ ὅσους τούς ἐπι­κα­­λοῦνται καί ζητοῦν τή βοήθεια καί τή μεσιτεία τους.

Καί ἐπειδή, ὅπως ἡ ἁγιότητα ἔτσι καί τά θαύματα τῶν ἑορταζομέ­νων ἁγί­ων δέν εἶναι ἀποτέλεσμα ἀν­θρωπίνης δυνάμεως ἀλλά τῆς χά­­ριτος τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί τά θαύματά τους δέν περιορίζονται τοπικά, δέν ἐπιτελοῦνται μόνο στή Λέσβο, ὅπου εἶναι ὁ τόπος τοῦ μαρτυρίου τους καί θησαυρίζονται τά σεπτά λείψανά τους, ἀλλά ἐπι­τελοῦνται σέ ὅλη τή γῆ, ὅταν κά­ποιος τούς ἐπικαλεσθεῖ καί ζητή­σει νά τοῦ χαρίσουν τή θεραπεία καί τήν ἴαση, ὅπως ἄλλωστε τό ἐπι­βεβαιώνουν τά χιλιάδες θαύ­μα­τα πού ἐπιτέλεσε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί μόνο μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνό­ματός τους.

Καί ὅλα αὐτά συμβαίνουν καί στίς ἡμέρες μας, ἔστω καί ἄν κά­ποιοι ἀμφισβητοῦν τά θαύματα, ἀμ­φισβητοῦν τούς ἁγίους, ἀμφι­σβητοῦν τήν Ἐκκλησία καί τήν πίστη της καί δηλώνουν ὄχι μόνο ἄθεοι ἤ ἄπιστοι ἀλλά καί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία μάλιστα ἐπι­διώ­κουν νά βγάλουν ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, νά τή βγά­λουν ἀπό τή ζωή τοῦ Ἔθνους μας, ξε­χνώ­ντας ὅτι, ἄν τό Ἔθνος μας ὑπάρχει ἀκόμη, ἄν τό Ἔθνος μας κατόρθωσε νά ἐπιβιώσει μέσα ἀπό τόσες δυσκολίες καί μέσα ἀπό τό­σα χρόνια σκλαβιᾶς, αὐτό ὀφεί­λε­ται στήν Ἐκκλησία μας· αὐτό ὀφεί­λε­ται στούς δεκάδες νεομάρ­τυρες, ὅπως οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Ρα­φα­ήλ, Νικόλαος καί Εἰρήνη, οἱ ὁποῖοι θυσίασαν τή ζωή τους γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους.

Ἔγιναν ἔτσι παράδειγμα καί γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους, καί ἔγιναν ἀφορ­μή ὁ Θεός νά στηρίξει καί ἐκείνους στήν πίστη, καί μαζί μέ τήν πίστη νά διατηρήσουν οἱ πα­τέρες μας τήν ἐθνική τους συ­νείδηση καί τήν ἐθνική τους ταυ­τότητα, ὥστε νά μποροῦμε καί ἐμεῖς σή­με­ρα νά εἴμαστε Ἕλληνες, νά πι­στεύ­­ουμε στόν Χριστό καί νά τι­μοῦμε τούς ἁγίους μάρτυρες τῆς Ἐκκλη­σίας μας.

Σέ αὐτή τήν πίστη, στήν πίστη στόν Ἀναστάντα Κύριο, τήν ὁποία κηρύττει καί διδάσκει αἰῶνες τώ­ρα ἡ Ἐκκλησία μας, ἄς μένουμε καί ἐμεῖς σταθεροί, χωρίς νά δί­δου­με σημασία σέ ὅσα λέγονται καί γίνονται γύρω μας. Ἐμεῖς ἄς πιστεύουμε στόν λόγο τοῦ Ἀνα­στά­ντος Κυρίου, ἄς πιστεύουμε στά θαύματα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, καί ἄς ζητοῦμε τίς με­σιτεῖες καί τίς πρεσβεῖες τους μέ ἐμπιστοσύνη στή χάρη τοῦ Θεοῦ, καί ἄς προσπαθοῦμε νά κάνουμε καί ἐμεῖς πράξη στή ζωή μας τό δικό τους παράδειγμα τῆς πίστεως καί τῆς εὐσεβείας, ὥστε νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τῶν ἁγί­ων καί τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».

Εἶναι πολλά ἐκεῖ­να γιά τά ὁποῖα ὁ Θεός ἀξίζει τόν θαυμασμό μας. Εἶ­ναι ἄξιος θαυμασμοῦ γιά τόν ὑπέροχο κόσμο πού δημιούργησε. Εἶναι ἄξιος θαυμασμοῦ γιά τόν οὐ­ρανό καί τή θάλασσα, γιά τά ζῶα καί τόν ἄνθρωπο, ἀλλά περισ­σό­τε­ρο ἀπό ὅλα αὐτά ἀξίζει τόν θαυ­μα­σμό μας γιά τούς ἁγίους, τούς ὁποίους κατεργάζεται ἡ χάρη του. 

Αὐτό ὁμολογεῖ καί δια­κηρύσ­σει ὁ προφητάναξ καί ψαλμω­δός Δαβίδ λέγοντας «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ». 

Καί κατανοεῖ κανείς τήν ἀλήθεια τῶν λόγων αὐτῶν, ὅταν μελετήσει τούς βίους τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλη­σίας μας. Διότι τότε διαπιστώ­νει τό ἀνυπέρβλητο με­γα­λεῖο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατορ­θώνει μέ τή χάρη του νά μεταποιεῖ ἀκόμη καί τούς μεγαλύ­τερους ἁμαρ­­τωλούς καί τούς πλέον ἀσώτους σέ ἁγίους, σέ «θεούς κατά χάριν», σέ κληρο­νό­μους τῆς βασιλείας του. 

Τό διαπιστώνει κανείς, ἐάν δια­βά­­σει τούς ἀγῶνες τους καί τήν ἄσκησή τους, τούς πειρασμούς, τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες τίς ὁποῖ­­ες ὑπέμειναν. Tό διαπι­στώ­νει ὅμως ἀκόμη περισσότερο, ἐάν με­λε­­τή­σει τή ζωή τῶν ἁγίων μαρτύ­ρων, τούς ὁποίους ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνίσχυσε ὥστε νά ὑπομεί­νουν καί τά φρικτότερα βασανι­στή­­ρια μέ γενναιότητα καί καρ­τε­ρία προ­κειμένου νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί νά παραμείνουν ἀκλόνητοι σέ αὐτήν. 

Καί ἔτσι βλέπουμε βρέφη καί νή­πια, μικρά παιδιά καί νέες γυ­ναῖ­κες καί ἀδύναμους γέροντες νά τολμοῦν νά βαδίσουν μέ χαρά στό μαρ­τύριο, χωρίς νά ὑπολο­γίζουν τούς πόνους, χωρίς νά φοβοῦνται τόν θάνατο, χωρίς νά δειλιάζουν ἐνώ­πιον τῆς κακίας καί τῆς μο­χθη­­ρίας τῶν ἀντιχρίστων ἡγεμό­νων. Καί ἀποροῦμε πῶς ἦταν δυ­να­τόν ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι μάρ­τυ­ρες, ὅλα αὐτά τά ἑκα­τομ­μύρια τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ὑπομένουν τόν πόνο καί τήν ὀδύ­νη πού τούς προκαλοῦσαν τά βα­σα­­νι­στήρια ἀλλά καί νά σπεύ­δουν μέ χαρά πρός αὐτά γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ. 

Καί θά ἦταν ὄντως ἀδύνα­το νά συμβεῖ αὐτό μέ τίς ἀνθρώπινες δυ­νάμεις. Θά ἦταν ἀδύνατο νά συμ­βεῖ, ἐάν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέν τούς ἐνίσχυε, δέν στήριζε τή θέλη­σή τους, δέν τούς ὅπλιζε μέ καρτε­ρία νά ἀντέ­χουν καί νά τά ὑπομέ­νουν, ὥστε οἱ δήμιοί τους καί οἱ διῶκτες τους νά ἀποροῦν πῶς κα­τόρ­θωναν ὅλα αὐτά πού ξεπερ­νοῦ­σαν τήν ἀν­­θρώ­πινη δύναμη καί τήν ἀν­θρώ­­­πινη ἀντοχή.

Ἀκόμη ὅμως πιό θαυμαστός ἀπο­δει­κνύεται ὁ Θεός ἀπό τά θαύματα τῶν ἁγίων του, τίς ἰάσεις καί τίς θε­ρα­­πεῖες πού ἐπιτελοῦν «ὀστέα ξη­ρά», ἰάσεις καί θεραπεῖες ἀδύ­να­­τες γιά τήν ἐπιστήμη τῆς ἰα­τρι­κῆς, πού γίνονται δυνατές μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός τους ἤ τήν τιμητική προσκύνηση τῶν ἱερῶν λειψάνων καί τῶν εἰκόνων τους, ὥστε νά δοξά­ζε­ται καί νά ὑμνεῖται ὁ Θεός, «ὁ ποι­ῶν θαυμάσια, μεγάλα μόνον».

Ὅλα αὐτά ἰσχύουν καί γιά τούς ἑορταζομένους σήμερα νεοφανεῖς ἁγίους, τόν ἅγιο Ραφαήλ, τόν ἅγιο Νικόλαο καί τήν ἁγία Εἰρήνη, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν στήν Λέσβο κα­τά τήν ἅλωσή της ἀπό τούς Τούρκους.

Διότι ὁ Θεός ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖ­ος τούς ἐνίσχυσε νά ὑπομεί­νουν τό μαρτύριο καί νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό, καί ἰδιαιτέρως τήν ἁγία Εἰρήνη, ἡ ὁποία ἦταν ἕνα νεαρό κορίτσι, πού ἦταν δύσκολο νά ἀντέξει τή δοκι­μασία τοῦ μαρτυρίου καί τῆς βα­ναυ­σότητος τῶν Τούρκων. 

Ὁ Θεός ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εὐ­δόκησε νά ἀποκαλυ­φθοῦν τά ἱερά λείψανά τους πρίν ἀπό 60 χρόνια μέ θαυμαστό τρόπο καί μέ τόν ἴδιο θαυμαστό τρόπο νά ἀποκαλυφθεῖ καί ἡ ζωή τους σέ εὐσεβεῖς πι­στούς, οἱ ὁποῖοι ἔβλε­παν ἐπανει­λημ­μένα τόν ἅγιο Ρα­φαήλ καί ἄκουαν ἀπό τόν ἴδιο γιά τή ζωή καί τό μαρτύριό τους, τό ὁποῖο ἔγινε πρίν ἀπό 500 χρόνια. 

Καί ἀκόμη ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή πού ἐνεργεῖ διά τῶν ἁγίων τους λειψάνων, ὥστε νά ἐπι­τε­λοῦν ἀναρίθμητα θαύματα­, διά τῶν ὁποίων ἐνισχύεται ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων καί δοξάζεται ὁ Θεός, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι τόν λό­γο τοῦ ψαλμωδοῦ «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».

Ἡ ζωή καί τά θαύματά τους ἐνι­σχύουν ὅμως καί τή δική μας πί­στη, γιατί ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη νά ἐνισχύσουμε τήν πίστη μας, κα­θώς ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο, ὁ ὁποῖος ἀμ­φι­σβητεῖ τά πάντα. Ἀμ­φισβητεῖ τά θαύματα τῶν ἁγί­ων, ἀμφισβη­τεῖ τή χάρη τῶν ἱε­ρῶν τους λειψά­νων, τή χάρη τῶν θαυματουργῶν εἰκόνων.

Καί δέν εἶναι τυχαῖο. Διό­τι τά θαύματα ἐνοχλοῦν ὅσους δέν πι­στεύ­ουν· τά θαύματα ἐνο­χλοῦν ὅσους θέλουν νά βγάλουν τόν Θεό ἀπό τή ζωή μας. Ὅμως τά θαύ­μα­τα ὑπάρχουν καί γίνονται καί θά συνεχίσουν νά γίνονται, για­τί τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τή σω­τη­ρία τῶν ἀνθρώπων δέν μπορεῖ νά τό στα­μα­τήσει κανείς· γιατί κα­νείς δέν μπο­ρεῖ νά ἐμποδίσει τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ νά δημιουργεῖ ἁγί­ους σέ κά­θε ἐποχή, ὅπως τούς ἑορ­ταζο­μέ­νους ἁγίους Ραφαήλ, Νικό­λαο καί Εἰρήνη· γιατί κανείς δέν μπο­­ρεῖ ἐμποδίσει τή χάρη του νά θαυμα­τουρ­γεῖ διά τῶν ἁγίων του, θερα­πεύοντας ἔτσι καί τά σώματα καί τίς ψυχές μας. 

Ἄς δοξάζουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τόν Θεό καί ἄς τιμοῦμε τούς ἁγί­ους του, ἄς τιμοῦμε τόν ἅγιο Ρα­φα­ήλ, τόν ἅγιο Νικόλαο καί τήν ἁγία Εἰρήνη καί ἄς τούς παρακα­λοῦμε νά πρεσβεύουν στόν Θεό γιά μᾶς καί νά ἐνισχύουν τήν πί­στη μας, ὥστε νά παραμένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας στόν Χριστό μέσα στόν κυκεῶνα τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἀδιαφορίας μέσα στόν ὁποῖο ζοῦ­με, ὅπως ἔκαναν καί οἱ ἅγιοί μας, γιά νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τή χάρη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας ἀλλά καί τήν εὐλογία τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι δέν ἦταν κατασκευασμένοι ἅγιοι, ἀλλά ἀγωνίσθηκαν νά γίνουν. Ὁ κάθε ἕνας ἀπό αὐτούς, ἀπό τόν μεγαλύτερο μέχρι τήν ἁγία Εἰρήνη ἀγωνίσθηκαν γιά νά ἔχουν σταθερή πίστη οὕτως ὥστε ὅταν ἦλθαν οἱ πειρασμοί νά μποροῦν νά τούς ἀντιμετωπίσουν μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, μέ ἀγάπη στόν Χριστό μας. Ἔτσι, λοιπόν, καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε νά μποροῦμε νά ξεπερνοῦμε τίς ὁποιεσδήποτε δυσκολίες τῆς καθημερινότητος ἀλλά καί μεγάλους πειρασμούς πού κανείς δέν ξέρει πότε ἔρχονται στόν καθένα μας, πρέπει νά διατηροῦμε αὐτόν τόν σύνδεσμο μέ τόν Χριστό, μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ἀντλοῦμε δύναμη, νά ἀντλοῦμε χάρη καί νά ἀντλοῦμε καί ἐμεῖς ἁγιότητα. Οἱ ἅγιοι, ὅπως εἶπα, δέν ἦλθαν φτιαγμένοι ἀπό τόν οὐρανό. Ἔγιναν ἅγιοι. Καί ἐμεῖς μποροῦμε νά γίνουμε ἅγιοι. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ