Κατά το διήμερο 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή των Αγίων Αναργύρων.
Την παραμονή της εορτής το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό στο Νησί Ημαθίας.
Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον κατάμεστο πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Βεροίας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
«Ἀτελεύτητος ὑπάρχει τῶν Ἁγίων ἡ χάρις, ἥν παρά Χριστοῦ ἐκομίσαντο».
Μέ μία διπλῆ διαβεβαίωση ἀρχίζει τό δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, τό ὁποῖο ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο.
Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ἡ χάρη τῶν ἁγίων πού τιμοῦμε σήμερα, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁγίων τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀτελεύτητη, εἶναι ἀτέρμονη, εἶναι ἀνεξάντλητη. Δέν ὑφίσταται μόνο γιά μερικά χρόνια, δέν ἰσχύει μόνο γιά ἕνα συγκεκριμένο ἀριθμό θεραπειῶν καί θαυμάτων, ἀλλά εἶναι διαρκής καί δέν τελειώνει ποτέ.
Καί γιατί δέν τελειώνει ποτέ;
Τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό μᾶς τή δίδει ἡ δεύτερη διαβεβαίωση τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, πού μᾶς λέγει ὅτι ἡ χάρη τῶν ἁγίων εἶναι ἡ χάρη τήν ὁποία ἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό. Ἐφόσον, λοιπόν, ἡ δύναμη καί ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀστείρευτη καί ἀτελεύτητη, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ἀστείρευτη καί ἀτελεύτητη καί ἡ χάρη πού ἔλαβαν οἱ Ἅγιοι.
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί τό πλεονέκτημα πού ἔχουμε ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ζοῦμε στήν μετά Χριστόν ἐποχή, σέ ἀντίθεση μέ τούς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως μᾶς τό ὑπενθυμίζει καί ἕνα ἄλλο τροπάριο τοῦ Ἑσπερινοῦ τῶν ἁγίων Ἀναργύρων. «Ἡ πηγή τῶν ἰαμάτων ἕνα καί μόνον ἐθεράπευε τοῦ ἔτους», λέγει· καί ἀπό ἐκείνους πού ἀνέμεναν τόν ἄγγελο γιά νά ταράξει τό ὕδωρ στήν Προβατική κολυμβήθρα τῶν Ἱεροσολύμων, μόνο ὁ πρῶτος θεραπευόταν.
Ἐμεῖς ὅμως δέν ὑποκείμεθα σέ τέτοιους περιορισμούς, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας καί πολλούς θαυματουργούς ἁγίους ἔχει, μεταξύ τῶν ὁποίων ἐξέχουσα θέση κατέχουν οἱ τιμώμενοι ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ἐνορία σας ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, καί τῶν ὁποίων ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ διά τῆς ὁποίας θαυματουργοῦν, δέν τελειώνει ποτέ.
Καί δέν τελειώνει ποτέ, διότι τήν χάρη αὐτή τήν προσέφερε ὁ Χριστός ἀφενός γιά νά ἁπαλύνει τούς πόνους καί τίς θλίψεις πού μᾶς καταβάλλουν, νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειες καί τίς νόσους πού μᾶς πολεμοῦν καί μᾶς κατατρύχουν, καί ἀφετέρου γιά νά μᾶς δείξει τήν ἀλήθεια τῶν λόγων καί τῆς ὑποσχέσεώς του: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει».
Καί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι εἶχαν πίστη, καί γι᾽ αὐτό ἔλαβαν τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου μέσα ἀπό τό δικό τους παράδειγμα πίστεως ἀλλά καί χάριτος καί δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ νά διδασκόμεθα καί νά θεραπευόμεθα καί ἐμεῖς, προστρέχοντας πάντοτε στή χάρη τους.
Ζοῦμε, βεβαίως, σέ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ τά πάντα. Ἀμφισβητεῖ τήν ἁγιότητα. Ἀμφισβητεῖ τά θαύματα καί τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, καί μερικές φορές τά εἰρωνεύεται καί τά συκοφαντεῖ.
Ἀλλά αὐτό δέν θά πρέπει νά μᾶς ἀποθαρρύνει, δέν θά πρέπει νά μᾶς κάνει καί ἐμᾶς δύσπιστους ἤ καί ἄπιστους. Δέν θά πρέπει νά μᾶς κάνει νά ἀμφισβητοῦμε τή χάρη τῶν ἁγίων, ἀλλά ἀντίθετα θά μᾶς πρέπει νά μᾶς προτρέπει νά προστρέχουμε σέ αὐτήν μέ πίστη καί νά ζητοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη· νά ζητοῦμε τή θεραπεία ὄχι μόνο τῶν σωματικῶν μας ἀσθενειῶν ἀλλά καί τῶν ψυχικῶν μας νόσων. Διότι ἡ χάρη τοῦ Κυρίου θεραπεύει τά πάντα διά τῶν ἁγίων Ἀναργύρων καί μᾶς καθιστᾶ ἀπολύτως ὑγιεῖς ἀπό ὅποια ἀσθένεια μᾶς κατατρύχει, ἀλλά καί ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, προκειμένου νά ζήσουμε καί ἐμεῖς μία ζωή περισσότερο ἀφιερωμένη στόν Χριστό, περισσότερο ἀφοσιωμένη στήν ἀγάπη του καί μέ περισσότερο ζῆλο νά ἀγωνιζόμεθα καί ἐμεῖς, ὅπως ἀγωνιζόταν οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι, γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τήν εὐκαιρία τῆς ἀστείρευτης πηγῆς τῆς χάριτος πού προσέφερε ὁ Χριστός στούς ἐκλεκτούς δούλους του, τούς ἁγίους Κοσμᾶ καί Δαμιανό, καί ἄς σπεύσουμε νά ἀντλήσουμε χάρη ἀπό τή χάρη τους καί ἴαση ἀπό αὐτήν πού παρέχουν δωρεάν ὡς Ἀνάργυροι.
Ἄς σπεύσουμε μέ ταπείνωση καί συναίσθηση τῆς ἀδυναμίας μας, ἀλλά καί μέ τή βεβαιότητα καί τήν πίστη ὅτι ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς ὁποίας ἐνεργοῦν οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, θά θεραπεύσει καί ἐμᾶς ἀπό κάθε ἀσθένεια καί ἀπό κάθε ἀδυναμία, φανερή καί ἀφανῆ, καί ἄς τούς ζητήσουμε νά μᾶς θεραπεύουν, γιά νά δοξάζουμε καί ἐμεῖς τόν «ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ ἐνδοξαζόμενον» Θεό, ἀλλά καί γιά νά ἀγωνιζόμεθα νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμα τους.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην θεία Λειτουργία :
«Καί ἄν ἔχω πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί».
Στό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης ἀναφέρθηκε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Στό μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς ἀρετῆς, τήν ὁποία ὁ ἴδιος χαρακτηρίζει μεῖζον χάρισμα, μεγαλύτερο ἀπό ὅλα τά χαρίσματα καί ἀπό ὅλες τίς ἀρετές, τίς ὁποῖες πρέπει νά ἐπιδιώκει μέ ζῆλο ὁ ἄνθρωπος καί ἰδιαιτέρως ὁ πιστός.
Καί δέν εἶναι δύσκολο νά κατανοήσει κανείς, γιατί εἶναι τόσο σπουδαία ἀρετή ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι «περιεκτική πασῶν τῶν ἀρετῶν», ἐφόσον ἡ ἀγάπη ταυτίζεται μέ τόν ἴδιο τόν Θεό, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί», σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν θεολόγο καί εὐαγγελιστή, ἀλλά καί ἐφόσον ὁ Χριστός δίδαξε ὅτι ἀπό τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης «ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται», καί αὐτή θά ἀποτελέσει τό κριτήριο ἐκεῖνο βάσει τοῦ ὁποίου θά κρίνει ὁ Χριστός τούς ἀνθρώπους κατά τή δευτέρα καί φοβερά του παρουσία.
Γιά νά μήν ὑπάρχει, λοιπόν, καμία ἀμφιβολία καί καμία παρεξήγηση σχετικά μέ τή σημασία καί τό περιεχόμενο τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό ὅσους τόν πιστεύουν, ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν περιγράφει ἀναλυτικά καί μέ γλαφυρό τρόπο στόν ὑπέροχο ὕμνο τῆς ἀγάπης. Διότι εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι καί μεταξύ τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι δέν συνειδητοποιοῦν τήν ὑπεροχή τῆς ἀρετῆς τῆς ἀγάπης ἔναντι τῶν ἄλλων ἀρετῶν, ἐπειδή δέν ἀντιλαμβάνονται τό νόημά της.
Ἡ ἀρετή τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία θέλει καί ζητᾶ ὁ Χριστός δέν εἶναι ἕνα συναίσθημα, ἀλλά εἶναι ἡ ὁλοκληρωτική καί ἀπροϋπόθετη προσφορά μας στόν ἄλλο ἄνθρωπο, στόν πλησίον μας, στόν ἀδελφό μας, ἀδιακρίτως ποιός εἶναι αὐτός. Διότι ἡ ἀγάπη γιά νά εἶναι ἀληθινή καί πραγματική θά πρέπει νά ἀναφέρεται πρός ὅλους μέ τόν ἴδιο τρόπο, θά πρέπει νά ὁδηγεῖ στήν ταύτιση τοῦ ἑαυτοῦ μας μέ τόν ἄλλο ἄνθρωπο, θά πρέπει νά εἶναι ἀγάπη σάν τήν ἀγάπη πού ἔχουμε γιά τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας.
Πολλοί νομίζουν ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, γιατί τήν περιορίζουν στά οἰκεῖα καί προσφιλῆ τους πρόσωπα καί συχνά σέ συνθῆκες πού δέν ἀπαιτοῦν καί ἰδιαίτερο κόπο γιά νά τήν ἐκφράσουν, καί ἔτσι νομίζουν ὅτι ἄλλες ἀρετές εἶναι πιό δύσκολες καί πιό σημαντικές. Ἀλλά ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου, ἀδελφοί μου, εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός. Καμία ἀρετή δέν εἶναι ἀνώτερη τῆς ἀγάπης, κανένα χάρισμα δέν εἶναι ὑψηλότερο ἀπό αὐτήν. Οὔτε τό χάρισμα τῆς προφητείας, οὔτε τό χάρισμα τῶν θαυμάτων οὔτε καί αὐτό ἀκόμη τό μαρτύριο, ἐάν δέν ἔχει ὡς κίνητρο τήν ἀγάπη, δέν ἀξίζει. Μπορεῖ νά ἀσκεῖσαι, νά νηστεύεις, νά ἀγρυπνεῖς, νά ἐγκρατεύεσαι, νά προσεύχεσαι, ἀλλά ἐάν δέν ἔχεις ἀγάπη, ἐάν ὅλα αὐτά δέν κινοῦνται ἀπό τήν ἀγάπη καί δέν σέ ὁδηγοῦν στήν ἀγάπη, τότε δέν ὑπάρχει ὠφέλεια πνευματική, τότε δέν κάνεις οὐσιαστικά τίποτε, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Καί ἄν ἔχω πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί».
Στά πρῶτα χρόνια τῆς Ἐκκλησίας, στά χρόνια ἐκεῖνα πού ὑπῆρχαν διωγμοί καί συνελαμβάνοντο οἱ πιστοί καί ὁδηγοῦντο στό μαρτύριο, ἔτυχε δύο κληρικοί, ἕνας ἱερέας καί ἕνας διάκονος νά διαφωνήσουν, νά παρεξηγηθοῦν. Καί ὁ ἱερεύς ἦταν πολύ αὐστηρός ἀπέναντι στόν διάκονο, ὁ ὁποῖος πῆγε καί τοῦ ζητοῦσε συγγνώμη, καί ὁ ἄλλος, ὁ ἱερεύς, δέν τοῦ ἔδειχνε τήν ἀγάπη πού ἔπρεπε να τοῦ δείξει καί νά τόν συγχωρήσει. Στή συνέχεια συνελήφθη ὁ ἱερεύς, ἐπειδή ἦταν χριστιανός, καί ὁδηγεῖτο στό μαρτύριο. Καί πάλι ἔπεσε στά πόδια του ὁ διάκονος καί τοῦ ζητοῦσε συγγνώμη, καί ἐκεῖνος τόν ἀπέπεμπε. Τό ἀποτέλεσμα; Νά τόν ἐγκαταλείψει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τήν ὥρα πού πήγαινε στό μαρτύριο, καί δέν μαρτύρησε καί γύρισε πίσω καί πῆγε ὁ διάκονος καί μαρτύρησε ἀντ᾽ αὐτοῦ. Βλέπετε, λοιπόν, ἄν λείπει ἡ ἀγάπη, ἀκόμη καί τό μαρτυρικό αἷμα δέν εἶναι τίποτε μπροστά στήν ἔκφραση τῆς ἀγάπης.
Αὐτό βεβαίως δέν σημαίνει ὅτι ὅλα τά ὑπόλοιπα καταργοῦνται, ἐάν ὑπάρχει ἀγάπη. Δέν καταργοῦνται, διότι ὅλα τά ἄλλα, ὅ,τι κάνουμε καί ὅ,τι μέ τόν ἀγώνα καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιτυγχάνουμε, ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά νά φθάσουμε στήν κατά Θεόν ἀγάπη, σέ αὐτήν τήν ἀγάπη, τήν ὁποία εἶχαν σέ μέγιστο βαθμό καί οἱ τιμώμενοι σήμερα ἅγιοι καί θαυματουργοί Ἀνάργυροι, οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, καί ὄχι μόνον αὐτοί ἀλλά καί ἡ μητέρα τους καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ὅσιος Δαβίδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ.
Εἶχαν πολλά χαρίσματα καί πολλές ἀρετές οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι. Εἶχαν γνώση καί σοφία κατά κόσμον καί κατά Θεόν. Εἶχαν πίστη καί δύναμη λόγου, ἀλλά πρό πάντων εἶχαν ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν πλησίον τους καί κυρίως πρός τόν πάσχοντα συνάνθρωπό τους, τόν ὁποῖο ἀντιμετώπιζαν ὡς ἀδελφό τους, ὡς τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους. Γι᾽ αὐτό καί ἔθεσαν ὅλα τους τά χαρίσματα, ὅλες τους τίς γνώσεις, ὅλες τους τίς δυνάμεις στή διακονία τῶν ἀδελφῶν τους. Δέν τούς βοηθοῦσαν μόνο σέ ὁρισμένες περιπτώσεις, δέν ἀσχολοῦντο μέ αὐτούς μερικές μόνο φορές, ἀλλά εἶχαν θέσει τόν ἑαυτό τους καί τήν ἐπιστήμη τους ἀποκλειστικά καί μόνο στή θεραπεία τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ζωή τους καί ἡ πορεία τους ἦταν ἕνα ὁλοκληρωτικό δόσιμο στούς ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Κυρίου, στόν ὁποῖο πίστευαν ὄχι μόνο στά λόγια, ἀλλά μετατρέποντας τήν πίστη σέ ἔργα ἀγάπης, σέ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης, σέ βίωμα ζωῆς.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός τούς ἔδωσε καί τή χάρη τῶν θαυμάτων καί τῶν ἰάσεων, ἡ ὁποία συνεχίζει νά ἐνεργεῖ μέσω τῶν ἱερῶν τους λειψάνων καί εἰκόνων, ἀλλά καί μέσω τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ἁγίου ὀνόματός τους, καί μετά τήν κοίμησή τους ὡς ἀπόδειξη ὅτι ἡ ἀγάπη τήν ὁποία πράγματι εἶχαν καί προσέφεραν στούς ἀδελφούς τους εἶναι ἡ ἀγάπη πού ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός καί ἡ ὁποία οὐδέποτε ἐκπίπτει.
Αὐτή τήν ἀγάπη ἄς προσπαθήσουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πού τιμοῦμε σήμερα τή μνήμη τῶν ἁγίων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, νά ἀποκτήσουμε καί νά τήν προσφέρουμε σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, μέ ὅποιον τρόπο μπορεῖ ὁ καθένας μας καί ἀπό ὅποια θέση ἔχει σέ αὐτή τή ζωή. Γιατί γιά τόν Χριστό ἀξία ἔχει ἡ διάθεση τῆς προσφορᾶς· ἀξία ἔχει ἡ ὑπέρβαση τοῦ ἑαυτοῦ μας χάριν τοῦ ἀδελφοῦ μας· καί αὐτήν ἀνταποδίδει ὁ Χριστός μέ τή δική του ἀγάπη καί μέ τή βασιλεία του.
Εὔχομαι, λοιπόν, διά πρεσβειῶν τῶν ἁγίων Ἀναργύρων νά ἀποκτήσουμε καί ἐμεῖς τό μέγα αὐτό χάρισμα τῆς ἀγάπης ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς οὐρανίου βασιλείας του, στήν ὁποία εὐφραίνονται οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, οἱ θαυματουργοί.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ