Η εορτή της μεταστάσεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι. (ΦΩΤΟ)

Ag.IwannouTheologouNhseli2018-5.jpg

Ag.IwannouTheologouNhseli2018-5.jpg

Την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου το πρωί o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο  στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι επί τη εορτή της μεταστάσεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Καί δών τήν μητέρα καί τόν μα­­­θητήν παρεσττα ν γάπα, λέ­γει τ μητρί· γύναι δού υός σου».

ορτή τς μεταστάσεως το ­γίου ωάννου το Θεολόγου, καί κκλησία μας τιμ καί πανη­γυ­ρί­­ζει τόν γαπημένο μαθητή το Κυρίου μας, τόν γνό καί παρθένο, τόν πόλυτα φοσιωμένο πό τήν πρώτη στιγμή μέχρι τό τέλος τς ζως του στήν γάπη το Χριστο πόστολο, τόν εαγγελιστή λλά καί συγ­γραφέα το τελευταίου βι­βλίου τς Καινς Διαθήκης, το βι­­βλίου τς ποκαλύψεως.

Ατόν τόν μεγάλο πόστολο καί γιο τς κκλησίας μας, τόν πρ­το Θεολόγο, τιμομε καί μες δ στήν νορία σας, στόν ναό ατό πού εναι φιερωμένος στό νομά του, καί συγχρόνως «ναθεω­ρο­με τήν κβασιν τς ναστροφς» του, πως θά λεγε καί πρωτο­κο­ρυφαος πόστολος Παλος, γιά νά μιμηθομε τήν πίστη καί τά ργα του.

Τί μως μπορομε νά μιμηθομε πό ατόν τόν μεγάλο πόστολο, τόν μεγάλο γιο τς κκλησίας μας, μες μέ τίς ταπεινές μας δυ­νά­μεις;

Μς τό ποδεικνύει τό σημερινό εαγγελικό νάγνωσμα, τό ποο μς με­ταφέρει νώπιον το Σταυ­ρο το Κυρίου, στήν πιό δύσκολη στιγ­­μή τς πιγείου ζως του.

Δώδεκα μαθητές εχε Χριστός, πό τούς ποίους ο νδεκα τόν κολουθοσαν πιστά πί τρία χρό­νια μέχρι τήν ρα τς συλλήψεώς του στόν κπο τς Γεσθημαν. Τόν κολουθοσαν πιστά καί κά­ποιοι, πως πόστολος Πέτρος, τόν διαβεβαίωναν τι δέν θά τόν γ­καταλείψουν ποτέ. Καί μως τώ­­ρα, κάτω πό τόν Σταυρό του, νας μόνο πό λους βρίσκεται, μαζί μέ τή μητέρα του καί κάποιες πό τίς γυνακες πού τόν κολου­θοσαν. Εναι ωάννης, μαθητής «ν γάπα ησος». Εναι μό­νος πού δέν κρύβεται γιά τόν φό­βο τν ουδαίων, πού δέν πο­λο­γί­ζει τόν αυτό του περισσότερο πό τόν διδάσκαλό του, πού δέν θέ­λει νά τόν γκαταλείψει μόνο του στήν στατη ατή στιγμή, στω καί ν γνωρίζει τι δέν μπο­ρε νά κάνει κάτι γιά νά μειώ­σει τόν πόνο του, γιά νά πο­τρέψει τόν θάνατο.

ωάννης εναι κε, κάτω πό τόν Σταυρό το Χρι­στο, γιατί συνέδεσε τή ζωή του μαζί του καί δέν θέλει νά τόν πο­χωρισθε τή στιγμή τς γωνίας καί τς γκα­ταλείψεως κόμη καί το Θεο-Πατέρα του.

Καί ατή εναι, δελφοί μου, με­γάλη ρε­τή το ορταζομένου ποστό­λου καί εαγγελιστο το Κυρίου, το γίου ωάννου το Θεολόγου. Εναι ατή πού μπο­ρομε καί καλούμεθα νά μιμη­θο­με καί μες πού προσήλθαμε σή­με­ρα γιά νά τόν τιμήσουμε δ στόν ερό ναό του. Εναι πίστη του στόν Χριστό πού συνδυάζεται μέ τήν πιστότητα.

εαγγελιστής ωάννης πίστευ­σε πό τήν πρώτη στιγμή πού τόν πλησίασε Χριστός μαζί μέ τόν ­δελφό του, τόν πόστολο άκω­βο, καί τούς ζήτησε νά τόν κο­λου­θή­σουν, τι ατός εναι Υός το Θεο, πού ρθε γιά νά σώσει τούς νθρώπους πό τήν μαρτία, καί γκατέλειψε μέσως καί τά δίχτυα καί τόν πατέρα του γιά νά τόν κο­λούθησε.

μως πίστη γιά νά εναι γνή­σια πρέπει νά εναι σταθερή καί διαρ­κής. Δέν πρέπει νά ξαρ­τται καί νά ν πηρεάζεται πό σα συμβαίνουν γύρω μας. Δέν πρέπει νά εναι μόνο γιά τίς καλές καί συ­χες στιγμές τς ζως μας, ταν κανείς δέν τήν μφισβητε, ταν δέν χουμε καμία συνέπεια ξαι­τίας της.

ς τό προσέξουμε ατό, δελφοί μου. Γιατί δέν ρκε νά λέμε ­πλς τι πιστεύουμε στόν Χριστό, πι­στεύουμε τι εναι Υός το Θεο καί λυτρωτής μας, λλά πίστη μας ατή νά εναι πιφα­νει­ακή, νά εναι μόνο στά λόγια, καί στήν πρώτη δυσκολία καί στόν πρτο πειρασμό, νά πομακρυνό­με­­θα πό τόν Χριστό, νά πομα­κρυ­­νόμεθα πό τήν κκλησία, νά σιωπομε καί νά μήν τήν πε­ρα­σπι­ζόμεθα πό ατούς πού τήν κα­τηγορον, πό ατούς πού τήν ε­ρωνεύονται, πό ατούς πού τήν συκοφαντον καί μαζί μέ ατήν καί τούς ερες καί τούς πισκόπους.

Χρειάζεται πίστη μας στόν Χρι­στό νά συνο­δεύεται πό τήν πι­στότητα, πό τή σταθερότητα καί τήν μμονή σέ ατήν, πως καί πίστη το ορταζομένου σήμερα γαπημένου μαθητο το Κυρίου, το γίου ωάννου, ποος ποτελε πρότυπο καί παράδειγμα καί γιά μς καί γιά τή δική μας πίστη, δελφοί μου.

Καί ταν πίστη μας συνοδεύ­ε­ται πό τήν πιστότητα πού θέλει Χρι­στός, τότε καί Χριστός νά ε­μεθα βέβαιοι τι δέν θά μς φή­σει μόνους καί κτεθει­μέ­νους στούς κινδύνους. Θά μεριμν καί γιά μς, πως μερίμνησε καί γιά τόν μαθητή του, τόν γιο ω­άν­νη, τόν ποο νέθεσε στή στορ­γική φροντίδα τς Παναγίας Μη­τέ­ρας του, λέγοντας, πως κού­σα­με στό σημε­ρινό ε­αγ­γελικό νά­γνωσμα: «Γύ­ναι», τς επε, «δού υός σου», λλά καί στόν διο «δού μήτηρ σου».

ς μς ξιώσει, δελφοί μου, χά­ρη το Θεο, διά πρεσβειν το γίου ωάννου το Θεολόγου, νά ποκτήσουμε καί μες ατή τήν πίστη καί ατή τήν πιστότητα πού θά μς διατηρε πάντοτε σταθερά καί μετακίνητα κοντά του. τσι μόνο θά μπορέσουμε νά τιμήσουμε τόν μαθητή το Κυρίου μας, τόν γιο ωάννη, ποος διακρινόταν γιά τήν πίστη καί τήν πιστότητά του λλά καί γιά τήν γάπη του πρός τόν διδάσκαλό του. Γιατό καί νομάζεται μαθητής τς γάπης, μαθητής «ν γάπα ησος». Γι ατό καί ο πιστολές του εναι γεμάτες πό ατή τήν προτροπή τς γάπης πρός τόν Θεό, διότι λέγει « Θεός γάπη στί, καί μένων ν τ γάπ ν τ Θε μένει καί Θεός ν ατ».

ν θέλουμε πράγματι νά τιμήσουμε τόν μαθητή τς γάπης γιά νά ποκτήσουμε καί μες ατή τήν πίστη καί τήν πιστότητα πού διέθετε κενος, θά πρέπει, δελφοί μου, πέρα πό λες τίς λλες ρετές νά ποκτήσουμε τήν γάπη. Διότι, πως λέγει πόστολος Παλος, «άν τας γλώσσαις τν νθρώπων λαλ καί τν γγέλων, γάπην δέ μή χω, γέγονα χαλκός χν κύμβαλον λαλάζον». Χωρίς τήν γάπη, δέν κάνουμε τίποτε. γάπη εναι κείνη ποία θυσιάζεται γιά τόν συνάνθρωπο. Η γάπη εναι κείνη πού κάνει τά πάντα γιά τόν Θεό. ς ποκτήσουμε, λοιπόν, καί τήν πίστη λλά καί τήν γάπη το γίου ωάννου το Θεολόγου, το μαθητο τς γάπης. μήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 Ag.IwannouTheologouNhseli2018-6.jpg