Κατά το διήμερο 16 και 17 Σεπτεμβρίου εορτάστηκε η μνήμη της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Την παραμονή της εορτής το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στο Κουστοχώρι (Κατασκηνώσεις ΓΕΧΑ).
Ανήμερα της εορτής το πρωί o Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Τριπόταμο. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Ιωάννη Κοσιονίδη.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
«Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη, ἱερώτατοι κλάδοι, Σοφίας τῆς σεμνῆς».
Τρεῖς ἱερώτατοι κλάδοι ἑνός σεμνοῦ δένδρου, τό ὁποῖο ὅμως ἔφθασε μέχρι τόν οὐρανό, εἶναι οἱ ἑορταζόμενες τρεῖς νεαρές μάρτυρες, τῶν ὁποίων τή μνήμη τιμᾶ σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μαζί μέ τή μνήμη τῆς μητέρας τους, τῆς ἁγίας Σοφίας, καί πανηγυρίζουμε καί ἐμεῖς κάθε χρόνο ἐδῶ στό Κουστοχώρι.
Καί τίς ὀνομάζει ἔτσι, ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἐμπνευσμένος ἀπό τήν ἀπάντηση πού ἔδωσε ἡ νεώτερη ἀπό αὐτές, ἡ Ἀγάπη, ὅταν βρέθηκε ἐνώπιον τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος: «Εἶμαι καί ἐγώ κλαδί ἀπό τό ἴδιο δένδρο, ἀπό τό ὁποῖο ἦταν καί οἱ ἀδελφές μου, πού μαρτύρησαν ἤδη γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό μήν νομίσεις ὅτι δειλίασα βλέποντάς τες νά ὑποφέρουν τά βασανιστήρια στά ὁποῖα τίς ὑπέβαλες καί θά ἀρνηθῶ τήν πίστη στόν Χριστό. Θά παραμείνω μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ σταθερή, ὅπως καί ἐκεῖνες, καί θά ὑπομείνω μέ γενναιότητα τό μαρτύριο».
Ἕνα μικρό κορίτσι ἦταν ἡ ἁγία Ἀγάπη, ἐννέα μόλις ἐτῶν, κι ὅμως δέν δίστασε νά ὁμολογήσει. Εἶμαι κλαδί ἀπό τό ἴδιο δένδρο. Εἶμαι βλάστημα τῆς ἴδιας μητέρας, πού ἀνέδειξε ἤδη δύο μάρτυρες καί περιμένει καί ἀπό μένα νά κάνω τό ἴδιο.
Πόσο μεγάλη σημασία καί βαρύτητα ἔχει αὐτό πού λέγει ἡ νεαρή μάρτυς, ἡ ἁγία Ἀγάπη. Ἔχει συναίσθηση «παρά τινός ἔμαθε καί ἐπιστώθη τά ἱερά γράμματα», ὅπως ἔγραφε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του Τιμόθεο. Τά εἶχε διδαχθεῖ, ὅπως καί οἱ μεγαλύτερες ἀδελφές της, οἱ μάρτυρες Πίστις καί Ἐλπίς, ἀπό τή μητέρα τους, τήν εὐσεβῆ Σοφία, πού παρακολουθοῦσε προσευχόμενη στόν Χριστό τό μαρτύριο τῶν θυγατέρων της. Καί προσευχόταν ὄχι νά τίς ἀπαλλάξει ἀπό τή δοκιμασία ἀλλά νά τίς ἐνισχύσει μέ τή χάρη του στήν ὁμολογία καί τό μαρτύριο καί νά δεχθεῖ τίς ψυχές τους στή βασιλεία του.
Καί ἡ προσευχή της εἰσακούσθηκε, καί τά τρία καλλίκαρπα βλαστήματά της, οἱ τρεῖς θυγατέρες της, ἔμειναν πιστές μέχρι τέλους καί ἔλαβαν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου ἀλλά καί τῆς δόξης.
Κλάδοι ἱερώτατοι οἱ τρεῖς νεαρές μάρτυρες ἀπέδειξαν μέ τήν ὁμολογία καί τό μαρτύριό τους ὄχι μόνο τή δική τους πνευματική ποιότητα ἀλλά καί τῆς ἁγίας μητέρας τους, πού τίς κατηύθυνε στήν ὁδό τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, πού τίς κατηύθυνε μέ τέτοιο τρόπο στή ζωή τους, ὥστε νά εἶναι σέ θέση νά κατανοήσουν, παρά τό νεαρό τῆς ἡλικίας τους, τήν ἀξία τῆς ψυχῆς, ὅπως τήν προσδιορίζει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντας: «τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», καί νά μείνουν σταθερές στήν ὁμολογία τους ἐπιλέγοντας τόν θάνατο γιά τόν Χριστό παρά τή ζωή χωρίς Χριστό.
Τό παράδειγμα τῶν ἑορταζομένων σήμερα ἁγίων μᾶς δίδει, ἀδελφοί μου, ἀφορμή νά σκεφθοῦμε ὅσοι ἔχουμε στή ζωή μας τόν ρόλο τοῦ δένδρου, εἴτε ὡς γονεῖς εἴτε ὡς ἐκπαιδευτικοί εἴτε ὡς κληρικοί, τί διδάσκουμε καί πῶς διαπαιδαγωγοῦμε τά παιδιά μας· καί ἀκόμη τί παράδειγμα τούς δίδουμε μέ τή δική μας στάση, μέ τή δική μας ὁμολογία, μέ τή δική μας πίστη καί ἀγάπη στόν Χριστό, ἀλλά καί ποιά εἶναι ἡ στάση μας, ὅταν τά παιδιά ἐπιλέξουν τόν δρόμο τῆς ἀφιερώσεως τῆς ζωῆς τους στόν Χριστό.
Τά κατευθύνουμε μέ τά λόγια μας καί κυρίως μέ τή ζωή μας στόν Χριστό; Τά ἐνισχύουμε στήν προσπάθειά τους νά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἔστω καί ἐάν αὐτή ἀπαιτεῖ κάποιες θυσίες ἤ ἐπιχειροῦμε νά τά ἀποτρέψουμε ἀπό αὐτό τόν δρόμο πού τούς διδάσκαμε θεωρητικά, ὅταν βλέπουμε ὅτι ἐπιλέγουν νά ἀκολουθήσουν τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί νά ἀφιερωθοῦν σέ Αὐτόν καί στήν Ἐκκλησία;
Μᾶς δίδει ὅμως καί μία ἀκόμη ἀφορμή ἡ αὐριανή ἑορτή, ἀδελφοί μου. Καί αὐτή εἶναι νά σκεφθοῦμε πώς ὅλοι μας εἴμεθα κλάδοι τοῦ ἴδιου δένδρου, τῆς ἴδιας ἀμπέλου, τήν ὁποία φύτευσε «ἡ δεξιά τοῦ Ὑψίστου». Εἴμεθα κλάδοι τοῦ δένδρου τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ὡς κλάδοι της ἔχουμε χρέος νά ζοῦμε καί νά φερόμεθα ἀνάλογα στή ζωή μας.
Εἶναι ὅμως ἡ ζωή μας ἀνάλογη μέ τή ζωή τοῦ δένδρου ἀπό τό ὁποῖο προερχόμεθα ἤ μήπως εἶναι ξένη καί ἀσύμβατη πρός αὐτό; Λέμε, δηλαδή, μόνο ὅτι πιστεύουμε στόν Χριστό, εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἡ ζωή μας δέν ἔχει σχέση οὔτε μέ τόν Χριστό οὔτε μέ τίς ἐντολές του;
Ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ὡς πρός τά δύο αὐτά στοιχεῖα καί ἄς παραδειγματισθοῦμε ἀπό τή ζωή τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων της, ἁγίων μαρτύρων Πίστεως, Ἐλπίδος καί Ἀγάπης, ὥστε νά γίνουμε καί ἐμεῖς κλάδοι ἄξιοι τῆς νοητῆς ἀμπέλου ἀπό τήν ὁποία βλαστήσαμε διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί δένδρα πού θά βλαστάνουν κλάδους ἱερούς πού θά τιμοῦν καί θά δοξάζουν τόν Χριστό μέ τή ζωή τους, μέ τήν πίστη τους καί τήν ὁμολογία τους, ὅπως οἱ τιμώμενες ἁγίες Σοφία, Πίστις, Ἐλπίς καί Ἀγάπη.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θ.Λειτουργία :
«Τάς ψυχάς δεσμευθεῖσαι πόθῳ Χριστοῦ, τῶν φθαρτῶν καί προσκαίρων τήν καλλονήν, ἐν λήθῃ παρεδράμετε», ἔψαλε σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τιμήν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων μαρτύρων Πίστεως, Ἐλπίδος καί Ἀγάπης καί τῆς μητέρας τους ἁγίας Σοφίας, τίς ὁποῖες τιμοῦμε ἰδιαιτέρως σέ αὐτή τήν ἐνορία.
Καί τί λέγει ὁ ἱερός ὑμνογράφος; Λέγει ὅτι ἡ ψυχή τους δεσμεύθηκε ἀπό τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ καί ἔτσι ξέχασαν τήν ὀμορφιά τῶν φθαρτῶν καί προσκαίρων πραγμάτων τοῦ κόσμου καί ἀγωνίσθηκαν γενναῖα, θυσιάζοντας καί τή ζωή τους ἀκόμη γιά τόν Χριστό.
Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή φύση της στρέφεται σέ πρόσωπα καί πράγματα πού τήν ἑλκύουν καί προσκολλᾶται σέ αὐτά. Καί συχνά ἡ προσκόλληση αὐτή γίνεται δέσμευση καί αἰχμαλωσία, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νά μήν μπορεῖ νά ξεφύγει ἀπό αὐτήν, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑφίσταται καί τίς συνέπειες τῆς δεσμεύσεως καί τῆς αἰχμαλωσίας.
Καί μπορεῖ, ὅπως εἶναι φυσικό, ἡ δέσμευση αὐτή νά εἶναι γιά καλό, νά εἶναι πρός ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου, ἐάν εἶναι ὅπως ἡ δέσμευση στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἡ δέσμευση ἀπό τόν πόθο καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖ ὅμως καί νά εἶναι ἐπικίνδυνη καί καταστροφική, ἐάν εἶναι δέσμευση στά πάθη, στό κακό καί στήν ἁμαρτία. Διότι ὅ,τι δεσμεύει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, αὐτό καί κυριαρχεῖ σέ αὐτήν καί τήν ὁδηγεῖ εἴτε στό καλό εἴτε στό κακό. Καί μπορεῖ κάποιοι νά θεωροῦν καί τά δύο εἴδη δεσμεύσεων, καί τή δέσμευση, δηλαδή, στό καλό καί τή δέσμευση στό κακό, ὡς στέρηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, αὐτό ὅμως δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα καί δέν εἶναι ἀλήθεια. Διότι ἡ δέσμευση τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τόν κάνει νά ξεχνᾶ ὅλα ἐκεῖνα τά φθαρτά καί ἀσήμαντα πού τόν ἐμποδίζουν νά ἔχει στραμμένο τόν νοῦ καί τήν ψυχή του στόν Θεό. Τόν ἐλευθερώνει ἀπό ὅλα τά γήινα πού δέν τόν ἀφήνουν νά ἀνταποκριθεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί νά ὑψωθεῖ μαζί της μέχρι τή βασιλεία του.
Αὐτό ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τίς ἑορταζόμενες σήμερα ἁγίες, τήν ἁγία Σοφία καί τίς μάρτυρες θυγατέρες της ἁγίες Πίστις, Ἐλπίς καί Ἀγάπη.
Ἡ ἀγάπη τους γιά τόν Χριστό καί ὁ πόθος τους νά βρίσκονται κοντά του δέσμευσε τίς ψυχές τους, καί δέν ἐπιθυμοῦσαν τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά βρίσκονται μαζί μέ τόν Χριστό, ὅπως ἀκριβῶς ἔγραφε καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ἐκφράζοντας τή δική του ἀγάπη: «ἐπιθυμῶ ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι». Ἐπιθυμῶ νά πεθάνω προκειμένου νά εἶμαι μαζί μέ τόν Χριστό.
Καί αὐτή ἡ ἀγάπη τους γιά τόν Χριστό ἦταν πραγματικά μεγάλη, ὥστε δέν ἔδιναν σχεδόν καμία σημασία σέ ὅ, τι ὑπῆρχε γύρω τους. Ὅλα τά θεωροῦσαν σκύβαλα, τά θεωροῦσαν σκουπίδια, πού δέν τίς ἐμπόδιζαν ὅμως νά ἀπολαύσουν τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό.
Ἄν σκεφθοῦμε ὅμως, ἀδελφοί μου, πόση σημασία καί ἀξία ἔχει ἡ ἀγάπη καί ὁ πόθος πρός τόν Χριστό καί πόσα στερούμεθα δεσμευόμενοι, ἀντί ἀπό τήν ἀγάπη καί τόν πόθο μας γιά τόν Χριστό, ἀπό πράγματα καθημερινά, ἀπό τήν οἰκογένειά μας, ἀπό τούς φίλους μας, ἀπό τά προβλήματά μας, ἀπό τή γνώμη τοῦ κόσμου, ἀπό τίς ἀπαιτήσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀπό ὅσα δέν μᾶς ἀφήνουν νά ἀπολαύσουμε τή χαρά τῆς συμπορεύσεώς μας μέ τόν Χριστό καί τήν ἐλευθερία πού χαρίζει Ἐκεῖνος, τότε θά θελήσουμε νά ζήσουμε καί ἐμεῖς δεσμευόμενοι ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά ζήσουμε τήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Τιμώντας, ἀδελφοί μου, σήμερα τίς ἑορταζόμενες ἁγίες, τήν ἁγία Σοφία καί τίς ἁγίες μάρτυρες θυγατέρες της, Πίστη, Ἐλπίδα καί Ἀγάπη, ἄς ἀγωνισθοῦμε νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τίς δεσμεύσεις καί τίς προσκολλήσεις πού μᾶς βλάπτουν, εἴτε αὐτές εἶναι πρόσωπα, εἴτε εἶναι πάθη καί ἁμαρτίες, καί μᾶς κάνουν νά ξεχνοῦμε ὄχι μόνο τόν τελικό προορισμό μας ἀλλά καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καί ἄς μείνουμε σταθερά προσκολλημένοι στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς ἐπιτρέπει καί νά τήν ἀπολαύσουμε ἀπό αὐτήν ἐδῶ τή ζωή, ἀλλά καί νά μήν ἐμπλακοῦμε στή δέσμευση ἄλλων πραγμάτων καί προσώπων, πού θά μᾶς κάνει ὑποχείριά τους, καί ἔτσι στερηθοῦμε τῆς ἀγάπης καί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Εὔχομαι, ἀδελφοί μου, νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, διά πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν θυγατέρων της, νά προσκολληθοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί νά ξεχάσουμε ὅλα ὅσα προσπαθοῦν νά μᾶς ἑλκύσουν καί νά μᾶς παρασύρουν μακριά ἀπό τόν Θεό καί τή χαρά πού προσφέρει, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τήν εὐφροσύνη τῆς οὐρανίου βασιλείας του, τήν ὁποία ἀπολαμβάνουν ἤδη οἱ ἑορταζόμενες ἁγίες Σοφία, Πίστις, Ἐλπίς καί Ἀγάπη. Καί τιμοῦμε τίς ἁγίες, ὅταν καί ἐμεῖς ἀγωνισθοῦμε νά ἀπεμπλακοῦμε καί νά ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό ὅλα αὐτά πού πολλές φορές γίνονται αἰτία νά μᾶς κρατοῦν μακριά ἀπό τόν Χριστό. Πολλές φορές ἀκόμη καί ἡ οἰκογένειά μας καί ἡ φροντίδα τῆς οἰκογενείας μας καί ἄλλα θέματα μᾶς ἀπομακρύνουν, ἐνῶ ἴσα-ἴσα, ὅταν εἴμεθα προσκολλημένοι καί ἐξαρτώμεθα ἀπό τόν Θεό καί τά προβλήματα τῆς οἰκογενείας μας καί τά προβλήματα τῶν ἐργασιῶν μας καί πολλά ἄλλα προβλήματα, τά ἀντιμετωπίζουμε μέ τή χάρη καί τή φώτιση τοῦ Θεοῦ.
Εὔχομαι οἱ ἁγίες νά μᾶς δείξουν αὐτόν τόν δρόμο τῆς συνδέσεώς μας μέ τόν Θεό. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ