Η Εορτή της Αγίας Παρασκευής στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. (ΦΩΤΟ)

Εορτάστηκε η μνήμη της Αγίας Παρασκευής της Μεγαλομάρτυρος στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας.

Την Τετάρτη 25 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Κορυφής.

Την Πέμπτη 26 Ιουλίου,ανήμερα της εορτής της Αγίας Παρασκευής, ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μελίκης.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυμάτων των πυρκαγιών στην Αθήνα, και ευχήθηκε την εξ’ ύψους παρηγορία στους συγγενείς.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Αἴτησαι ρυσθῆναι πειρασμῶν καί θλίψεων ταῖς πρός Θεόν πρε­σβείαις σου …, Μάρτυς πανα­οί­δι­με».

Ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας καί πα­νηγυρίζει τή μνήμη τῆς ἁγίας ἐν­δόξου ὁσιομάρτυρος Παρασκευ­ῆς τῆς ἀθληφόρου. Ἑορτάζει μία μεγαλομάρτυρα ἁγία, τῆς ὁ­ποίας ἡ ζωή, τό μαρ­τύ­ριο καί τά θαύματα μᾶς συγκινοῦν ἰδιαι­τέ­ρως.

Διότι ποιός μπορεῖ νά μείνει ἀσυ­γκίνητος, ἀδελφοί μου, ἀπό μία νεαρή κόρη, παιδί μιᾶς πλούσιας καί ἀρχοντικῆς οἰ­κογέ­νειας τῆς Ρώμης, ἡ ὁποία, ὅταν ἔχασε καί τούς δύο γονεῖς της καί βρέ­θη­κε κληρονόμος μιᾶς μεγά­λης περι­ου­σίας, πού θά μποροῦσε νά τήν σκορπίσει γιά νά περάσει μία ζωή ἡδονῶν καί ἀπολαύσεων, ἐκεί­νη μοίρασε τά χρήματα στούς πτω­χούς καί ἀφιέρωσε τόν ἑαυτό της δι­δασκαλία τοῦ εὐαγγελίου.

Ποιός μπορεῖ νά μήν συγκινηθεῖ ἀπό τή γενναία στάση μιᾶς νεαρῆς κοπέλας πού, ὅταν κλήθηκε σέ ἀπολογία, γιατί, ἀντίθετα πρός τίς διαταγές τοῦ αὐτοκράτορα, πί­στευε στόν Χριστό καί ὁδηγοῦσε καί ἄλλους ἀνθρώπους κοντά του, ἐκείνη, ἀντί νά δελεασθεῖ ἀπό τίς ὑπο­σχέ­σεις τοῦ αὐτοκράτορα, ἀντί νά φο­βηθεῖ ἀπό τίς ἀπειλές καί τά βασανι­στήρια καί νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της, γιά νά σώσει τή ζωή της, ὁμολόγησε θαρραλέα τήν πί­στη της καί τήν ἀγάπη της στόν Χρι­στό καί προτίμησε νά ὑπομεί­νει καί τά μαρτύρια καί τόν θά­νατο, προκειμένου νά μείνει ἑνω­μένη μαζί του καί νά μήν τόν ἀρ­νηθεῖ.

Καί ἄν συγκινεῖ ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, ἡ σταθερότητα τῆς ἁγίας με­γαλομάρτυρος Παρασκευῆς στήν ὁμολογία καί ἡ καρτερία της στά σκληρά καί πολυώδυνα βασανι­στήρια, στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλαν οἱ διῶκτες τῆς πίστεως, δέν ἦταν δυνατόν νά μήν ἑλκύσει ἡ ἁγία τήν ἀγάπη καί τή χάρη τοῦ Χρι­στοῦ, γιά τόν ὁποῖο τά ὑπέμεινε.

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἦταν, ἄλλωστε, ἐκείνη, ἡ ὁποία τήν ἐνίσχυε καί τήν ἐνδυνάμωνε στό μαρτύριο. Ἦταν ἐκείνη, ἡ ὁποία τήν διατή­ρησε σῶα, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας διέταξε νά τῆς φορέσουν μία πυ­ρα­κτωμένη περικεφαλαία καί στή συνέχεια  νά τήν βάλουν μέσα σέ ἕναν λέβητα μέ καυτό λάδι καί πίσσα. Ἦταν ἐκείνη, ἡ ὁποία διά τῆς ἁγίας Παρασκευῆς ἔδωσε καί πάλι τό φῶς στόν ρωμαῖο ἀξιω­ματοῦχο, ὅταν ἐκεῖνος, μή μπορώ­ντας νά πιστεύσει ὅτι ἡ ἁγία δέν καιόταν μέσα στό καυ­τό λάδι, θέ­λη­σε νά τό δοκιμάσει καί τυ­φλώ­θηκε.

Ἡ ἴδια ὅμως αὐτή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ καί ὅλα τά θαύ­ματα τά ὁποῖα ἀνά τούς αἰῶνες ἐπιτελεῖ ἡ ἁγία Πα­ρασκευή στούς πι­στούς πού ἐπικα­λοῦνται τή βοή­θειά της. Καί εἶναι ἀναρίθμητα, ἀδελφοί μου, αὐτά τά θαύματα, γιατί ἡ ἁγία ἔχει παρρησία ἐνώ­πιον τοῦ Θεοῦ καί ὡς παρθέ­νος καί ὡς μάρ­τυς, καί εἶναι πάντοτε ἕτοιμη νά σπεύσει καί νά βοηθήσει ὅσους μέ πίστη στόν Θεό ζητοῦν τίς πρε­σβεῖ­ες καί τή σωστική ἐπέμ­βασή της στή ζωή τους.

Γι᾽αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος τῆς ἀπευθύνει ἐξ ὀνόματος ὅλων μας, ὅλων ὅσων συγκεντρω­θήκα­με ἀπόψε ἐδῶ, στόν πανη­γυ­ρίζο­ντα ἱερό ναό της, γιά νά τῆς ἀπο­δώ­­σουμε τήν τιμή καί τόν σε­βα­σμό μας, τήν παράκληση νά μᾶς σώσει ἀπό τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις πού ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας μέ τίς πρεσβεῖες της πρός τόν Θεό.

«Αἴτησαι ρυσθῆναι πειρασμῶν καί θλίψεων ταῖς πρός Θεόν πρε­σβεί­α­ις σου …, Μάρτυς πανα­οί­δι­με».

Αὐτό τό αἴτημα καί αὐτή τήν πα­ράκληση ἄς ἀπευθύνουμε καί ἐ­μεῖς πρός τήν ἁγία μεγαλομάρ­τυ­ρα Πα­ρα­σκευή, γιατί ὅλοι ἀντι­με­τωπίζουμε πειρασμούς καί θλίψεις καί δοκιμασίες, καθώς αὐτές εἶναι συνυφασμένες μέ τή ζωή μας καί κανείς δέν μπορεῖ νά τίς ἀπο­φύ­γει. Γι᾽ αὐτό καί ἐπικαλούμεθα τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ· γι᾽ αὐτό καί ζη­τοῦ­με καί τίς πρεσβεῖες τῆς ἁγίας Πα­ρασκευῆς καί ὅλων τῶν ἁγίων, ὥστε νά μπορέσουμε νά ὑπο­μεί­νου­­με καί ἐμεῖς τίς θλίψεις καί τούς πει­ρασμούς πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἀντιμετωπίσουμε.

Καί μποροῦ­με νά τίς ὑπομεί­νου­με, ἐάν ἔχουμε καί ἐμεῖς λίγη ἔστω ἀπό τήν πίστη πού εἶχε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Πα­ρα­σκευή· ἐάν ἔχου­με ἐμπιστοσύνη στόν Θεό ὅτι ὁτιδήποτε μᾶς συμ­βαί­­νει εἶναι μέ­σα στό σχέδιό του γιά τή σωτηρία μας· καί ἐάν ἐπι­καλούμεθα τή βοή­θεια καί τίς με­σιτεῖες τῶν ἁγίων μας, οἱ ὁποῖοι πάντοτε προστρέ­χουν γιά νά βοη­θήσουν καί νά σώ­σουν ὅσους ζητοῦν τίς πρε­σβεῖ­ες τους καί τή χάρη τους.

Ἄς ἀπευθυνόμεθα, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς στούς ἁγίους μας καί ἄς ἱκετεύσουμε καί σήμερα καί αὔριο καί πάντοτε τήν ἁγία μεγα­λο­μάρ­τυρα Παρασκευή ζητώντας τήν ἐπέμβασή της γιά ὅ,τι ἀπα­σχολεῖ τόν καθένα μας, ἀλλά καί τήν ἐπέμβασή της γιά τούς ἀδελφούς μας πού δο­κι­μάζονται ἀπό τήν πύ­ρινη λαί­λα­πα. Ἄς τήν παρακα­λέ­σουμε νά σώ­σει μέ τίς πρεσβεῖες καί μέ τή χά­ρη της τούς ἀδελφούς μας οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σέ πολύ μεγάλη ἀνάγκη καί ἄς εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ ἁγία, ἡ ὁποία ὑπέ­μεινε τό μαρτύριο τοῦ πυρός, θά σώσει καί ὅσους κιν­δυν­εύουν καί θά εἶναι ἀρω­γός καί συμ­παραστάτης ὅσων ἐπλή­γησαν πρόσφατα ἀπό τίς κα­ταστροφικές πυρκαγιές καί ὅλων ὅσων ἐπι­καλοῦνται τή χάρη της.

Ἐμεῖς θά πρέπει ἰδιαιτέρως νά προσευχηθοῦμε, διότι αὐτό εἶναι μία πολύ μεγάλη συμφορά γιά τό Ἔθνος μας. Βλέπουμε πόσοι ἀδελφοί μας ἔχασαν τή ζωή τους, πόσοι κινδύνευσαν, πόσοι ἔμειναν ἔξω ἀπό τά σπίτια τους, διότι κατεστράφησαν, πόσοι εἶναι στά νοσοκομεῖα. Ἐκεῖνο πού μποροῦμε νά προσφέρουμε εἶναι ἡ προσευχή μας ὁ Θεός νά τούς χαρίσει τή δύναμη νά τό ξεπεράσουν. Νά χαρίσει τήν παρηγορία καί τήν ἴαση σέ ὅσους κινδυνεύουν, ἀλλά καί νά ἀναπαύσει ὅσους ἔχασαν τή ζωή τους.

Ἄς εὐχηθοῦμε ἡ ἁγία Παρασκευή, ἡ ὁποία πέρασε διά πυρός καί σιδήρου, νά βοηθήσει ὅλους τούς ἀδελφούς μας. Ἀμήν.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

Ἐπανειλημμένα ἀναφέρεται ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος στήν ἔννοια τῆς πίστεως καί τή σημασία της. Καί δέν τό κάνει χωρίς λόγο. Τό κάνει, διότι ἡ ἔν­νοια τῆς πίστεως στόν Θεό ἦταν ξένη στούς ἐθνικούς στούς ὁποί­ους κήρυττε τό εὐαγγέλιο τοῦ Χρι­­στοῦ ἀλλά ἀκόμη καί στούς Ἰου­δαίους.

Οἱ ἐθνικοί δέν πίστευαν στούς θεούς τους, ἁπλῶς ἐφο­βοῦντο τήν ὀργή τους καί ἐπεδίωκαν νά τούς ἐξευμε­νίσουν μέ τίς θυ­σίες τους. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν στόν ἀλη­θινό Θεό καί δημιουργό τοῦ κό­σμου, ἀλλά πίστευαν σέ ἕνα Θεό-νομοθέτη καί κριτή τῶν ἔρ­γων τους.

Ὅμως ἡ πίστη στόν Χρι­στό δέν ἔχει σχέση οὔτε μέ τή μία οὔτε μέ τήν ἄλλη πίστη. Γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό εἶναι ἡ πίστη στόν Θεό τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαγχνίας, στόν Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό. Ἡ πί­στη στόν Χριστό εἶναι ἡ πίστη στόν σωτήρα καί λυτρωτή τῶν ἀν­θρώπων, ἡ πίστη σέ Αὐτόν πού θυ­σιάσθηκε γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά ἀποκαστήσει τή σχέση μας μέ τόν Θεό, καθι­στώ­ντας μας υἱούς τοῦ Θεοῦ, τέκνα του καί κληρονόμους τῆς βα­σιλεί­ας του.

Καί τήν πίστη αὐτή ὁ Χριστός δέν τή ζητᾶ πρός ὄφελός του ἀλλά πρός ὄφελός μας. Ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀνάγκη τήν πίστη μας οὔτε κερδίζει κάτι ἀπό αὐτήν. Ἐμεῖς κερδίζουμε ἀπό τήν πίστη στόν Χρι­στό, γιατί αὐτή ἀποτελεῖ τό μό­νο μέσο γιά νά ἐπιστρέψουμε στή θεία συγγένεια ἀπό τήν ὁποία μᾶς ἀπέκοψε ἡ ἁμαρτία καί ἡ πα­ρακοή τῶν πρωτοπλάστων. Καί ἡ θεία συγγένεια, τό νά εἴμεθα δηλαδή υἱοί Θεοῦ, δέν εἶναι μία ἔννοια χωρίς περιε­χόμενο καί οὐσία, ἀλ­λά εἶναι μία πραγματικότητα, στήν ὁποία ἀνα­φέρεται συχνά καί ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός, βεβαιώνοντας τούς μα­θη­τές του ὅτι μέ τήν πίστη τους σ᾽ Αὐτόν καί κατ᾽ ἐπέκταση μέ τή σχέση τους μέ τόν Θεό ὡς υἱοί του μπο­ροῦν νά κάνουν ὅ,τι κάνει καί ὁ ἴδιος, ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.

«Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

Ἄν συνειδητοποιούσαμε, ἀδελ­φοί μου, πόσο μεγάλη εἶναι αὐτή ἡ τιμή πού μᾶς κάνει ὁ Θεός, νά μᾶς θεωρεῖ τέκνα του μόνο διά τῆς πί­στεως στόν Χριστό, τότε δέν θά θέ­­λαμε νά ἀρνηθοῦμε γιά κανέναν ἀπολύτως λόγο ἀλλά οὔτε καί γιά ἕνα λεπτό ἀκόμη τήν πίστη μας στόν Χριστό.

Καί τό βλέπουμε αὐτό στή ζωή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό βλέπουμε στή ζωή τῆς ἑορταζο­μέ­νης σήμερα ἁγίας μεγαλομάρ­τυ­ρος Παρασκευῆς τῆς ἀθληφόρου.

Γνώρισε τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς της καί παρέμεινε σταθερή σέ αὐτήν μέχρι τέλους. Σταθερή, ὅταν ἔμεινε ὀρ­φανή ἀπό τούς γονεῖς της σέ νεα­ρή ἡλικία. Σταθερή, ὅταν κλή­θηκε νά διαχειρισθεῖ τή μεγάλη περιου­σία πού κληρονόμησε ἀπό αὐτούς. Στα­θερή, ὅταν ἔπρεπε νά ἀποφα­σίσει τί θά κάνει στή ζωή της. Στα­θερή, ὅταν βρέθηκε ἐνώπιον τοῦ ρω­μαίου αὐτοκράτορος, ὁ ὁποῖος τῆς ζήτη­σε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό γιά νά μήν στερηθεῖ τή ζωή της.

Πόσο δύσκολο εἶναι, ἀδελφοί μου, νά μείνει κανείς, καί πολύ πε­ρισσότερο ἕνας νέος ἄν­θρωπος, σταθερός στίς ἀρχές, στίς ἀξίες καί στήν πίστη του, ὅταν ἀντιμετω­πί­ζει τόσους κλυδωνισμούς στή ζωή του. Πόσο δύσκολο εἶναι νά μείνει κανείς σταθερός στήν πίστη του, ὅταν βρίσκεται μπροστά στό δί­λημ­μα νά ἀρνηθεῖ ἤ τήν πίστη ἤ τή ζωή του.

Ἕνας τρόπος μόνο ὑπάρχει γιά νά τό κατορθπωσει: νά αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι τέ­κνο τοῦ Θεοῦ. Νά αἰσθάνεται ὅτι ἡ ἐπίγεια ζωή χωρίς τόν Χριστό δέν ἔχει νόημα, γιατί εἶναι μία ζωή πού τελειώνει σέ λίγα χρόνια μέ ἕναν ὁριστικό θά­νατο, ἐνῶ ἡ ζωή μέ τόν Χριστό, ὅσο σύντομη καί ἄν εἶναι, δέν τε­λειώνει στή γῆ, ἀλλά συνεχίζεται στόν οὐρανό, συνεχί­ζε­ται στή χα­ρά καί τή μακαριό­τη­τα τῆς βασι­λείας τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή τήν αἴσθηση καί αὐτή τή βε­βαιότητα εἶχε καί ἡ ἁγία Παρα­σκευή, καί γι᾽ αὐτό προτίμησε ἀντί νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, νά ἀρνηθεῖ τόν προσωρινό κόσμο. Ἀντί νά ἐγκαταλείψει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, νά ἀδια­φο­ρήσει γιά τίς ἀπειλές τοῦ Ρω­μαίου ἡγεμόνος. Ἀντί νά ἐνδια­φερ­θεῖ γιά τήν πρόσκαιρη ἀνά­παυ­ση τοῦ σώματός της, νά μερι­μνήσει γιά τήν αἰώνια ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς της κοντά στόν Θεό. Καί ἔτσι ὁμολόγησε μέ γενναιό­τη­τα τήν πίστη της καί ὑπέμεινε τό μαρτύριο μέ τήν ἴδια βεβαιότητα πού ἐξέφραζε καί ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­­ος ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας ὅτι τίπο­τε δέν μπορεῖ νά τόν χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γιά νά τήν ἀπολαμβάνει τώρα αἰωνίως κοντά στόν Θεό καί νά ἀποτελεῖ πρό­τυ­πο πίστεως καί ἀγάπης στόν Χρι­στό καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού τήν τι­μοῦμε σήμερα. Πρότυπο σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἡ πίστη στόν Χριστό συκοφαντεῖται καί λοι­­δορεῖται, ἀλλά εἶναι ἡ μό­νη τήν ὁποία ἔχουμε ἀνάγκη, γιατί εἶ­ναι ἡ μόνη πού μέσα στήν ἀβε­βαι­ό­τητα τοῦ κόσμου καί τῆς ἐπο­χῆς μας μπορεῖ νά μᾶς δώσει τή δύναμη νά σταθοῦμε ὄρθιοι καί νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα μας γιά νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, ἔχοντας πάντοτε ἐμπιστοσύ­νη στόν Θεό καί τή δύναμή του ἀλ­λά καί στίς πρεσβεῖες τῶν ἁγί­ων μας καί τῆς προστάτιδός μας, τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Παρα­σκευῆς τῆς ἀθληφόρου, πού πανη­γυρίζουμε σήμερα.

Εὔχομαι μέ τίς πρεσβεῖες τῆς ἁγίας ἀλλά καί μέ τή δική μας προσπάθεια νά μείνουμε πιστοί σέ αὐτό πού ἀκολούθησε ἡ ἁγία. μέ τίς δικές της εὐχές ἀλλά καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ