Η Εορτή της Αγίας Ιερουσαλήμ και των τριών τέκνων αυτής στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. Χειροτονία Πρεσβυτέρου. (φωτο)

Την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβσμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας κ.Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και Αγίας Ιερουσαλήμ Καμποχωρίου.

Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε και το θείο λόγο στον ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας επί τη εορτή της Αγίας Ιερουσαλήμ και των τριών τέκνων αυτής.

Κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε και την εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του πατρός Βασιλείου Παπαχρήστου, φιλολόγου, εγγάμου και πατέρα δύο τέκνων

Τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία Κάρα της Αγίας Ιερουσαλήμ που φυλάσσεται στον Ναό.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Σήμερον ἡ τετραυγής τῶν μαρ­τύρων συνέλευσις τήν Ἐκκλησίαν λαμπρύνει», ψάλλει σήμερα, ἀδελ­φοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας πρός τι­μήν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων της, τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Ἱερου­σα­λήμ καί τῶν τέκνων της, τῶν τρι­ῶν ἁγίων μαρτύρων Σεκένδου, Σε­κενδίκου καί Κηγόρου.

Τέσσερις ἅγιοι μάρτυρες πού ἁ­γι­ά­­ζουν τόν τόπο μας καί ἀπο­δει­κνύουν ὅτι ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι προνόμιο ὁρισμένων καί λίγων μό­νο ἀνθρώπων, ἀλλά ὅλων τῶν πιστῶν.

Γιατί ποιοί ἦταν, ἀδελφοί μου, οἱ ἅγιοι πού ἑορτάζουμε; Μιά νέα γυ­ναίκα ἦταν ἡ ἁγία Ἱερου­σαλήμ, ἡ ὁποία ἔχασε νωρίς τόν σύζυγό της, καί ἔμεινε μέ τά τρία μικρά παιδιά της. Ὅμως τό λυπη­ρό αὐτό γεγο­νός στή ζωή της δέν στάθηκε ἐμπόδιο, ἀλλά μᾶλλον ἐφαλτήριο γιά νά πραγματοποιή­σει τόν πόθο πού ἔχει ἀπό τή νεα­νι­­­κή της ἡλι­κία, νά ἀφιερωθεῖ στόν Χριστό.

Καί ἐάν τότε, ὑπακούοντας στή θέ­ληση τῶν γονέων της, νυμφεύ­θηκε καί ἔγινε μητέρα τριῶν παι­διῶν, τώρα, μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της, δέν ὑπῆρχε τί­πο­τε πού νά τήν ἐμποδίζει νά πραγμα­το­ποιήσει τήν ἱερή της ἐπιθυμία.

Ὡς μοναχή ἀφιερώθηκε στόν Χρι­­στό καί στό κήρυγμα τοῦ εὐαγ­γε­λίου του. Καί θά ἀρκοῦσε αὐτή ἡ προσφορά της στόν Χριστό γιά νά τήν ἀξιώσει τῆς αἰωνίου βασι­λείας του. Ὅμως ὁ Θεός τῆς ἐπε­φύ­λαξε μεγαλύτερη τιμή καί με­γα­λύτερο στέφανο. Τῆς ἐπεφύλα­ξε τήν τιμή καί τό στέ­φα­νο τοῦ μαρτυρίου, καθώς τό κή­ρυγ­μά της προκάλεσε τήν ἀντί­δρα­­ση καί τόν φθόνο τῶν εἰ­δωλολατρῶν, οἱ ὁ­ποῖοι τήν κατήγγειλαν στόν Ρω­μαῖο διοικητή τῆς Θεσσαλονίκης, πού διέταξε τήν παραδειγματική τι­­μωρία τόσο τῆς ἴδιας τῆς ἁγίας Ἱερουσαλήμ ὅσο καί τῶν τριῶν παι­­διῶν της.

Τό δικό της μαρτύριο, θά μπο­ροῦ­­­σε νά πεῖ κανείς ὅτι ἦταν δι­πλό, γιατί πρίν νά μαρτυρήσει ἡ ἴδια γιά τόν Χριστό, εἶδε τά τρία της παιδιά νά μαρτυροῦν γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του.

Αὐ­τό ὅμως πού γιά κάθε ἄλλη μη­τέρα θά ἦταν ὀδυνηρό, γιά τήν ἁγία Ἱερου­σαλήμ ἦταν ἀφορμή χα­ρᾶς καί δο­ξολογίας τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο γιατί ὁ Θεός τῆς χάρισε τρία παι­διά ἀλλά γιατί, παρά τό νεαρό τῆς ἡλικίας τους, ἀξιώθηκε νά τά δεῖ νά ὁμολογοῦν θαρραλέα τήν πί­στη τους στόν Χριστό καί νά ὑπο­μέ­νουν μέ γενναιότητα καί καρ­­τε­ρία τό μαρτύριο γιά τήν ἀγά­πη του.

Καί αὐτή ἀκριβῶς ἡ ὁμολογία καί τό μαρτύριο τῶν τριῶν τέκνων τῆς ἁγίας Ἱερουσαλήμ, τῶν ἁγίων Σεκένδου, Σεκενδίκου καί Κηγό­ρου, εἶναι ἡ ἀπόδειξη ὅτι δέν ἀπαι­τοῦνται γνώσεις καί ἡλικία γιά νά ὁμολογήσει κανείς τόν Χρι­στό. Ἀρκεῖ ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη σ᾽ Αὐτόν. Ἀρκεῖ ἡ διάθεση νά μεί­νει κανείς «πιστός ἄχρι θανάτου», γιά νά λάβει τόν στέφανο πού ὑπό­σχε­ται ὁ Χριστός στούς ἐκλε­κτούς του.

Καί αὐτή τή διάθεση πού ἀπέ­δει­ξαν ὅτι εἶχαν οἱ τρεῖς νεαροί μάρ­τυρες ἀλλά καί ἡ μητέρα τους, ἡ ἁγία Ἱερουσαλήμ, καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἀποκτήσουμε, ἀδελφοί μου, ἀκολουθώντας τό παράδειγ­μα τῶν ἑορταζομένων ἁγίων.

Διότι πολλές φορές νομίζουμε ὅτι ἔχουμε πίστη, νομίζουμε ὅτι ἔχουμε ἀγάπη πρός τόν Χριστό, ἀλλά ὅταν καλούμεθα νά ἀποδεί­ξουμε αὐτή τήν πίστη καί αὐτή τήν ἀγάπη, ὄχι μέ τό μαρτύριο, ὄχι μέ τή θυσία τῆς ζωῆς μας, ὅπως ἔκανε ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Ἱερουσα­λήμ καί τά παιδιά της, ἀλλά στήν καθημερινή μας ζωή, τότε δειλιά­ζου­με, τότε φοβόμαστε γιά τή γνώ­μη τοῦ κόσμου, ντρεπόμαστε νά ὁμο­λο­γήσουμε τήν πίστη μας, νά πα­ραδεχθοῦμε ὅτι εἴμαστε ζω­ντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, διστάζουμε νά ὑποστη­ρί­ξουμε τήν Ἐκκλησία, ὅταν κατη­γο­ρεῖται ἀπό ἀνθρώπους ἀπίστους καί ἀθέους, ἀποφεύγουμε νά ποῦ­με ὅτι ἐκκλη­σια­ζόμαστε, ὅτι νη­στεύουμε, ὅτι ἔχου­με μυστηριακή ζωή. Καί ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἀρ­νού­μεθα μέ τίς πράξεις μας τόν Χριστό ἀντί νά τόν ὁμολογοῦμε. Δείχνουμε ὅτι τόν ἀγαποῦμε μόνο «τοῖς χείλεσι», στά λόγια, ἀλλά στήν πραγματικό­τη­τα «ἡ καρδία μας πόρρω ἀπέ­χει», ἡ καρδιά μας βρίσκεται μα­κριά του, γιατί ἄν βρισκόταν κο­ντά στόν Χριστό, ἄν τόν ἀγαπού­σα­με πραγματικά, τότε δέν θά θέ­λα­με καί δέν θά μπο­ρού­σαμε νά μήν μείνουμε «ἑδραῖοι καί ἀμε­τα­κίνητοι» στήν πίστη καί τήν ἀγά­πη μας πρός Αὐτόν.

Καί ὅταν ἔχουμε, ἀδελφοί μου, τή διάθεση νά ὁμολογήσουμε τήν πί­στη μας στόν Χριστό, τότε καί ὁ Χρι­­στός μᾶς φωτίζει τί πρέπει νά ποῦμε, κατά τήν ὑπόσχεσή του ὅτι θά μᾶς δώσει «στόμα καί σοφίαν», ὥστε «οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν πάν­τες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν».

Καί αὐτή μας ἡ ὁμολογία ἀπο­τε­λεῖ τή σφραγίδα γνησιότητος τῆς πί­στεως καί τῆς ἀγάπης στόν Χρι­στό, γι᾽ αὐτό καί ἀνοί­γει τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ, ἐφόσον ὁ ἴδι­ος ὁ Χρι­στός μᾶς δια­βεβαιώνει ὅτι ὅ­ποιος τόν ὁμολογήσει ἐνώ­πιον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν ὁμο­λογή­σει καί Ἐκεῖνος ἐνώπιον τοῦ Πα­τρός του τοῦ ἐν οὐρανοῖς, καθι­στώ­ντας ἔτσι τήν ὁμολογία τῆς πί­στεως τόν πιό εὐθύ δρόμο γιά τή βα­σιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε, λοιπόν, ἀδελ­φοί μου, καί ἐμεῖς τόν δρόμο αὐτό τῆς ὁμολογίας, καί εὔχομαι μέ τίς πρεσβεῖες τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Ἱερουσα­λήμ καί τῶν τέκνων αὐ­τῆς, ἁγίων Σε­κένδου, Σεκενδίκου καί Κηγό­ρου, νά ἀξιώσει καί ἐμᾶς ὁ Χριστός τῆς βασιλείας του.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».

Προφητικός ὄντως ὁ στίχος τοῦ ψαλμωδοῦ Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἐπι­βε­βαιώνεται αἰῶνες τώρα μέ τή ζωή καί τά θαύματα τῶν ἀναριθμήτων ἁγίων τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἐπιβεβαιώ­νε­­ται καί καθημερινά μέσα στή λει­­τουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία κάθε ἡμέρα τιμᾶ τή μνή­μη καί προβάλλει πρός μίμηση τό παράδειγμα τῶν ἁγίων της προ­κειμένου νά μᾶς ἐμπνεύσει καί νά μᾶς ἐν­θαρρύνει στόν ἀγώ­να μας γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί τή σωτηρία μας.

Καί εἶναι θαυμαστός, ἀδελφοί μου, ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις του, διό­τι ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι ἐπί­τευγ­μα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι τό ἀπο­τέλεσμα τῆς συνεργασίας, θά λέ­γα­­­με, τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό· εἶναι ἡ συνάντηση τῆς ἀν­θρω­πί­νης προσπαθείας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ὁποία τίποτε δέν ἐπι­τυγχάνεται καί τίποτε δέν ἐπι­διώκεται. Εἶναι μία θεία συναλ­λα­γή, τήν ὁποία συνοψίζει ἡ φρά­ση τῶν πατέρων τῆς Ἐκ­κλη­­σίας μας «δός αἷμα καί λάβε πνεῦ­μα».

Αὐτός, δηλαδή, ὁ πιστός, πού ἀ­γω­νίζεται μέχρις αἵματος εἴτε κυ­ρι­ολεκτικά, μέ τό μαρτύριο τῆς ζω­­ῆς του, εἴτε μεταφορικά, μέ τήν ἄσκηση, αὐτός λαμβάνει ἀπό τόν Θεό «πνεῦμα». Λαμβάνει ὡς δω­ρεά τή χάρη καί τήν ἁγιότητα, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἐκπλή­ρω­ση τοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τήν πραγμάτωση τοῦ σκοποῦ γιά τόν ὁποῖο τόν ἔπλασε ὁ Θεός, δηλαδή τήν ὁμοίωση μαζί του.

Αὐτό ἐπέτυχαν καί οἱ ἑορ­τα­ζό­με­νοι καί τιμώμενοι σήμερα, ἰδι­­­αι­τέ­ρως ἀπό τήν τοπική μας Ἐκ­κλη­σία, ἅγιοι, ἡ ἁγία ὁσιομάρ­τυς Ἱε­ρου­σα­λήμ καί τά τρία τέκνα της, οἱ ἅγιοι μάρτυρες Σέκενδος, Σε­κέν­δικος καί Κήγορος. Ἔδωσαν αἷ­μα, μέ τό μαρτύριο καί τή θυσία τῆς ζωῆς τους γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καί ἔλα­βαν ὡς ἀν­ταμοιβή τήν τιμή νά συγ­­κατα­ρι­θμη­θοῦν μεταξύ τῶν ἁ­γί­ων τοῦ Θεοῦ, μεταξύ τῶν κλη­ρο­­­νόμων τῆς οὐρανίου καί αἰω­νίου βασι­λεί­ας του.

Καί γι᾽ αὐτό τούς τιμᾶ καί τούς προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας· γιά νά δείξει καί σέ μᾶς ὅτι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἁγιότητα, καί πρός αὐτόν τόν σκοπό πρέπει νά κατατείνουν ὅλες οἱ προσπάθειές μας μέσα στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μᾶς παρέχει τά μέσα γιά νά τόν ἐπι­­τύχουμε.

Καί τά μέσα αὐτά εἶ­ναι τά ἱερά μυ­στήρια τῆς Ἐκκλη­σίας μας διά τῶν ὁποίων προσφέ­ρεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στούς ἀν­θρώπους, ἡ χά­ρη ἡ ὁποία τελειοῖ καί τά ἱερά μυ­στήρια, τά ὁποῖα τελεσιουργοῦν­ται ἀπό τά χέρια τῶν ἱερέων καί τοῦ Ἐπισκόπου, τελειοῦνται ὅμως, ὁλοκληρώνονται, δη­λα­δή, διά τῆς θείας χάριτος.

Αὐτή τή θεία χάρη, πού ὅπως θά ἀκού­σουμε σέ λίγο, θεραπεύει τά ἀσθε­νῆ καί ἀναπληροῖ τά ἐλλεί­πο­ντα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀξι­ώ­­­νεσαι ἀπό τόν Θεό νά λάβεις καί σύ σήμερα διά τῶν χειρῶν τοῦ Ἐπι­σκόπου σου, ἀνερχόμενος στή δεύτερη βαθμίδα τῆς ἱερωσύνης καί λαμβάνοντας τόν βαθμό τοῦ πρεσβυτέρου.

Αὐτή ἡ θεία χάρη θά ἐπι­καλεῖσαι καί σύ στό ἑξῆς κατά τήν ἐπιτέλε­ση τῶν ἱερῶν μυστη­ρίων τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, στά ὁποῖα καθίστα­σαι ἀπό σήμερα οἰ­κονόμος καί λει­τουργός.

Αὐτή τή θεία χάρη θά μεταδίδεις καί σύ στόν λαό τοῦ Θεοῦ, στό ποί­μνιο τό ὁποῖο θά σοῦ ἐμπι­στευθεῖ ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ Ἐπισκόπου πρός ἁγιασμό.

Αὐτή τή θεία χάρη ὅμως περισσό­τερο ἀπό κάθε τί ἄλλο θά πρέπει νά ἀγωνισθεῖς μέ ὅλες σου τίς δυ­νά­­μεις, τίς ψυχικές καί τίς σω­μα­τι­­κές, νά τή διατηρήσεις σέ ὅλη σου τή ζωή, καί ὄχι μόνο νά δια­τη­ρήσεις ἀλλά καί νά αὐξήσεις μέ τόν προσωπικό σου πνευματικό ἀγώ­να καί μέ τήν προσπάθειά σου νά ἀνταποκριθεῖς στή μεγάλη τιμή πού σοῦ προσφέρει σήμερα ὁ Χρι­στός, καθιστώντας σε λειτουργό του, καθιστώντας σε ἱερέα του, καί ἐμπιστευόμενος στά χοϊκά χέρια σου τήν ἱερά παρακαταθήκη τῶν μυστηρίων του γιά νά τήν φυλά­ξεις «ἕως τῆς δευτέρας παρου­σίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε παρ᾽ αὐτοῦ μέλλεις ἀπαιτεῖ­σθαι αὐτήν».

Φρόντισε, λοιπόν, ὥστε μέ τήν κα­­­­θαρότητα καί τή συνέπεια τῆς ζω­ῆς σου, μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή σου στήν Ἐκκλησία καί τόν Ἐπίσκοπο, μέ τήν εὐλά­βεια καί τόν φόβο τοῦ Θεοῦ πού πρέπει νά μᾶς διακρίνει ὅλους, μέ τόν ζῆλο καί τήν ἀγάπη σου γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, νά φυλάξεις τήν ἱερά παρακαταθήκη, νά φυλάξεις τή θεία χάρη καί νά φανεῖς ἄξιος σέ ὅλη σου τή ζωή τῆς ἐπιλογῆς τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἐμ­πιστοσύνης τοῦ Ἐπισκόπου σου, τοῦ ὁποίου οἱ εὐχές καί ἡ πατρική ἀγάπη θά σέ συνοδεύουν πάντοτε καί θά σέ στη­ρίζουν στήν ἱερατική σου πο­ρεία.

Καί εὔχομαι καί πιστεύω ὅτι καί μέ τίς εὐχές καί τή συμπαράσταση καί τῶν συμπροσευχομένων σήμε­ρα, στήν ἡμέρα τῆς χαρᾶς τῆς χει­ροτονίας σου, πατέρων καί ὅλων τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μη­τροπόλεως, ἀλλά καί μέ τή βοή­θεια καί τή συμπαράσταση τῆς εὐ­λαβοῦς σου συζύγου, ἡ ὁποία μέ χα­ρά ἀνταποκρίθηκε στήν ἐπιθυ­μία σου νά ἱερωθεῖς καί ἀνέλαβε καί ἐκεί­νη νά σηκώσει μαζί σου καί τίς χαρές ἀλλά καί τόν σταυρό τῆς ἱερατικῆς διακονίας, θά ἀπο­δει­χθεῖς ἄξιος τῆς τιμῆς πού λαμ­βά­νεις σήμερα, καί θά εὐαρεστεῖς τόν Θεό μέ τή διακονία σου, ὥστε νά ἀξιωθεῖς καί σύ, διά πρεσβειῶν καί τῶν ἑορταζομένων ἁγίων, τῆς αἰωνίου βασιλείας του καί τοῦ μι­σθοῦ τῶν φρονίμων οἰκονόμων τῆς χάριτός του. 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ