Την Κυριακή 25 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην Βραχιά Θεσσαλονίκης επί τη εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου».
Μία συνάντηση μᾶς παρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Μία ἀπό τίς πολλές συναντήσεις πού εἶχε ὁ Χριστός κατά τή διάρκεια τοῦ δημοσίου βίου του. Καί αὐτός πού τόν συναντᾶ σήμερα δέν θέλει νά τοῦ ζητήσει μία θεραπεία ἤ ἕνα θαῦμα. Δέν τόν πλησιάζει οὔτε γιά νά τοῦ ζητήσει τό ἔλεος καί τή συγχώρηση. Δέν εἶναι ἁμαρτωλός, δέν εἶναι ἀδιάφορος γιά τά πνευματικά πράγματα. Τόν πλησιάζει μέ ἀγαθή διάθεση, θέλοντας νά μάθει πῶς μπορεῖ νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή.
Καί ὁ Χριστός τοῦ ἀπαντᾶ ὅτι γιά νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή ἀρκεῖ νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν φαίνεται νά ἱκανοποιεῖται. Μέ εὐκολία μάλιστα ἀπαντᾶ στόν Χριστό «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου».
Ὅλα αὐτά, ὅλες αὐτές τίς ἐντολές τοῦ νόμου πού μοῦ ὑποδεικνύεις, τίς ἔχω τηρήσει ἀπό τά μικρά μου χρόνια. Θέλω κάτι πιό δύσκολο, κάτι πιό ὑψηλό, κάτι πιό ἀπαιτητικό νά κατορθώσω τώρα!
Ὁ Χριστός γνωρίζει τά μύχια τῆς ψυχῆς του, γνωρίζει τίς ἀδυναμίες του, καί θέλοντας νά τόν βοηθήσει νά τίς κατανοήσει καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπαντᾶ: «Τότε ἕνα μόνο σοῦ λείπει, ἐάν θέλεις νά εἶσαι τέλειος. Πήγαινε, πώλησε τά ὑπάρχοντά σου καί μοίρασέ τα στούς πτωχούς, καί τότε θά ἔχεις θησαυρό στόν οὐρανό. Καί ἀφοῦ τό κάνεις αὐτό, ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις».
Μόνος του ζήτησε ὁ ἄνθρωπος τήν τελειότητα, ἀλλά τώρα ἀπογοητεύεται ἀπό τήν ὑπόδειξη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός πού πίστευε ὅτι εἶχε ἐκπληρώσει ὅλες τίς ἐντολές, δέν μποροῦσε νά ἐκπληρώσει μία, νά ἀπαρνηθεῖ τόν πλοῦτο του, νά χαρίσει τά πάντα στούς πτωχούς, ἐφαρμόζοντας στήν πράξη τήν πρώτη καί μεγάλη ἐντολή, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης.
Θά μποροῦσε νά τό κάνει, ἀλλά δέν τολμοῦσε, γιατί δέν εἶχε διάθεση νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τόν πλοῦτο πού τόν κρατοῦσε δέσμιό του. Δέν μποροῦσε νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό, γιατί ἦταν δεμένος μέ τά πλούτη του, μέ τά χρήματά του, μέ τά ἀγαθά του. Καί ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἀδυναμία του γι᾽ αὐτά, ὥστε δέν μπόρεσε νά ἀνταποκριθεῖ στήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ καί «ἀπῆλθε λυπούμενος». Προτίμησε νά χάσει τήν αἰώνια ζωή πού ἔλεγε ὅτι ἐπιθυμοῦσε, προτίμησε νά θυσιάσει καί αὐτά πού εἶχε ἐπιτύχει ἀπό τά νεανικά του χρόνια, γιά νά μήν στερηθεῖ τά πρόσκαιρα, τά ὑλικά ἀγαθά.
«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου».
Ἡ διαβεβαίωση τοῦ ἀνθρώπου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού διαψεύδεται ἀπό τή στάση του καί τήν ἐπιλογή του, ἔρχεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τή ζωή καί τίς ἐπιλογές τῆς ἑορταζομένης σήμερα ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί πανσόφου Αἰκατερίνης. Γιατί ἐκείνη ὄχι μόνο τήρησε μέ ἀκρίβεια καί πιστότητα ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν δίστασε νά θυσιάσει καί τά χρήματά της καί τήν περιουσία της καί τίς δόξες καί τίς τιμές τοῦ κόσμου, ἀλλά θυσίασε καί τήν ἴδια τή ζωή της, προκειμένου νά ζήσει αἰώνια μαζί μέ τόν Χριστό, στόν ὁποῖο πίστευσε καί τόν ὁποῖο ἀγάπησε, καί γιά νά ἀπολαύσει στόν οὐρανό τά ἀγαθά πού ὑποσχέθηκε Ἐκεῖνος σέ ὅσους θά τόν ἀκολουθήσουν θυσιάζοντας τά πάντα γιά χάρη του.
Τό παράδειγμα τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί πανσόφου Αἰκατερίνης μᾶς δείχνει, ἀδελφοί μου, τί πραγματικά σημαίνει τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καί μᾶς καλεῖ νά προβληματισθοῦμε γιά τή στάση μας καί τίς ἐπιλογές μας. Γιατί πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε, σάν τόν ἄνθρωπο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, εὔκολη τήν ἴδια ἀπάντηση: «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου». Νομίζουμε καί ἔχουμε πείσει τόν ἑαυτό μας ὅτι τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἀπό τά παιδικά μας χρόνια πηγαίναμε στήν Ἐκκλησία, στό Κατηχητικό, νηστεύαμε, συμμετείχαμε στή μυστηριακή ζωή. Ἔχουμε πείσει τόν ἑαυτό μας ὅτι εἴμεθα ἐντάξει ἔναντι τοῦ Θεοῦ, εὐσεβεῖς καί σχεδόν σεσωσμένοι.
Πόσο ὅμως ἀληθεύει αὐτό; Πόσο βάθος ἔχει αὐτή ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐσέβειά μας; Εἶναι γνήσια ἤ εἶναι ἐπιφανειακή;
Τό μέτρο της μᾶς τό δίνει σήμερα μέ τόν λόγο του ὁ Χριστός καί μέ τή ζωή της ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνη.
Ἄς ἐξετάσουμε, λοιπόν, τόν ἑαυτό μας καί ἄς ἐλέγξουμε τή γνησιότητα τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Χριστό. Ἐάν εἴμεθα διατεθειμένοι νά κάνουμε μιά θυσία γιά χάρη του, ὄχι βέβαια νά θυσιάσουμε τή ζωή μας, γιατί δέν μᾶς ζητᾶ αὐτό ὁ Χριστός, ἀλλά νά θυσιάσουμε κάτι πού μᾶς εὐχαριστεῖ, κάτι πού μᾶς ἱκανοποιεῖ, γιά χάρη του, κάτι πού ἐάν τό στερηθοῦμε ἐμεῖς, θά βοηθήσουμε καί θά χαροποιήσουμε τούς ἀδελφούς μας· ἄν μποροῦμε νά κάνουμε κάτι γιά τόν Χριστό περισσότερο ἀπό ὅσα συνηθίζουμε νά κάνουμε καί δέν μᾶς κουράζουν ἰδιαίτερα, τότε, ἀδελφοί μου, ὄντως εἴμεθα στόν σωστό δρόμο.
Ἐάν ὅμως δέν μποροῦμε, δέν θέλουμε, διστάζουμε, τό σκεφτόμεθα, τότε ἡ εὐσέβειά μας εἶναι ἐπιφανειακή, τότε ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ εἶναι μία συνήθεια χωρίς ἀντίκρυσμα καί χωρίς βάθος, πού δέν εἶναι ἀρκετή γιά τόν Χριστό.
Γι᾽ αὐτό ἄς πάρουμε τήν ἀπόφαση νά θυσιάσουμε ὅ,τι δέν μᾶς ἐπιτρέπει καί στέκεται ἐμπόδιo νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό μέ ὅλη μας τήν ψυχή, ἔτσι ὥστε καί νά τιμήσουμε ἐπάξια τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Αἰκατερίνη καί νά μή στερηθοῦμε τῆς αἰωνίου ζωῆς, τήν ὁποία εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν της νά χαρίσει ὁ Χριστός καί σέ ὅλους ἐμᾶς πού ἤρθαμε νά τήν τιμήσουμε. Καί ἄν θέλουμε νά τήν τιμήσουμε, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «τιμή μάρτυρος, μίμησις τῆς ζωῆς αὐτοῦ». Ἄν θέλουμε νά τιμήσουμε τήν ἁγία, ἄς μιμηθοῦμε τήν ἀγάπη της γιά τόν Θεό, ἄς μιμηθοῦμε τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν πού ἐκείνη ἐφήρμοσε στή ζωή της ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ