Το Σάββατο 4 Ιανουαρίου το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων παρέθεσε εόρτιο γεύμα για όλους τους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως μας με την ευκαιρία της λήξης του Αργυρού Ιωβηλαίου των Παυλείων.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος δώρισε σε όλους τους κληρικούς το νέο βιβλίο του με τίτλο «Επισκοπικός Λόγος», το οποίο περιέχει κηρύγματα του, καθώς και από ένα αναμνηστικό των Ιωβηλαίων.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη ὑποδέχθηκε τό νέο ἔτος πού μᾶς χάρισε ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ στόν ἱερό ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου ἀλλά καί σέ ἄλλους ναούς τῆς ἐπαρχίας μας.
Καί σήμερα σᾶς ὑποδεχόμαστε ὅλους τούς κληρικούς, ἱερεῖς καί διακόνους τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως κάτω ἀπό τή φιλόξενη σκέπη τοῦ Οἴκου τῆς Παναγίας Δοβρᾶ σέ ἕνα ἑόρτιο γεῦμα τῆς πνευματικῆς μας οἰκογενείας. Διότι ὅλοι, καί οἱ νεώτεροι καί οἱ παλαιότεροι, καί οἱ ἄγαμοι καί οἱ ἔγγαμοι, ἀποτελοῦμε μία οἰκογένεια, μία Ἀδελφότητα, τήν ἐν Χριστῷ ἀδελφότητα τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.
Τόν χρόνο πού πέρασε συμπληρώθηκαν 25 χρόνια ἀπό τότε πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέ κατέστησε Μητροπολίτη τῆς Ἱερᾶς καί ἀποστολικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως. Μερικοί ἀπό ἐσᾶς ἦταν ἤδη κληρικοί, διάκονοι ἤ πρεσβύτεροι, ἄλλοι, οἱ περισσότεροι, δέχθηκαν τή χάρη τῆς διακονίας καί τῆς ἱερωσύνης ἀπό τά χέρια μου. Σέ ὅλους ὅμως, νομίζω, ὅτι προσπάθησα νά δείξω τήν ἴδια ἀγάπη καί τήν ἴδια πατρική μέριμνα καί στοργή, χωρίς διακρίσεις. Διότι ὅλοι εἶστε ἐξίσου συνεργάτες καί συγκυρηναῖοι τοῦ Ἐπισκόπου σας στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, στό ἔργο τῆς διακονίας καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀδελφῶν μας, στό ἔργο στό ὁποῖο μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά διακονοῦμε, δανείζοντας τά χέρια μας στή χάρη του καί μεταποιώντας μας σέ ἀγωγούς τῆς εὐλογίας του πρός τούς συνανθρώπους μας. Ἄλλωστε Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, καί ἐμεῖς εἴμεθα μόνο «εἰς τύπον καί τόπον» του ἤ «εἰς τύπον καί τόπον τῶν ἁγίων ἀποστόλων» του.
Ὁ σκοπός τῆς διακονίας μας εἶναι κοινός καί εἶναι σημαντικός, διότι διά τῆς διακονίας μας δέν ἐργαζόμεθα μόνο τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας ἀλλά καί τόν προσωπικό μας ἁγιασμό. Καί εἶναι ἀναγκαῖο νά εἴμεθα καί νά αἰσθανόμεθα ἑνωμένοι μεταξύ μας, στηρίζοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον στό ἔργο τοῦ Θεοῦ, διότι «ἀδελφός ὑπ᾽ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά καί τετειχισμένη», ἰδιαιτέρως στήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία πολλές εἶναι οἱ ἀντιξοότητες καί οἱ δυσκολίες τίς ὁποῖες καλεῖται νά ἀντιμετωπίσει ὁ κάθε κληρικός στό ἔργο καί τή διακονία του.
Τό ἔργο τό ὁποῖο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιτελέσθηκε τά εἰκοσιπέντε αὐτά χρόνια δέν θά ἦταν δυνατόν νά γίνει χωρίς τή ἁρμονική συνεργασία ὅλων σας, καί μεταξύ σας καί μέ τόν Ἐπίσκοπό σας. Διότι, ὅπως ἐπαναλαμβάνω συχνά, δέν εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος νά τά κάνει ὅλα. Ἡ συνεργασία, ἡ σύμπνοια, ἡ διάθεση, ἡ προθυμία, ἡ ταπείνωση εἶναι στοιχεῖα πού κάνουν τό ἐκκλησιαστικό ἔργο νά προχωρεῖ καί νά προοδεύει πρός δόξαν Θεοῦ καί σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας. Διαφορετικά, ἐάν ὁ καθένας ἀσχολεῖται μέ τίς ὑποθέσεις του, μέ τήν ἐνορία του, μέ τό ἔργο του, ὅσο καλός καί ἐάν εἶναι, δέν εἶναι δυνατόν νά ἐπιτύχει ὅσα θά ἐπιτύχει μέ τή συνεργασία ἀλλά καί μέ τήν εὐγενῆ ἅμιλλα μέ τούς ἀδελφούς του.
Καί δοξάζω τόν Θεό, γιατί στά εἰκοσιπέντε χρόνια πού πέρασαν θά μποροῦσα νά πῶ ὅτι καί καλή συνεργασία ὑπῆρξε καί ζῆλο καί διάθεση νά κάνουμε ὅλοι κάτι καλύτερο, κάτι περισσότερο, ὄχι γιά νά ξεχωρίσουμε ἀπό τούς ἀδελφούς μας κληρικούς ἀλλά γιά νά προσφέρουμε ὅλοι μαζί κάτι περισσότερο στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους.
Γι᾽ αὐτό καί καθώς ὁλοκληρώθηκαν ἤδη οἱ ἐκδηλώσεις γιά τό ἀργυρό Ἰωβηλαῖο τῆς ταπεινῆς μου ἀρχιερατείας, θά ἤθελα νά ἐκφράσω πρός ὅλους σας καί ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου τίς εὐχαριστίες μου γιά τήν προσφορά σας, γιά τήν ἀγάπη σας, γιά τόν σεβασμό σας, γιά τή συνεργασία σας, γιά τήν προθυμία σας. Πρός ἄλλους γιά περισσότερα χρόνια καί πρός ἄλλους γιά λιγότερα. Αὐτό ὅμως δέν ἔχει καί τόση σημασία, γιατί πάνω ἀπό ὅλα ὁ καθένας σας γνωρίζει πόσο συνέβαλε σέ αὐτή τήν κοινή προσπάθεια τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀλλά καλύτερα ἀπό ὅλους τό γνωρίζει ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, στόν ὁποῖο καί ὅλοι θά δώσουμε λόγο κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.
Ὅλοι ὅμως, στό μέτρο τῆς εὐθύνης πού εἶχε ἀναλάβει ὁ καθένας, προσφέρατε ὅ,τι μπορούσατε γιά νά ἀνταποκριθεῖτε στή διακονία σας, γιά νά ἀνταποκριθεῖτε στίς προσδοκίες τοῦ Ἐπισκόπου σας, ὁ ὁποῖος βεβαίως δέν ζητοῦσε ὅ,τι ζητοῦσε γιά τόν ἑαυτό του ἤ γιά τήν προσωπική του προβολή, ἀλλά γιά τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, γιά τή διακονία τῶν ἀδελφῶν μας.
Σᾶς εὐχαριστῶ, λοιπόν, ὅλους γιά ἀκόμη μία φορά γιά τή διακονία σας, γιά τούς κόπους σας, γιά τή μέριμνά σας γιά τό ἔργο, καί, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, δέν σᾶς εὐχαριστῶ μόνο ἐγώ, ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία.
Καί αὐτό δέν εἶναι σχῆμα λόγου, εἶναι ἀλήθεια, διότι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας συνεχίζεται ἀνά τούς αἰῶνες διά τῶν διακόνων της, διά τῶν κληρικῶν της. Καί ἐάν καί στήν τοπική μας Ἐκκλησία συνεχίζεται καί σέ καιρούς χαλεπούς, σέ καιρούς κατά τούς ὁποίους ἐπληθύνθη ἡ ἁμαρτία, καί τά εἰκοσιπέντε αὐτά χρόνια τόσοι νέοι ἄνθρωποι ἀποφάσισαν νά διακονήσουν τόν Θεό ἐνδυόμενοι τό ράσο, πολλοί μάλιστα καί ἄμισθοι, τόσα νέα παιδιά βρέθηκαν κοντά στήν Ἐκκλησία καί θέλησαν νά διακονήσουν καί αὐτά τούς ἱερεῖς μας, τόσοι μοναχοί καί μοναχές γέμισαν τά ἀκατοίκητα μοναστήρια μας, τόσοι ναοί ἐγκαινιάσθηκαν εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ καί τιμή τῶν ἁγίων του, ὅλα αὐτά εἶναι εὐλογίες πού ἐπεδαψίλευσε ὁ Θεός καί γιά τούς δικούς σας κόπους.
Ἄς μοῦ ἐπιτρέψετε, σάν ἕνα εἶδος ἀπολογισμοῦ αὐτῆς τῆς εἰκοσιπενταετίας πού συμπληρώθηκε, νά πῶ μερικούς ἀριθμούς, ὥστε νά συνειδητοποιήσουμε καλύτερα τό μέγεθος τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ.
Ἀπό τό 1994, λοιπόν, μέχρι καί τό 2019 χειροτονήθηκαν 103 νέοι εἰσῆλθαν στόν ἱερό κλῆρο καί ἔλαβαν τόν βαθμό τοῦ διάκονου. Ἑκατό χειροτονήθηκαν πρεσβύτεροι, συνολικά δηλαδή τελέσθηκαν 116 χειροτονίες στήν Ἱερά Μητρόπολή μας. Ἀκόμη, δόθηκαν 260 ὀφφίκια σέ ἀδελφούς μας κληρικούς καί χειροθετήθηκαν 214 συνολικά ἀναγνῶστες.
Στίς Ἱερές Μονές τῆς ἐπαρχίας μας τελέσθηκαν 86 κουρές-ρασοευχές καί 14 μοναχοί καί μοναχές ἔγιναν μεγαλόσχημοι. Κατά τό ἴδιο διάστημα ἐγκαινιάσθηκαν 48 ναοί, ἄλλοι νεόδμητοι, οἱ περισσότεροι, καί ἄλλοι παλαιοί, οἱ ὁποῖοι ἀπεκατεστάθησαν ἤ συντηρήθηκαν.
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί οἱ πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Παύλου μᾶς ἀξίωσαν νά ζήσουμε ὅλες αὐτές τίς εὐλογίες στή ζωή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, μαζί μέ ὅλες τίς ἄλλες πού θυμηθήκαμε πρίν ἀπό μερικές ἑβδομάδες στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῶν δύο Ἰωβηλαίων.
Ἡ δοξολογία, ἡ τιμή καί ὁ ἔπαινος ἀνήκουν στόν Θεό, διότι χωρίς τή δική του χάρη τίποτε δέν εἶναι ἐφικτό. Ἐμεῖς ὅ,τι καί ἐάν ἐπιτύχαμε, ὅ,τι καί ἐάν κατορθώσαμε, τό ἐπιτύχαμε μέ τή δική του βοήθεια καί ἐνίσχυση. Καί ὅπως εἶπα καί σέ κάποια ἄλλη εὐκαιρία, ἔχουμε χρέος νά συνεχίζουμε, μέ περισσότερο ζῆλο καί μεγαλύτερη ζέση, νά ἐργαζόμεθα τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, τό ἔργο τῆς διακονίας τῶν ἀδελφῶν μας, τίς ψυχές τῶν ὁποίων μᾶς ἔχει ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεός, χωρίς νά ἐπαναπαυόμεθα ἤ νά ἀρκούμεθα ποτέ σέ ὅσα κάναμε, πολύ δέ περισσότερο νά ὑπερηφανευόμεθα γι᾽ αὐτά.
Καί ἐάν ὁ Πατήρ ἡμῶν, ὅπως λέγει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «ἕως ἄρτι ἐργάζεται», ἔχουμε καί ἐμεῖς πολύ μεγαλύτερο χρέος νά ἐργαζόμεθα «ἵνα τελειώσωμεν αὐτοῦ τό ἔργο», ὥστε καί ἐδῶ στή γῆ νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία του πάντοτε, ἀλλά καί νά ἀξιωθοῦμε μελλοντικά νά λάβουμε τόν μισθό τῶν πιστῶν καί φρονίμων οἰκονόμων του.
Αὐτήν τήν προσπάθεια σᾶς παρακαλῶ νά συνεχίσουμε ὅλοι μας καί τή νέα χρονιά καί εὔχομαι πατρικά ἡ χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά μᾶς συνοδεύει καί νά μᾶς ἐνισχύει καί τόν νέο ἔτος.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ