Κατά το διήμερο 5 και 6 Φεβρουαρίου πανηγύρισε o Ιερός Ναός του Αγίου Φωτίου του Μεγάλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως στην Βεργίνα Ημαθίας.
Την παραμονή της εορτής το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο.
Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ
«Εἶπον γάρ ἐν αὐτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς· καταδυναστεύσωμεν τόν δίκαιον, μή φεισώμεθα τῆς ὁσιότητος αὐτοῦ».
Σέ μία συμπεριφορά, ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνεται συχνά μεταξύ τῶν ἀνθρώπων κάθε ἐποχῆς, ἀναφέρεται στό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε προηγουμένως ὁ σοφός βασιλεύς Σολομῶν.
Εἶπαν, λέγει, μέ τόν λογισμό τους οἱ πονηροί ἄνθρωποι· ἄς προσπαθήσουμε νά ἐκμεταλλευθοῦμε καί νά καταδυναστεύσουμε τόν δίκαιο, χωρίς νά ὑπολογίζουμε τήν ἀρετή του.
Αὐτή εἶναι ἡ συμπεριφορά τῶν πονηρῶν καί κακῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ἀντί νά ἀσχολοῦνται μέ τόν ἑαυτό τους καί τά ἔργα τους, προσπαθοῦν, παρακινούμενοι καί ἀπό τόν πονηρό καί πατέρα τῆς κακίας, τόν διάβολο, νά δημιουργήσουν προβλήματα καί νά σπείρουν ζιζάνια στή ζωή τῶν εὐσεβῶν καί ἐνάρετων ἀνθρώπων.
Καί ποιός εἶναι ὁ λόγος; Εἶναι ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἀρετή τους πού ἐνοχλεῖ τούς κακούς, οἱ ὁποῖοι ἐλέγχονται ἀπό τή συμπεριφορά τους καί γι᾽ αὐτό τούς ζηλεύουν καί θέλουν νά τούς βλάψουν. Μερικές φορές μάλιστα νομίζουν ὅτι, ἐπειδή εἶναι εὐσεβεῖς, εἶναι καί ἀφελεῖς, καί προσπαθοῦν νά τούς προξενήσουν κακό γιά νά χαροῦν καί νά διασκεδάσουν μέ τό πάθημά τους ἤ καί γιά νά τούς δοῦν νά ὀργίζονται καί νά ἀπομακρύνονται ἀπό τό ἀγαθό καί ἀπό τόν Θεό.
Μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση εἶναι ὁ δίκαιος Ἰώβ, τοῦ ὁποίου τίς δοκιμασίες περιγράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δοκιμάσθηκε σκληρά ἀπό τόν πονηρό, πού πίστευε ὅτι ἦταν εὐσεβής καί εὐλαβεῖτο τόν Θεό, γιατί εἶχε ὅλα τά ἀγαθά τοῦ κόσμου, καί γι᾽ αὐτό ζήτησε τήν ἄδεια τοῦ Θεοῦ νά τόν δοκιμάσει.
Ὅμως παρότι ἔχασε τά πάντα ὁ Ἰώβ, τά πλούτη, τά παιδιά του, τήν ὑγεία του, αὐτός συνέχισε νά εὐχαριστεῖ καί νά δοξολογεῖ τόν Θεό γιά τίς δωρεές του, ἀποδεικνύοντας ἔτσι τή γνησιότητα τῆς ἀρετῆς του καί διαψεύδοντας τόν διάβολο.
Ὁ εὐσεβής καί ἐνάρετος ἄνθρωπος εἶναι πάντοτε στόχος κριτικῆς, κακίας καί συκοφαντίας, γιατί εἶναι «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη», καί προκαλεῖ τόν ἐχθρό, προκαλεῖ τόν πονηρό καί τούς ἀνθρώπους πού εἶναι ὑποχείριά του, καί γι᾽ αὐτό ἐπιδιώκουν μέ κάθε τρόπο τό κακό του. Ὁ Χριστός ἄλλωστε μᾶς προειδοποίησε ὅτι «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται».
Καί ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἐπιβεβαιώνεται ἀνά τούς αἰῶνες, ὅπως ἐπιβεβαιώνεται καί ὁ λόγος τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος. Καί ἐπιβεβαιώνονται καί στήν περίπτωση τοῦ ἑορταζομένου μεγάλου πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Φωτίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἑνός ἁγίου τόν ὁποῖο ὁ ἱερός ὑμνογράφος δέν ἐγκωμιάζει μόνον ὡς πυρίπνοον ρήτορα, ἀλλά καί ὡς «κιθάραν τοῦ Πνεύματος, στῦλον ἀκράδαντον θείας πίστεως, ὀρθοδοξίας τόν πρόμαχον, ἱεράρχην … κλεινόν, Ἐκκλησίας τό στήριγμα».
Παρόλες ὅμως αὐτές τίς ἀξιέπαινες ἰδιότητες καί ἀρετές τίς ὁποῖες διέθετε ὁ Μέγας Φώτιος καί τίς ὁποῖες εἶχε ἀποκτήσει μέ τόν προσωπικό του ἀγώνα, μέ τή μελέτη καί τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν καθαρά ζωή του, ἀντιμετώπισε στήν πορεία του δυσκολίες καί ἐμπόδια. Ἀντιμετώπισε τήν κακία καί τήν πονηρία τῶν ἀνθρώπων, πού εἶπαν «καταδυναστεύσωμεν τόν δίκαιον». Καί ἔτσι παρότι ἦταν μία προσωπικότητα μέ μεγάλο κύρος καί μεγάλη σοφία, ἕνας ἄνθρωπος μέ ἀνοικτούς ὁρίζοντες καί ἀφιερωμένος στόν Θεό ὁ Μέγας Φώτιος, διώχθηκε καί ἐκδιώχθηκε ἀπό τόν πατριαρχικό θρόνο, συκοφαντήθηκε, δυσφημήθηκε, κατηγορήθηκε ὡς αἱρετικός καί καθαιρέθηκε, ἐνῶ ὅλες του οἱ ἐνέργειες ἕνα σκοπό καί ἕνα στόχο εἶχαν, καί αὐτός δέν ἦταν ἄλλος παρά ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Καί ὅμως αὐτός ὁ μεγάλος καί ἅγιος πατριάρχης, ὁ ὁποῖος προσέφερε τόσα πολλά στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὑπεραμύνθηκε τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν παπικῶν κακοδοξιῶν, αὐτός δοκίμασε τήν κακία τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων πού ἤθελαν νά βλάψουν καί ἐκεῖνον καί τό ἔργο του, ἀλλά ὑπέμεινε μέχρι τέλους καί δικαιώθηκε καί ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τήν ἱστορία.
Ἡ ζωή τοῦ Μεγάλου Φωτίου καί κυρίως ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία του στίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς πού ἀντιμετώπισε, ἄς γίνουν παράδειγμα καί γιά μᾶς, ὥστε νά μήν ἀπελπιζόμεθα καί νά μήν ἐγκαταλείπουμε τόν ἀγώνα μας, ἀλλά νά ἐμπιστευόμασθε τόν Θεό καί τή δύναμη του καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι Ἐκεῖνος θά δώσει καί γιά μᾶς, ὅπως καί τό ἔκανε καί γιά τόν ἅγιο Φώτιο καί γιά ὅλους τούς εὐσεβεῖς καί πιστούς δούλους του, «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν αὐτοῦ» καί θά ἀνταμείψει τήν ὑπομονή μας καί τή σταθερότητά μας στήν πίστη καί τήν εὐσέβεια.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
«Καί ἄλλα πρόβατα ἔχω ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα με δεῖ ἀγαγεῖν … καί γενήσονται μία ποίμνη εἷς ποιμήν».
Θέλοντας νά περιγράψει ὁ Χριστός τόν ἑαυτό του, τή θέση μέσα στήν ἁγία Τριάδα καί τόν ρόλο του στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, χρησιμοποιεῖ συχνά μεταφορές καί ἀλληγορίες προκειμένου νά γίνει κατανοητός στούς ἀκροατές του ἀλλά καί στούς πιστούς ὅλων τῶν ἐποχῶν.
Μία τέτοια μεταφορά χρησιμοποιεῖ καί στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὀνομάζει τόν ἑαυτό του ποιμένα προβάτων καί τοῦ ἀποδίδει τίς ἰδιότητες τοῦ καλοῦ ποιμένος, αὐτοῦ δηλαδή πού φροντίζει καί μεριμνᾶ γιά τήν ἀσφάλεια καί τή διατροφή τῶν προβάτων του· αὐτοῦ πού ἀγωνιᾶ γι᾽ αὐτά, ὅταν ἔρχεται ἐναντίον τους ὁ λύκος καί ἐπιδιώκει νά ἁρπάσει ἕνα ἀπό αὐτά· αὐτοῦ πού ἐνδιαφέρεται ἐπιπλέον γιά τά πρόβατα πού δέν ἀνήκουν στήν ποίμνη του καί κατά συνέπεια στεροῦνται τῆς μερίμνης καί τῆς φροντίδος του.
Ἡ εἰκόνα τοῦ ποιμένα εἶναι οἰκεία στούς ἀκροατές τοῦ Ἰησοῦ, εἶναι οἰκεία καί σέ μᾶς σήμερα, καί ἐκφράζει ἴσως περισσότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη εἰκόνα τήν ἀγάπη καί τή στοργή τοῦ Χριστοῦ γιά ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, πού μᾶς ὀνομάζει πρόβατα καί ἀρνία του, ὄχι μόνο στή συγκεκριμένη παραβολή, ἀλλά καί ὅταν ἀναθέτει στόν ἀπόστολο Πέτρο νά ποιμαίνει τά πρόβατά του καί νά βόσκει τά ἀρνία του, τούς ἀνθρώπους, δηλαδή, πού ἐπρόκειτο νά πιστεύσουν στόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.
Συγχρόνως ὅμως ὑποδηλώνει καί τή σχέση πού μᾶς ἐπιτρέπει νά ἔχουμε μαζί του ὡς πρόβατα, ἐφόσον ὁ ἴδιος ὁ Χριστός δέν εἶναι μόνο ποιμένας καλός, πού μεριμνᾶ γιά τά πρόβατά του, ἀλλά καί ὁ ἀμνός πού θυσιάζεται γιά τή σωτηρία μας, γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτόν ρόλο τοῦ καλοῦ ποιμένος, τόν ὁποῖο ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός διά τῶν ἀποστόλων του στήν Ἐκκλησία, ἀνέλαβε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα μέγας πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἅγιος Φώτιος, ὁ Μέγας, ἐγκαταλείποντας γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ τή λαμπρή σταδιοδρομία του στήν αὐτοκρατορική αὐλή τοῦ Βυζαντίου, ἀλλά καί τήν ἡσυχία τῆς μελέτης καί τῆς περισυλλογῆς.
Καί ἀνέλαβε τόν ρόλο τοῦ ποιμένος μέ ζῆλο ἱερό καί μέ ἀγάπη καί ἀφοσίωση στό ποίμνιο πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά διαποιμάνει· καί ἀποδείχθηκε ὄντως καλός ποιμήν τῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ, γιατί φρόντισε ὄχι μόνο νά τά θρέψει μέ τόν λόγο καί τή διδασκαλία του ἀλλά καί νά τά προστατεύσει ἀπό τούς λύκους, ἀπό τούς αἱρετικούς δηλαδή πού προσπαθοῦσαν νά παρασύρουν τούς Ὀρθοδόξους στή λανθασμένη πίστη σχετικά μέ τό ἅγιο Πνεῦμα καί μέ τή δῆθεν ἐκπόρευσή του καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ.
Ὁ Μέγας Φώτιος ὑπεραμύνθηκε τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος μέ τή σθεναρή στάση του ἔναντι τῶν Λατίνων, ἀλλά καί μέ τά θεολογικά του συγγράμματα μέ τά ὁποῖα στήριξε τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καί τούς πιστούς καί ἐνίσχυσε τούς νεώτερους θεολόγους στήν προσπάθειά τους, ὥστε νά μήν ἀποκλίνουν καί αὐτοί ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη καί νά μήν ἀπεμπολήσουν τήν πατρώα εὐσέβεια.
Ἀγωνίσθηκε ὅμως γιά νά κάνει πραγματικότητα καί τό τρίτο στοιχεῖο πού χαρακτηρίζει τόν καλό ποιμένα· καί αὐτό εἶναι ἡ προσπάθεια νά φέρει ἐντός τῆς αὐλῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐντός τῆς αὐλῆς τοῦ Χριστοῦ τά πρόβατα πού βρισκόταν μακριά του, τούς ἀνθρώπους δηλαδή πού δέν γνώριζαν τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό του καί ζοῦσαν στό σκότος καί τήν ἄγνοια τῆς εἰδωλολατρείας.
Γιά τόν Μέγα Φώτιο πού τιμοῦμε σήμερα τά πρόβατα αὐτά ἦταν οἱ σλαβικοί λαοί, πού κατοικοῦσαν στά βόρεια σύνορα τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, καί τούς ὁποίους προσπάθησε νά προσελκύσει στήν πίστη καί τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀποστέλοντας στίς χῶρες τους τούς δύο μαθητές του, τούς Θεσσαλονικεῖς ἀδελφούς ἰσαποστόλους, ἁγίους Κύριλλο καί Μεθόδιο.
Μέ τό δικό τους κήρυγμα καί μέ τή δική τους καθοδήγηση οἱ Σλάβοι γνώρισαν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ἔγιναν μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματός του, τῆς Ἐκκλησίας, καί ἔτσι ἀποτέλεσαν πρόβατα τῆς θείας αὐλῆς, δικαιώνοντας τήν ἔμπνευση τοῦ μεγάλου Πατριάρχου πού τούς ἐμπιστεύθηκε αὐτήν τήν ἱερή καί μεγάλη ἀποστολή.
Γιά ὅλο τό σημαντικό ἔργο πού ἐπιτέλεσε στή ζωή του ὁ ἅγιος Φώτιος τιμᾶται καί γεραίρεται ὡς μέγας καί σοφός ἱεράρχης ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί ἀποτελεῖ πρότυπο καλοῦ ποιμένος ἀλλά καί ἀπλανοῦς ὁδηγοῦ γιά ὅλους τούς πιστούς πού θέλουν νά μείνουν ἐντός τῆς αὐλῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐντός τῆς ὁποίας μόνο ὑπάρχει ἡ σωτηρία, διότι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Τιμῶντας τον καί ἐμεῖς σήμερα, ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμά του καί ἄς μείνουμε σταθεροί καί ἀμετακίνητοι στήν ὀρθή πίστη πού μέ τή διδασκαλία καί τή ζωή του μᾶς κληροδότησε.
Ὁ ἅγιος Φώτιος εἶναι ἕνα μεγάλο πρότυπο γιά ὅλους μας, καί γιά μᾶς τούς κληρικούς, τούς ἱεράρχες, ἀλλά καί γιά τόν πιστό λαό, διότι μέ τή διδασκαλία του μᾶς καθοδηγεῖ ὅλους σωστά ἐκεῖ πού εἶναι ὁ προορισμός μας. Καί ὁ προορισμός μας εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐάν βαδίσουμε σωστά, καί ἐμεῖς οἱ κληρικοί καί ἐσεῖς οἱ λαϊκοί, αὐτή τήν ὁδό καί αὐτές τίς ὑποδείξεις, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀπολαμβάνουμε καί ἐμεῖς αὐτά πού ἀπολαμβάνει καί ὁ ἅγιος Φώτιος καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλαδή ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ἑτοίμασε ὁ Θεός γι᾽ αὐτούς οἱ ὁποῖοι τόν ἀγαποῦν. Τί λέει; Ἑτοίμασε «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν».
Ἄς ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, τηρώντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ νά φθάσουμε καί ἐμεῖς ἐκεῖ πού εἶναι ὁ ἅγιος Φώτιος καί ἡ ἁγία Παρασκευή καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ