Εκδήλωση για την μητέρα και την «Πολύτεκνη Οικογένεια» στη Νάουσα. Οικονομική ενίσχυση από την Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου το απόγευμα στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Νάουσας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για την μητέρα και την Πολύτεκνη Οικογένεια, την οποία διοργανώνει κάθε χρόνο η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας σε συνεργασία με τον Σύλλογο Πολυτέκνων Νομού Ημαθίας.

Στην αρχή απηύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων κ. Στέργιος Μουρτζίλας, ενώ κεντρικός ομιλητής της εκδηλώσεως ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν οι τοπικοί άρχοντες καθώς και οι εκπρόσωποι του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους Γέροντος Εφραίμ, Ιερομόναχος Γεώργιος και Ιερομόναχος Τιμόθεος, ο οποίος και απηύθυνε χαιρετισμό μεταφέροντας τις ευχές του Γέροντα.

Την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά η χορωδία της Ιεράς Μητροπόλεως Αργυροκάστρου Αλβανίας, υπό την διεύθυνση της κ. Όλγας Βενιοπούλου.

Τέλος, βραβεύθηκαν και ενισχύθηκαν οικονομικά από τον Σεβασμιώτατο πολύτεκνες μητέρες, ενώ τιμήθηκαν περισσότεροι από 280 αριστεύσαντες μαθητές πολυτέκνων οικογενειών, όλων των σχολικών βαθμίδων, από τους Εκπροσώπους του Καθηγουμένου της Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου Αρχιμ. Εφραίμ, οι οποίοι προσέφεραν δώρα και οικονομική ενίσχυση.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες προς τον Καθηγούμενο της Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου Αρχιμ. Εφραίμ, ο οποίος πάντοτε βρίσκεται στο πλευρό των πολυτέκνων οικογενειών αλλά και της Ιεράς Μητροπόλεως μας και προς την χορωδία της Ιεράς Μητροπόλεως Αργυροκάστρου Αλβανίας, την οποία και τίμησε με το μετάλλιο του Αργυρού Ιωβηλαίου των Παυλείων. 

Την εκδήλωση παρουσίασε o πρωτοπρεσβύτερος π. Νεκτάριος Σαββίδης.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Ὁ ἄνθρωπος, καί ἰδιαιτέρως ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἔχει τήν τάση νά βλέπει μπροστά, νά ἀτενίζει τό μέλλον, νά τό προγραμματίζει καί νά τό ὁραματίζεται. Καί εἶναι φυ­σι­κό αὐτό, γιατί ἐάν δέν βλέπεις μπρο­στά, ἐάν δέν βλέπεις μακριά, δέν θά μπορέσεις νά φθάσεις, δέν θά μπο­ρέσεις νά ἐξελιχθεῖς, δέν θά μπορέ­σεις νά συνεχίσεις τήν πορεία σου. 

Ἔτσι σκέφτονται οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, καί δέν εἶναι λανθασμέ­νη αὐτή ἡ θεώρηση. Εἶναι ὅμως ἐλλιπής, γιατί ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώ­που πρός τό μέλλον καί ἡ ἐξέλιξή του μέσα σ᾽ αὐτό δέν εἶναι ἀνεξάρ­τη­τη ἀπό αὐτό πού ὑπάρχει πίσω του, ἀπό αὐτό ἀπό τό ὁποῖο προῆλθε καί στό ὁποῖο ὀφείλει τήν ὕπαρξη καί τήν ὑπόστασή του. 

Καί αὐτό συχνά τό ξεχνοῦμε οἱ ἄνθρωποι, τό ξεχνᾶ δυστυχῶς πολ­λές φορές καί ἡ κοινωνία καί ἡ κυ­βερνῶσα πολιτεία. Ἤ τό θυμόμαστε μόνο στά λόγια καί ὄχι στίς πράξεις, τίς ἀποφάσεις καί τίς ἐπιλογές μας. Τό μέλλον τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ἐξέ­λι­ξή του ὡς ἄτομο καί ὡς κοι­νωνικό σύνολο συνδέεται ἀδιάρρηκτα μέ τά πρόσωπα πού τόν ἔφεραν στόν κό­σμο καί ἰδιαιτέρως μέ τό ἱερό πρό­σω­πο τῆς μητέρας, ἡ ὁποία γίνεται συνεργός τοῦ Θεοῦ στό σχέδιο τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου.

Πόσο ὑψηλός καί τιμητικός εἶναι αὐτός ὁ ρόλος, πόσο μεγάλη καί σπουδαία εἶναι αὐτή ἡ ἀποστολή γιά μιά γυναίκα, ἀλλά καί πόσο βαρύ εἶναι τό φορτίο πού ἐπωμίζεται ἀνα­λαμβάνοντας τόν ρόλο τῆς μητέρας. 

Ἀναμφίβολα δέν ὑπάρχει μεγαλύ­τερη τιμή γιά τόν χοϊκό ἄνθρωπο νά γί­νεται συνεργός τοῦ Θεοῦ στή δη­μι­ουργία τοῦ ἀνθρώ­που· δέν ὑπάρ­χει πιό μεγά­λη τιμή ἀπό τό νά δα­νεί­ζει μιά μητέρα τό σῶμα της καί τήν ὕπαρξή της ὁλόκληρη στόν Θεό γιά νά δημιουρ­γή­σει Ἐκεῖνος μία νέα εἰ­κό­­να του. Ἡ μητρότητα εἶναι μία θεό­σ­δοτη ἰδιότητα γιά τή γυναίκα πού δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ ὁτι­δήποτε ἄλλο, καί γι᾽ αὐτό ἀξίζει καί τόν σεβασμό μας καί τόν θαυμασμό μας. 

Γι᾽ αὐτό καί ὀφείλουμε πολλά στίς γυναῖκες πού παραβλέποντας τόν κόπο, τίς δυσκολίες, τίς ταλαιπω­ρίες καί τίς ἀγωνίες πού ἐμπεριέχει αὐτή ἡ ἀποστολή καί θυσιάζοντας πολλές φορές τά προσωπικά τους θέλω καί τήν προσωπική τους ζωή, ἐκδαπανῶνται μέ ἀγάπη καί μέ αὐ­τοθυσία γιά νά ἀνταποκριθοῦν στόν ἱερό αὐτό σκοπό.

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μητέρα, τήν κάθε μητέρα, στό πρόσωπο τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, πού πρίν ἀπό δύο ἑβδομάδες, κατά τήν ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς, τήν εἴδαμε νά εἰσέρχεται στόν ναό τοῦ Σολο­μῶ­ντος, κρατώντας στήν ἀγκαλιά της τόν νεογέννητο Χριστό, καί νά ἀκούει τά προφητικά λόγια τοῦ Θεο­δόχου Συμεών: «σοῦ δέ αὐτῆς τήν ψυχήν διε­λεύσεται ρομφαία».

Αὐτά τά λόγια ἰσχύ­­ουν συχνά καί γιά τήν κάθε μητέρα πού δοκιμά­ζε­ται ἡ ψυχή της, ἡ ἀντοχή της, ἡ ὑγεία της πολλές φορές, ἀνατρέ­φοντας τά παιδιά της, ξαγρυπνώ­ντας κοντά τους, ἀγωνιζόμενη γιά νά τούς προσφέρει ὅ,τι μπορεῖ πε­ρισ­σότερο, γιά νά τά βοηθήσει μέ ὅλες τίς δυ­νάμεις της, γιά νά φυτεύ­σει στήν ψυχή τους τήν πίστη στόν Χριστό, τήν ἀγάπη στήν Ἐκκλησία καί στήν πατρίδα, γιά νά τά γαλου­χήσει μέ τίς παραδόσεις καί τίς ἀξίες τοῦ Γένους μας, γιά νά τά προστα­τεύσει ἀπό τούς κινδύνους καί τούς πει­­ρασμούς πού ἐλλοχεύ­ουν καί τά ἀπειλοῦν, γιά νά τά δεῖ νά μεγαλώ­νουν καί νά ἐπι­τυγ­χάνουν τούς στό­χους τους, νά ἐπιτυγχά­νουν καί νά προοδεύουν στή ζωή τους.

Ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μη­τέ­ρα καί στό πρόσωπο τῶν ἁγίων μη­τέρων τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, τῆς ἁγίας Ἐμμελείας, τῆς ἁγίας Νόννας καί τῆς ἁγίας Ἀνθούσης, τῶν ὁποί­ων τήν κοινή μνήμη ἔχει καθιε­ρώ­σει ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν Κυριακή μετά τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου. 

Καί ἡ κοινή αὐτή ἑορτή ἔχει μία ἰδιαίτερη σημασία καί βαρύτητα, γιατί δέν τιμᾶται ἁπλῶς ἡ μητέρα καί ἡ προσφορά της στήν οἰκογένεια καί τήν κοινωνία, ἀλλά τιμᾶται καί ἐξαίρεται ὅλως ἰδιαιτέρως ἡ προσ­φορά τῆς πολύτεκνης μητέρας καί τῆς πολύτεκνης οἰκογενείας. Διότι μπορεῖ ὁ πρόωρος θάνατος τοῦ συ­ζύγου της νά στέρησε στήν ἁγία Ἀν­θοῦσα, τή μητέρα τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ Χρυσοστόμου, τή δυ­να­τότη­τα νά διευρύνει τήν οἰκογέ­νειά της, oἱ ἄλλες δύο ὅμως μητέρες ἦταν πολύτεκνες. Τρίτεκνη ἡ μητέρα τοῦ ἁγίου Γρη­γορίου τοῦ Θεολόγου, ἡ ἁγία Νόννα, μητέρα δέκα παιδιῶν ἡ ἁγία Ἐμμέ­λεια, ἡ μητέρα τοῦ Μεγά­λου Βασι­λείου.

Πόσο μεγάλη εὐλογία καί πόσο με­γάλη τιμή ἀπό τόν Θεό εἶναι αὐτή τῆς πολύτεκνης μητέρας. Μία ζωή ἔχει, καί αὐτήν τήν μεταδίδει καί τήν πολλαπλασιάζει, προσφέροντας στήν οἰκογένεια, στήν κοινωνία καί στόν Θεό τά παιδιά της. Μέ τή δική της ἀφοσίωση στήν οἰκογένεια κά­νει πράξη τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός τούς πρωτοπλάστους, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, κάνει πράξη τήν προτροπή τοῦ Θεοῦ «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε», χωρίς νά ὑπολο­γί­ζει κόπους καί θυσίες, λύπες καί ἀγωνίες, ἀνησυχίες καί φροντίδες. Ἐκείνη βάζει τή θέλησή της καί ὁ Θεός δίδει τή χάρη του, ὅπως τή δί­δει καί σέ ὅλους ἐκείνους πού ὑπα­κούουν μέ προθυμία στίς ἐντολές του.

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα πολύ βασικό στοιχεῖο τό ὁποῖο δέν θά πρέ­πει οὔτε νά ξεχνοῦμε οὔτε νά παραβλέπουμε. Γιατί κανείς δέν ἀμ­φιβάλλει ὅτι τά πολλά παιδιά δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, ἰδιαιτέρως στίς ἡμέρες μας κατά τίς ὁποῖες οἱ ἀπαι­τήσεις εἶναι πολλές καί οἱ δυ­να­τότητες περιορισμένες. Δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση σέ μία ἐποχή κρί­σεως καί ἀσταθείας, σέ μία ἐποχή ποικίλων πειρασμῶν καί προκλή­σεων πού ἐλλοχεύουν σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς τῶν νέων ἀνθρώπων, ἀλλά καί σέ μία ἐποχή στήν ὁποία οἱ ὑποχρεώσεις, ἡ ἐργασία, ἡ διάθεση τοῦ ἀνθρώπου νά εἶναι πιό ἀνεξάρ­τητος καί μέ λιγότερες δεσμεύσεις δέν εὐνοοῦν τή διεύρυνση τῆς οἰκο­γενείας. Καί ἐπιπλέον σέ μιά ἐποχή πού, ἀκόμη καί ἄν τό θέλει κανείς, ὑπάρχουν ποικίλοι ἀνασταλτικοί πα­ράγοντες πού ἐπιχειροῦν νά ἀπο­τρέψουν μέ διάφορους τρόπους μία γυναίκα νά γίνει πολύτεκνη μητέ­ρα, μία οἰκογένεια νά γίνει πολύτε­κνη οἰκογένεια. 

Γι᾽ αὐτό καί στήν ἐποχή μας ἡ ἀπο­στολή καί ἡ διακονία τῶν πολύ­τε­κνων μητέρων εἶναι ἀκόμη πιό δύ­σκολη, ἀσφαλῶς καί τῶν πατέρων, ἀπό ὅ,τι παλαιότερες ἐποχές. Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀκόμη μεγαλύ­τε­ρη ἡ δική μας εὐθύνη καί τό δικό μας καθῆκον νά τῆς συμ­πα­­ραστα­θοῦμε ὅσο μποροῦμε πε­ρισ­σότερο.

Βεβαίως, οἱ μητέρες προσφέρουν στά παιδιά τους χωρίς νά περιμέ­νουν ἀνταλλάγματα, ἀλλά καί χω­ρίς νά ζητοῦν εὐχαριστίες καί ἐπι­βράβευση γιά τό ἔργο τους. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι δέν τίς ἔχουν ἀνάγκη. Δέν σημαίνει ὅτι ἡ δική μας ἀναγνώριση στό ἔργο τους, ἡ δική μας συμπαρά­σταση, ἡ δική μας βοή­θεια, στό μέ­τρο τῶν δυνατοτήτων μας, δέν τίς γεμίζει μέ χαρά καί ἱκανο­ποίηση. Δέν δί­δει στίς μητέρες πε­ρισσό­τε­ρη δύ­να­μη γιά νά συνεχί­σουν τό ἔργο τους καί τήν προσ­φο­ρά τους.

Καί ἄν ἡ προσφορά τῆς πολύτεκνης μητέρας ἄξιζε πάντοτε τόν θαυμα­σμό, τόν ἔπαινο καί τήν εὐγνωμο­σύνη μας, γιά τήν προσφορά τῆς πολύτεκνης μητέρας στίς ἡμέρες μας καί στήν πατρίδα μας δέν ἀρ­κοῦν αὐτά. Καί ὁ λόγος εἶναι γνω­στός σέ ὅλους μας. 

Σέ μία χώρα, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, στήν ὁποία τό δημογραφικό πρόβλημα εἶναι ὀξύτατο, δυστυχῶς σέ μεγαλύ­τερο βαθμό ἀπό ὅ,τι σέ ἀρκετές ἄλ­λες εὐρωπαϊκές χῶρες, οἱ πολύτε­κνες μητέρες καί οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες ἀναπληροῦν «τά ἐλλεί­ποντα». 

Καί ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε τό δη­μο­γραφικό πρόβλημα τῆς πατρίδος μας δέν εἶναι μόνο ἐθνικό θέμα, δέν εἶναι μόνο θέμα, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, ἀναλογιῶν, ὅπως ὅλες οἱ ἔρευνες καί οἱ στατιστικές δείχνουν, δέν εἶναι δηλαδή μόνο θέμα ποιοί θά κατοικοῦμε στή χώρα μας σέ λίγα χρόνια, κάτι πού εἶναι ἐξαιρετικά σο­βαρό καί σημαντικό. Εἶναι καί θέ­μα μέ προεκτάσεις στήν ὀργάνωση καί τήν ἐξέλιξη τῆς χώρας μας, ἀκόμη καί σέ οἰκονομικά καί πρα­κτικά θέματα. 

Γιατί τί μέλλον μπορεῖ νά ἔχει μία χώρα τῆς ὁποίας ὁ πληθυσμός δέν ἀνα­νεώνεται, στήν ὁποία οἱ γεννή­σεις εἶναι λιγότερες ἀπό τούς θανά­τους, καί στήν ὁποία ἡ ἀξία καί ἡ ὑπό­σταση τῆς οἰκογενείας κλονίζετ­αι, καθώς ὁρισμένοι ἐπέτυχαν νά ἀπο-ιεροποιήσουν τόν θεσμό τῆς οἰκο­γενείας;

Ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες ἡ συμβολή τῶν πολυτέκνων μητέρων καί τῶν πο­λυτέκνων οἰκογενειῶν εἶναι πολύ­τιμη, ὄχι μόνο γιατί χαρίζουν ζωή καί ἐλπίδα στήν κοινωνία καί τήν πατρίδα μας, ἀλλά καί γιατί μέ τή στάση τους ἔναντι τοῦ ἱεροῦ θε­σμοῦ τῆς οἰκογενείας καί τῶν παιδιῶν δίδουν παράδειγμα ζωῆς σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους γύρω μας καί συγχρόνως παροτρύνουν καί ἄλλους ἀνθρώπους νά ἐπιλέξουν αὐτόν τόν δρόμο, νά κάνουν τήν ἴδια προσπάθεια, ἔχοντας πίστη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί τήν πρό­νοιά του.

Γι᾽ αὐτό καί ὀφείλουμε σήμερα ἀκό­­μη μεγαλύτερη εὐγνωμοσύνη καί τιμή πρός τίς πολύτεκνες μητέ­ρες, ἀλλά καί πρός ὅλες τίς μητέρες, γιατί ἀγωνί­ζονται μέσα στίς δυ­σκο­λίες τῆς ζωῆς, τοῦ ἐπαγγέλ­μα­τός τους καί τῶν προσω­πικῶν τους ὑπο­χρεώ­­σεων νά ἀνα­θρέ­ψουν τά παιδιά τους μέ τόν κα­λύτερο τρόπο, νά τούς προ­σφέρουν ὅ,τι μπο­ροῦν πε­ρισ­­σό­τε­­ρο, ἔστω κι ἄν αὐ­τές στεροῦ­νται, ἀλλά κυ­ρίως νά τούς διδά­ξουν τήν πίστη καί τήν ἀγά­πη στόν Θεό καί στήν Ἐκ­κλησία, νά τούς μά­­θουν νά ἐμπιστεύονται τή ζωή τους στόν Χρι­στό καί νά βαδίζουν σύμφωνα μέ τίς δικές του ἐντολές καί τή δική του ἀγά­πη.

Ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη στίς πο­λύ­τε­κνες οἰκογένειες, στίς πολύτεκνες μη­τέρες, γιατί μέ τή δική τους θυσία ἀποκτᾶ ἡ κοινωνία μας ὑ­γιῆ μέλη, ἡ πα­τρί­δα μας ἀποκτᾶ σωστούς πολί­τες, ἡ Ἐκκλη­σία μας ἀπο­κτᾶ πι­στά τέκνα, πού προσφέ­ρουν καί διακο­νοῦν μέ τή σειρά τους τό σύνολο. 

Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, ἀναγνω­ρίζοντας τή συμβολή καί τόν ρόλο τους, ἀναγνωρί­ζο­ντας τόν κόπο καί τίς θυσίες τους, τίς ἀν­τιμετωπίζει μέ σεβασμό καί ἀγά­πη, τίς τιμᾶ καί τίς εὐγνω­μο­νεῖ. 

Ἀλλά δέν ἀρκεῖ μόνο αὐτό. Θά πρέ­πει ὅλοι νά στηρίξουμε τήν πολύ­τεκνη οἰκο­γέ­νεια μέ πρώτη τήν πο­λιτεία, πού καλεῖται νά ἐνισχύσει τούς ἀνθρώ­πους πού θέλουν νά προσ­φέρουν παιδιά στήν πατρίδα καί νά μήν δημιουργεῖ μέ τούς νό­μους ἤ μέ τήν ἀδιαφορία της προ­βλή­ματα, ὥστε νά τούς ἀπο­θαρ­ρύ­νει καί νά τούς ἀπογοη­τεύει, ἤ ἀκόμη με­ρι­κές φορές νά συμπερι­φέρεται σάν νά τούς τι­μωρεῖ γιά τήν ἐπιλογή τους νά κάνουν πολλά παι­διά.

Εἶναι χρέος τῆς πολιτείας ἡ στή­ρι­ξη τῆς πολύτεκνης οἰκογενείας, για­τί αὐτή ἔχει τά μέσα καί τούς τρό­πους. Ἄν ἡ Ἐκκλησία προσπα­θεῖ νά καλύψει στό μέτρο τῶν πε­ριορι­σμέ­νων δυνατοτήτων της αὐτό τό κενό, αὐτό δέν ἀπαλλάσ­σει τήν πολιτεία ἀπό τήν εὐθύνη. 

Ἐμεῖς τιμοῦμε τή μητέρα, τιμοῦμε τήν πολύτεκνη οἰκογέ­νεια καί τήν πολύτεκνη μητέρα, πού ἐπωμίζε­ται πολύ με­γα­λύ­τερο βάρος εὐ­θύνης ἀπό ὅλες τίς ἄλλες καί προσφέ­ρει ὄχι ἕνα καί δύο ἀλλά πολλά παιδιά στήν κοινωνία καί στήν Ἐκ­κλη­σία, δεί­χνοντας πάν­το­τε τήν τιμή, τήν εὐγνωμοσύνη μας καί τή στήριξή μας σ᾽ αὐτήν, προσπαθῶντας μέ τόν τρόπο αὐτό νά ἐνθαρρύνουμε καί ἄλλες νέες μητέρες καί ἄλλες οἰκο­γένειες νά γίνουν πολύτε­κνες.

Γι᾽ αὐτό καί φέτος, ὅπως κάθε χρό­νο, ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας σέ συνερ­γασία μέ τόν Σύλλογο πολυτέκνων Ἠμαθίας τιμᾶ μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαν­τῆς, τόν θεσμό τῆς οἰκογενείας· τιμᾶ τίς μητέρες, καί ἰδιαιτέρως τίς πολύτεκνες, καί ἐκ­φράζει τήν εὐγνωμοσύνη της μέ τήν ἑόρτια αὐτή ἐκ­δήλωση.

Ἡ χαρά μας σήμερα εἶναι διπλῆ, καθώς ἐκτός ἀπό τίς πολύτεκνες οἰκογένειες, τίς μητέρες καί ὅλους ὅσους θέλησαν νά τίς τιμήσουν μαζί μας καί νά χαροῦν τή βράβευση τῶν πολυτέκνων μητέρων ἀλλά καί τῶν ἀριστούχων μαθητῶν καί φοιτητῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν τῆς Ἠμα­θίας, σήμερα ἔχουμε κοντά μας Ἁγιο­ρεῖτες πατέρες, ἐκπροσώπους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου, ἡ ὁποία τά τελευταῖα χρόνια μέ πρω­το­βουλία καί εὐλογία τοῦ πανοσιο­λογιωτάτου Καθηγουμένου της π. Ἐφραίμ στη­ρίζει τά παιδιά τῶν πολυτέκνων οἰ­κο­γενειῶν τῆς ἐπαρχίας μας, ἀλλά καί τή χορωδία τῆς Ἱερᾶς Μη­τροπόλεως Ἀργυροκάστρου ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, τήν ὁποία θά ἀπολαύσουμε στή συνέχεια μέ τό πρόγραμμα πού ἔχει προετοιμάσει.

Τούς καλωσορίζουμε στήν Ἱερά μας Μητρόπολη καί στήν ἡρωική πόλη τῆς Ναούσης καί τούς εὐχα­ρι­στοῦμε πολύ γιά τή συμμετοχή τους στή σημερινή ἐκδήλωση πού τιμᾶ τήν προσφορά τῆς πολύτεκνης οἰ­κο­γενείας ἀλλά καί τίς ἐπιτυχίες τῶν παιδιῶν πολυτέκνων οἰκογε­νειῶν, πού χαροποιοῦν ὅλους μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ