Την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου το πρωί με την ευκαρία του εορτασμού της απελευθέρωσης της πόλεως της Ναούσης, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης τελέστηκε Δοξολογία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα με την παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Aκολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο ηρώο της πόλεως και κατάθεση στεφάνων.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
Ἐνενήντα χρόνια χρειάσθηκε νά περάσουν ἀπό τή φοβερή ἡμέρα τοῦ ὁλοκαυτώματος τῆς Ναούσης γιά νά πανηγυρίσουν οἱ Ναουσαῖοι τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τόν δυσβάστακτο τουρκικό ζυγό. Εἶχαν ξεσηκωθεῖ, εἶχαν ἀγωνισθεῖ, εἶχαν θυσιάσει τά πάντα, χρήματα, περιουσίες, προνόμια καί τήν ἴδι τους τή ζωή, γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τή σκλαβιά πού βάραινε στούς ὤμους τους τόσα χρόνια. Εἶχαν ἀποδείξει ὅ,τι δέν ὑπολογίζουν τίποτε, προκειμένου νά ἀποκτήσουν τήν ἐλευθερία τους, καί εἶχαν δείξει μέ τόν ἀγώνα τους καί τή θυσία τους ὅτι πάνω ἀπό ὅλα ἔβαζαν τήν πατρίδα τους. Αὐτή καί ἡ ἐλευθερία της ἦταν ἡ ὕψιστη προτεραιότητα τῆς ζωῆς τους. Αὐτή ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἀγάπη πού θέρμαινε τήν ψυχή τους, καί ὁ πόθος τῆς ἐλευθερίας τό ἰσχυρότερο κίνητρο γιά νά παλέψουν, γιά νά πολεμήσουν, γιά νά θυσιασθοῦν. Μπορεῖ ἡ πόλη νά καταστράφηκε, μπορεῖ νά θρήνησε τά παιδιά της πού ἔπεσαν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, γέμισε ὅμως τόν οὐρανό μέ νεομάρτυρες καί ἐθνομάρτυρες, καί ἔγραψε τά ὀνόματα τῶν ἡρωικῶν τέκνων της στό ἀθάνατο βιβλίο τῆς Ἱστορίας μέ χρυσά γράμματα.
Ἡ ἡρωική Νάουσα εἶχε σπείρει μέ τόν ξεσηκωμό της τόν δικό της σπόρο τῆς ἐλευθερίας καί τόν εἶχε ποτίσει μέ τό ἀκριβό αἷμα τῶν παιδιῶν της, ἀλλά καί δέν ἔπαυσε νά τόν ποτίζει μέ τά δάκρυα καί τίς προσευχές τους γιά νά ἔρθει ἐπιτέλους καί γι᾽ αὐτούς ἡ ἡμέρα πού δέν θά ἔσκιαζε τά πάντα ἡ φοβέρα καί δέν θά τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
Καί τό θαῦμα ἔγινε! Ὁ Θεός καί ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ἄκουσαν τίς προσευχές τους, ἄκουσαν τίς δεήσεις καί τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων της, τοῦ πολιούχου της ὁσίου Θεοφάνους καί ὅλων τῶν ἁγίων νεομαρτύρων, ἄκουσαν τούς στεναγμούς τῶν ἀδίκως σφαγιασθέντων ἀγωνιστῶν της καί τῆς χάρισαν τήν ἐλευθερία.
Αὐτή τήν ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς ἡρωικῆς μας πόλεως ἑορτάζουμε καί ἐμεῖς σήμερα καί πανηγυρίζουμε, μνημονεύοντας τήν ὑπέροχη θυσία τῶν πατέρων μας, ὅλων ὅσων ἀγωνίσθηκαν καί πολέμησαν γιά νά διώξουν τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή ἀλλά καί ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι μέ αὐταπάρνηση καί αὐτοθυσία ἀγωνίσθηκαν καί συνέβαλαν, γιά νά μήν ἀλλοιωθεῖ ἡ ἐθνική συνείδηση καί ἡ ἐθνική ταυτότητα, γιά νά μήν λησμονηθεῖ ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων στόν Θεό καί τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιά νά μήν ξεχασθοῦν οἱ παραδόσεις καί ὁ πολιτισμός τῶν προγόνων μας.
Τιμοῦμε αὐτούς πού ἔπεσαν στά πεδία τῶν μαχῶν καί κέρδισαν κάθε σπιθαμή τοῦ ἐλεύθερου ἐδάφους πού πατοῦμε σήμερα προσφέροντας τό αἷμα τους καί τή ζωή τους. Καί τούς ἀξίζει κάθε τιμή καί κάθε εὐγνωμοσύνη. Τούς ἀξίζει νά ὑποκλινόμεθα ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου τῆς ψυχῆς τους καί τῆς γενναιότητός τους. Τούς ἀξίζει νά μνημονεύουμε τά ὀνόματά τους, νά μνημονεύουμε τήν προσφορά τους στήν πατρίδα καί στό Ἔθνος μας καί νά προσευχόμεθα γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους, γιατί χωρίς αὐτούς ἐμεῖς δέν θά ὑπήρχαμε σήμερα. Καί αὐτό δέν πρέπει νά τό ξεχνοῦμε ποτέ.
Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε καί τήν προσφορά ὅλων ἐκείνων πού κράτησαν τό Γένος μας ὄρθιο στόν κυκεῶνα τῆς σκλαβιᾶς. Ὅλους ἐκείνους, ἀπό τούς πιό ταπεινούς μέχρι τούς πιό ἐπιφανεῖς καί σπουδαίους, πού μέ κίνδυνο καί αὐτοί πολλές φορές τῆς ζωῆς τους ἀγωνίσθηκαν νά μεταλαμπαδεύσουν τήν ἱστορία, τή γλώσσα, τήν ἐθνική συνείδηση, τήν ἑλληνική ταυτότητα καί τήν ὀρθόδοξη πίστη ἀπό γενιά σέ γενιά.
Καί ἡ καλύτερη τιμή καί γιά ὅσους θυσιάσθηκαν στόν ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία τῆς πόλεώς μας καί τῆς πατρίδος μας, ἀλλά καί γιά ὅσους συνέβαλαν σέ αὐτή διατηρώντας τήν ἐθνική μας ἰδιοπροσωπία σέ καιρούς χαλεπούς, εἶναι νά μιμούμεθα τό παράδειγμά τους.
Καί αὐτό δέν εἶναι μόνο ἕνας λόγος ἤ μία προτροπή χωρίς περιεχόμενο. Δέν εἶναι μία προτροπή ἀπό αὐτές πού συνηθίζουμε νά ἐπαναλαμβάνουμε στίς ἐθνικές ἐπετείους. Εἶναι μία ἀναγκαιότητα στίς ἡμέρες μας τήν ὁποία πρέπει νά τή συνειδητοποιήσουμε. Εἶναι μία ἀναγκαιότητα στήν σύγχρονη ἐποχή τῆς παγκοσμιοποιήσεως πού τείνει νά ὁμογενοποιήσει ὅσους δέν ἔχουν τή δύναμη καί τό σθένος νά κρατήσουν τήν ἐθνική ταυτότητά τους, τά ἰδανικά τους καί τήν ἰδιοπροσωπία τους.
Μέ σεβασμό πρός τήν ἰδιαιτερότητα τῶν ἄλλων λαῶν, ἔχουμε χρέος νά διατηροῦμε καί τήν δική μας ἰδιαιτερότητα, τήν ἰδιοπροσωπία τοῦ Γένους μας. Γιατί ἐάν δέν τήν διατηρήσουμε, μπορεῖ νά ζοῦμε σέ μία ἐλεύθερη ἐδαφικά πατρίδα ἀλλά δέν θά εἴμεθα ἀληθινά ἐλεύθεροι σέ ὅλα τά ἄλλα. Θά φέρουμε ἕνα ὄνομα, ἀλλά θά ἔχουμε χάσει ὅ,τι ἔφερε αὐτό τό ὄνομα γιά αἰῶνες, τήν ἱστορική καί πολιτιστική ταυτότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας.
Ἄς τιμοῦμε, λοιπόν, τούς πατέρες μας, βαδίζοντας στά ἴχνη τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς τους, φυλάσσοντας ἀσύλητο τόν πολύτιμο θησαυρό πού μᾶς κληροδότησαν, ἄξιοι τῆς θυσίας τους καί τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισαν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ