Αρχιερατικό Συλλείτουργο και εγκαίνια Αρχονταρικίου στα Κύμινα Θεσσαλονίκης. Το χρυσό μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου στον κ. Νικόλαο Κόϊο. (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο 6 Οκτωβρίου το πρωί στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Κυμίνων τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιόππης κ. Δαµασκηνού, συλλειτουργούντων του Σεβ. Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, ο οποίος χοροστάτησε στον Όρθρο, του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος κ. Νεκταρίου, του Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου και του Σεβ. Μητροπολίτου μας Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο. Ενώ στο Ιερό Βήμα συμπροσευχήθηκε και έλαβε μέρος στο μνημόσυνο ο Σεβ. Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του κατά σάρκα πατρός του Αγιοταφίτου Αρχιμανδίτου πατρός Ιερωνύμου Δελίογλου, ο οποίος κατάγεται από τα Κύμινα και διακονεί τα Πανάγια Προσκυνήματα, καθώς και το μνημόσυνο του αειμνήστου Δημάρχου Δέλτα Νικολάου Γιουτίκα.

Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τίμησε τον Πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού και επίκουρο καθηγητή της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης κ. Νικόλαο Κόϊο με το χρυσό μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για την προσφορά του στην εκκλησία, στην εκπαίδευση και στην πατρίδα μας.

Τέλος ο Σεβασμιώτατος εγκαινίασε μαζί με τους Αρχιερείς και τους  Άρχοντες του τόπου το νέο Αρχονταρίκι της ενορίας, που δημιουργήθηκε με τις άοκνες προσπάθειες του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Πρωτοπρεσβυτέρου π. Χρήστου Αιγίδη και των συνεργατών του, τους οποίους και συνεχάρη για το έργο που επιτελούνε.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐ­τοῦ τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τόν δάκτυλόν μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τήν χεῖρα μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ οὐ μή πι­στεύσω».

Μία ὁμολογία ἀμφιβολίας εἶναι οἱ λόγοι τοῦ ἑορταζομένου σήμε­ρα ἁγίου ἀποστόλου Θωμᾶ. Μία ὁμο­λογία ἀμ­φιβολίας στούς λόγους τῶν μαθητῶν Κυρίου, πού ἦταν παρό­ντες, ὅταν ὁ Χριστός ἐμφα­νί­σθηκε ἀναστημένος. Μία ὁμολο­γία ἀμφιβολίας στή διαβεβαίωση τοῦ Πέτρου καί τοῦ Ἰωάννου ὅτι εἶδαν κενό τό μνημεῖο ὅπου ἐτάφη ὁ διδάσκαλός τους. Μία ὁμολογία ἀμφιβολίας στή μαρτυρία τῶν μυ­ροφόρων γυναικῶν, στή μαρτυρία τῶν μαθητῶν πού τόν εἶδαν καί συνομίλησαν μαζί του στόν δρόμο πρός τούς Ἐμμαούς.

Τόσοι πολλοί τόν διαβεβαίωναν ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε, ὅπως τούς εἶχε ἤδη πεῖ, ἀλλά ὁ Θωμᾶς δέν ἤθελε νά πιστεύσει. Ἤθελε νά δεῖ μέ τά μάτια του τόν τύπο τῶν ἥλων καί νά βάλει τόν δάκτυλό του στίς πληγές πού εἶχαν ἀφήσει τά καρφιά στά χέρια του καί ἡ λόγ­χη πού τρύπησε τήν πλευρά του, προκειμένου νά πιστεύσει.

Τρία χρόνια μαθητείας κοντά στόν Χριστό, τρία χρόνια ἄκουε τόν διδάσκαλό του νά ρωτᾶ τούς ἀν­θρώπους πού τόν πλησίαζαν ἐάν ἔχουν πίστη, καί ἐπαινοῦσε ὅσους τή διέθεταν, ἀλλά ὁ ἴδιος φαίνεται νά μήν πιστεύει, φαίνε­ται νά μήν τοῦ ἀρκοῦν τά λόγια, ἀλλά νά θέλει καί χειροπιαστές ἀπο­δείξεις.

Ζητᾶ νά βάλει τόν δάκτυλό του στόν τύπο τῶν ἥλων, ζητᾶ νά ἀγ­γίξει τή λογχισμένη πλευρά τοῦ Κυ­ρίου γιά νά πιστεύσει. Καί ἡ ἀπαί­τησή του γίνεται δεκτή. Ὁ Κύ­ριος ἀνταποκρίνεται στό αἴτημα τοῦ μαθητοῦ του καί ἀπαντᾶ στά ἐρω­τήματα τῆς ψυχῆς του. Γιατί ἡ ἀμφιβολία καί ἡ ἀπιστία τοῦ Θω­μᾶ εἶναι ἔκφραση τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας· καί ὁ Χριστός, πού δέν ἀπέρριψε τόν Πέτρο γιά τήν ἄρ­νησή του, δέν μπορεῖ νά ἀπορ­ρίψει τόν Θωμᾶ γιά τήν ἀμφιβο­λία του. Σπεύδει νά ἱκανοποιήσει τό αἴτημά του γιά νά δώσει τόσο σέ αὐτόν ὅσο καί σέ ὅλους ἐκεί­νους, οἱ ὁποῖοι ἀνά τούς αἰῶνες θά ἀμφιβάλλουν ὄχι ἀπό ἀπιστία ἀ­λλά ἀπό ἄγνοια ἤ ἀδυναμία, μία ἀπάντηση. Σπεύδει νά ἱκανοποιή­σει τό αἴτημά του γιά νά δείξει τήν ἄμετρη ἀγάπη του πρός τό πλάσμα του.

Γιατί πῶς ἦταν δυνατόν αὐτός πού ἔλαβε «δούλου μορφήν» καί ἔκρυψε τό μεγαλεῖο τῆς Θεότητός του μέσα στό χοϊκό ἔνδυμα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως γιά νά σώσει τό πλάσμα του, νά μήν θελήσει νά τό ἀποκαλύψει γιά νά τό ἑλκύσει κοντά του.

Πῶς ἦταν δυνατόν νά μήν θε­λή­σει ὁ Χριστός νά διδάξει στό πρό­σωπο τοῦ δυσπιστοῦντος μαθητοῦ του γιά μία ἀκόμη φορά τούς ἀν­θρώ­πους ὅτι τίποτε δέν εἶναι ἀδύ­νατο γιά Ἐκεῖνον καί ὅτι ἡ ἀνά­σταση γιά τήν ὁποία τούς μίλησε εἶναι μία χειροπιαστή πραγμα­τι­κότητα.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός εὐαγγελιστής δέν ἀποσιωπᾶ τό ἐρώτημα τοῦ Θω­μᾶ, δέν καλύπτει τήν ἀμφι­βο­λία του, δέν δικαιολογεῖ τήν ἀπι­στία του, ἀλλά τήν προβάλλει ὡς παράδειγμα καλῆς ἀπιστίας καί ἀγαθῆς ἀμφιβολίας πού ὁδηγεῖ ὄχι στήν ἀπόρριψη ἀλλά στήν πίστη.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἐπαινεῖ τήν ἀμφιβολία τοῦ ἀπο­στό­λου Θωμᾶ καί τόν προτρέπει νά συ­νε­χίσει νά ἐπιμένει, γιά νά ἐνι­σχυθεῖ ἡ δική του πίστη. «Ἐπίμει­νον, ὦ Θωμᾶ, … ἵνα σοῦ βλέπο­ν­τος, ἐγώ βεβαιωθῶ τήν ψυχήν … σοῦ γάρ ἀπιστοῦντος, ἐγώ πιστεύ­ειν διδάσκομαι». Συνέχισε νά ρω­τᾶς, γιατί ἡ δική σου ἀπιστία, εἶναι γιά μένα μάθημα πίστεως.

Μάθημα πίστεως εἶναι καί γιά μᾶς, ἀδελφοί μου, ἡ ἀμφιβολία καί ἡ ἀπιστία τοῦ ἀποστόλου Θω­μᾶ, πού τιμοῦμε σήμερα ἐδῶ στόν ναό τῶν ἁγίων καί πρωτοκορυ­φαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύ­λου.

Μάθημα πού θά πρέπει νά μᾶς διδάξει νά μήν κρατοῦμε τούς λο­γι­σμούς καί τίς σκέψεις τῆς ἀμφι­βολίας καί τῆς ἀπιστίας στήν ψυχή μας, οὔτε νά παρασυρόμεθα ἀπό αὐτές πού διατυπώνουν ἄλλοι ἄνθρωποι γύρω μας, ἀλλά νά τά ἀναθέτουμε στόν Θεό μέ ἐμπιστο­σύ­νη καί Ἐκεῖνος θά βρεῖ τόν τρόπο νά μᾶς ἀπαντήσει καί νά μᾶς πείσει.

Εἶναι μάθημα πίστεως ἀπό τό ὁποῖο ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη, γιατί ἡ πίστη ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τῆς σωτηρίας μας, τήν ὁποία μᾶς ἐξασφά­λι­σε μέ τή σταυρική του θυσία καί τήν ἀνάστασή του ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰη­σοῦς Χριστός, χαρίζοντάς μας τή δυνατότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τή μακαριότητα τῆς οὐρανίου βα­σιλείας του.

Αὐτήν παρακαλοῦμε σήμερα νά χαρίσει καί στόν ἀείμνηστο ἀδελ­φό μας Πέτρο, τοῦ ὁποίου τελοῦμε τό ἐτήσιο μνημόσυνο καί ὁ ὁποῖος ἔζησε μέ πίστη στόν Χριστό καί προσέφερε μέ πολλή ἀγάπη στήν Ἐκκλησία τόν υἱό του, τόν π. Ἱε­ρώ­νυμο, ὁ ὁποῖος διακονεῖ τά Πα­νάγια Προσκυνήματα καί ἔχει τήν εὐλογία νά θέτει καθημερινά τόν δάκτυλό του στά ἴχνη τῆς παρου­σί­ας τοῦ Κυρίου μας καί νά ζεῖ τό θαῦμα τῆς πίστεως στόν Ἀνα­στά­ντα Χριστό. Καί εὐχόμεθα ἀπό καρ­δίας τόσο ἡ ἐλαχιστότης μου ὅσο καί οἱ Σε­βα­­σμιώ­τατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ὁ ἀνα­στάς Κύριος νά ἀνα­παύει κο­ντά του τόν κεκοιμημενο καί νά παρηγορεῖ τούς οἰκεί­ους του.

Θά ἤθελα ὅμως κλείνοντας νά εὐ­­χαριστήσω θερμότατα ὅλους τούς Σε­βασμιω­τάτους Ἁγίους ἀδελ­­φούς, οἱ ὁποῖοι ἦρθαν καί ἀπό κοντά καί ἀπό μακρυά, καί ἀπό τά Ἱε­ροσό­λυ­μα, τήν Κωνσταντινού­πο­λη, τήν Κοζάνη καί τήν Κατερίνη, ἐδῶ στά Κύμινα γιά νά συλ­λει­τουρ­­γήσουμε καί νά συμπροσευ­χη­­­­θοῦμε, γιά τήν τιμή καί τή χαρά τῆς παρουσίας τους στή σημερινή θεία Λειτουργία, πού εἶναι καί μία ἰδιαίτερη προσευχή γιά τούς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας νά τούς χαρίζει ὁ Θεός «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν».

Εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας τούς Σεβασμιωτάτους γιά τόν κόπο πού ἔκαναν νά εἶναι σήμερα κοντά μας καί μέ τήν προσευχή τους καί μέ τή χοροστασία τους καί τή λειτουργία τους νά ἀναπαύσουν τίς ψυχές καί τῶν κεκοιμημένων ἀλλά καί τῶν ζώντων, οἱ ὁποῖοι ἔχασαν προσφιλῆ πρόσωπα. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ