Στη Χαλάστρα για την Α’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου ο Ποιμενάρχης μας. (ΦΩΤΟ)

Το απόγευμα της Παρασκευής, 7^ης  Μαρτίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην A’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε δι᾽ ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης, χαῖρε δι᾽ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν».

Τήν περασμένη Κυριακή ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθύμισε τή θλιβερή ἐκείνη ἐμπειρία τῶν πρωτοπλάστων, ὅταν ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς τῆς μίας καί μοναδικῆς ἐντολῆς πού τούς εἶχε δώσει ὁ Θεός ἐξέπεσαν τῆς θείας του χάριτος καί ἔτσι ἀντελήφθησαν ὅτι ἦταν γυ­μνοί καί ἀπόβλητοι τοῦ Παραδεί­σου.

Καί ἐάν ἡ παρακοή ἐγύμνωσε τούς πρωτοπλάστους καί μαζί μέ αὐτούς καί ὅλους ἐμᾶς, πού κλη­ρονομήσαμε τό προπατορικό ἁμάρ­τημα, ἡ ὑπακοή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Κεχαριτωμένης Κόρης τῆς Ναζαρέτ, στήν πρόσ­κλη­ση τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο ἄφησε τόν Ἅδη γυμνό ἀπό ὅλους ἐκείνους τούς ὁποίους κρατοῦσε ἀπ᾽ αἰῶνος δεσμίους, ἀλλά καί ἐνέδυσε ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι θελήσαμε νά ἀκο­λουθήσουμε τήν Παναγία Παρθένο στήν πίστη της στόν Θεό ἀλλά καί στόν Υἱό της καί Κύριό μας μέ τή θεία δόξα.

Γι᾽ αὐτό καί δικαιολογημένα ἀκού­σαμε ἀπόψε τόν ἱερό ποιητή τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου νά ἐγκω­μιά­ζει τήν Παναμώμητη Παρθένο, τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας λέγοντας: «Χαῖρε δι᾽ ἧς ἐγυ­μνώθη ὁ Ἅδης, χαῖρε δι᾽ ἧς ἐνεδύ­θημεν δόξαν».

Πῶς ὅμως ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο; Ἐγυμνώ­θη διά τοῦ Υἱοῦ της, τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας. Ἐγυμνώθη, γιατί ἡ Παναγία Παρθένος μέ τή θέλησή της καί χωρίς νά καθυστε­ρήσει δέχθηκε νά ὑπακούσει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέχθηκε νά γίνει συνεργός τοῦ Θεοῦ στό θαῦμα τῆς θείας οἰκονομίας. Ἐγυμνώθη, γιατί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐγύμνωσε τόν ἑαυτό της ἀπό τό θέλημά της ἀλλά καί ἀπό τούς φόβους της, καί ἀξιώθηκε νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων καί τῆς σωτηρίας τους «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν μορφήν δούλου λαβών». Καί δέν κατῆλθε μόνο μέχρι τή γῆ ἀλλά «κατῆλθε μέχρις Ἅδου ταμείων», γιά νά ἐλευθερώσει τούς ἀνθρώπους ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Μέ τήν παρουσία του στόν Ἅδη καί μέ τήν Ἀνάστασή του ὁ Χριστός συνανέστησε καί ἀπε­λευ­θέρωσε τούς δεσμίους καί ἐξα­σφάλισε τήν ἀνάσταση καί γιά ὅλους ὅσους θά τόν πιστεύσουν καί θά τόν ἀκολουθήσουν.

Δέν ἐγυμνώθη ὅμως μόνο ὁ Ἅδης χάρη στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀλλά καί ὅλοι ἐμεῖς «ἐνεδύθημεν δόξαν». Ἀλλά ποιά εἶναι ἡ δόξα τήν ὁποία ἐνδυθήκαμε καί πῶς τήν ἐνδυθήκαμε;

Δόξα εἶναι «ἡ στολή ἡ πρώτη», ἡ στολή τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί ἡ στολή τῆς ἀφθαρσίας μέ τήν ὁποία ἐνδύει κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει σ᾽ Αὐτόν ὁ Κύριός μας. Δόξα εἶναι ἡ τιμή τήν ὁποία μᾶς ἐπεφύλαξε ὀνο­μάζοντάς μας «τέκνα Θεοῦ». Δόξα εἶναι ἡ χάρη τήν ὁποία προσ­φέρει σέ ὅσους μέ ταπείνωση καί ὑπακοή ἀκολουθοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ δόξα αὐτή πού χάρισε σέ ἐμᾶς ὁ Θεός δέν συγκρίνεται φυσι­κά μέ τή δόξα μέ τήν ὁποία εὑρίσκουμε «πε­ποικιλμένῃ» τήν Παναγία μας , δέν συγκρίνεται μέ τή δόξα, τήν ὁποία ἀπολαμβάνει ἡ Κυρία Θεοτόκος στόν οὐρανό, πλη­σίον τοῦ θρόνου τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ της, ἀπο­λαμβάνοντας ὄχι μόνο «ἅ ὀφθαλ­μός οὐκ οἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν οὐκ ἀνένβη», ἀλλά καί τούς ὕμνους καί τή δοξολογία πού τῆς προσφέρουν νύκτα καί ἡμέ­ρα καί οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἀλλά καί ἐμεῖς οἱ χοϊκοί ἄνθρωποι.

Αὐτό κάναμε καί ἐμεῖς ἀπόψε, πρώτη Παρασκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, πρώτη Παρασκευή τῶν Χαιρετισμῶν, ψάλ­λοντας τήν πρώτη στάση τῶν Χαιρετισμῶν της καί ἐπαναλαμβά­νοντας πρός τήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο τά «χαῖρε» τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γράφου: «Χαῖρε δι᾽ ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης, χαῖρε δι᾽ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν».

Ἀλλά γιά νά εἶναι εὐάρεστα τά «χαῖρε» μας πρός τήν Παναγία Παρ­θένο, τήν Κυρία Θεοτόκο, θά πρέπει νά συνοδεύονται ἀπό τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της. Διότι δέν ἔχει νόημα νά ὑμνοῦμε τήν Παναγία μας ἤ νά ζητοῦμε τή βοήθειά της, ἐάν ἡ ζωή μας καί ἡ συμπεριφορά μας δέν ὁμοιάζει καθόλου μέ τή δική της ζωή· ἐάν ἡ ζωή μας καί ἡ συμπε­ριφορά μας δέν ἐναρμονίζεται μέ τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου μας· ἐάν ἡ ζωή μας καί ἡ στάση μας δέν εἶναι ζωή ταπεινώσεως ἔναντι τοῦ Θεοῦ.

Γι᾽ αὐτό καθώς διανύουμε τό στά­διο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσα­ρα­κοστῆς, πού εἶναι στάδιο πνευ­μα­τικῶν ἀγώνων, νηστείας, ἐγκρα­τείας καί μετανοίας, ἄς ἀγω­νισθοῦμε, ζητώντας καί τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, νά ἀπο­κτήσουμε τήν ταπείνωση καί νά ζοῦμε μέ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔζησε καί ἡ Παναγία Παρθένο, τήν ὁποία ὑμνήσαμε ἀπό­ψε ἐδῶ στόν ναό της.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ