Την Τετάρτη 12 Μαρτίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Προηγιασμένη θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ποίει υἱέ, ἅ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι καί σώζου».
Κατά τή διάρκεια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι πατέρες ὅρισαν νά διαβάζονται καθημερινά στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀναγνώσματα ἀπό δύο θεόπνευστα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπό τή Γένεση καί ἀπό τίς Παροιμίες τοῦ Σολομῶντος. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιδιώκει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νά μᾶς δώσει βασικές συμβουλές γιά τόν πνευματικό μας ἀγώνα καί τήν πνευματική μας ζωή, ἀλλά καί νά μᾶς διδάξει μέσα ἀπό ζωντανά παραδείγματα τί θά πρέπει νά κάνουμε καί τί νά ἀποφεύγουμε.
Τίς προηγούμενες, λοιπόν, ἡμέρες ἀκούσαμε τόν προφήτη Μωυσῆ νά μᾶς περιγράφει τή δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, καθώς καί τήν πτώση τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς τῆς ἐντολῆς πού τούς εἶχε δώσει ὁ Θεός. Ἡ πτώση αὐτή ἦταν ἰσοδύναμη μέ τήν ἀπώλεια, γιατί οἱ πρωτόπλαστοι στερήθηκαν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους, στερήθηκαν τήν ἀσφάλεια πού προσέφερε ἡ χάρη του καί βρέθηκαν ἐκτεθειμένοι στήν κακία τοῦ ἀλάστορος, τοῦ πονηροῦ, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ κατόρθωσε νά τούς ἐξαπατήσει μία φορά καί νά βάλει στήν ψυχή τους τήν ἀμφιβολία γιά τόν Θεό, πίστευε ὅτι θά μποροῦσε νά τούς ἔχει διά παντός ὑποχείριά του καί νά τούς παρασύρει μέ εὐκολία σέ δρόμους ἀντιθέτους ἀπό τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Καί ὅλα ὅσα ἔπαθαν οἱ πρωτόπλαστοι καί ἐπηρέασαν τή ζωή καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων μέχρι σήμερα, τά ἔπαθαν ἐξαιτίας ἑνός καί μοναδικοῦ γεγονότος, τά ἔπαθαν ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς τῆς μίας καί μοναδικῆς ἐντολῆς πού τούς εἶχε δώσει ὁ Θεός: νά μήν δοκιμάσουν τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ.
Ὁ Θεός δέν εἶχε χαρίσει στόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα μόνο τήν ὕπαρξη καί τή ζωή, τούς εἶχε χαρίσει τά πάντα, μέ μόνη ἐξαίρεση τήν ἀπαγόρευση νά γευθοῦν τόν καρπό αὐτοῦ τοῦ δένδρου, γιά νά τούς προφυλάξει ὡς στοργικός πατέρας ἀπό τίς συνέπειες τῆς βρώσεως. Ὅμως ἐκεῖνοι δέν ἐξετίμησαν τήν ἀγάπη του, δέν ἐξετίμησαν τίς εὐεργεσίες καί τίς δωρεές του καί παρήκουσαν τήν ἐντολή του, ἐπιλέγοντας τήν ἀπώλεια.
Καί παρότι οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουμε τήν ἱστορία τῶν πρωτοπλάστων καί τίς συνέπειες τῆς παρακοῆς τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ἀκολουθοῦμε δυστυχῶς τό παράδειγμά τους. Προτιμοῦμε συχνά νά κάνουμε αὐτό πού νομίζουμε ἐμεῖς, ἀντί νά ἀκολουθοῦμε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, πού δέν ἔχει σκοπό νά μᾶς περιορίσει, ἀλλά νά μᾶς βοηθήσει νά φθάσουμε στή σωτηρία μας.
Αὐτήν τή σχέση τῆς ὑπακοῆς μέ τή σωτηρία τόνισε καί ὁ σοφός Παροιμιαστής στό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε προηγουμένως.
«Ποίει υἱέ, ἅ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι καί σώζου». Κάνε, δηλαδή, παιδί μου, ὅσα σοῦ λέγω καί σώσου, λέγει καί σέ μᾶς ὁ Θεός, δίνοντας μας μία σαφῆ ἀπάντηση σχετικά μέ τή σωτηρία μας.
Πολλές φορές ἀγωνιοῦμε γι᾽ αὐτήν, ἀνησυχοῦμε, ἀποροῦμε, παρακαλοῦμε τόν Θεό μέ δάκρυα νά μᾶς τήν χαρίσει, δέν διερωτώμεθα ἴσως ὅμως, ἐάν πληροῦμε τή μόνη προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας, δηλαδή τήν ὑπακοή στό θέλημα καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Δέν χρειάζεται τίποτε ἄλλο, δέν μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός τίποτε ἄλλο, ἐκτός ἀπό τήν ὑπακοή στίς ἐντολές του, καί μᾶς ὑπόσχεται τή σωτηρία μας.
Ἡ ὑπακοή στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι ἔκφραση τῆς ἀγάπης μας πρός Αὐτόν. «Ὁ τηρῶν τάς ἐντολάς μου ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἀγαπῶν με», λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ ὁποῖος ὑπήκουσε στίς ἐντολές τοῦ Πατέρα του «μέχρι Σταυροῦ».
Εἶναι ὅμως ἀκόμη ἡ ὑπακοή συμπόρευση μέ τόν Θεό καί ταύτιση τῆς ζωῆς μας μέ Ἐκεῖνον, ἄρα εἶναι ζωή μέσα στήν παρουσία του καί μέσα στήν ἀγάπη του, ὅπως ζοῦσαν καί οἱ πρωτόπλαστοι πρίν ἀπό τήν πτώση. Ἡ παρακοή ὁδήγησε ἐκείνους στήν πτώση, ἡ ὑπακοή μπορεῖ νά ὁδηγήσει ὅμως ἐμᾶς στή σωτηρία.
Ἄς σκεφθοῦμε πόσο ἁπλό εἶναι αὐτό πού μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός. Ἀκοῦμε στή ζωή μας καί ἀκολουθοῦμε καθημερινά χιλιάδες ἐντολές ἀνθρώπινες, ἐντολές πού μᾶς ἐξασφαλίζουν ἐφήμερα πράγματα καί ἱκανοποιοῦν καθημερινές μας ἀνάγκες, ἀνταποκρινόμεθα μέ προθυμία καί χαρά σέ παρακλήσεις καί ὑποδείξεις οἰκείων καί φίλων μας, χωρίς νά ἀποβλέπουμε σέ κάτι, παρά μόνο ἀπό ἀγάπη. Πῶς εἶναι, λοιπόν, δυνατόν νά μήν σπεύδουμε νά ἀκολουθήσουμε καί τίς ὑποδείξεις τοῦ Θεοῦ πού εἶναι πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας; Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ἀκολουθοῦμε ὅ,τι μᾶς συστήνει ὁ Θεός ἀπό τήν ὑπέρμετρη ἀγάπη του καί πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀδιαφοροῦμε, διακινδυνεύοντας τή σωτηρία μας;
Ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος, ἄς συνειδητοποιήσουμε τή σημασία τῆς ὑπακοῆς καί ἄς τήν κάνουμε πράξη στή ζωή μας γιά νά κερδίσουμε μέ αὐτήν καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τή σωτηρία μας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
