Το Σάββατο 20 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου στη Θεσσαλονίκη.
Στο τέλος τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Βασιλείου Σπυριδόπουλου, επί σειρά ετών Πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού του Πολιούχου και Εφόρου των Θεσσαλονικέων Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον πολιό Ποιμενάρχη της των Θεσσαλονικέων Αποστολικής Εκκλησίας Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο για την σχετική άδεια και ευλογία να τελέσει το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Άρχοντος Πρωτοψάλτου Βασιλείου Σπυριδόπουλου, με τον οποίο συνεργάσθηκε επί εικοσαετία κατά την διακονία του ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σήμερον δῆμος σύν ἡμῖν, ἀσκητῶν τε καί ὁσίων εὐφραίνεται, πατριαρχῶν, προφητῶν, ἐπί τῇ μνήμῃ τῇ σῇ, Γρηγόριε, συνεορτάζουσιν ἡμῖν, ἀπόστολοι καί μάρτυρες», ἔψαλε σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος, τόν ὁποῖον τιμοῦν μαζί μας ἀπό τήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ ἀσκητές καί ὅσιοι, πατριάρχες καί προφῆτες, ἀπόστολοι καί μάρτυρες; Ποιός εἶναι ὁ ἅγιος πρός τιμήν τοῦ ὁποίου συνεγείρεται σήμερα ὅλος ὁ οὐρανός;
Εἶναι ὁ ἅγιος ὁ Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης, ἕνας δικός μας ἅγιος, γιατί ἔζησε καί ἐμόνασε γιά ἀρκετά χρόνια, ἐδῶ, στήν πόλη τοῦ ἁγίου Δημητρίου, κοντά στόν ναό τοῦ ἁγίου Μηνᾶ.
Ἴσως σέ πολλούς εἶναι ἄγνωστος ὁ ἅγιος Γρηγόριος, γιατί δέν διαφήμιζε τήν ἀρετή καί τούς ἀγῶνες του, πού ἦταν ὅμως γνωστά στόν Θεό, ὁ ὁποῖος καί τόν τίμησε ἤδη ἀπό τή νεανική του ἡλικία μέ τή χάρη τῶν θαυμάτων.
Γεννημένος στή Δεκάπολη τῆς Ἰσαυρίας, σέ μία ἐποχή δύσκολη γιά τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κλυδωνιζόταν ἀπό τήν Εἰκονομαχία, ἀφιερώθηκε ἀπό μικρός στόν Θεό καί ἔγινε μοναχός σέ ἕνα μοναστήρι τῆς πατρίδος του. Διώχθηκε ὅμως ἀπό ἐκεῖ, γιατί ἡ μονή του εἶχε προσχωρήσει στήν Εἰκονομαχία, καί θέλησε νά πάει στήν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Θεός ὅμως εἶχε ἄλλα σχέδια γι᾽ αὐτόν καί τόν κατηύθυνε στή Θεσσαλονίκη, ὅπου ἔμεινε γιά κάποιο διάστημα καί στή συνέχεια ἀποφάσισε νά πάει στή Ρώμη.
Τά χρόνια ἦταν ὅμως δύσκολα, καθώς οἱ Ἄραβες προσπαθοῦσαν νά καταλάβουν τή Σικελία καί τήν Ἰταλία. Καί ἔτσι ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ γιά νά γλιτώσει τήν αἰχμαλωσία καί ἐπέστρεψε στή Θεσσαλονίκη. Ἐγκατεβίωσε σέ ἕνα μικρό κελί κοντά στόν ναό τοῦ ἁγίου Μηνᾶ, ὅπου ζοῦσε ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ, ἀγωνιζόμενος ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί τῶν προκλήσεων τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ἐπίμονα προσπαθοῦσε νά τόν πλανήσει, καθώς τόν θεωροῦσε ἰσχυρό ἀντίπαλο, γιατί ὁ ἅγιος μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἶχε θεραπεύσει πολλούς δαιμονισμένους καί εἶχε χαρίσει τήν ἴαση σέ πολλούς ἀσθενεῖς.
Στή Θεσσαλονίκη γνώρισε καί συνδέθηκε καί μέ τόν Ἰωσήφ, τόν μετέπειτα μεγάλο ὑμνογράφο καί ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, μαζί μέ τόν ὁποῖο θέλησε νά πραγματοποιήσει τήν ἀρχική του ἐπιθυμία καί νά μονάσει στήν Κωνσταντινούπολη.
Ἔφθασε τό ἔτος 842, δέν ἔζησε ὅμως γιά πολύ ἐκεῖ. Καταπονημένος ἀπό τήν ἄσκηση καί τίς ταλαιπωρίες τοῦ βίου του, παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Θεό, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει τήν ἡμερομηνία τῆς κοιμήσεώς του, ἀλλά καί τόν δόξασε μέ τά ἀναρίθμητα θαύματα πού ἐπιτέλεσε τό ἱερό λείψανό του, ἀμέσως μετά τήν κοίμησή του, καί περιγράφει ὁ Βίος του, ὁ ὁποῖος συνεγράφη κατά προτροπή τοῦ μαθητοῦ του ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ ὑμνογράφου, πού τόν ὕμνησε μέ τούς κανόνες τούς ὁποίους συνέθεσε πρός τιμήν του.
Τιμώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς σήμερα τή μνήμη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου, ὁ ὁποῖος τίμησε καί ὕμνησε μέ τή ζωή του τόν Θεό καί τήν πόλη μας, μνημονεύουμε καί τοῦ μακαριστοῦ καί ἀειμνήστου ἄρχοντος πρωτοψάλτου Βασιλείου Σπυριδοπούλου, ὁ ὁποῖος μέ τή γλυκύφθογγη φωνή του ὕμνησε καί δόξασε τόν Θεό καί τούς ἁγίους του καί ἰδιαιτέρως τόν μεγαλομάρτυρα καί μυροβλύτη καί πολιοῦχο μας ἅγιο Δημήτριο καί τήν πόλη μας.
Κόσμησε καί ἐκλέϊσε τά ἀναλόγια τοῦ λαμπροῦ καί περικαλλοῦς αὐτοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἀρχικά ὡς λαμπαδάριος ἐπί 10 χρόνια καί στή συνέχεια, ἐπί 30 χρόνια, ὡς πρωτοψάλτης καί ἄξιος διάδοχος τοῦ διδασκάλου του, μεγάλου πρωτοψάλτου τῆς Θεσσαλονίκης καί ἄρχοντος πρωτοψάλτου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἀειμνήστου Χρυσάνθου Θεοδοσοπούλου, τήν παράδοση τοῦ ὁποίου συνέχισε καί καλλιέργησε, διακονώντας μέ πιστότητα καί ἀκρίβεια τό πατριαρχικό ὕφος τῆς ψαλτικῆς τέχνης, πού διακρίνεται γιά τή λιτότητα καί τή σεμνότητά του, καί τό ὁποῖο ἔχει ὡς ἄξονα τή δοξολογία τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τήν κοσμική ἐπίδειξη. Καί αὐτό ἀκριβῶς ἐνσάρκωνε μέ τή ζωή του καί ὑποστασίαζε μέ τήν ψαλμωδία του ὁ ἀείμνηστος καί ἀγαπητός μας πρωτοψάλτης Βασίλειος.
Ἄνθρωπος σεμνός, εὐγενής, διακριτικός, εὐλαβής, ταπεινός ὑπηρέτησε ἀκαταπόνητα τήν ἱερή τέχνη τῆς ψαλτικῆς καί τήν Ἐκκλησία. Ὕμνησε τόν Θεό ὄχι μόνο μέ τή φωνή του, ἀξιοποιώντας τό μεγάλο τάλαντο πού τοῦ εἶχε χαρίσει ὁ Θεός, ἀλλά καί μέ τήν ψυχή του, ψάλλοντας ἄλλοτε κατανυκτικά καί ἄλλοτε πανηγυρικά, πάντοτε ὅμως ἐναρμόνια καί σέ ἀπόλυτη σύμπνοια μέ τούς λειτουργούς ἱερεῖς τόσο κατά τή θεία Λειτουργία ὅσο καί γενικότερα, εὐφραίνοντας τίς ψυχές τῶν πιστῶν.
Ἄνθρωπος πιστός, καλλιεργημένος καί συνεπής στίς ἀρχές καί τίς ἀξίες του, καλός σύζυγος, οἰκογενειάρχης καί πατέρας, ἔφυγε πρόωρα μετά ἀπό μία σύντομη δοκιμασία, γιά νά συνεχίσει νά ψάλλει στόν οὐρανό μαζί μέ τούς ἀγγέλους τόν Ἅγιο Θεό, κοντά στόν μεγαλομάρτυρα ἅγιο Δημήτριο καί ὅλους τούς ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλάμψαντας ἁγίους ἀλλά καί μέ ὅλους τούς ἄρχοντες καί ψάλτες τῆς Θεσσαλονίκης μας.
Γι᾽ αὐτό εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα καί ἐμεῖς σήμερα τελώντας τό ἐτήσιο μνημόσυνό του καί παρακαλώντας τόν Θεό νά ἀναπαύσει τήν εὐγενῆ καί ἀγαθή ψυχή του στή χαρά τῆς βασιλείας του καί νά χαρίσει καί στή σύζυγο, στά παιδιά του, στήν οἰκογένειά του τήν παρηγορία καί τή δύναμη γιά νά συνεχίσουν τή ζωή τους, διατηρώντας πάντοτε μέ πολλή ἀγάπη τή μνήμη του, ὅπως καί ὅλοι ὅσοι τόν γνωρίσαμε καί συνεργασθήκαμε μαζί του καί τόν ἀγαπήσαμε.
Θέλω ἀπό καρδίας νά εὐχαριστήσω τόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐχάρισε αὐτή τήν εὐλογία νά εἶμαι σήμερα μαζί σας νά συμπροσευχηθῶ στόν Ἅγιό μας ἀλλά καί ἰδιαιτέρως νά εὐχηθῶ γιά τήν ψυχή τοῦ ἀειμνήστου Βασιλείου, τοῦ πρωτοψάλτου μας, μέ τόν ὁποῖο προσωπικά συνεργάσθηκα εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια τόσο ὡραῖα, τόσο ἀδελφικά, μέ τόση ἀγάπη, μέ τόση σύμπνοια καί πνευματικότητα. Γι᾽ αὐτό ἀπό καρδίας εὔχομαι ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Δημητρίου κι ἐκεῖ πού εἶναι νά τόν σκεπάζει, νά τόν εὐλογεῖ καί νά τοῦ χαρίζει τή δύναμη νά ὑμνεῖ τόν τρισάγιο Θεό, νά ὑμνεῖ τόν Ἅγιό μας, ἀλλά καί ὅλους τούς ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλάμψαντας ἁγίους. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ