Πανηγύρισε η Αγία Μαρκέλλα στην Χίο. (φωτo)

Xios.2017.jpg

Xios.2017.jpg

Την Παρασκευή 21 Ιουλίου το απόγευμα στην Ιερά Μονή Αγίας Μαρκέλλας Χίου τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης κ.Βαρθολομαίου και συγχοροστατούντων των Σεβ.Μητροπολιτών Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας κ.Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο και Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου.

Στο τέλος του Εσπερινού ο Σεβ.Μητροπολίτης Χίου κ.Μάρκος τίμησε τους δυο προσκεκλημένους Ιεράρχες με το ανώτατο παράσημο της Μητροπόλεως Χίου, τον Σταυρό του Αγίου Ισιδώρου.

Το πρωί του Σαββάτου 22 Ιουλίου,ανήμερα της εορτής της Αγίας Μαρκέλλας τελέστηκε Λαμπρό Αρχιερατικό Συλλείτουργο. Στο αρχιερατικό συλλείτουργο συμμετείχαν οι Μητροπολίτες: Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας κ.Παντελεήμων, ο οποίος χοροστάτησε στον όρθρο και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας,ο Σεβ.Μητροπολίτης Σμύρνης κ.Βαρθολομαίος,ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο, και ο Σεβ.Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Βεροίας κ.Παντελεήμονος στον εσπερινό :

«Πολλαί θυγατέρες ἐκτήσαντο πλοῦτον, πολλαί ἐποίησαν δυνατά, σύ δέ ὑπέρκεισαι καί ὑπερῆρας πά¬σας».
Οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος βρίσκουν ἀπόλυτη ἐφαρμογή στήν ἑορταζόμενη σήμερα καί λαμ¬πρῶς πανηγυριζόμενη ἁγία παρθενομάρτυρα Μαρκέλλα, τό μυρύπνοο ἄνθος τῆς μυροβόλου αὐτῆς νήσου.
«Πολλαί θυγατέρες ἐκτήσαντο πλοῦτον». Καί ὄντως πολλές ἦταν ἐκεῖνες οἱ νέες ὑπάρξεις πού στό πέρασμα τῶν χρόνων ἀπέκτησαν πλοῦτο, ὄχι μόνο ὑλικό, ὄχι μόνο θησαυρούς καί χρήματα καί ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλά ἀπέκτησαν καί πλοῦτο πνευματικό, περίσσεια σοφίας κοσμικῆς καί γνώσεως ἀνθρωπίνης, καί ἀκόμη περισσότερο πλοῦτο ἀρετῶν καί χαρισμάτων.
«Πολλαί ἐποίησαν δυνατά». Πολ¬λές ὅμως ἦταν καί ἐκεῖνες, ἀδελ¬φοί μου, οἱ γυναῖκες πού στήν ἱστשּׁρία τῆς ἀνθρωπότητος, ἔκα¬ναν σπουδαῖα καί μεγάλα πράγ¬μα¬τα, πού ἔδειξαν τή δύναμη τοῦ χα¬ρα¬κτῆρος καί τῆς ψυχῆς τους καί θαυμάζονται ἀπό τίς γενεές τῶν ἀνθρώπων καί τιμῶνται καί γε¬ραί¬¬ρονται.
Ἡ ἑορταζομένη ὅμως ἁγία Μαρ¬κέλ¬λα, τό κλέος καί τό καύχημα τῆς Χίου, εἶναι ἀνώτερη καί ἀπό αὐ¬τές πού διέθεταν πλοῦτο καί ἀπό αὐτές πού ἀπέδειξαν μέ ποι¬κί¬λους τρόπους τή δύναμή τους.
Γιά ποιόν λόγο; Γιατί συνδυάζει τά χαρίσματα καί τίς δυνατότητες καί τῶν δύο. Γιατί διέθετε πλοῦτο μεγάλο, ὄχι πρόσκαιρο καί φθειρό¬μενο, σάν αὐτό πού κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου «σής καί βρῶσις ἀφα¬νίζει καί κλέπται διορύσσουσι καί κλέπτουσι». Ἀλλά πλοῦτο ἀρετῶν καί θείων χαρισμάτων, διότι ἐξ ἁπᬬ¬λῶν ὀνύχων ἀγάπησε τόν Χρι¬στό καί γιά τήν ἀγάπη του ἔκανε τό θέλημά του κανόνα καί ὁδηγό στή ζωή της. Γιά τήν ἀγάπη του ἀγωνίσθηκε ἐναντίον τῆς ροπῆς τῆς φύσεως καί μέ τόν ἀγώνα της καί τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος δια¬τήρησε «τό κατ᾽ εἰκόνα» ἀλώ¬βη¬το, διατήρησε τήν ψυχή της «ἁγνή ἀπό τοῦ κόσμου» καί τήν μετα¬ποί¬η¬σε σέ λειμῶνα ἀρετῶν πού τήν ἔκαναν νά διακρίνεται με-τα¬ξύ τῶν ἀνθρώπων.
Καί αὐτό τόν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν τόν συνδύασε ἡ ἁγία παρθενο¬μάρ-τυς Μαρκέλλα μέ τή δύναμη τῆς πίστεως καί τή γενναιότητα τῆς ψυ¬χῆς της. Αὐτές οἱ δύο ἦταν οἱ φύ¬λακες τοῦ οὐ¬ρανίου πλούτου πού εἶχε θη-σαυ¬¬ρίσει μέσα στό ὀ¬στρά¬κινο σκεῦ¬¬ος τῆς ὑπάρξεώς της. Καί αὐτόν τόν πλοῦτο ἤθελε νά τόν διατηρήσει καθαρό καί ἀμό¬¬¬λυ¬ντο γιά χάρη τοῦ νυμφίου τῆς ψυ¬χῆς της Χριστοῦ καί νά μήν τόν ἀφήσει νά συληθεῖ ἀπό τίς ἄνομες ἐπιθυμίες τοῦ πατέρα της.
Καί τό κατόρθωσε, ἀδελφοί μου, μέ τή δύναμη πού χαρίζει ὁ Χρι¬στός σέ ἐκείνους πού τόν πιστεύ¬ουν καί σέ ἐκείνους πού ἀγωνί¬ζο¬νται νά διατηρήσουν τήν ἁγνό¬τη¬τα καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός τους γιά τήν ἀγά¬πη του.
Μέ αὐτή τή δύναμη τῆς πίστεως καί τῆς προσευχῆς της ἐπέτυχε νά ἀνοίξει ὁ βράχος γιά νά σωθεῖ ἀπό τόν ἀνόσιο πατέρα της πού τήν κα¬-ταδίωκε, ἀλλά καί δέχθηκε τόν μαρτυρικό θάνατο γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ πού ἀγάπησε περισσσό¬τε¬ρο ἀπό κάθε ἄλλον στή ζωή της.
Καί αὐτό τό θαῦμα ἦταν τό πρῶ¬το ἀπό τά ἀναρίθμητα θαύμα¬τα πού ἐπιτέλεσε καί ἐπιτελεῖ ἡ ἁγία παρ¬θενο¬μάρ¬τυς Μαρκέλλα μέ τή χάρη τοῦ Θε¬οῦ, πού ἐνοικεῖ καί σέ «ὀστέα ξη¬ρά», ὅταν αὐτά εἶναι ναοί ἅγιοι τοῦ Πα¬ναγίου του Πνεύ¬ματος, πού εἰσακούει τίς πρε¬σβεῖες καί τίς με¬σιτεῖες τῶν ἐκλε¬κτῶν δούλων του καί δοξάζει τούς δοξάσαντας Αὐ¬τόν μέ τή ζωή καί τό μαρτύριό τους, ἀναδεικνύοντάς τους ἀκέ¬νω¬¬τες πηγές ἰάσεων καί θαυ¬μά¬των, δοχεῖα ἀστείρευτα μύ¬ρου καί εὐωδίας πνευματικῆς, ὅπως συμβαίνει, ἀδελφοί μου, κατ᾽ ἐξο¬χήν μέ τήν τιμωμένη καί πανη¬γυ¬-ριζομένη σήμερα ἁγία Μαρκέλ¬λα τή Χιοπολίτιδα.
«Πολλαί θυγατέρες ἐκτήσαντο πλοῦτον, πολλαί ἐποίησαν δυνατά, σύ δέ ὑπέρκεισαι καί ὑπερῆρας πά¬σας».
Δίκαιος καί ὀφειλόμενος ὁ ἔπαι¬νος γιά τή νύμφη τοῦ Χριστοῦ, τήν παρθενομάρτυρα ἁγία Μαρκέλλα, ἀλλά καί ψυχωφελής καί σωτή¬ριος. Διότι σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία πολλοί νέοι ἄνθρωποι καί ὄχι μόνο ἀγωνίζονται γιά νά ἀπο¬κτή¬σουν πλοῦτο καί δύναμη καί ἰσχύ, πολλές φορές δυστυχῶς χω¬ρίς νά ὑπολογίζουν ἀρχές, ἀξίες, πίστη καί ἠθική, χωρίς νά σέβο¬νται οὔτε τόν Θεό οὔτε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους καί χρησι-μοποιώ¬ντας κά¬θε τρό¬πο καί κάθε πρόσ¬φο¬ρο μέ¬¬¬σο γιά νά ἐπιτύχουν τόν σκο¬πό τους, ἡ ἁγία Μαρκέλλα μᾶς δεί¬χνει μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς της καί τῆς θυσίας της ὅτι ὁ ἀλη¬θι¬νός πλοῦτος καί ἡ πραγματική δύ¬νᬬμη δέν βρίσκονται ἐκεῖ πού συ¬χνά τά ἀναζητοῦμε οὔτε ἀπο¬κτῶ¬νται μέ ἀθέμιτα καί ἄνομα μέσα. Ὑπάρχουν κοντά στόν Θεό. Ὑπάρ¬χουν στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού ἀγωνίζονται γιά νά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, γιά νά ἀπο¬κτή¬¬σουν τόν πνευματικό πλοῦτο τῶν ἀρετῶν, γιά νά θησαυρίσουν τήν ἀγάπη, τήν πίστη, τήν ταπεί¬νωση, τήν καθα¬ρό¬¬τητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ὑπάρχουν στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν τή δύναμη νά ἀντιστέκονται στίς προκλήσεις τοῦ κόσμου καί νά μήν ὑποχωροῦν στίς σειρῆνες τῆς ἁμαρτίας καί τῶν ποικίλων ἡδο¬νῶν, πού ἔχουν τή δύναμη νά ἀντ鬬¬¬στέκονται στούς πειρασμούς καί παρά τίς δυσκολίες καί τίς δο¬κιμασίες νά βαδίζουν στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ καί νά ἐμπιστεύονται στή πανσθενουργό δύναμη καί χά¬ρη του τόν ἑαυτό τους καί τή ζωή τους.
Αὐτό εἶναι, ἀδελφοί μου, τό μή¬νυ¬μα καί τῆς ἑορταζομένης ἁγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης, τήν ὁποία μέ τόση εὐλάβεια ἤρ¬θαμε ὅλοι νά τιμήσουμε ἀπόψε. Καί εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη σας, Μη¬τροπολίτη Χίου, Ψαρῶν καί Οἰ-νουσῶν κύριο Μάρκο, ὁ ὁποῖος μέ τήν πρόφρονα πρόσκλησή του μοῦ ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά ἔρθω καί ἐγώ ταπεινός προσκυνητής τῆς ἁγί¬ας Μαρκέλλας καί νά συμ¬πᬬνη¬γυρίσω μαζί σας τήν ἐτήσιο μνή¬¬μη της.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας, Σεβασμιώτατε, καί γιά τήν τιμή τήν ὁποία μοῦ ἐπιφυλάξατε, παρα¬χω¬ρώντας μου σήμερα τό προ¬νό¬μιο νά ἀπευθύνω λίγες ταπεινές σκέψεις πρός τό εὐλαβές ποίμνιό σας καί τούς φιλεόρτους λάτρεις τῆς ἁγίας Μαρκέλλας, ἀλλά καί γιά τήν ἀγαθή συγκυρία νά συνα¬ντώμεθα στή φιλόξενη Μητρό¬πο¬λή σας μέ τόν χοροστατοῦντα Σε¬βασμιώτατο Μητροπολίτη Σμύρ¬¬¬νης κύριο Βαρθολομαῖο, μέ τόν ὁποῖο συνδεόμεθα ἀπό πολ¬λῶν ἐτῶν, ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς διακονίας του στήν Ἱερά Μη¬τρό¬πολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμ¬πανίας, πρίν νά κληθεῖ νά δια¬κονήσει εἰς τάς αὐλάς τῆς Μεγά¬λης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Σᾶς εὐχαριστῶ θερμότατα καί εὔ¬χο¬μαι ἡ χάρη τῆς Ἁγίας Μαρ¬κέλ¬λας νά φυλάσσει καί νά προ¬στα¬τεύει πάντοτε τή μυρο¬βόλο Χίο καί τόν εὐλαβῆ καί πιστό λαό της.

Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Σμύρνης κ.Βαρθολομαίου στην Θεία Λειτουργία :

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας κ. Παντελεῆμον, προεξάρχων τῆς σημερινῆς ἑορτίου εὐχαριστιακῆς συνάξεως,
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν κ. Μάρκε, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἐξοχώτατοι καὶ Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες τοῦ Τόπου,
Εὐλογημένε Λαὲ τῆς Χίου,

“Ἡ νῆσος Χίος καυχᾶται ὅτι ἐξήνθησε τὸ θεόβλαστον ἄνθος, τὴν ἔνδοξον Μαρκέλλαν, ἐκδυσωποῦσαν ἐν παρρησίᾳ τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῆς νήσου καὶ τοῦ κόσμου παντός”, προσευχόμεθα σήμερον μετὰ τῆς ἀνωνύμου μούσης καὶ Νικηφόρου τοῦ Χίου, καὶ πάντες ἡμεῖς, ἐδῶ εἰς τὴν Βολισσόν, εἰς τὸ Μαρτύριον, ὅπως τὸ ὀνομάζετε σεῖς οἱ μακάριοι Χίοι, ἐνώπιον τῆς πέτρας, ἡ ὁποία καλύπτει τὴν σορὸν τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης, ᾄδοντες θεοφθεγγεῖς ὕμνους καὶ καταθέτοντες εἰς τὴν Χάριν της πόνους καὶ ἀγωνίας∙ καὶ βάσανα∙ καὶ προβληματισμούς∙ καὶ ἀσθενείας∙ καὶ “πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἡμῶν μέριμναν”.
Ἐν βαθείᾳ συναισθήσει τῶν τελεσιουργουμένων σήμερον εἰς τὴν μυροβόλον ἐκ φύσεως ἐν τῷ παγκοσμίῳ στερεώματι καὶ μυρομάρτυρον καὶ μυριομάρτυρον καὶ προσφυγομάναν Χίον, εὑρίσκομαι ἀνάμεσά σας, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, κατὰ τὴν παν-Χιακὴν αὐτὴν ἑορτὴν καὶ πανήγυριν ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης τῆς Χιοπολίτιδος, συνεορτάζων καὶ συνευφραινόμενος μετὰ τῆς ὑμετέρας φιλοπόνου καὶ φιλοτίμου καὶ φιλαγίου Σεβασμιότητος, ἀδελφὲ ἅγιε Χίου κύριε Μᾶρκε, ἀνταποκριθεὶς εἰς τὴν λίαν τιμητικὴν διὰ τὴν ἐλαχιστότητά μου ἀδελφικήν σας πρόσκλησιν, καὶ μετὰ τοῦ περιουσίου λαοῦ καὶ τοῦ κλήρου σας καὶ τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἐξουσιῶν τοῦ τόπου, πρὸς τούτοις δὲ καὶ μετὰ τοῦ λαμπρύνοντος τὴν ἡμέραν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, τοῦ συμμαρτυρήσαντος τῇ συνειδήσει ἵνα εἰσέλθω εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, παρ᾿ ᾧ ἐβημάτισα τοὺς πρώτους βηματισμούς μου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς λειτουργὸς τῶν Θείων Μυστηρίων.
Προερχόμενος ἐκ τῆς ἄντικρυ τῆς νήσου πολυτρόπως ἱστορικῆς καὶ πολυμερῶς συγκλονιζούσης ὁμαίμονας νόας καὶ καρδίας Σμύρνης, ἔνθα κατεστάθην ἐλέῳ καὶ Χάριτι Θεοῦ Ἄγγελος τῆς ἐν αὐτῇ Ἐκκλησίας εἰς διαδοχὴν μαρτύρων, ἁγίων καὶ ὁσίων, μετὰ βαθείας ἱερᾶς συγκινήσεως καὶ χαρᾶς ἐπισκέπτομαι τὸν Ἄγγελον τῆς ἐν Χίῳ Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐν Χίῳ Ἐκκλησίαν τῶν μαρτύρων, τῶν ἡρώων τοῦ Γένους μας καὶ τῶν καπεταναίων. Εὑρίσκομαι εἰς τὸν ἱερὰν ταύτην νῆσον τῶν μεγάλων εὐεργετῶν τοῦ Γένους, τῶν λογίων καὶ τιμίων ἀνθρώπων τοῦ καθημερινοῦ μόχθου, εἰς τὴν εὔμορφον καὶ εὐώδη νῆσον αὐτήν, ἡ ὁποία «εἶναι ἴσως ἀπὸ τὰ ὀλίγα παραδείγματα συμπαγοῦς Ἑλληνικοῦ χώρου, ὅπου παρακολουθοῦμεν διαρκῆ εἰς τὸν ἱστορικὸν χρόνον ἐπιτεύγματα τοῦ πολιτισμοῦ» (ΘΗΕ,12,132).
Ἡ χαρὰ καὶ ἡ συγκίνησίς μου εἶναι μεγαλυτέρα, διότι ἐκ τῶν παραλίων τῆς Ἰωνίας καὶ τοῦ ἀπεράντου ἐκείνου χώρου τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, εὑρίσκομαι εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς ποιήσεως, ἡ ὁποία δὲν ἐξιστορεῖ ἀλλὰ ἀποτυπώνει σκέψεις καὶ βιώματα, εὐαισθησίας καὶ συναισθήματα, παρελθὸν καὶ παρόν, διὰ νὰ ἐπαναλάβω παρηλλαγμένην ἰδικήν σας ρῆσιν, ἅγιε ἀδελφὲ κύριε Μᾶρκε, ἀφορῶσαν εἰς τὸν τόπον τοῦτον, τὸν ἰδικόν σας πάτριον τόπον.
Εὑρίσκομαι εἰς τόπον φιλόχριστον καὶ ἁγιοτόκον, τελοῦντα ὑπὸ τὴν ἰσχυρὰν προστασίαν τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἰσιδώρου καὶ Μυρόπης, τῆς ὁσίας Ματρώνης, καθὼς τῶν ἁγίων Ἀνθίμου καὶ Νικηφόρου τῶν νέων, προεξαρχούσης ἀπὸ τοῦ ἔτους 1500 καὶ ἑξῆς τοῦ “χοροῦ τῶν Χίων μαρτύρων” τῆς πολιούχου καὶ προστάτιδος τῆς νήσου Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης, τοῦ “δώρου τῆς σωφροσύνης καὶ τῆς διαπύρου ἀγάπης”.
Ἀναλογιζόμενος τὸ ἀπὸ αἰῶνος πρόσφατον παρελθόν, ἀλλὰ καὶ τὸ παρόν, ἱλλιγιᾷ ὁ νοῦς τοῦ ἐνώπιόν σας ἱσταμένου ταπεινοῦ Ἱεράρχου τῆς Μητρός μας Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὁ ὁποῖος ἀδυνατεῖ νὰ νοήσῃ τὸ θαῦμα τῶν ἀτμῶν τοῦ Ἁγιάσματος Μαρκέλλης τῆς μάρτυρος, ὅταν ὁ λειτουργὸς ἱερεὺς ψάλλῃ τὴν παράκλησιν. Ὁ δὲ λόγος τῆς συγκινήσεως καὶ κατανοήσεως τοῦ θαύματος τοῦ “τερατουργοῦ ὕδατος” ἁπλοῦς καὶ ἀπέριττος: “ὅτι ἔστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ” (Γεν. κη΄, 16), “Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος” (Ἠσ., θ΄, 6). Ἱστάμεθα ἀληθῶς “ἐν τόπῳ ἁγίῳ”∙ τὰ δὲ ἐξαπορημένα χείλη τῆς ἐκθάμβου ἐκ τῶν ὁρωμένων καὶ τῶν νοουμένων ἀοράτων ἐλαχιστότητός μου, ψελλίζουν ἁπλῶς καὶ ἐπαναλαμβάνουν ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ τὴν ὁμολογίαν τοῦ προπάτορος Ἰακώβ: “Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος” (Γεν. κη΄, 17).
Διότι φοβερὸς καὶ ἅγιος αὐτὸς τόπος τῆς Βολισσοῦ, τῆς λαμπροφορούσης σήμερον καὶ πανηγυριζούσης τὸ μαρτύριον τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης. Εἶναι ὁ χῶρος, ὁ ὁποῖος διαχρονικῶς ἐβίωσε τὸν θρῆνον καὶ τὸν κοπέτον ψυχῶν πολλῶν κατατρεγμένων, κυνηγημένων, θλιβομένων καὶ καταπονουμένων καὶ ἐλέους ἀνθρώπων καὶ Θεοῦ ἐκδεχομένων, “μὴ ἐχόντων εἰς τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν μοῖραν”∙ ἄλλοτε ὁμαιμόνων προσφύγων, κατὰ δὲ τοὺς ἐσχάτους καιροὺς ἄλλης πνοῆς ἀνθρώπων ἀπηλπισμένων.
Παραλλήλως, ὀφείλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν κατὰ τὴν ἱερὰν ταύτην λειτουργικὴν στιγμὴν ὅτι ἡ Χίος ἐξῆλθε πάντοτε ἐκ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατεῶνος νικήτρια, διότι προσεφέρεν ἀνέκαθεν πρὸς πάντας κλάδον ἐλαίας, “καταλλαγῆς σύμβολον, σωτηρίας τῆς ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ”, τῶν παντὸς εἴδους κατακλυσμῶν, τοὺς ὁποίους ἐβίωσαν οἱ κάτοικοι της καὶ οἱ προσφυγόντες πρὸ αἰῶνος ἐκ τῶν ἀπέναντι παραλίων “γνωστοὶ ναυαγοί”, οἱ ὁποῖοι περιεθάλφθησαν καὶ ἐπροστατεύθησαν ὑπὸ τῆς Χίου, ὡς τὰ “ἑαυτῆς νοσσία”, ὡς τὰ ἴδια αὐτῆς τέκνα. Καὶ ἐρρίζωσαν ἐδῶ καὶ ἐμεγαλούργησαν…
Διὰ πασῶν τούτων τῶν ἀνθρωπίνων καταστάσεων καὶ μεταβολῶν καὶ περιπετειῶν τῆς ἱστορίας καὶ τῶν καιρῶν, ἡ Χίος διὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητός της, διὰ τῶν πιστῶν της, καὶ κυρίως διὰ τοῦ πλήθους μαρτύρων καὶ τῶν ἡρώων της, τῶν πολλῶν ἀνωνύμων καὶ τῶν ὀλίγων ἐπωνύμων, προεξαρχούσης τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης, ἐκπληρώνει διαχρονικῶς “τὸ τῆς Χάριτος μυστήριον”.

Ἀδελφοί, Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ συμπανυγυρισταὶ καὶ συμπροσκυνηταὶ τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ τόπου,

Προσελθόντες ἐκ τῶν περάτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος καὶ ἐκτὸς αὐτῆς, συνεορτάζομεν μὲ τοὺς ἀδελφούς μας Χίους πανδήμως καὶ ἱεροπρεπῶς τὴν Χάριν τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης καὶ καταθέτομεν ἐνώπιον τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος της τὴν δέησιν καὶ τὴν προσευχήν μας. Τοῦτο, ἄλλωστε, ἔπραττον καὶ πράττουν διαχρονικῶς πάντες οἱ Χῖοι, ὡς ἀποδεικνύει τὸ ἐπὶ τοῦ πολυελαίου τοῦ Ἱεροῦ τούτου Σκηνώματος κρεμάμενον “ἀργυροῦν πλοῖον”, τὸ ὁποῖον παρέχει ἁπτὴν μαρτυρίαν τοῦ θαύματος τῆς Χιοπολίτιδος Ἁγίας, διὰ τὸ ὁποῖον θαῦμα καὶ σήμερον οἱ ὑπὸ παντοίων στεναγμῶν καὶ ζάλης τοῦ βίου μαστιζόμενοι καὶ κινδυνεύοντες, προσευχητικῶς παρακαλοῦμεν καὶ δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν καὶ ἀναμένομεν.
Ἀσφαλῶς γνωρίζομεν ὅτι ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς νὰ καταστοῦν γνωστὰ τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, πέραν τοῦ ὀνόματος, καὶ ὁ βίος καὶ τὸ φρικτὸν μαρτύριον τῆς Ἁγίας ἐκ τοῦ μνημειώδους ἔργου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κορίνθου Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ (Νέον Λειμωνάριον). Οἱ Χίοι ὅμως καὶ πάντες ἡμεῖς, “οὐκέτι διὰ τὴν λαλιὰν” τοῦ ἐν Ἁγίοις Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν καὶ εἴδομεν. Ὁ ἱερὸς αὐτὸς τόπος τοῦ προσκυνήματος καὶ τοῦ μαρτυρίου τῆς Ἁγίας ἐπιβεβαιώνει τὸν λόγον τοῦ Κυρίου ὅτι ἀληθῶς «οἱ λίθοι κράζουν» (πρβλ. Λουκ. ιθ΄, 40). Ἀκόμη καὶ ἐὰν ἐσιώπησε τὸ στόμα τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης διὰ τοῦ φρικτοῦ μαρτυρίου της, οἱ βεβαμμένοι καὶ ἐρυθροὶ ἐκ τοῦ τιμίου αἵματός της μέχρι τῆς σήμερον λίθοι κράζουν τὴν ἁγιότητα καὶ ἀκεραιότητα αὐτῆς καὶ τὸ φρικῶδες τοῦ ἀνοσιουργήματος τοῦ πατρός της. Κράζουν ὅτι τίποτε δὲν διαφεύγει τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ παντεπόπτου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀποδίδει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Κράζουν συγχρόνως καὶ ὁμολογοῦν καὶ τὴν πίστιν καὶ τὴν εὐλάβειαν τῶν Παν-Χίων, τῶν ἐγγὺς καὶ τῶν μακράν, οἱ ὁποῖοι πλουτοῦν πρὸς Αὐτὸν τοιαύτην μεσίτριαν καὶ ἱκέτην, ἐκτενῶς πρεσβεύουσαν ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῆς Χίου πρὸς τὴν ἀήττητον Δύναμιν, τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας Ἰησοῦν Χριστόν.
Ἑορτάζοντες ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ τὴν ἑορτὴν τῆς Ἁγίας καὶ τὴν διηνεκῆ παρουσίαν της μεταξύ μας, ἀκροώμεθα τῆς θεολογούσης Χρυσοστομικῆς γλώσσης, φθεγγομένης: «Μνήματα ἁγίων οὐ σοροί, καὶ λάρνακες, καὶ στῆλαι, καὶ γράμματα, ἀλλ᾽ ἔργων κατορθώματα, καὶ πίστεως ζῆλος, καὶ συνειδὸς πρὸς Θεὸν ὑγιὲς» (Ἐγκώμιον εἰς τὸν Εὐστάθιον Ἀντιοχείας, P.G. 50,600). Σεῖς οἱ Χίοι καὶ μνήματα καὶ σορὸν τῆς Ἁγίας ὑπὸ τὴν πέτραν, ἐκ τῆς ὁποίας ρέει τὸ θαυματουργὸν ἁγίασμα, καὶ στήλας καὶ γράμματα καὶ εὐχαριστήρια ἀναθήματα καὶ ἐκτενῆ προσευχὴν καὶ παρακλητικὴν δέησιν προσφέρετε ἀνὰ τοὺς αἰῶνας εἰς τὴν Ἁγίαν, ἀναγράφοντες τὰ νικητήρια, ἐκ τῶν πολλῶν ἐπισυμβασῶν περιπετειῶν καὶ θλίψεων καὶ δεινῶν. Καὶ βεβαίως ἔχετε νὰ ἐπιδείξετε καὶ ἔργων κατορθώματα, καὶ ζῆλον πίστεως καὶ συνείδησιν ἀγαθὴν πρὸς πάντας καὶ διὰ πάντας, ὅπως καὶ ἡμεῖς, τὸ μικρὸν σήμερον ἐν Σμύρνῃ λῆμμα, τὸ μικρὸν ποίμνιον.
Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ὑπερέβη θείᾳ χάριτι τὰ ἀνθρώπινα ὡς «ἄρτιος τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος» (Β´ Τιμ. γ΄, 17), διὸ καὶ παραμένει θεοειδῶς μαζί μας, ἀοράτως συμπορευομένη συμ-πολίτις, σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μας, ἰδική μας Ἁγία, προσωπικὴ τοῦ καθενός μας. Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἀνήκει εἰς τὴν χορείαν τῶν γενναίων ἐκείνων γυναικῶν, τῶν τιμιωτέρων λίθων πολυτελῶν (Παρ. κθ΄, Μασ. λα΄, 10), τῆς ὁποίας ἡ πίστις καὶ ἀρετή, τὴν κατηξίωσε ὥστε καὶ μόνον ἡ ἐπίκλησις τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς Χάριτός της νὰ σώζῃ. Δηλαδὴ ἡ Ἁγία μας εἶναι τόσον δυνατὴ καὶ τοσαύτην παρρησίαν ἔχει πρὸς τὸν Θεόν, ὥστε ὅ,τι τῆς ζητήσωμεν μετὰ πίστεως νὰ γίνεται.
Τὴν δύναμιν τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης, σεῖς οἱ Χῖοι καὶ ἡμεῖς οἱ γείτονες σας ἐν Σμύρνῃ, ὅπως καὶ οἱ πατέρες μας ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, τὴν γνωρίζομεν καλῶς καὶ εἶναι τὸ βίωμά μας καὶ συγχρόνως καὶ ἡ σύν-δύναμίς μας εἰς τὸν ἀγῶνα τοῦ βίου. Οἱ πατέρες μας ἐψηλάφησαν καὶ ἐβίωσαν τὴν Ἁγίαν ὡς δύναμιν ἀκαταμάχητον, λυτρωσαμένην, ἐπαναλαμβάνω, αὐτοὺς ἐκ παντοίων δεινῶν, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, καταγεγραμμένων πάντων ἐν τῇ μνήμῃ τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὰ δεινὰ αὐτὰ ἀποτελοῦν στεφάνους λαμπρούς, δαφνίνους, πορφυρούς, ἀκανθίνους ἐνίοτε, πάντοτε ὅμως στεφάνους. Στεφάνους πεποικιλμένους μὲ τὰ ἄνθη καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀνοίξεως∙ μὲ τὴν θλῖψιν καὶ τὸν κάματον τοῦ φθινοπώρου∙ μὲ τὴν δίνην καὶ τὸν παγετὸν τοῦ χειμῶνος∙ ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν θαλπωρὴν τοῦ ἡλίου καὶ μὲ τὴν γαλήνην καὶ τὴν νηνεμίαν τοῦ θέρους… Τὴν νηνεμίαν τοῦ θέρους ἡ ὁποία γαληνεύει τὴν τεταραγμένην θάλασσαν, τὴν ἀπέραντον θάλασσαν, ποὺ περιβάλλει καὶ καταβρέχει τὴν Χίον ἄλλοτε μὲ τὰ ὑπερκαλύπτοντα καὶ τὰ γειτονικὰ Ψαρρὰ καὶ τὰς Οἰνούσσας κύματα, ἄλλοτε δὲ ἐναγκαλιζομένη τὰ πάντα, ἐπίγεια καὶ ἐπουράνια μὲ τὴν γαλήνην της, τὴν Γαλήνην, τὴν ὁποίαν περιγράφει χαρακτηριστικῶς ὁ Κυδωνιεὺς Ἠλίας Βενέζης εἰς τὸ γνωστὸν ἀφηγηματικὸν καὶ συγχρόνως ἐμπειρικὸν ἔργον του.
Ἡ Ἁγία τῆς Χίου καὶ ἰδική μας Ἁγία μας ἐν τῇ καταντικρὺ Σμύρνῃ, ἐπιβεβαιώνει ἐμπράκτως τὸν λόγον τοῦ πολιούχου τῆς Ἰωνίας Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου: «Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ᾽ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ» (Α´ Ἰωάν. γ΄, 18-19). Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἠγάπησε πολύ. Διὰ τοῦτο καὶ δὲν ἐφοβήθη τὸν ὑπὲρ τοῦ ἀγαπωμένου Νυμφίου Χριστοῦ πόνον, τὴν κρίσιν, τὴν δοκιμασίαν, τὸν θάνατον. Διὰ τοῦτο τὸ εὐαγγέλιόν της διαλαλεῖται μέχρι σήμερον καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάσῃ τῇ Ὀρθοδόξῳ οἰκουμένῃ.

Ἀδελφοί μου,

Τὸ μαρτύριον εἶναι ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Ἡ ἀγάπη εἶναι καταξίωσις. Ἡ πίστις μας ἡ Ὀρθόδοξος εἶναι ἡ σωτηρία. Μᾶς τὸ ἀποδεικνύει ὁ μικρὸς ἐπίγειος βίος καὶ τὸ μαρτύριον, ἀλλὰ καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας “ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς” τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης. Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα μᾶς ἀγαπᾷ, καὶ τὴν ἀγαπῶμεν∙ καὶ οἱ Χῖοι καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί. Ἀγαπῶντες καὶ ἀγαπώμενοι καὶ προστατευόμενοι ὑπὸ τῆς Ἁγίας μας, οὐδεμίαν ἐσωτερικὴν ἢ ἐξωτερικὴν κατάστασιν φοβούμεθα, ὅσον ἀπελπιστικὴ καὶ ἂν φαίνεται, διότι γνωρίζομεν ὅτι ἡ δύναμις τῆς Ἁγίας μας εἶναι ἀκαταμάχητος εἰς τὸ “ἰᾶσθαι πᾶν πάθος καὶ πᾶσαν ἀσθένειαν”.

Σεβασμιώτατε ἅγιε Χίου, Ψαρρῶν καὶ Οἰνουσῶν κύριε Μᾶρκε, περισπούδαστε ἐν Χριστῷ συλλειτουργὲ καὶ ὅμορε ἀδελφὲ καὶ “συγκοινωνὲ ἐν τῇ θλίψει καὶ βασιλείᾳ καὶ ὑπομονῇ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ” (πρβλ. Ἀποκ. α΄, 9), ἐπιτρέψατέ μοι νὰ ἀπευθύνω λόγον εὐχαριστίας πρὸς τὴν Σεβασμιότητά σας, τὸν παλαιὸν συνεργὸν ἀπὸ τῆς ἐπικαίρου θέσεως ἀμφοτέρων μας τῶν συνοδικῶν σεκρέτων, σεῖς τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἐμὴ ταπεινότης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὄχι μόνον διὰ τὴν ἀδελφικὴν καὶ τὰ μάλα τιμητικὴν πρόσκλησιν νὰ μετέχω τῆς παν-Χιακῆς ταύτης πανηγύρεως, ἀλλὰ πρωτίστως καὶ κυρίως διότι ἐγενόμην “μέτοχος τῶν Ἁγίων” τῆς Χίου καὶ “κοινωνὸς” τῆς συμπορείας τῆς μάρτυρος Ἁγίας Μαρκέλλης καὶ τοῦ νέφους ὁλοκλήρου τῶν ἐν Χίῳ Ἁγίων καὶ Ὁσίων καὶ δικαίων μετὰ τοῦ μάρτυρος Ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης. Τῶν Ἁγίων μας, οἱ ὁποῖοι ἐκήρυξαν καὶ ἐμαρτύρησαν καὶ κατέδειξαν διὰ πράξεως καὶ θεωρίας, διὰ τῶν ὅπλων τῆς ἀρετῆς, διὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, διὰ τῆς οὐδέποτε καταισχυνούσης ἐλπίδος πρὸς τὸν Θεόν, καί, τέλος, διὰ τῆς ἀγάπης, τῆς θείας ἀγάπης, τὸ μυστήριον τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καὶ διετράνωσαν ἐναρμόνιον μελώδημα καὶ προτροπὴν ζωῆς καὶ βιοτῆς καὶ πολιτείας, νὰ ζῶμεν τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργαζόμενοι, διὰ τῆς Χάριτος τοῦ σταυρὸν ὑπομείναντος Κυρίου μας καὶ σταυροὺς πολλοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ὑπομενόντων πιστῶν μαθητῶν Αὐτοῦ ἁγίων καὶ μαρτύρων.
Καὶ ὁ τελευταῖος πανηγυρικὸς λόγος τοῦ ὁμιλοῦντος, πρὸς τοὺς ἐγγὺς καὶ πρὸς τοὺς μακράν, πρὸς τοὺς “συνδειπνοῦντας” κατοίκους ἀμφοτέρων τῶν ὀχθῶν τοῦ Αἰγαίου, πρὸς ἑαυτοὺς καὶ πρὸς ἀλλήλους, εἶναι ὁ λόγος τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης, τὴν ὁποίαν ἀμφότεροι οἱ λαοὶ βιοῦμεν –καὶ ὀφείλομεν νὰ βιῶμεν- ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοποῦντες τὰ τῆς εἰρήνης μετ᾿ ἀλλήλων καὶ τὰ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συνεργασίας μετὰ πάντων ἀνθρώπων, ὡς διεκηρύξαμεν πρὸ ἔτους προσωπικῶς ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ Συνθρόνου τοῦ Ἁγίου Βουκόλου. Αὐτὴν τὴν εἰρήνην καὶ τὴν ἀγάπην μοιραζόμεθα μετὰ πάντων ἀνθρώπων, μετὰ τῶν “δίπλα μας ἱσταμένων”, μετὰ τῶν “ἄλλων” μετὰ τῶν “ἑτέρων”, μοιραζομένων μαζί μας τὸ φῶς τοῦ ἰδίου Αἰγαιίτικου ἡλίου καὶ τὴν ἰδίαν Αἰγαιοπελαγίτικην αὔραν…
Θαρροῦντες εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρακαλοῦμεν τὴν Ἁγίαν παρθενομάρτυρα Μαρκέλλαν νὰ πρεσβεύῃ καὶ νὰ προσεύχεται ἀπὸ τοῦ ἐν Χίῳ Ἱεροῦ σεβάσματός της ὑπὲρ τῆς Θεοσκεπάστου καὶ Θεοφυλάκτου Χίου καὶ ὑπὲρ τῶν ἁπανταχοῦ Χίων, ὑπὲρ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τὸν ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν καὶ χαιρετισμὸν τοῦ Ὁποίου καὶ σᾶς μεταφέρω, τετιμημένε ἀδελφέ μου ἅγιε Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν κύριε Μᾶρκε, τὴν ἁγίαν δὲ Πατριαρχικὴν εὐχὴν καὶ εὐλογίαν πρὸς τὸν κλῆρον, τοὺς ἄρχοντας, τὸν λαόν σας καὶ πρὸς πάντας τοὺς εὐσεβεῖς προσκυνητάς.
Εὐχηθῶμεν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἡ Ἁγία μας Μαρκέλλα, ἡ θαυματουργὸς νὰ πρεσβεύῃ καὶ νὰ μεσιτεύῃ ὑπὲρ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐημερίας τοῦ κόσμου παντὸς καὶ ὑπὲρ ὅλων μας καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ἡ Χάρις της καὶ τῆς ἀπολαύσεως τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τῷ ἐν Ἁγίοις ἀναπαυομένῳ καὶ δοξαζομένῳ. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ