Κυριακή προ της Υψώσεως στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης. (φωτο)

Την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

Κυριακή μεθέορτη τῆς μεγάλης Θεο­μητορικῆς ἑορτῆς τῆς Γεννή­σεως τῆς Θεοτόκου καί προεόρτιος τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τι­μίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, καί ἐμεῖς τιμοῦμε σήμερα ἐδῶ, στόν πανηγυρίσαντα ἱε­ρό ναό τῶν Μαλγάρων, καί τίς δύο αὐτές ἑορτές, τιμοῦμε, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας στίς Κα­τα­βασίες τῆς ἑορτῆς τόν «μυστικό πα­­ράδεισο» τῆς Θεοτόκου, αὐτόν πού βλάστησε μέ τή γέννησή της στόν κόσμο προκειμένου νά ἀντι­κατα­στή­σει τόν ἄλλο, τόν ἀρχικό παρά­δεισο τῆς Ἐδέμ, ἀπό ὅπου ἐξε­βλή­θη­σαν οἱ πρωτόπλαστοι διά τῆς πα­ρακοῆς.

Ἦρθε στόν κόσμο ἡ Παναγία μας μέ τή Γέννησή της ὡς ὁ μυστικός ἐκεῖνος παράδεισος μέσα στόν ὁ­ποῖο ἐπρόκειτο νά βλαστήσει διά τῆς ὑπακοῆς της καί τῆς ὑποταγῆς της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐπρόκειτο νά βλαστήσει ὁ Χριστός, τοῦ ὁποίου ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἐπρό­κει­το νά μετατρέψει τό ξύλο τῆς κα­τάρας καί τῆς τιμωρίας, τόν Σταυρό, σέ δένδρο ζωῆς. Καί αὐτό τό δένδρο τῆς ζωῆς, ὁ τίμιος Σταυ­ρός, ἐπί τοῦ ὁποίου «ἐτάθη Χρι­στός ὡς βασιλεύς καί Κύριος»,  ἦταν αὐτό τό ὁποῖο ἀντικατέστησε τό δέν­δρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, πού ἦταν φυτευ­μέ­νο στό μέσον τῆς Ἐδέμ καί ὁ καρ­πός του ἀποτέλεσε τήν ἀφορμή τῆς παρα­κοῆς καί τῆς τιμωρίας τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας.

Τό ἀντικατέστησε ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί μᾶς χάρισε τήν πραγ­μα­τική γνώση, τή γνώση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος διά τῆς θυσίας τοῦ Υἱοῦ του μᾶς ἀπο­κά­λυψε τό μέγε­θος τῆς ἀγάπης του γιά τό πλάσμα του, μᾶς ἀποκά­λυψε ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ἀγάπη καί ὅτι «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγά­πῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ».

Γιατί ὅμως ὀνομάζει ὁ ἱερός ὑ­μνο­γράφος τήν Παναγία μας πα­ρά­­­δει­σο;

Τήν ὀνομάζει γιά δύο λόγους, ἀδελφοί μου. Ὁ πρῶτος εἶναι γιατί παράδεισος εἶναι ὁ τόπος τῆς πα­ρουσίας τοῦ Θεοῦ. Καί μπορεῖ ὁ Θεός νά μήν περιορίζεται ἀπό τόν τόπο καί τόν χρόνο, ἀλλά νά εἶναι «πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν», δέν βρίσκεται ὅμως ἐκεῖ ὅπου δέν εἶναι ἐπιθυμητή ἡ πα­ρου­σία του. Δέν βρίσκεται ἐκεῖ ὅπου ἡ ἁμαρ­τία καί οἱ ρύποι της εἶναι ἀσύμ­βατα μέ τή δική του ἀπό­λυτη καθαρότητα. Δέν βρίσκε­ται ἐκεῖ ὅπου δέν εὐαρεστεῖται νά ἐνοικεῖ.

Ὅμως στήν ψυχή καί στό σῶμα τῆς ἁγνῆς Θεομήτορος, τῆς Ὑπε­ρα­­γίας Θεοτόκου, ὄχι μόνο εὐ­αρε­στεῖτο νά μένει ὁ Θεός, γιατί ἦταν καθα­ρω­τέρα τῶν οὐρανῶν, ἀλλά ἐσκή­νωσε ἐν αὐτῇ καί τήν ἀξίωσε νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, νά γίνει ἡ χώρα τοῦ ἀχωρήτου Θεοῦ, νά γίνει ὄντως παράδεισος, μέσα στόν ὁποῖο «ἐνοικεῖ καί ἐμπερι­πα­τεῖ ὁ Θεός».

Ὁ δεύτερος λόγος γιά τόν ὁποῖο ἐγκωμιάζεται ἡ Ὑπεραγία Θεοτό­κος ὡς παράδεισος, εἶναι διότι πα­ράδεισος εἶναι ὁ κῆπος στόν ὁ­ποῖο ὁ Θεός εἶχε φυτεύσει ὅλα τά εὐ­ώ­δη ἄνθη καί τά καρποφόρα φυτά πού θά εὐχαριστοῦσαν τόν ἄν­θρω­πο, γιά τόν ὁποῖο τόν φύ­τευ­σε. Κῆ­πος ὅμως ἦταν καί ἡ ψυ­χή τῆς Πα­ναγίας μας ἡ ὁποία καλ­λιέργησε μέσα της γιά χάρη τοῦ Θεοῦ ὅλα τά εὐώδη ἄνθη τῶν ἀρε­τῶν καί διέθετε ὅλους τούς καρ­πούς τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε νά εἶ­ναι ἕνας νοητός παρά­δει­­σος, ἕνας παράδεισος μυστικός, γιατί δέν ἦταν ὁρατός καί συνηθι­σμένος, ἀλ­λά ἦταν κεκρυμμένος καί ἀφιε­ρωμένος ἀποκλειστικά στόν Θεό.

Γι᾽ αὐτό καί ἀξιώθηκε, ἀδελφοί μου, ἡ Παναγία μας τόσο μεγάλης τιμῆς ἀπό τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό ἀξιώ­θη­­­κε τόσο μεγάλης ἀγάπης ἀπό τόν Υἱό της, ὁ ὁποῖος καί μέσα στήν ὀδύνη τοῦ Σταυροῦ του, με­ρί­­μνησε γιά τήν Παναγία Μητέρα του. Γι᾽ αὐτό καί τιμᾶται καί μακα­ρίζεται ἡ Παναγία μας ἀπό τίς γε­νεές τῶν ἀνθρώ­πων καί ὑμνεῖται ὡς ὁ μυστικός πα­ράδεισος ἀπό τόν ὁποῖο ἀγεωρ­γήτως προῆλθε ὁ Χρι­στός, τόν Σταυ­ρό τοῦ ὁποίου θά δοῦμε νά ὑψώνεται σέ λίγες ἡμέ­ρες στούς ἱερούς μας ναούς, γιά νά μᾶς ὑπεν­θυμίσει τό μέσο διά τοῦ ὁ­ποίου μποροῦμε νά φθάσουμε στή σωτηρία μας.

Σήμερα ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας ἐπι­τελεῖ καί τή μνήμη τῶν ἁγίων ἱε­ρομαρτύρων μητροπολιτῶν Χρυ­­­­σοστόμου Σμύρνης, Ἀμβροσίου Μοσχονησίων, Γρηγορίου Κυδω­νιῶν καί ὅλων τῶν ἄλλων, οἱ ὁ­ποῖοι κατά τίς τραγικές γιά τό Ἔθνος μας ἡμέρες τῆς Μικρασια­τι­κῆς καταστροφῆς σήκωσαν τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου καί θυσιά­σθη­καν γιά τήν πίστη στόν Χριστό, στηρίζοντας τό ποίμνιό τους μέ τήν ἀγάπη τους στίς δύσκολες ἐκεῖ­νες ὧρες τῆς καταστροφῆς.

Ἑορτάζοντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς σή­μερα τή μνήμη τους, λίγες ἡμέ­ρες πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῆς Ὑψώ­σεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἄς συ­νειδητοποιήσουμε τό χρέος μας ἔναντι αὐτῆς τῆς ἱερᾶς παρακατα­θή­κης τῆς πίστεως ἀλλά καί τῆς πατρίδος πού μᾶς κληροδότησαν οἱ πατέρες μας μέ τή θυσία τους καί τό μαρτύριό τους, καί ἄς προ­σπαθήσουμε νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς θυσίας τους ἀλλά καί ἀντάξιοι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό εὐ­αγ­­γελικό ἀνάγνωσμα, «οὕτως ἠγά­­πησεν τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».

Ἄς κρατήσουμε καί ἄς αὐξή­σου­με τήν πίστη μας στόν Θεό καί στήν Ἐκκλησία μας, καί ἄς με­τα­τρέψουμε καί ἐμεῖς τήν ψυχή μας σέ μυστικό παράδεισο ἀρετῶν, ὥστε νά εὐαρεστεῖται νά ἐνοικεῖ σέ αὐτόν ὁ Θεός καί νά ἀξιω­­θοῦμε καί ἐμεῖς τῆς αἰωνίου ζωῆς, πού μᾶς χάρισε διά τοῦ Σταυ­ροῦ ὁ Χρι­στός.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ