Το πρωί της Πέμπτης, 6ης Μαρτίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια πραγματοποιήθηκε η μηνιαία Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Στην αρχή της συνάξεως ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας ενημέρωσε τους Ιερείς για θέματα υπηρεσιακής φύσεως και έδωσε οδηγίες για διοικητικά και οργανωτικά θέματα.
Ακολούθως ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ευχήθηκε πατρικώς για την έναρξη της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και με θλίψη αναφέρθηκε στην πρόσφατη εκδημία του μακαριστού Κτίτορος και Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας Αρχιμ. Παντελεήμονος Κορφιωτάκη, αναφέροντας μεταξύ πολλών άλλων: Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξίωσε καί φέτος νά εἰσέλθουμε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἀλλά καί μᾶς συνεκέντρωσε σήμερα στή μηνιαία ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.
Τίς τελευταῖες ἡμέρες ἡ τοπική μας Ἐκκλησία προέπεμψε στήν αἰωνιότητα δύο ἀδελφούς μας, ἕναν πολιό πρεσβύτερο, τόν μακαριστό π. Θωμᾶ, ὁ ὁποῖος πρό τῆς συνταξιοδοτήσεώς του εἶχε διακονήσει ἐπί πολλά ἔτη στήν Ἀρχιερατική Περιφέρεια Ἀλεξανδρείας καί ἄφησε ἀνάμνηση ἀγαθοῦ καί συνετοῦ λευΐτου, καί τόν πολυφίλητο σέ ὅλους μας Καθηγούμενο καί κτίτορα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, μακαριστό π. Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος διακόνησε μέ αὐταπάρνηση καί πιστότητα, σιωπηλά καί ἀθόρυβα ἀλλά πάντοτε ἀποτελεσματικά ἐπί τριάντα καί πλέον ἔτη στή Μητρόπολή μας. Τά περισσότερα ἀπό αὐτά διακόνησε ὡς Καθηγούμενος τῆς Μονῆς, τήν ὁποία μέ πολλές προσπάθειες καί κόπους ἀνακαίνισε καί ἀναδιοργάνωσε ὄχι μόνο κτιριακά ἀλλά καί πνευματικά, δαπανώντας γιά τόν σκοπό αὐτό τήν πατρική του περιουσία καί ἀναλώνοντας τόν ἑαυτό του στό σπουδαῖο αὐτό ἔργο καί παράλληλα στή διακονία πολλῶν ἀδελφῶν μας τούς ὁποίους ἀνέπαυε καί καθοδηγοῦσε στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.
Καί οἱ δύο ἀδελφοί μας δέν ἔκρυψαν τό τάλαντο τῆς ἱερωσύνης καί τά ἄλλα τάλαντα πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός. Τά πολλαπλασίασαν κατά τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, ὥστε ἐλπίζουμε καί εὐχόμεθα ὅτι ὁ δικαιοκρίτης Θεός θά τούς ἀνταποδώσει τούς κόπους τους διά τῶν ἀγαθῶν, ἅ ἡτοίμασε τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τους καί ἄς ἀποτελοῦν γιά ὅλους μας ἀνεξαιρέτως πρότυπο καί ὑπόδειγμα ἱερατικῆς διακονίας.
Καί αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, διότι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως πολλές φορές λέμε, δέν εἶναι μόνο ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἤ ὁ Πατριάρχης. Εἶναι ὁ κάθε κληρικός. Εἶναι ἀκόμη καί ὁ κάθε πιστός. Διότι ὅλοι εἴμαστε μέλη τοῦ ἰδίου σώματος, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, καί ἔχουμε χρέος καί καθῆκον νά μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη πού μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μέ τή ζωή καί τόν λόγο μας ἀλλά καί νά τήν ὑπερασπιζόμεθα μέ ὅλη τή δύναμή μας, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαναν καί οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Oἱ ἀγῶνες τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στήριξαν τήν ὀρθόδοξη πίστη. Καί φέτος, καθώς τιμοῦμε τήν ἐπέτειο τῶν 1700 χρόνων ἀπό τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, μνημονεύουμε καί τούς ἀγῶνες τους, οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑπενθυμίζουν τό χρέος πού ἔχουμε νά μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν ὀρθή πίστη, γιά τήν ὁποία ἀγωνίσθηκαν καί ὑπέμειναν τόσες ἐξορίες καί ταλαιπωρίες. Μᾶς ὑπενθυμίζουν τό χρέος πού ἔχουμε νά διακονοῦμε μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί ταπείνωση, γιατί ἐάν κάτι ἔκανε τόν Ἄρειο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕναν χαρισματοῦχος καί ἱκανός πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας, αἱρετικό, αὐτό ἦταν ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἐμπιστοσύνη του στόν ἑαυτό του, πού τελικά, μετά ἀπό τρεῖς μῆνες συζητήσεις, κατά τή διάρκεια τῆς Συνόδου, ἀλλά καί μετά ἀπό τόσα θαύματα δέν τόν ἄφησε νά ζητήσει ἀναγνωρίσει τό λάθος του, νά ζητήσει εἰλικρινῆ συγγνώμη καί νά ἐπιστρέψει στήν ὀρθόδοξη πίστη.
