ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας

πρός τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ λαόν

τῆς καθ᾽ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Φῶς ἐκ φωτός ἔλαμψε τῷ κόσμῳ, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ἐπιφανείς Θεός».

Ἐάν πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τῆς γνώσεως», καί ἐάν τό φῶς τοῦ ἀστέρος φώτισε τούς «τοῖς ἄστροις λατρεύοντας» καί τούς ὁδήγησε νά προσκυνήσουν «τόν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης», σήμερα, ἑορτή τῆς θείας Ἐπιφανείας, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ Δεσπότης καταδέχεται νά κλίνει ἐνώπιον τοῦ δούλου τήν κεφαλή του καί νά βαπτισθεῖ ἀπό αὐτόν στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου, ἡ κτίση καταυγάζεται ἀπό τό φῶς καί τή χάρη τῆς τρισηλίου Θεότητος.

Διότι δέν ἐπιφαίνεται μόνο ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι τό «Φῶς ἐκ Φωτός, Θεός ἀληθινός», κατά τό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἐπιφαίνεται καί τό Πανάγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τόν φωτισμό τῶν ψυχῶν μας, καί ἀκούεται ἡ φωνή τοῦ οὐρανίου Θεοῦ-Πατρός, ὁ ὁποῖος φωτίζει τόν κόσμο μέ τή διαβεβαίωσή του ὅτι ὁ βαπτιζόμενος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Υἱό του τόν ἀγαπητό, «ἐν ᾧ ηὐδόκησε».

Αὐτή τήν οὐράνια καί θεία φωταγωγία ἑορτάζουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, σήμερα, μεταφερόμενοι νοερά στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου. Καί δέν τήν ἑορτάζουμε μόνο, ἀλλά ἔχουμε καί τή δυνατότητα νά τήν αἰσθανθοῦμε καί νά τήν βιώσουμε. Διότι τό φῶς τοῦ Θεοῦ δέν ἔλαμψε μόνο τότε στόν κόσμο. Δέν ἔλαμψε μόνο στόν Ἰορδάνη. Δέν ἔλαμψε μόνο γιά τούς λίγους τότε παρόντες. Συνεχίζει νά λάμπει δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ». Συνεχίζει νά καταυγάζει τίς ψυχές καί τόν νοῦ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διάθεση νά λάβουν τό φῶς πού προσφέρει ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας του, μέ τόν λόγο καί τά ἱερά μυστήριά της. Συνεχίζει νά καταυγάζει ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του καί ἀγωνίζονται, ἐφαρμόζοντας τίς ἐντολές του καί ζώντας τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά γίνουν «τέκνα Θεοῦ». Συνεχίζει νά καταυγάζει τούς ἀνθρώπους πού ἐπιζητοῦν τόν θεῖο φωτισμό καί καθαίρουν τόν ἑαυτό τους προκειμένου νά τόν δεχθοῦν, ὁπουδήποτε καί ἐάν εὑρίσκονται. Συνεχίζει νά καταυγάζει τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται νά ἐργάζονται τά ἔργα τοῦ φωτός καί νά ἀποφεύγουν τή σκοτία τῆς ἁμαρτίας καί τῶν πονηρῶν ἔργων. Συνεχίζει νά καταυγάζει ὅσους τό ζητοῦν ἀπό τήν πηγή τοῦ φωτός, τόν Θεό, ἱκετεύοντάς τον, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, νά τούς φωτίσει τό σκότος.

Καί ἐάν ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου φώτισε «τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις», τό ἴδιο συνεχίζει νά κάνει καί σήμερα, σέ ἕναν κόσμο πού μπορεῖ νά γνωρίζει τόν ἀληθινό Θεό, ἀλλά συχνά ἠθελημένα τόν ἀγνοεῖ. Σέ ἕναν κόσμο πού συχνά ἐπιλέγει δυστυχῶς νά βαδίζει σέ σκοτεινά μονοπάτια, ἀποφεύγοντας τούς δρόμους «ὅπου ἐπισκοπεῖ τό φῶς τοῦ προσώπου» τοῦ Χριστοῦ. Σέ ἕναν κόσμο πού τυφλωμένος ἀπό τά τεχνητά φῶτα πού δημιούργησαν οἱ ἄνθρωποι, νομίζει πώς δέν ὑπάρχει ἄλλο φῶς ἤ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τό φῶς τοῦ Θεοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ κόσμος παραπαίει σέ ἕνα σκοτάδι πού νομίζει πώς εἶναι φῶς καί δέν μπορεῖ νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό αὐτό. Τό διαπιστώνουμε δυστυχῶς μέ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, μέ ὅσα ζοῦν οἱ νέοι καί τά παιδιά μας, μέ ὅσα ἐπιχειροῦν νά παραπλανήσουν καί νά παρασύρουν ἀκόμη καί ὅσους ἀγωνίζονται νά βαδίζουν μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ.

Ἄς μήν ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας νά παρασυρθεῖ ἀπό τό σκότος πού μπορεῖ νά ἐπικρατεῖ γύρω μας. Ἄς πλησιάσουμε τό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ πού φωτίζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» καί καταυγάζει σήμερα τήν οἰκουμένη. Ἄς τό λάβουμε καί ἄς προσπαθήσουμε νά τό διατηρήσουμε μέσα στήν ψυχή μας γιά νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς καθοδηγεῖ σέ ἔργα φωτός καί ἡμέρας πάντοτε.

Διάπυρος πρός τόν φωτίσαντα τόν κόσμον Κύριον εὐχέτης

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων