Το εσπέρας του Σαββάτου, 5ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο, παρουσία πολιτικών αρχών και ευσεβών προσκυνητών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τό ὄρος Κυρίου … καί θεασώμεθα τήν δόξαν τῆς Μεταμορφώσεως αὐτοῦ», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ Δοξαστικοῦ τῆς Λιτῆς τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως, καί μᾶς καλεῖ νά ἀνέλθουμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τούς τρεῖς μαθητές στό ὄρος Κυρίου καί νά δοῦμε τή δόξα τῆς Μεταμορφώσεώς του.
Ποιό εἶναι ὅμως τό ὄρος τοῦ Κυρίου καί μέ ποιόν τρόπο θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά δοῦμε τό θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως, τό ὁποῖο μόνο τρεῖς ἀπό τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἀξιώθηκαν νά δοῦν;
Καλώντας μας νά ἀνέλθουμε στό ὄρος Κυρίου ὁ ἱερός ὑμνογράφος δέν ἐννοεῖ ἀσφαλῶς τό ὄρος Θαβώρ. Ἐννοεῖ κάθε τόπο ὑψηλό, δηλαδή ἀπομακρυσμένο ἀπό τόν θόρυβο τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων, πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Θεοῦ· κάθε τόπο ἀπομακρυσμένο ἀπό τήν ἀχλύ τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας πού περιορίζει τήν ὁρατότητα τῆς ψυχῆς μας· κάθε τόπο στόν ὁποῖο ὁ νοῦς μας δέν εἶναι ἀπασχολημένος μέ τίς μέριμνες καί τίς φροντίδες τῆς καθημερινότητος. Ὄρος Κυρίου εἶναι ἀκόμη ἐκεῖ ὅπου εἶναι παρών ὁ Χριστός, ἐκεῖ ὅπου μπορεῖ νά ἐμφανισθεῖ ὁ Χριστός. Μέσα στήν Ἐκκλησία καί τά ἱερά μυστήριά της, μέσα στήν ψυχή τοῦ προσευχομένου καί ἀγωνιζομένου πιστοῦ. Καί ἐκεῖ μᾶς καλεῖ νά ἀνέλθουμε ὁ ἱερός ὑμνογράφος.
Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε καί ἐμεῖς τή δόξα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ δεύτερη προϋπόθεση εἶναι νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τά χαρακτηριστικά ἐκεῖνα γνωρίσματα πού εἶχαν οἱ τρεῖς μαθητές τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά γίνουν θεωροί τῆς θείας αἴγλης καί λαμπρότητος.
Ἄς δοῦμε, λοιπόν, τί χαρακτήριζε τόν κάθε ἕνα ἀπό τούς τρεῖς μαθητές, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, τούς ὁποίους ἐπέλεξε ὁ Χριστός γιά νά εἶναι μαζί του στό ὄρος Θαβώρ.
Ὁ πρῶτος, ὁ ἀπόστολος Πέτρος, διακρινόταν γιά τόν αὐθορμητισμό καί τήν ἀφοσίωσή του στόν Χριστό. Τό διαπιστώνουμε πολλές φορές κατά τή δημόσια ζωή τοῦ Κυρίου μας. Τό διαπιστώνουμε ὅμως καί ἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶναι ὁ μόνος ἀπό τούς μαθητές πού τολμᾶ νά μιλήσει, πού ἐκφράζει τά συναισθήματά του, πού κάνει μία πρόταση. Διαπιστώνουμε ὅμως συγχρόνως καί τήν ὑπακοή του στόν Χριστό, ὅταν λέγει: «Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς».
Ἐκφράζει ὁ ἀπόστολος Πέτρος τήν χαρά του γιά ὅσα ζεῖ, ἀλλά καί τήν ἐπιθυμία του νά ἀπολαμβάνει αὐτή τήν οὐράνια πανδαισία, χωρίς νά ἐνδιαφέρεται γιά τόν ἑαυτό του καί τίς ἀνάγκες του. Γι᾽ αὐτό καί δέν προτείνει νά στήσει καί μία σκηνή γιά τόν ἑαυτό του ἤ γιά τούς ἄλλους μαθητές, ἀλλά μόνο γιά τόν Διδάσκαλό του καί τούς οὐράνιους ἐπισκέπτες του.
Ὁ δεύτερος μαθητής εἶναι ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ἔχει μία διακριτική παρουσία δίπλα στόν Χριστό, ἡ ὁποία περνᾶ σχεδόν ἀπαρατήρητη ἀπό τούς ἱερούς εὐαγγελιστές. Ὁ Κύριος ὅμως τόν συγκαταλέγει μεταξύ τῶν προκρίτων τῶν μαθητῶν του, ἴσως γι᾽ αὐτήν τή σωφροσύνη καί τήν ἐσωτερικότητα ἡ ὁποία τόν χαρακτηρίζει.
Ὁ τρίτος εἶναι ὁ ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ ἠγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου καί αὐτός πού τόν ἀγαποῦσε ἴσως περισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἄλλους μαθητές. Αὐτή ἡ μεγάλη ἀγάπη του πρός τόν Διδάσκαλό του καί παράλληλα ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς του καί τῆς ζωῆς του, γιά τήν ὁποία διακρινόταν μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, τοῦ δίδουν μία θέση στήν τριάδα τῶν μαθητῶν πού ἀξιώθηκαν νά γίνουν «ἐπόπτες» τῆς θείας μεγαλειότητος.
Πέρα ὅμως ἀπό τά χαρακτηριστικά τοῦ καθενός εἶχαν οἱ τρεῖς μαθητές τοῦ Κυρίου μας καί ἕνα κοινό χαρακτηριστικό. Κανείς δέν διανοήθηκε νά καυχηθεῖ γιά ὅσα εἶδε, ἀλλά καί γιά τήν τιμή πού ἀπήλαυσε. Καί οἱ τρεῖς κράτησαν τή θεία ἐμπειρία πού ἔζησαν στό ὄρος Θαβώρ μέ ταπείνωση μέσα στήν ψυχή τους, καί τήν ἔκαναν γνωστή μόνο ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στούς ἀνθρώπους.
Ἑορτάζοντας καί ἐμεῖς τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῆς θείας Μεταμορφώσεως στήν πανηγυρίζουσα αὐτή Ἱερά Μονή, ἄς φροντίσουμε νά ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκληση τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, προσπαθώντας νά καλλιεργήσουμε πρῶτα στήν ψυχή μας τά χαρίσματα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας πού προανέφερα: τήν ἀφοσίωση καί τήν ὑπακοή τοῦ Πέτρου, τή διακριτικότητα καί τή σωφροσύνη τοῦ Ἰακώβου, τήν ἀγάπη καί τήν καθαρότητα τοῦ Ἰωάννου καί τήν ταπείνωση καί τῶν τριῶν.
Ἄς προσπαθήσουμε ἀδειάζοντας, κατά τό δυνατόν, τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες νά συναντήσουμε τόν Χριστό μέσα στή θεία Λειτουργία, μέσα στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσα στήν κατ᾽ ἰδίαν προσευχή μας, ὅπως ἔκαναν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ἔκανε ὁ ὅσιος Παΐσιος, τόν ὁποῖο τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἡ Ἱερά αὐτή Ἀδελφότης, ἀλλά καί ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, πού ἀξιώθηκαν νά δοῦν τό φῶς τῆς θείας Μεταμορφώσεως, νά δοῦν τόν Χριστό «λάμποντα ὑπέρ χιλίους ἡλίους», ὅπως μετά τήν κοίμησή του ἀπεκάλυψε ὁ ὅσιος Γεράσιμος. Καί ἄς προσπαθήσουμε νά ζήσουμε τή θεία Μεταμόρφωση, ἀγωνιζόμενοι «ἕως οὗ μορφωθῇ Χριστός» στήν ψυχή τοῦ καθενός μας μέ τή χάρη τοῦ μεταμορφωθέντος Κυρίου μας.