Σύντομο Ιστορικό
Ἡ ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πάντων ἔχει τίς ἀπαρχές της τό ἔτος 1700. Οἱ τοιχογραφίες τοῦ Καθολικοῦ χρονολογοῦνται τό ἔτος 1740, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Μητροπολίτου Βεροίας Σαμουήλ.
Ἡ Ἱερά Μονή διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο τόσο κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, ὅσο καί κατά τή διάρκεια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς καί τοῦ ἐμφυλίου, ὅταν οἱ πατέρες προσέφεραν καταφύγιο σέ πολλά γυναικόπαιδα. Ὁ τελευταῖος μοναχός, ὀνόματι Βενιαμίν, ἐκοιμήθη τό ἔτος 1951. Ἔκτοτε ἡ Ἱερά Μονή παρέμεινε ἔρημη καί ἐγκαταλελειμμένη.
Τό 1995 ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέθεσε σέ κληρικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως νά κάνει τή Μονή λειτουργική, ὥστε νά μπορεῖ σέ πρώτη φάση νά ἑορτάζεται ἡ πανήγυρή της.
Οἱ συνθῆκες παρέμεναν δύσκολες, διότι δέν ὑπῆρχε νερό, καθώς οἱ πηγές εἶχαν στερέψει ἀπό τό ἔτος 1971, ἀλλά οὔτε ἠλεκτρικό ρεῦμα καί τηλέφωνο. Τήν κατάσταση δυσχέραινε ἀκόμη περισσότερο ὁ δύσβατος χωματόδρομος πού ὁδηγεῖ στήν Ἱερά Μονή, γι ̓ αὐτό καί δέν ἀποφάσιζε εὔκολα νά ἐγκατασταθεῖ κάποια Ἀδελφότητα.
Ἡ πατρική ἀγάπη καί ἡ σπλαχνική καρδιά τοῦ Σεβασμιωτάτου κάλεσε τό ἔτος 2006 μία ὁμάδα πνευματικῶν θυγατέρων τοῦ ἀρχιμανδρίτου π. Παύλου Χατζημανέτα, κληρικοῦ τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, γιά νά ἀνασυστήσουν τή Μονή τῶν Ἁγίων Πάντων.
Ἡ νέα Ἀδελφότητα, ἀποτελούμενη τότε ἀπό ἑπτά δόκιμες μοναχές, ἐγκαταστάθηκε στή Μονή στίς 17 Μαΐου καί στίς ἀρχές Ἰουνίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἔφερε τό νερό στό μοναστήρι ἀπό τίς πηγές πού βρίσκονται 2.500 μέτρα μακριά. Ἔτσι ἑορτάσθηκε ἡ πρώτη πανήγυρη τῆς Μονῆς, παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου, στίς 26 Ἰουνίου 2006.
Στίς 22 Ὀκτωβρίου 2006 ὁ σεπτός Ποιμενάρχης μας τέλεσε τίς δύο πρῶτες κουρές τῶν ἀδελφῶν καί τό ἔτος 2007 προχώρησε στίς κουρές ἄλλων τριῶν ἀδελφῶν. Τήν ἴδια χρονιά ὁλοκληρώθηκε ὁ ξενώνας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ὅπου φιλοξενοῦνται οἱ φιλόθεοι καί φιλομόναχοι προσκυνητές της.
Τό ἔτος 2007 μέ προεδρικό διάταγμα πού δημοσιεύθηκε στό ΦΕΚ ἀρ. 224/14.9.2007, τ. Α ́, ἐγκρίθηκε ἡ ἀνασύσταση τῆς Μονῆς καί ἡ μετατροπή της σέ γυναικεία.
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἀνασυστάσεως τῆς Μονῆς οἱ Βλάχοι θέλησαν νά τιμήσουν τή θυσία τῶν ἑπτά Βλάχων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες κυνηγημένες ἀπό τούς Τούρκους, στίς 15 Μαρτίου τοῦ 1878, ἔφθασαν στό πλησιόχωρο ὄρος Γαλακτός, ὅπου καί ἐγκλωβίστηκαν, καθώς μπροστά τους ἦταν γκρεμός καί πίσω τους οἱ Τοῦρκοι. Γιά νά μήν πέσουν στά χέρια τῶν Τούρκων καί ἀτιμασθοῦν, προτίμησαν νά πέσουν στή χαράδρα, ἡ μία μάλιστα κρατώντας στά χέρια της καί τό τρίχρονο ἀγοράκι της. Οἱ γυναῖκες σκοτώθηκαν, τό ἀγοράκι ὅμως ἐπέζησε πέφτοντας ἐπάνω στά σώματα τῶν γυναικῶν καί τό περισυνέλεξε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Ἔτσι γιά μερικά χρόνια ἐτελεῖτο στή Μονή μνημόσυνο γιά τίς ἑπτά γυναῖκες, στή συνέχεια ὅμως, σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀναγνωρίσθηκαν ὡς μάρτυρες, ὅπως καί οἱ γυναῖκες πού ἔπεσαν στήν Ἀράπιτσα, καί τά τελευταῖα χρόνια τιμῶνται ἀνάλογα.
Κύρια ἐργόχειρα τῶν ἀδελφῶν εἶναι ἡ βιβλιοδεσία καί ἡ ζαχαροπλαστική. Οἱ ἀδελφές ἀσχολοῦνται μέ τήν καλλιτεχνική βιβλιοδεσία, διακοσμώντας τά δερματόδετα βιβλία μέ χειροποίητες σφραγίδες καί φύλλο χρυσοῦ. Στό ἐργαστήριο ζαχαροπλαστικῆς παρασκευάζονται χειροποίητα μοναστηριακά γλυκά μέ ἁγνά καί φρέσκα ὑλικά, καθώς καί μέ πολλή προσευχή καί ἀγάπη.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ηγουμένη: Μοναχή Χριστοδούλη Μουτσούδη
Μοναχές: 10
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2331301440
Ώρες επισκέψεως προσκυνητών: Έπειτα από συνεννόηση
