Την Τετάρτη 22 Μαρτίου στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος της Αδελφότητος “Πέλεκαν” τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού π. Αμβροσίου Κυρατζή ο οποίος διακόνησε στην Μητρόπολη της Βέροιας επί σειρά ετών και ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και τα τελευταία έτη πριν από την συνταξιοδότησή του ως Πρωτοσύγκελος. Ο π. Αμβρόσιος διακρίθηκε για το κηρυκτικό του έργο, την διακονία του στο μυστήριο της εξομολογήσεως αλλά και την οργάνωση χορωδιών. Στήριξε ορφανά και πτωχά παιδιά, κατήχησε και οδήγησε πολλούς νέους και νέες κοντά στον Χριστό.
Στην εξόδιο ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.Θεόκλητος και τον πλαισίωσαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος και Νέας Κρίνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος. Τον επικήδειο λόγο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας (ο οποίος απουσίαζε εκτός Ημαθίας) ανέγνωσε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής. Ακολούθησαν ομιλίες του Σεβ. Μητρ. Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου και Σεβ. Μητρ. Λαγκαδά κ. Ιωάννου. Στην συνέχεια έγινε λιτανεία με την σορό του κοιμηθέντος, η οποία τοποθετήθηκε πλησίον του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος.
Επικήδειος Λόγος:
«Μακαρία ἡ ὁδός ἥν πορεύῃ σήμερον
ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως».
Δύο ἡμέρες μετά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί ἀφοῦ σήκωσε μέ καρτερία καί ὑπομονή τόν τελευταῖο σταυρό του, τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας, ἀνεχώρησε ἀπό τόν φθαρτό τοῦτο ὁ μακαριστός π. Ἀμβρόσιος γιά τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Μέ τήν κατ᾽ ἄνθρωπο ὀδύνη ἀλλά καί μέ τή βεβαιότητα τήν ὁποία μᾶς δίδει ἡ πίστη στόν νικητή τοῦ θανάτου Κύριο προπέμπουμε σήμερα ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρός τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα ἕναν ἀκαταπόνητο ἐργάτη τοῦ γεωργίου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἕνα πιστό οἰκονόμο τῶν μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ, ἕναν ἀδελφό καί συλλειτουργό στό ἱερό θυσιαστήριο καί συναντιλήπτορα τῶν ποιμαντικῶν κόπων καί τῶν διοικητικῶν εὐθυνῶν τῆς διαποιμάνσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἵλκυσε ἀπό νεότητος τήν ψυχή του καί ἐκεῖνος τήν ἀφιέρωσε μέ χαρά στή διακονία του. Ὁ Χριστός τοῦ ἐμπιστεύθηκε τά πρόβατά του καί τά ἀρνία του, καί ὁ μακαριστός π. Ἀμβρόσιος δέν ἐφείσθη κόπων καί πόνων, ἐργάσθηκε μέ συνέπεια καί πιστότητα, μέ συναίσθηση τῆς εὐθύνης καί τοῦ χρέους, μέ ἀγάπη καί αὐταπάρνηση, καί ἀναδείχθηκε ποιμήν στοργικός, ἀπλανής ὁδηγός ψυχῶν, ἐπιδέξιος πλοηγός, γλυκύφθογγος κήρυκας τῶν μεγαλείων τοῦ Θεοῦ, πατέρας πνευματικός πού ἀνέπαυε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού τόν πλησίαζαν καί μετάγγιζε σ᾽αὐτές τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου πού ἔφλεγε καί τή δική του ψυχή.
Τήν παρακαταθήκη πού ἔλαβε κατά τήν ἡμέρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας του τήν διατήρησε ἀμώμητη μέχρι τῆς τελευταίας του ἀναπνοῆς, ἀντλώντας δύναμη ἀπό αὐτήν καί ἀνανεούμενος δι᾽ αὐτῆς γιά νά συνεχίζει τόν ἀγώνα πού εἶχε ἀναλάβει, ὅταν ὑποσχέθηκε ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, ὅταν ὑποσχέθηκε ὅτι θά γίνει λύχνος γιά νά φωτίζει τούς ἀνθρώπους, ὅταν ὑποσχέθηκε ὅτι θά γίνει σκεῦος εὔχρηστο στή διακονία τοῦ Κυρίου, ὅταν ὑποσχέθηκε ὅτι θά γίνεται «τοῖς πᾶσι τά πάντα» γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία.
Καί πράγματι ἡ ζωή του καί τά ἔργα του ἔγιναν φῶς καί ἔκαναν τούς ἀνθρώπους πού τά ἔβλεπαν καί τά ζοῦσαν νά δοξάζουν τόν Θεό.
Ἀνάμεσά τους οἱ νέοι τούς ὁποίους φιλοξένησε στά οἰκοτροφεῖα πού ἵδρυσε στήν Ἠμαθία γιά νά διευκολύνει τίς σπουδές τους καί νά τούς βοηθήσει νά βροῦν τόν δρόμο τῆς ζωῆς τους. Ὅλοι ἐκεῖνοι πού δέχθηκαν τήν ἀγάπη του, πού στηρίχθηκαν ὑλικά καί πνευματικά κοντά του, πού συνδέθηκαν χάρη σ᾽ αὐτόν μέ τόν Χριστό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Κληρικός ἀφιλοχρήματος, μέ βαθειά ἐκκλησιαστική συνείδηση, ἀφοσιωμένος στήν ἀποστολή του, ἔτρεξε τόν δρόμο τῆς ζωῆς «ἀφορῶν» πάντοτε «εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν». Ἔζησε, ἐργάσθηκε καί διακόνησε ἔχοντας τόν Χριστό στόν νοῦ καί τήν ψυχή του καί θέλοντας σέ Ἐκεῖνον πάντοτε νά εὐαρεστεῖ ὁτιδήποτε καί ἐάν ἔκανε, πρός Ἐκεῖνον νά ὁδηγεῖ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Τό ἔργο καί ἡ προσφορά τῆς πολύχρονης διακονίας του στήν Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας ἔχουν ἀφήσει ἀνεξίτηλη τή σφραγίδα τῆς παρουσίας του στήν Ἐκκλησία, στόν κλῆρο καί τόν λαό της, τή σφραγίδα μιᾶς ζωῆς ἀφοσιωμένης στή διακονία καί πιστῆς στήν κλήση τοῦ Θεοῦ μέχρι τήν τελευταία στιγμή, μέχρι τήν τελευταία κλήση.
Καί τώρα πού ὁ μακαριστός ἀδελφός μας π. Ἀμβρόσιος «τόν δρόμο τετέλεκε», ἔχοντας τηρήσει τήν πίστη, ἔχοντας φυλάξει τήν παρακαταθήκη, βαδίζει πρός τήν αἰωνιότητα, βαδίζει πρός τή συνάντηση τοῦ Κυρίου τοῦ ἀμπελῶνος καί Νυμφίου τῆς ψυχῆς του, βαδίζει ἀκολουθώντας τήν τελική κλήση γιά νά λάβει αὐτό πού ἐπόθησε στή ζωή του, αὐτό γιά τό ὁποῖο ἐργάσθηκε καί ἀγωνίσθηκε, «τόν στέφανον τῆς δικαιοσύνης», «τόν μισθό τῶν φρονίμων καί πιστῶν οἰκονόμων». Βαδίζει περιμένοντας νά ἀκούσει τήν εὐκταία φωνή τοῦ Κυρίου «εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω· εἴσελθε χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».
Τόν συνοδεύουν οἱ ἀγαθές ἀναμνήσεις τῆς ἀγαστῆς συνεργασίας μας στό γεώργιο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Τόν συνοδεύει ἡ ἀγάπη μας καί ἡ εὐγνωμοσύνη μας γιά τή διακονία του, γιά τό παράδειγμά του, γιά τήν προσφορά του. Τόν συνοδεύουν οἱ εὐχές καί οἱ προσευχές μας πρός τόν Θεό νά ἀναπαύσει τήν ἀγαθή ψυχή του μετά τῶν δικαίων καί τῶν ἁγίων, «εἰς τόπον φωτεινόν», ἐκεῖ πού τό φῶς τῆς Παναγίας Τριάδος καταυγάζει τίς ψυχές τῶν ἐκλεκτῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ «ὅπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων», ἐκεῖ ὅπου ἡ θέα τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου προσφέρει τήν ἀνέκφραστη ἡδονή καί μακαριότητα σέ ὅσους τόν ἀγάπησαν καί τήρησαν τόν λόγο του στή ζωή τους, ὅπως ὁ μακαριστός π. Ἀμβρόσιος.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Ο Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
