Την Κυριακή 16 Ιανουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, αψηφώντας τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και τη χαμηλή θερμοκρασία –9°C, λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο χιονισμένο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Κινσάσας κυρού Νικηφόρου, πνευματικού αδελφού του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος, καθώς και οι δύο Αρχιερείς προέρχονται από την αδελφότητα του μακαριστού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Νεκρώσατε οὖν τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς».
Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν. Δέκα ἀνθρώποι πού, ὅπως πολλοί ἄλλοι τήν ἐποχή ἐκείνη, ταλαιπωροῦντο ἀπό τή φοβερή ἀσθένεια τῆς λέπρας, πού νεκρώνει τό ἀνθρώπινο σῶμα, ἀλλά καί καθώς εἶναι μεταδοτική, καταδικάζει τούς ἀνθρώπους σέ ἀποκλεισμό ἀπό τήν ἀνθρώπινη κοινωνία καί σέ ἀπομόνωση.
Ἐγκαταλελειμένοι, λοιπόν, οἱ δέκα λεπροί ἀπό τούς πάντες, ὅταν εἶδαν τόν Χριστό νά περνᾶ ἀπό τήν περιοχή τους, τοῦ φώναξαν ἀπό μακριά καί τόν παρακάλεσαν νά τούς θεραπεύσει. Καί ὁ Ἰησοῦς φιλεύσπλαγχνος, ὅπως πάντοτε, τούς εἶπε νά δείξουν τούς ἑαυτούς τους στούς ἱερεῖς γιά νά διαπιστώσουν καί ἐκεῖνοι ὅτι θεραπεύθηκαν. «Καί ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτούς ἐκαθαρίσθησαν», σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής.
Ὁ Χριστός δέν ἔκανε τίποτε, δέν τούς ἄγγιξε, δέν τούς εἶπε ὅτι θά τούς θεραπεύσει, τούς εἶπε μόνο «πᾶτε νά δείξετε τούς ἑαυτούς σας στούς ἱερεῖς». Καί ἐκεῖνοι, ἐνῶ δέν εἶχαν ἀκόμη θεραπευθεῖ καί ἐνῶ ἤξεραν ὅτι ὡς λεπροί ἀπαγορευόταν νά μποῦν στήν πόλη, τό ἐπιχείρησαν, γιατί πίστευσαν στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί θεραπεύθηκαν, ἐνῶ πήγαιναν πρός τούς ἱερεῖς.
Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν δέν εἶναι τόσο ἁπλό ὅσο παρουσιάζεται στήν εὐαγγελική περιγραφή, γιατί ὁ Χριστός δέν σταμάτησε μόνο τήν ἐξέλιξη τῆς νόσου, ἀλλά ἀπεκατέστησε καί τίς μή ἀναστρέψιμες πληγές πού ἀφήνει αὐτή στό ἀνθρώπινο σῶμα, ὥστε νά καταλάβουν οἱ ἱερεῖς ὅτι ὄντως θεραπεύτηκαν. Καί ἔτσι χάρισε στούς λεπρούς μία νέα ζωή ὄχι μόνο θεραπεύοντας τή νέκρωση τῶν μελῶν τοῦ σώματος πού τούς εἶχε προκαλέσει ἡ λέπρα, ἀλλά καί δίνοντάς τους τή δυνατότητα νά ἐπανενταχθοῦν στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων.
Σέ ἀντίθεση ὅμως πρός τούς δέκα λεπρούς τούς ὁποίους εἴδαμε νά ἀπαλλάσσονται ἀπό τή νέκρωση τῶν μελῶν τους, ἀκούσαμε τόν ἀπόστολο Παῦλο στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα νά μᾶς προτρέπει νά νεκρώσουμε τά μέλη μας «τά ἐπί τῆς γῆς».
Τί σημαίνει ὅμως αὐτό, καί τί ἐννοεῖ ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος; Εἶναι δυνατόν ὁ ἄνθρωπος νά νεκρώσει τά μέλη του;
Ἀσφαλῶς καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν ζητᾶ νά νεκρώσουμε τά μέλη τοῦ σώματός μας, ἀλλά μᾶς ζητᾶ νά νεκρώσουμε τά πάθη, τίς ἀδυναμίες καί τά ἐλαττώματα τά ὁποῖα ἐκφράζονται μέσα ἀπό τό σῶμα μας καί γίνονται μέ τά μέλη τοῦ σώματός μας, τό ὁποῖο, δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι, ὅπως λέγει ἀλλοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι «ναός Θεοῦ ζῶντος», εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως ἡ λέπρα ἤ καί ἄλλες ἀσθένειες νεκρώνουν τά μέλη τοῦ σώματος καί ὁδηγοῦν τελικά τόν ἄνθρωπο στόν θάνατο, τό ἴδιο κάνουν καί τά πάθη καί ἡ ἁμαρτία. Νεκρώνουν τήν ψυχή, συχνά ὅμως καί τό σῶμα, καί μᾶς ὁδηγοῦν στόν πνευματικό θάνατο.
Προκειμένου, λοιπόν, νά ἀποφύγουμε τή νέκρωση καί τόν θάνατο πού προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συστήνει νά νεκρώσουμε μέσα μας ὅτι τήν προκαλεῖ, νά νεκρώσουμε τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες μας, νά νεκρώσουμε τήν κακία καί τήν πλεονεξία καί ὅ,τι ἄλλο ἔχει ὁ καθένας μας, μικρό ἤ μεγάλο, πρίν αὐτό κυριαρχήσει καί νεκρώσει τό σῶμα μας καί πολύ περισσότερο τήν ψυχή μας.
Ἄς μήν ποῦμε ὅμως ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε μεγάλα πάθη, δέν κάνουμε μεγάλες ἁμαρτίες καί δέν κινδυνεύουμε ἀπό τή νέκρωση στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος, γιατί αὐτός εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ μέ τόν τρόπο αὐτό νά μᾶς καθησυχάσει καί νά μᾶς ἀποπλανήσει. Διότι καί οἱ μικρές ἀδυναμίες ἤ ἐπιθυμίες, πού μερικές φορές ἴσως δέν συνειδητοποιοῦμε ὅτι εἶναι ἐφάμαρτες, ὅταν τίς ἀφήνουμε νά δροῦν στήν ψυχή μας, δημιουργοῦν καί αὐτές προοδευτικά νέκρωση παρόμοια μέ αὐτήν πού δημιουργοῦν οἱ μεγάλες ἀδυναμίες καί τά πάθη.
Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά μήν ἀδιαφοροῦμε οὔτε γιά τά μικρά καί ἐλάχιστα πού ὑπάρχουν στήν ψυχή μας ἤ καί στόν χαρακτήρα μας, εἴτε εἶναι ἐλαττώματα εἴτε εἶναι ἀδυναμίες εἴτε εἶναι λογισμοί καί ἐπιθυμίες πού ἀντίκεινται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ἀγωνιζόμεθα νά τά νεκρώσουμε, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὥστε νά ἀποφύγουμε τή νέκρωση καί τόν θάνατο.
Αὐτό ἔκανε ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Κινσάσας Νικηφόρος, ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε διά βίου νά νεκρώσει «τά μέλη του τά ἐπί τῆς γῆς», νεκρώνοντας ἀρχικά τόν ἑαυτό του γιά τόν κόσμο καί ἐνδυόμενος νέος στήν ἡλικία τό μοναχικό ἔνδυμα, καί στή συνέχεια ἀφήνοντας πίσω του τά πάντα, ἀκόμη καί τήν ἡσυχία τοῦ κελιοῦ του στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, πού τόσο ἀγαποῦσε, γιά νά προσφέρει τόν ἑαυτό του καί τή διακονία του ἀρχικά στή νεοσύστατη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας καί στή συνέχεια, κάτω ἀπό πολύ δύσκολες καί ἀντίξοες συνθῆκες στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας καί στήν ἱεραποστολή τῆς Ἀφρικῆς.
Τελώντας σήμερα τό ἑξάμηνο μνημόσυνό του καί προσευχόμενοι γιά τήν ἀνάπαυση τῆς μακαρίας ψυχῆς του ἐλπίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι γιά τόν μακαριστό Μητροπολίτη Νικηφόρο ἰσχύει αὐτό πού ἀκούσαμε σήμερα νά λέει στήν ἀρχή τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος Παῦλος, «ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ ἡ ζωή ἡμῶν, τότε καί ὑμεῖς σύν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ»· θά ἀπολαμβάνει, δηλαδή, στόν οὐρανό τή δόξα τοῦ Χριστοῦ, στόν ὁποῖο ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τή ζωή του καί θά τήν ἀπολαύσει σέ μέγιστο βαθμό κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης ἐμφανίσεως τοῦ Κυρίου μας.
Εἴθε νά ἔχουμε τήν εὐχή τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κινσάσας καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ