Τη Τρίτη 15 Αυγούστου το πρωί τελέστηκε με λαμπρότητα και επισημότητα η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στη Καστανιά του Βερμίου.
Από νωρίς το πρωί χιλιάδες πιστοί κατέφθασαν από κάθε γωνιά της Ελλάδας στις πλαγιές του Βερμίου για να προσκυνήσουν το ιερό εικόνισμα της Παναγίας Σουμελά, να λειτουργηθούν, να λάβουν μέρος στη λιτανεία και να χαρούν το μεγάλο πανηγύρι με τα έθιμα και τις παραδόσεις του ποντιακού ελληνισμού.
Στο πανηγυρικό συλλείτουργο προεξήρχε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος ενώ έλαβαν μέρος ο Σεβ.Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Μηδείας κ. Απόστολος και Αρμαβίρ και Λαμπίνσκ κ. Ιγνάτιος και ο οικείος Ιεράρχης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε τρισάγιο εις μνήμη του Λεωνίδα Ιασωνίδη του οποίου τα οστά μετακομίστηκαν στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ.Παντελεήμων επέδωσε εκ μέρους του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» το χρυσό μετάλλιο της Παναγίας Σουμελιωτίσσης στην ανιψιά του μεγάλου πόντιου πολιτικού.
Επίσης, όπως κάθε χρόνο το Ίδρυμα τίμησε έναν αριστεύσαντα μαθητή του Μακροχωρίου στη μνήμη των μαθητών που χάθηκαν στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Φέτος τιμήθηκε ο Σταύρος Τοπαλίδης και την τιμητική διάκριση έκανε ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Παναγιώτης Καμμένος .
Ακολούθησε η καθιερωμένη λιτάνευση της ιεράς εικόνος και το τρισάγιο στο μνημείο για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη .
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου κατά τη θεία Λειτουργία:
«Κροτείτωσαν σάλπιγγες τῶν θεολόγων σήμερον, γλῶσσα δέ πολύφθογγος ἀνθρώπων, νῦν εὐφημείτω … τῆς Παρθένου τήν Κοίμησιν», προτρέπει ὁ γλυκύφθογγος ὑμνητής τῆς Παρθένου, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στόν κανόνα του γιά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καλώντας καί ἐμᾶς, τά πιστά καί εὐλαβῆ τέκνα της, πού σπεύδουμε σήμερα στούς ἱερούς ναούς καί τά ἱερά προσκυνήματά της, σέ ὅλες τίς γωνιές τῆς πατρίδος μας, σέ στεριές καί σέ θάλασσες, σέ πεδιάδες καί βουνά, γιά νά ἀποθέσουμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης μας καί τήν προσκύνηση τῆς εὐλαβείας μας μαζί μέ τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας στή Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία σήμερα «ἀπαίρει ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω», νά ὑμνήσουμε τήν Κοίμησή της.
Γιατί ὅμως αὐτή ἡ χαρά καί αὐτός ὁ πανηγυρισμός, γιατί ὁ κρότος τῶν σαλπίγγων καί ἡ πολύφθογγος ὑμνωδία τῶν ἀνθρώπων γιά τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, γιά ἕνα γεγονός τό ὁποῖο, κατά τά ἀνθρώπινα, εἶναι θλιβερό καί λυπηρό καί δέν ἐπιτρέπει ἐκφράσεις χαρᾶς καί ἑόρτιες ἐκδηλώσεις;
Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό εἶναι ἁπλῆ, παρότι τίποτε ἀπό ὅσα σχετίζονται μέ τήν Παναγία Παρθένο δέν εἶναι ἁπλό καί εὐνόητο γιά τόν πεπερασμένο ἀνθρώπινο νοῦ καί τή χοϊκή του διάνοια.
Εἶναι ἁπλῆ, ἐάν λάβουμε ὑπόψη μας τή διακήρυξη τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου: «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι ἐν σοί, Παρθένε ἄχραντε».
Εἶναι ἁπλῆ, γιατί ὅπως τίποτε δέν εἶναι συνηθισμένο στή ζωή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔτσι καί ἡ Κοίμησή της δέν εἶναι συνηθισμένη.
Ἄνθρωπος καί ἡ Παναγία μας, ὅπως καί ἐμεῖς, θυγατέρα τῆς Εὔας. Ἀλλά Ἐκείνη δέν ἐξαπατήθηκε ἀπό τίς πονηρίες τοῦ ὄφεως. Δέν παρήκουσε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀνταποκρίθηκε ταπεινά μέ τό «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», καί εὗρε χάρη παρά τῷ Θεῷ, ὥστε νά μήν ἰσχύσουν γι᾽ Αὐτήν οἱ νόμοι τῆς φύσεως. Ἔτσι ὡς παρθένος ἔτεκε καί παρθένος ἔμεινε καί μετά τόν τόκο. Ὡς ἄνθρωπος ἀπέθανε, ἀλλά «τάφος καί νέκρωσις αὐτήν οὐκ ἐκράτησε». Τό σῶμα της παρεδόθη στή γῆ, ἀλλά ἀπεδόθη στόν οὐρανό, γιατί δέν ἦταν δυνατόν νά ὑποστεῖ τή φυσική φθορά, Αὐτή πού δάνεισε τήν ἀνθρώπινη σάρκα στόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἔγινε Μητέρα τῆς Ζωῆς, Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί μητέρα τῶν ἀνθρώπων.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ Κοίμησή της δέν εἶναι θάνατος ἀλλά ζωή. Δέν προκαλεῖ θλίψη, ἀλλά χαρά. Δέν δημιουργεῖ ἀπογοήτευση ἀλλά χαρίζει ἐλπίδα. Δέν εἶναι χωρισμός ἀλλά εἶναι ἕνωση. Δέν εἶναι ἀπουσία, ἀλλά εἶναι διαρκής παρουσία καί στόν οὐρανό, ὅπου πρεσβεύει στόν Υἱό της γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί στή γῆ, καθώς «ἐν τῇ Κοιμήσει» της «οὐ κατέλιπε τόν κόσμον».
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος προτρέπει σήμερα: «Κροτείτωσαν σάλπιγγες τῶν θεολόγων, γλῶσσα δέ πολύφθογγος ἀνθρώπων, νῦν εὐφημείτω … τῆς Παρθένου τήν Κοίμησιν».
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς σπεύσαμε σήμερα ἐδῶ στό πανσεβάσμιο αὐτό κατοικητήριο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, στό θρονί τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας, τῆς μητέρας τῶν Ποντίων, γιά νά εὐφημήσουμε «τῆς Παρθένου τήν Κοίμησιν», ὅπως ἀκριβῶς ἔκαναν καί οἱ πατέρες μας γιά αἰῶνες στό ἱστορικό μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ στόν Πόντο, τό ὁποῖο δυστυχῶς μένει καί φέτος σιωπηλό καί ἀλειτούργητο.
Σπεύσαμε ἐδῶ, στόν περικαλλῆ αὐτό οἶκο τῆς Θεομήτορος, ἀπό ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς οἰκουμένης, γιά νά ἑνώσουμε καί τή δική μας ταπεινή φωνή μέ τή φωνή ἑκατομμυρίων πιστῶν καί νά ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη καί τήν εὐχαριστία μας στήν Παναγία Παρθένο, τήν προστάτιδα καί τή σκέπη τῶν Ποντίων καί ὅλων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν γιά τίς ἀναρίθμητες δωρεές της, γιά τήν ἀκαταμάχητη προστασία πού μᾶς χαρίζει, ἀλλά καί γιά τήν εὐλογία της νά ἑορτάζουμε φέτος γιά πρώτη φορά τήν ἔνδοξο Κοίμησή της μέ τήν παρουσία τῆς ἱστορικῆς ἐφεστίου εἰκόνος τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Περιστερεῶτα τοῦ Πόντου, ἡ ὁποία μεταφέρθηκε κατά τή χθεσινή ἑσπέρα στό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ μέ τήν ἄδεια καί εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κυρίου Ἰωήλ, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστῶ θερμῶς.
Σπεύσαμε, ὅμως, ἀδελφοί μου, καί γιά νά ἀναθέσουμε στήν Παναγία μας τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας, ἀλλά καί «τήν πᾶσαν ἐλπίδα» μας, σ᾽ Αὐτήν πού εἶναι «τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια».
Σπεύσαμε καί γιά νά ἀκούσουμε καί τή δική της μητρική φωνή νά μᾶς συμβουλεύει, νά μᾶς παρηγορεῖ, νά μᾶς ἐνισχύει, νά μᾶς καθοδηγεῖ.
Καί ἐάν σταθοῦμε, ἀδελφοί μου, σιωπηλοί ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς καί θαυματουργοῦ της εἰκόνος, τῆς εἰκόνος πού ἀναδέχθηκε τούς καημούς καί τά δάκρυα ἀτελείωτων γενεῶν Ποντίων· καί ἐάν στρέψουμε τό βλέμμα μας πρός τήν ἱερή μορφή της πού μᾶς ἀτενίζει στοργική ἀπό τήν ἁψίδα τοῦ ἱεροῦ Βήματος, θά ἀκούσουμε τή φωνή της, νά μᾶς συμβουλεύει καί νά μᾶς παροτρύνει νά μείνουμε πιστοί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος στήν πίστη τῶν πατέρων μας. Νά μείνουμε πιστοί κάτω ἀπό τή μητρική της σκέπη καί νά μήν ἀνησυχοῦμε γιά ἐκείνους πού μᾶς ἀπειλοῦν καί ἐπιβουλεύονται τήν ὕπαρξή μας, γιατί Ἐκείνη θά μᾶς προστατεύει ὅσο θά παραμένουμε, ὅσο θά ἐναρμονίζουμε τή ζωή μας μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της.
Καί ἀκόμη θά ἀκούσουμε τήν Παναγία μας νά μᾶς προτρέπει νά κλείσουμε τά αὐτιά μας στίς σειρῆνες τοῦ κόσμου πού θέλουν νά μᾶς παρασύρουν καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἐκκλησία, στό ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καί τῆς προόδου, γιατί αὐτός ὁ δῆθεν ἐκσυγχρονισμός θά ἐπιφέρει τή διάλυση τῆς κοινωνίας μας, πού τώρα στηρίζεται στήν ἀλληλεγγύη καί στήν ἀμοιβαία ἀγάπη, μέ τίς ὁποῖες κατορθώσαμε ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος νά ἀντιπαλαίσουμε ὄχι μόνο τίς δυσκολίες τοῦ παρελθόντος, τούς διωγμούς, τίς ἐξορίες, τούς ξερριζωμούς καί τήν προσφυγιά, ἀλλά καί τίς δυσκολίες τοῦ παρόντος, τῆς κρίσεως καί ὅ,τι αὐτή προκαλεῖ· γιατί ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας καί ἡ σταθερότητά μας στίς ἀξίες τῆς οἰκογενείας καί τῆς πατρίδος εἶναι αὐτές πού, ἀντίθετα σέ ὅσα ἰσχυρίζονται ὁρισμένοι, δέν μᾶς κάνει συντηρητικούς, φανατικούς ἤ φοβικούς πρός τή διαφορετικότητα, ἀλλά μᾶς δίνει τή δύναμη νά ἁπλώνουμε χέρι βοηθείας καί συμπαραστάσεως σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος καί θρησκείας, ἀντίθετα πρός τούς δῆθεν προοδευτικούς πού τούς ὑπερασπίζονται μόνο στά λόγια καί μόνο ὅσο ἐξυπηρετοῦν τά ἰδιοτελῆ τους συμφέροντα.
Ἀδελφοί μου, τιμώντας καί ἐμεῖς σήμερα τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας ἐδῶ στό ἱερό κατοικητήριό της, στό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ὅπου φυλάσσεται ἡ χαριτόβρυτη καί θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας τῆς μητέρας τῶν Ποντίων καί προστάτιδος τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἄς τήν παρακαλέσουμε νά μᾶς στηρίζει πάντοτε στόν δρόμο τῆς πίστεως καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Υἱοῦ της· νά προστατεύει τήν πατρίδα μας ἀπό τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν, ἁπλώνοντας καί αὐτή τήν ὥρα, πού πολλοί ἀδελφοί μας δοκιμάζονται ἀπό τήν πύρινη λαίλαπα, στοργικά τό χέρι της καί ἀνακόπτοντας τίς φλόγες πού προκαλοῦν τή φοβερή καταστροφή.
Ἄς τήν παρακαλέσουμε νά χαρίζει καί στόν κόσμο μας τήν εἰρήνη· νά εὐλογεῖ ὅλους ὅσους μέ εὐλάβεια καί κατάνυξη ἀνηφόρισαν αὐτές τίς ἡμέρες στό Βέρμιο, ἐδῶ στό ἱερό κατοικητήριό της, γιά νά τῆς ἀποδώσουν τό χρέος τῆς υἱικῆς τους ἀγάπης στή Δέσποινα τοῦ κόσμου, καί νά σκεπάζει μέ τή χάρη της καί τή μητρική προστασία της τόν Ποντιακό Ἑλληνισμό.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
