Την Πέμπτη 9 Ιουλίου, εορτή των Αγίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους πανηγύρισε ο ομώνυμος Iερός Ναός στην Φυτειά Ημαθίας.
Λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε το θείο Λόγο και τέλεσε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος του Β΄,με την ευκαιρία συμπληρώσεως 17 χρόνων από την κοίμησή του, καθώς και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ιερομονάχων Διονυσίου και Μητροφάνους και των μοναχών Γερασίμου, Αβιμέλεχ και Σπυρίδωνος των Μικραγιαννανιτών.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε: «Μή ἐλλείπητε ἐχθροῦ τά πανουργεύματα, ἅ τεκταίνει καθ᾽ ἡμῶν συντρίβειν πάντοτε».
Ἑορτάζει καί τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἑορτάζει καί πανηγυρίζει καί ἡ ἐνορία σας, τή μνήμη δύο μεγάλων ὁσίων, τοῦ ὁσίου Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί τοῦ ὁσίου Μητροφάνους. Τιμᾶ τούς ὁσίους, οἱ ὁποῖοι μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί τῆς προσευχῆς καί μέ τούς ἱδρῶτες τῶν ἀσκητικῶν τους καμάτων ἐγεώργησαν τήν ἄγονη ἔρημο τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης καί ἀνέβηκαν μέ τήν ἄσκηση, τή νηστεία καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή τίς βαθμίδες τῆς πνευματικῆς κλίμακος πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό.
Εἶναι δύσκολο γιά ἐμᾶς πού ἀγωνιζόμαστε στόν κόσμο, νά κατανοήσουμε τίς δυσκολίες καί τήν ἔνταση τοῦ ἀγῶνος ἐκείνων πού ζοῦν καί ἀγωνίζονται «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς», ἐκείνων πού ἐγκατέλειψαν τόν κόσμο καί ἀφιερώθηκαν ἀποκλειστικά στήν προσευχή καί τήν ἄσκηση.
Ὁ δικός τους ἀγῶνας εἶναι ἀσύγκριτα πιό δύσκολος καί πιό ἀπαιτητικός ἀπό τόν δικό μας, ὄχι μόνο γιατί ἔχουν νά νικήσουν τήν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ζῶντας σέ σκληρές καί ἀντίξοες συνθῆκες, ὑπομένοντας κόπους καί ταλαιπωρίες, ἀλλά γιατί ἡ πάλη τους δέν εἶναι μόνο «πρός αἷμα καί σάρκα», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἀλλά πρός τά ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις».
Διότι ὅσο ὁ διάβολος βλέπει ὅτι ἡττᾶται ἀπό τόν ἀγῶνα καί τά παλαίσματά τους, τόσο γίνεται σκληρότερος καί ἀγριότερος, σέ σημεῖο νά ἐμφανίζεται ἀκόμη καί μέ ὁρα-τή καί αἰσθητή μορφή, ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τούς βίους πολλῶν ὁσίων, προκειμένου νά τούς φοβίσει καί νά τούς ἀποτρέψει ἀπό τόν ἀγῶνα καί τήν προσπάθεια, προκειμένου νά τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί τή χάρη του.
Τέτοιες δοκιμασίες καί τέτοιους πειρασμούς ἀντιμετώπισαν καί οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ὅσιοι Διονύσιος ὁ ρήτωρ καί Μητροφάνης, καί τούς ἀντιμετώπισαν μέ καρτερία καί γενναιότητα, μέ ὑπομονή καί προσευχή, καί κατόρθωσαν νά νικήσουν τόν ἀντικείμενο καί τά τεχνάσματά του καί νά ἀναδειχθοῦν νικητές καί θριαμβευτές.
Γι᾽ αὐτό καί ἔλαβαν χάρη ἀπό τόν Θεό νά προστατεύουν καί νά βοηθοῦν ὅσους ἀγωνίζονται τόν δικό τους ἀγῶνα εἴτε στήν ἔρημο εἴτε καί μέσα στόν κόσμο. Ἔλαβαν χάρη ἀπό τόν Θεό νά συμπαραστέκονται καί νά ἐνισχύουν ὅσους ἀγωνίζονται νά νικήσουν τούς πειρασμούς καί νά ἀποφύγουν τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, ὅποια μορφή καί ἐάν ἔχουν καί μέ ὅποιο τρόπο καί ἐάν ἐμφανίζονται.
Καί δέν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος νά μήν ἀντιμετωπίζει πειρασμούς καί νά μήν εἶναι ἐκτεθειμένος στίς παγίδες τοῦ διαβόλου, πού μέ κάθε τρόπο προσπαθεῖ νά βλάψει τούς ἀνθρώπους καί κυρίως ἐκείνους πού πιστεύουν στόν Θεό καί ἀγωνίζονται γιά νά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ὅλοι διαβαίνουμε τή ζωή μας «ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν», πού μπορεῖ νά ἔχουν πολλές καί διαφορετικές μορφές, ὥστε νά μήν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι παγίδες τοῦ διαβόλου, ὑπάρχουν ὅμως σέ κάθε μας βῆμα.
Γιατί αὐτό εἶναι παγίδα. Eἶναι κάτι πού νομίζουμε ὅτι εἶναι καλό, κάτι πού μᾶς φαίνεται ὅτι εἶναι χρήσιμο καί ὠφέλιμο, ἡ ἐπιλογή του ὅμως εἶναι καταστροφική καί ὀλέθρια.
Γι᾽ αὐτό καί ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη τή βοήθεια τῶν ἁγίων μας οἱ ὁποῖοι μποροῦν νά μᾶς καθοδηγήσουν σωστά στή ζωή μας καί στόν ἀγῶνα μας, οἱ ὁποῖοι μποροῦν μέ τή χάρη πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός ὡς ἀνταμοιβή γιά τούς δικούς τους ἀγῶνες, νά διαλύουν τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ μέ τίς ὁποῖες προσπαθεῖ νά μᾶς ἐμπλέξει καί νά μᾶς καταστρέψει· μποροῦν νά συντρίβουν τά τεχνάσματα πού χρησιμοποιεῖ ἐναντίον μας γιά νά μᾶς παρασύρει καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν καταστροφή.
Ἄς τούς παρακαλοῦμε, λοιπόν, καί σήμερα πού ἑορτάζουμε τή μνήμη τους ἀλλά καί καθημερινά· ἄς τούς παρακαλοῦμε νά μᾶς προστατεύουν ἀπό ὅλα τά πανουργεύματα τοῦ ἐχθροῦ καί τά δεινά πού μᾶς ἀπειλοῦν· ἄς ἀγωνιζόμαστε καί ἐμεῖς, ὅπως ἀγωνίσθηκαν καί ἐκεῖνοι, γιά νά μείνουμε ἑνωμένοι μέ τόν Θεό· ἄς ἀγωνιζόμαστε μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί τό ἔλεός του, καί ἄς ἐπαναλαμβάνουμε καθημερινά πρός τούς ὁσίους καί θεοφόρους πατέρες μας τήν ἱκεσία τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου «μή ἐλλείπητε ἐχθροῦ τά πανουργεύματα, ἅ τεκταίνει καθ᾽ ἡμῶν συντρίβειν πάντοτε», μέ τή βεβαιότητα ὅτι θά εἶναι βοηθοί καί ἀρωγοί μας πάντοτε.
