Την Τετάρτη 16 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αναλήψεως του Σωτήρος και Αγίου Νεκταρίου Βεροίας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος».
Αἰῶνες πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ ὁ ψαλμωδός Δαβίδ εἶχε δεῖ μέ τούς προφητικούς ὀφθαλμούς του καί εἶχε περιγράψει τό γεγονός. Καί δέν τό περιέγραψε μόνο σάν νά τό ἔβλεπε ἀπό τή γῆ, ὅπως τό εἶδαν οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου, ἀλλά τό περιέγραψε ὅπως τό ἔβλεπαν καί τό ζοῦσαν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι στόν οὐρανό.
«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος».
Ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐπί σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν στούς μαθητές του γιά νά τούς δείξει ὅτι ὄντως νίκησε τόν θάνατο καί ἀναστήθηκε, ὅπως εἶχε προείπει, ἦλθε ἡ στιγμή νά ἐπιστρέψει στόν Θεό-Πατέρα, ἔχοντας ὁλοκληρώσει τό ἔργο του.
Καί ἐάν κατά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἄγγελοι ἦταν ἐκεῖνοι πού τόν συνόδευσαν μέ τούς ὕμνους τους καί ἔδωσαν στούς ποιμένες τό μήνυμα τοῦ κοσμοσωτηρίου γεγονότος, ἄγγελοι καί τώρα τόν συνοδεύουν καθώς ἀνεβαίνει στόν οὐρανό. Τόν συνοδεύουν «ἐν ἀλαλαγμῷ καί ἐν φωνῇ σάλπιγγος», ὡς βασιλέα, ὁ ὁποῖος ἐπιστρέφει νικηφόρος ἀπό τόν πόλεμο στά βασιλικά δώματα. Γιατί πράγματι ὁ Χριστός ἐπιστρέφει στόν οὐρανό καί στή βασιλεία τοῦ Πατρός του ὡς νικητής καί θριαμβευτής.
Ἦλθε στή γῆ καί κατῆλθε στόν Ἅδη γιά νά νικήσει τόν διάβολο, γιά νά συντρίψει τή δύναμή του καί νά διαλύσει τό κράτος του, ἀπελευθερώνοντας ἔτσι τούς ἀνθρώπους πού τούς κρατοῦσε δεσμίους του καί χωρισμένους ἀπό τόν Θεό. Ἦλθε στή γῆ καί νίκησε τόν διάβολο καί ἀπάλλαξε τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν καταδυναστεία του καί τούς χάρισε ὄχι μόνο τήν ἐλευθερία τους ἀλλά καί τή δυνατότητα νά εἶναι καί νά ὀνομάζονται «τέκνα Θεοῦ» καί νά ἔχουν τό δικαίωμα νά κληρονομήσουν τή βασιλεία του.
Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἅγιοι ἄγγελοι τόν ὑποδέχονται ἐν ἀλαλαγμῷ καί ἐν φωνῇ σάλπιγγος, ἐπιβεβαιώνοντας τό μέγεθος τῆς νίκης καί τό μεγαλεῖο τοῦ νικητοῦ καί θριαμβευτοῦ Κυρίου.
Τόν ὑποδέχονται ὅμως πανηγυρικά καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Γιατί βλέπουν τόν Χριστό νά ἀνέρχεται στόν οὐρανό ὄχι ὅπως κατῆλθε, μέ τή θεία του δηλαδή μόνο φύση, ἀλλά αὐτή τή φορά φέροντας μαζί του καί τήν ἀνθρώπινη φύση, φέροντας μαζί του καί τήν ἀναστημένη καί θεωμένη ἀνθρώπινη σάρκα πού ἔλαβε ἀπό τήν Παναγία Παρθένο.
Καί μπορεῖ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι νά γνώριζαν τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, τό μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, πού ἔστειλε τόν Υἱό του στή γῆ «μορφήν δούλου λαβόντα», γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά σκεφθοῦν ὅτι αὐτή ἡ ἀνθρώπινη σάρκα πού ἀνέλαβε ὁ Χριστός στή γῆ θά εἰσήρχετο μαζί του θριαμβευτικά στόν οὐρανό· δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν ὅτι ἡ θεία ἀγάπη θά ἔφθανε σέ αὐτό τό σημεῖο ὥστε ὁ Χριστός νά παρακάθεται στό ἑξῆς τῷ Πατρί ὄχι μόνο μέ τή θεία ἀλλά μέ τή θεανθρώπινη φύση του, δοξάζοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τόν ἄνθρωπο καί προαναγγέλοντας τή δυνατότητα πού τοῦ προσφέρει μέ τή σωτηρία πού τοῦ χάρισε διά τῆς ἐνανθρωπήσεώς του, τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεώς του.
Καί αὐτός εἶναι ὁ δεύτερος λόγος, ἀδελφοί μου, γιά τόν ὁποῖο οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ὑποδέχονται ἐν ἀλαλαγμῷ καί ἐν φωνῇ σάλπιγγος τόν Χριστό, ἔκπληκτοι ἀπό τό θαῦμα πού βλέπουν, ἔκπληκτοι ἀπό τό μέγεθος τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαγχνίας του πρός τόν ἄνθρωπο.
«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος».
Τιμώντας καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ, ἄς μήν μείνουμε μόνο στήν ἔκπληξη καί στό θαυμασμό τοῦ μεγαλείου καί τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἄς προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε τό μέγεθος τῆς δωρεᾶς πού μᾶς προσφέρει μέ τήν ἐν σώματι ἄνοδό του στόν οὐρανό. Ἄς προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε τό μέγεθος τῆς εὐλογίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τήν ἁμαρτία καί μᾶς ἀπελευθέρωσε ἀπό τό κράτος τοῦ διαβόλου, ἀλλά καί μᾶς ἀποκατέστησε πλησίον του, θεώνοντας τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί δοξάζοντάς της διά τῆς παραστάσεως στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Κυρίως ὅμως, ἀδελφοί μου, ἄς μήν ξεχνοῦμε ποτέ αὐτή τή δωρεά καί τήν εὐλογία τῆς θείας ἀγάπης, ὥστε ἔχοντας πάντοτε κατά νοῦ τήν τιμή, ἡ ὁποία ἀναμένει στό σῶμα μας, νά προσέχουμε πῶς τό χρησιμοποιοῦμε, νά προσέχουμε νά τό διατηροῦμε κατά τό δυνατόν καθαρό ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά ἀξιωθεῖ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τῆς τιμῆς πού τοῦ ἐπεφύλαξε ὁ ἀναληφθείς Κύριος.
