Την Τετάρτη 31 Ιουλίου το εσπέρας μπροστά από τον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Νέου, ο ιερός κλήρος και οι πιστοί υποδέχθηκαν τον Τίμιο Σταυρό από το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, που όπως κάθε χρόνο συμπανηγυρίζει με τον πολιούχο της Βεροίας, λόγω της αυριανής τελετής της προόδου του Τιμίου Σταυρού.
Τον Τίμιο Σταυρό μετέφερε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας.
Εν συνεχεία τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου και συνχοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο.
Μετά το πέρας του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε ιερά λιτανεία των λειψάνων του Αγίου Αντωνίου του Βεροιέως και του Τιμίου Σταυρού.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
Παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς προόδου τοῦ τιμίου Σταυροῦ, «ἤτοι τῆς ἐξόδου αὐτοῦ ἐκ τοῦ παλατίου εἰς τήν πόλιν», κατά τόν ἱερό Συναξαριστή, καί ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ὑποδέχθηκε πρό ὀλίγου εἰς ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς ἑορτῆς, ἡ ὁποία ἐτελεῖτο στή βασιλίδα τῶν πόλεων, τόν τίμιο Σταυρό, ὁ ὁποῖος ἐξῆλθε, ὄχι ἐκ τοῦ μεγάλου παλατίου τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων ἀλλά ἀπό τό ἱερό κατοικητήριο τῆς Παναγίας μας, τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, καί ἦλθε στήν πόλη μας καί τόν πανηγυρίζοντα ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, γιά νά ἁγιάσει τόν κλῆρο καί τόν λαό της, ὅπως ἄλλοτε τόν λαό τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Καί σέ αὐτήν τήν κατά τήν παλαιά παράδοση ἑόρτιο ἡμέρα πού τιμᾶται ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἐδῶ, στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, μαζί μέ τήν ἁγία Σολομονή, τούς ἑπτά Μακκαβαίους παῖδες καί τόν διδάσκαλό τους Ἐλεάζαρο, ἔχουμε τή χαρά νά χοροστατεῖ στόν πανηγυρικό ἀρχιερατικό ἑσπερινό ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σμύρνης, τέκνο καί αὐτός τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί προσφιλέστατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου καί ποιμενάρχης τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως Σμύρνης, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται αὐτές τίς ἡμέρες στήν Ἑλλάδα. Ἔτσι εἴχαμε τή μεγάλη χαρά νά τόν ἔχουμε κοντά μας καί προχθές, κατά τήν ἑορτή τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Παρασκευῆς, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος καί ἰαματικοῦ Παντελεήμονος στήν Παλαιά Μητρόπολη, ἀλλά καί σήμερα καί αὔριο στόν ναό τοῦ πολιούχου μας, καί κατά τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στή Νάουσα, στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό τῆς Μεταμορφώσεως, ὅπου διηκόνησε ὡς ἀρχιμανδρίτης, ἱερατικός προϊστάμενος καί ἀρχιερατικός ἐπίτροπος.
Δράττομαι, λοιπόν, καί πάλιν τῆς εὐκαιρίας νά τοῦ ἐκφράσω τίς ὁλοκάρδιες εὐχαριστίες μου καί τήν εὐγνωμοσύνη μου, ἀφενός γιατί ἡ παρουσία του μᾶς χαροποιεῖ καί μᾶς εὐφραίνει, καί ἀφετέρου γιατί καί μέ τόν τρόπο αὐτό συμπαρίσταται καί συμμετέχει στή ζωή τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἀπό τήν ὁποία καί ὁ ἴδιος ξεκίνησε τήν πορεία του ὡς κληρικός.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας, Σεβασμιώτατε, γιά τήν τιμή πού μᾶς κάνετε καί τήν χαρά πού δίδετε σέ ὅλους μας, ὄχι μόνο στήν ἐλαχιστότητά μου, ἀλλά καί στούς πατέρες καί τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ, πού σᾶς γνώρισαν ἐδῶ, στήν Ἱερά Μητρόπολή μας, στά πρῶτα χρόνια τῆς διακονίας σας. Χαιρόμαστε ὅμως ἰδιαιτέρως πού σᾶς ἔχουμε χοροστατοῦντα καί ἱερουργοῦντα σέ μία ἡμέρα ἡ ὁποία συνδέεται ἑορτολογικά στενότατα μέ τήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ὅπου ἀπό ἐτῶν διακονεῖτε, καθώς ὄχι μόνο, ὅπως προεῖπα, ἡ ἑορτή τῆς πρόοδου τοῦ τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ συνδέεται μέ τήν Κωνσταντινούπολη, ἀλλά καί ἡ ἑορτή τῆς ἁγίας Σολομονῆς καί τῶν ἑπτά τέκνων της, συνδέεται μέ τόν πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου, στόν ὁποῖο θησαυρίζεται τό ἱερό λείψανο τῆς μητρός τῶν Μακκαβαίων, τῆς ἁγίας Σολομονῆς.
Καί παρότι οἱ δύο αὐτές ἑορτές ἀλλά καί ὁ συνεορτασμός τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Βεροιέως δέν φαίνεται νά ἔχουν κάποια προφανῆ σχέση, στή θεολογική τους ὅμως βάση συνδέονται, διότι ὁ Σταυρός, πού εἶναι τό σύμβολο τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας γιά τή σωτηρία μας, ἀποτελεῖ καί τό σύμβολο ὅλων τῶν πόνων καί τῶν δοκιμασιῶν καί τῶν θλίψεων καί τῶν ἀγώνων πού ὑπομένει κάθε ἄνθρωπος πού πιστεύει στόν Θεό καί ἀγωνίζεται γιά νά ζήσει σύμφωνα μέ τόν νόμο καί τό θέλημά του.
Εἶναι τό σύμβολο τῆς καταφάσεως τοῦ ἀνθρώπου στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ νά τόν ἀκολουθήσει, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Ὅποιος θέλει, δηλαδή, νά μέ ἀκολουθήσει, θά πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος γιά θυσίες, θά πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος νά στερηθεῖ τήν ἀνάπαυση, τήν ἀπόλαυση καί τίς ἀνέσεις του, θά πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος νά ἀπαρνηθεῖ καί τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του, καί τήν ἴδια τή ζωή του, ἄν χρειαστεῖ, γιά χάρη μου.
Αὐτό ἔκαναν καί οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες, ἡ μητέρα τους ἁγία Σολομονή καί ὁ διδάσκαλός τους ἅγιος Ἐλεάζαρος. Μπορεῖ νά ἔζησαν τήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μπορεῖ νά ἔζησαν σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία δέν ὑπῆρχε ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ὅμως ἐκεῖνοι θυσίασαν τά πάντα, θυσίασαν καί αὐτή τή ζωή τους, γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη στόν Θεό, γιά νά μήν καταπατήσουν τίς ἐντολές του, γιά νά μήν ἐκπέσουν τῆς ἀγάπης του, παραβαίνοντας τόν νόμο του.
Τό ἴδιο ἔκανε καί ὁ πολιοῦχος μας ἅγιος Ἀντώνιος. Σήκωσε μέ χαρά τόν βαρύ σταυρό τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς καί ὑπέμεινε μέ χαρά καί τούς κόπους καί τούς πειρασμούς καί τίς δοκιμασίες, ἀλλά καί τό ψῦχος καί τόν καύσωνα γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, καί ἔλαβε στό τέλος καί αὐτός, ὅπως καί οἱ ἅγιοι Μακκαβαῖοι μέ τή μητέρα καί τόν διδάσκαλό τους, τόν στέφανο τῆς δικαιοσύνης.
Καί ὁ στέφανος αὐτός δέν ἦταν μόνο γι᾽ αὐτούς. Εἶναι καί γιά ὅλους ἐμᾶς, ἀρκεῖ νά θελήσουμε νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, ὅποιον σταυρό ἀναλογεῖ στόν καθένα μας, καί ἔτσι νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, ἀντλώντας δύναμη καί ὑπομονή ἀπό τόν δικό του Σταυρό, πού θά προσκυνήσουμε σήμερα, ἀλλά καί ἀπό τή χάρη τῶν τιμωμένων ἁγίων, τῆς ἁγίας Σολομονῆς, τῶν τέκνων καί τοῦ διδασκάλου τους, καί τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, τοῦ προστάτου καί πολιούχου μας.
Ἄς τό προσπαθήσουμε καί ἄς τό ἐπιδιώξουμε ὅλοι μας, ἀδελφοί μου. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ