Με λαμπρότητα πανηγύρισε ο Ιερός Ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνά στην Νάουσα. (φωτο-βίντεο)

Κατά το διήμερο 10 και 11 Νοεμβρίου πανηγύρισε o Iερός Nαός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνά του Θαυματουργού στην Νάουσα.

Το εσπέρας της εορτής έμπροσθεν του Ιερού Ναού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων υποδέχτηκε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως από την Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά και εν συνεχεία χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο.

Την επομένη ημέρα το πρωί ο Σεβασμιώτατος τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Μάστιξι καταξαινόμενος … καί σιδήρῳ πάντοθεν δαπανώμενος, οὐκ ἐξηρνήσω Χριστοῦ τό ὄνομα, … Μηνᾶ μακάριε».

Παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ καί ἐμεῖς ὑποδεχθήκαμε πρό ὀλίγου στόν πα­νηγυρίζοντα ἱερό του ναό ἐδῶ στή Νάουσα, τμῆμα τοῦ ἱεροῦ καί θαυματουργοῦ λει­ψά­νου ἑνός ἄλ­λου ἁγίου, τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρ­χι­ε­πισκόπου Συμ­φε­ρουπόλεως, τοῦ ἰατροῦ, πού με­ταφέραμε ἀπό τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ εἰς εὐλογία καί ἁγιασμό τοῦ εὐ­σεβοῦς καί φιλα­γίου λαοῦ τῆς Ναού­σης καί τῶν εὐ­λαβῶν προσκυ­νη­τῶν τοῦ ἱε­ροῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Μηνᾶ.

Ποιά εἶναι ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ σχέση τῶν δύο ἁγίων, τοῦ ἁγίου Μηνᾶ καί τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, δύο ἁγίων πού ἔζη­σαν σέ διαφορετικούς τόπους καί σέ διαφορετικές ἐποχές, καί εἶχαν, κρίνοντας ἐξωτερικά τουλάχιστον, μία ἐντελῶς διαφορετική πορεία στή ζωή τους, καθώς ὁ ἕνας ἦταν στρατιωτικός καί ὁ ἄλλος ἰατρός καί ἱεράρχης;

Ἡ σχέση τους, ἀδελφοί μου, ξε­κι­νᾶ ἀπό τήν κοινή καί δυνατή τους ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Αὐτή ἦταν πού ἔκανε καί τούς δύο νά θέσουν πάνω ἀπό ὅλα τήν ἀφιέ­ρω­σή τους σέ Ἐκεῖνον καί στή δια­κονία των ἀνθρώπων.

 Ὁ ἕνας, ὁ ἅγιος Μηνᾶς, ἐγκα­τέ­λειψε τή στρατιωτική του ὑπη­ρε­σία καί ἀποσύρθηκε στήν ἔρημο. Δε­χόταν ὅμως πάντοτε μέ ἀγάπη τούς ἀνθρώπους πού τόν ἐπισκε­πτό­ταν, τούς δίδασκε καί θερά­πευε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τίς ἀσθέ­­νειές τους.

Ὁ ἄλλος, ὁ ἅγιος Λουκᾶς, χωρίς νά ὑπολογίσει τίς συνέπειες πού μποροῦσε νά ἔχει μέσα στό ἄθεο κα­θεστώς πού ζοῦσε ἡ ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ γιά τήν ἐπιστη­μο­νι­κή καί ἐπαγγελματική του στα­διο­δρομία ὡς ἰατροῦ, δέν δίστασε νά προχωρήσει πρός τό ἱερό θυ­σια­στή­­ριο καί νά γίνει ἱερεύς καί ἐπί­σκοπος, συνεχίζοντας συγχρό­νως νά θεραπεύει τούς ἀνθρώπους πού ἔπασχαν τόσο μέ τίς ἰατρικές του γνώσεις ὅσο καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀγάπη καί τῶν δύο ἁγίων στόν Χριστό ἦταν ὅμως αὐτή πού ἀνέ­δει­ξε καί τούς δύο μάρτυρες τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χρι­στοῦ.

Μπορεῖ τό μαρτύριο νά ἦταν δια­φορετικό γιά τόν ἅγιο Μηνᾶ καί διαφορετικό γιά τόν ἅγιο Λου­κᾶ· μπορεῖ τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Μη­νᾶ νά ἦταν ὁ δι᾽ ἀποκεφα­λι­σμοῦ θά­νατος πού τοῦ ἐπέβαλε ὁ ρω­μαῖ­­ος διοικητής μετά τά πο­λυ­ώ­­δυ­να βασανιστήρια, ἐνῶ τό μαρ­τύ­ριο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ νά ἦταν ἀργό καί βασανιστικό, συνε­χές καί ἐξοντω­τικό, μέ τίς φυλα­κίσεις, τίς ἐξορίες καί τούς διωγ­μούς πού ὑπέμενε, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐπα­να­λαμβάνει καί αὐτός τούς λό­γους τοῦ ψαλ­μω­δοῦ Δαβίδ πρός τόν Θεό «ἕνε­κέν σου θανατούμεθα ὅλην τήν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς», ἀλλά καί οἱ δύο ἅγιοι ἔδωσαν τήν ἴδια μαρτυρία πίστεως καί ὑπέμειναν τό ἴδιο μαρ­τύριο γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος καί τούς ἀξίωσε τῶν ἀγα­θῶν τῆς αἰω­νίου βασιλείας του.

Ἀδελφοί μου, ἡ ζωή τῶν δύο ἁγί­ων, τοῦ ἑορταζομένου προστά­του τῆς ἐνορίας σας ἁγίου μεγα­λο­μάρ­τυ­ρος Μηνᾶ, καί τοῦ συντιμω­μέ­νου σήμερα ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιε­πι­σκόπου Συμφεροπόλεως τοῦ ἰα­τροῦ καί θαυματουργοῦ, δείχνει καί σέ μᾶς ὅτι δέν ὑπάρχει ἕνας μό­νος δρόμος γιά νά φθάσει κα­νείς στόν οὐρανό· δέν ὑπάρχει ἕ­νας μόνος τρόπος. Ὁ κάθε ἄν­θρω­­πος μπορεῖ νά ἀκολουθήσει αὐτόν πού θέλει, αὐτόν πού μπο­ρεῖ, ἀνά­λο­γα μέ τίς δυνάμεις του καί τήν προσωπικότητά του. Ὑπάρχει ὅ­μως μία προϋπόθεση, ἕνας ὅρος, χωρίς τόν ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά φθάσει στόν Χριστό καί νά κλη­­ρονομήσει τήν οὐράνια βασι­λεία του.

Καί αὐτή ἡ προϋπόθεση καί αὐ­τός ὁ ὅρος εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Χρι­στό. Ἀγάπη εἰλικρινής καί οὐσια­στι­κή. Ἀγάπη πού ὑπερβαίνει τήν ἀγάπη πρός ὅλα τά πρόσωπα καί τά πράγματα τοῦ κόσμου. Ἀγάπη τέτοια πού νά μᾶς δίνει τή δύναμη νά βάζουμε τόν Χριστό καί τό θέ­λημά του πάνω ἀπό ὅλα· πού νά μᾶς δίνει τή δύναμη νά θέλουμε νά ζοῦμε μέ τόν Χριστό περισσό­τε­ρο ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο· πού νά μᾶς δίνει τή δύναμη νά θυσιάζου­με γιά τόν Χριστό τά πάντα, ἀκόμη καί τήν ἴδια μας τή ζωή, καί νά ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας σ᾽ Αὐ­τόν σέ ὅποιο περιβάλλον καί ἐάν βρε­θοῦμε καί ὁποιαδήποτε συνέ­πεια καί ἄν ἔχει αὐτή ἡ ὁμολογία μας γιά τή ζωή μας.

Βέβαιως δέν εἶναι εὔκολη αὐτή ἡ προ­ϋπόθεση. Χρειάζεται νά προσ­πα­­­θήσουμε καί νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά φθάσουμε τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό σ᾽ αὐτό τό ἐπίπεδο· γιά νά τόν ἀγαπήσουμε τόσο πολύ, ὥστε νά θεωροῦμε καί τά πιό πο­λύ­­τιμα πράγματα τοῦ κόσμου «σκύ­βαλα», ὅπως ἔλεγε ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος, προκειμένου νά κερ­δίσουμε τόν Χριστό.

Ὅμως ἀξίζει, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός αὐτή τήν ἀγάπη μας, γιατί καί ὁ ἴδιος μᾶς ἀγάπησε στόν ὑπέρτατο βαθμό, ὥστε θυ­σίασε τόν ἑαυτό του γιά χάρη μας, ἀλλά καί γιατί ὑπόσχεται ὅτι θά μᾶς ἀνταπο­δώσει γιά τήν ἀγά­πη μας τήν αἰώνια ζωή.

Αὐτήν ἀπολαμβάνουν, ἀδελφοί μου, οἱ δύο ἅγιοί μας, ὁ ἅγιος Μηνᾶς καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, πρεσ­βεύοντας καί γιά μᾶς, ὥστε νά φανοῦμε ἄξιοι τῆς ἀγάπης τοῦ Χρι­στοῦ, καί αὐτῆς ταπεινά εὔχομαι νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς διά τῶν εὐ­χῶν τους καί τῶν πρεσβειῶν τους.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

TO BINTEO ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Οὗτος γάρ τόν πρός ἐχθρούς ἀο­ράτους πόλεμον ὑπελθών … ἀξί­ως τό τῆς νίκης βραβεῖον ἐδέ­ξα­το».

Ἡμέρα τιμῆς καί μνήμης ἑνός γεν­ναίου στρατιώτου ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί μου, ἡμέρα ἑορτῆς καί πανηγύρεως γιά τόν περικαλ­λῆ αὐτό ἱερό ναό τῆς Ναούσης πού εἶναι ἀφιερωμένος στό ὄνομά του, στό ὄνομα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρ­τυ­ρος Μηνᾶ.

Ὅμως δέν τιμοῦμε σήμερα τόν γεν­­­ναῖο στρατιώτη τοῦ ἐπιγείου βα­σι­λέως, αὐτόν πού εἶχε τάξει τόν ἑαυτό του στήν ἀσφάλεια καί τήν προστασία τῆς ρωμαϊκῆς αὐ­το­κρατορίας, αὐτόν πού μερι­μνοῦ­σε γιά τήν πιστή ἐφαρμογή τῶν νό­μων τοῦ κράτους. Τιμοῦμε αὐτόν πού, ὅταν κλήθη­κε νά ὑπακούσει στή διαταγή τοῦ αὐτοκράτορος καί νά κινηθεῖ ἐνα­ντίον τῶν χριστιανῶν, ἐπα­νέ­λα­βε τόν λόγο τοῦ ἀποστό­λου: «πει­θαρ­χεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώ­ποις» καί, παραιτούμενος ἀπό τόν ρωμαϊκό στρατό, ἀφοσιώ­θη­κε στή στρατεία τοῦ οὐρανίου βασιλέως, ἀφοσιώθηκε ἀπόλυτα στή λατρεία καί στήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ. Ἀφοσιώθηκε στόν Χριστό, ἐγκα­ταλείποντας τίς μά­χες καί τούς πολέμους μέ τούς ὁρατούς ἐχθρούς, καί ἀνέλαβε τά ὅπλα τά πνευματικά γιά νά συμ­με­τάσχει στόν πνευματικό πό­λεμο κατά τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν, κατά τοῦ κο­σμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου.

Ἀφοσιώθηκε στόν Χριστό καί ἔγινε καλός στρατιώτης του, ἕτοι­μος νά ἀποκρούσει τίς προσ­βολές τῶν δαιμόνων πού ἤθελαν νά τόν παρασύρουν στήν ἁμαρτία καί στίς ἐπιθυμίες τοῦ κόσμου· ἕτοιμος νά ἀποφύγει τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ πού ἐπεδίωκε νά τόν τραυματίσει μέ τούς λογισμούς καί νά ἀποσπάσει τή σκέψη καί τήν καρδιά του ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Ὅμως ὁ ἅγιος Μηνᾶς ἐπέμενε πο­­λεμώντας ἐναντίον τῶν ἀορά­των ἐχθρῶν μέ τή νηστεία, μέ τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή, καί αὐ­ξάνοντας μέ αὐτές τήν ἀγάπη του πρός τόν Χριστό καί τόν ζῆλο του νά μαρτυρήσει γιά τήν πίστη του. Ὅταν, λοιπόν, ἔλαβε μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη τήν πληροφορία ὅτι εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ὁμολογίας καί τοῦ μαρτυρίου, ὁ ἅγιος Μηνᾶς ἐπέστρεψε καί πάλι στόν κόσμο, τόν ὁποῖο εἶχε ἐγκαταλείψει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καί μέ θάρρος καί παρρησία ὁμολόγησε ἐνώπιον τοῦ συγκεντρωμένου πλή­θους ὅτι ὁ μόνος ἀληθινός Θε­ός εἶναι ὁ Χριστός καί ὅτι τά εἴ­δωλα τά ὁποῖα προσκυνοῦσαν καί λά­τρευ­αν ἦταν ψεύτικα.

Ἡ ὁμολογία του αὐτή εἶχε ὡς συ­νέ­πεια πολυώδυνα βασανιστή­ρια, τά ὑπέμενε ὁ ἅγιος μέ καρτερία, καί τέλος τό δι᾽ ἀποκεφαλισμοῦ μαρ­­τύριο πού τόν ὁδήγησε κοντά στόν Χρι­στό, τόν ὁποῖο διακαῶς πο­θοῦσε νά συναντήσει. Ἔτσι ἔλα­βε «ἀξίως τό τῆς νίκης βρα­βεῖον» γιά νά εὐφραίνεται αἰωνίως στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί νά τι­μᾶ­ται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τούς πιστούς.

Καί τό βραβεῖο αὐτό, ἀδελφοί μου, πού ἔλαβε ὁ ἅγιος Μηνᾶς, ἀνα­μένει καί ὅλους ἐμᾶς, ὅλους τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι καλούμεθα νά εἴμεθα «στρατιῶται Ἰησοῦ Χρι­στοῦ». Καλούμεθα νά ἀξιοποι­οῦμε τά πνευματικά ὅπλα τά ὁποῖα θέ­τει στή διάθεσή μας ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκ­κλησία μας γιά νά ἀπο­κρού­ου­με τούς ὁρατούς καί ἀορά­τους ἐχθρούς, γιά νά ἀποφεύγουμε τίς παγίδες τους καί νά προστατευ­ό­μεθα ἀπό τίς ἐπιθέσεις τους. Διότι ὁ πνευματικός ἀγώνας δέν ἀφορᾶ μόνο κάποιους, ἀλλά ἀφο­ρᾶ ὅλους. Δέν νοεῖται πιστός, εἴτε στό πα­ρελ­θόν εἴτε σήμερα, εἴτε ζεῖ στόν κόσμο εἴτε στήν ἔρημο, πού δέν ἀγωνίζεται. Μπορεῖ ὁ πόλεμος καί ἡ ἔντασή του νά εἶναι διαφο­ρε­τική γιά τόν καθένα μας, ἀνά­λογα μέ τίς συνθῆκες καί μέ τίς δυνάμεις μας, ὅλοι ὅμως ὑφιστά­μεθα τίς ἐπιθέσεις τοῦ δια­βόλου πού ἐκδη­λώνονται μέ διά­φορες μορ­φές, προ­σ­παθώντας νά μᾶς πα­ρασύ­ρουν καί νά μᾶς ἀπο­μα­κρύ­νουν ἀπό τόν Χριστό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Καί εἶναι ἀνά­γκη νά ἀγωνι­ζό­μασθε γιά νά μήν ἡττη­θοῦμε, γιά νά μήν ὑπερι­σχύ­σει ὁ ἀντίδι­κος καί ἀντίπαλος τῆς ψυ­χῆς μας. Εἶναι ἀνάγκη καί ὅταν ἀκόμη τραυ­ματιζόμεθα καί πέ­φτου­­με, νά ἀναζητοῦμε στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας τή θεραπεία καί τήν ἀποκατάσταση, ὥστε νά συνε­χίζουμε τόν ἀγώνα μας, νά συνε­χίζουμε αὐτό τόν ἀό­ρατο πόλεμο, ὁ ὁποῖος εἶναι πό­λεμος πού διαρ­κεῖ σέ ὅλη μας τή ζωή, γιά νά ἀνα­δειχθοῦμε καί ἐ­μεῖς καλοί στρα­τιῶ­ται Ἰησοῦ Χρι­στοῦ καί «γεν­ναῖοι ὁπλῖται παρα­τά­ξεως Κυ­ρίου», ὅπως καί ὁ ἑορ­τα­ζόμενος καί τιμώμενος ἅγιος ἔν­δοξος με­γα­λομάρτυς Μηνᾶς, ὥστε νά ἀξι­ω­­θοῦμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τοῦ βραβείου τῆς νίκης καί τῆς οὐ­ρα­νίου βασι­λεί­­ας τοῦ Θεοῦ διά πρε­σβειῶν τοῦ ἁγίου μεγαλομάρ­τυ­ρος Μηνᾶ, τοῦ καί προστάτου τῆς ἐνορίας μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

TO BINTEO ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ