Την Κυριακή των Βαΐων το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε η καθιερωμένη τελετή και αναγνώστηκε η σχετική ευχή της Εκκλησίας για την εορτή. Επίσης ο Σεβασμιώτατος, όπως κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, βγήκε αναμνηστική φωτογραφία με τους ιερόπαιδες της ενορίας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Ἅ ἐμάθετε καί παρελάβετε καί ἠκούσατε καί εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε».
Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας πρός τούς χριστιανούς τῶν Φιλίππων, τούς συστήνει ὡς πρότυπο τῆς ζωῆς τους καί τῆς πορείας τους τή δική του ζωή καί πορεία.
Καί δέν τό κάνει ἀπό ἐγωισμό ἤ ὑπεροψία, ἀλλά τό κάνει γιά νά τούς βοηθήσει νά κατανοήσουν μέσα ἀπό τό παράδειγμα τῆς δικῆς του ζωῆς, ζωῆς ταυτισμένης μέ τή ζωή καί τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, πῶς μποροῦν καί ἐκεῖνοι νά ζήσουν ὅσα τούς δίδαξε, πῶς μποροῦν καί ἐκεῖνοι νά κάνουν πράξη στή ζωή τους τό κήρυγμά του.
Γνωρίζει ὁ ἀπόστολος ὅτι τό εὐαγγέλιο πού διδάσκει δέν εἶναι θεωρία ἀλλά ζωή, καί γι᾽ αὐτό θέλει νά δείξει καί μέ τή ζωή του αὐτό πού τούς δίδαξε. Ὁ ἴδιος, ἄλλωστε, λέγει καί γιά τόν Χριστό ὅτι «ἔπαθε ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». Ὁ Χριστός, δηλαδή, ἔπαθε, ἀφήνοντάς σας παράδειγμα γιά νά ἀκολουθήσετε τά ἴχνη του.
Καί αὐτό τό παράδειγμα τῆς ζωῆς του πού μᾶς ἄφησε ὁ Χριστός τό βλέπουμε νά συνοψίζεται, ἀδελφοί μου, στήν ἑβδομάδα πού ἀρχίζει ἀπό σήμερα καί καταλήγει στή λαμπροφόρο Ἀνάστασή του.
Γιατί ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μας, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἀρχίζει μέ τή σημερινή, θριαμβευτική ὑποδοχή του στά Ἱεροσόλυμα, μέ τά «ὠσαννά» τοῦ πλήθους καί τίς ἐπευφημίες του, συνεχίζεται μέ τίς ὧρες τῆς ἀγωνίας καί τῆς προσευχῆς στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, μέ τήν προδοσία καί τήν ἀχαριστία τοῦ μαθητοῦ του, τοῦ Ἰούδα, μέ τό πάθος καί τήν ὀδύνη τοῦ Σταυροῦ καί τόν θάνατο, καί ὁλοκληρώνεται μέ τήν Ἀνάστασή του.
Μέσα σέ μία ἑβδομάδα ὁ Χριστός μᾶς δείχνει τόν θεῖο τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετωπίζει ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς, ὅλα ὅσα μποροῦν νά συμβοῦν καί στή διάρκεια μιᾶς ἀνθρωπίνης ζωῆς, ἀλλά καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε καί πρέπει νά βαδίζουμε καί ἐμεῖς στή ζωή καί νά ἀντιμετωπίζουμε ὅσα ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ζήσουμε.
Γιατί ἡ ἀνθρώπινη ζωή, ἡ ζωή τοῦ καθενός μας, εἶναι, ἀδελφοί μου, ἕνα σύνολο ἀπό τιμές καί θριάμβους, ἀλλά καί ἀπό ἀγωνίες καί πόνους, καί ἀκόμη ἀπό δοκιμασίες καί πειρασμούς, ἀπό προδοσία καί ἀγνωμοσύνη, ἀπό ὀδύνη καί θλίψη, ὅπως ἀκριβῶς ἦταν ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου.
Καί μέσα σέ αὐτήν συγκεφαλαιώνει ὁ Χριστός γιά χάρη μας ὅλη του τή διδασκαλία. Μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ταπείνωση καί τήν ἁπλότητα μέ τήν ὁποία πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τήν τιμή καί τή δόξα τῶν ἀνθρώπων, πού εἶναι πρόσκαιρη καί ἐφήμερη καί «ὡς ἄνθος μαραίνεται», εἰσερχόμενος σήμερα στά Ἱεροσόλυμα «ἐπί πῶλον ὄνου», καί χωρίς νά δείχνει νά ἐπηρεάζεται ἀπό τούς ἀλλαλαγμούς καί τίς ἐπευφημίες τοῦ πλήθους τῶν Ἰουδαίων.
Μᾶς δείχνει τόν τρόπο τῆς προσευχῆς, στήν ὁποία πρέπει νά καταφεύγουμε τίς ὧρες τῆς θλίψεως καί τῆς ἀγωνίας, ἀλλά καί τῆς ἐγρηγόρσεως πού θά πρέπει νά μᾶς χαρακτηρίζει, γιά νά μήν πέσουμε στίς παγίδες τοῦ πειρασμοῦ, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἴδιος καί σύστηνε καί στούς μαθητές του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ.
Μᾶς δείχνει τήν πραότητα, τήν ὑπομονή καί τήν ἐμπιστοσύνη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν δοκιμάζουμε τήν ἀγνωμοσύνη καί τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων, ὅταν τούς βλέπουμε νά μᾶς ἐγκαταλείπουν σέ δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας, σύμφωνα μέ τό δικό του παράδειγμα ἔναντι τῆς προδοσίας τοῦ μαθητοῦ του.
Καί ἀκόμη μᾶς διδάσκει τή θυσιαστική ἀγάπη, τή συγχωρητικότητα καί τήν ὑπομονή, τίς ὁποῖες θά πρέπει νά δείχνουμε πρός τούς ἀδελφούς μας, μέ τήν ἀγάπη καί τήν καρτερία, μέ τήν ὁποία ὁ ἴδιος θυσιάσθηκε ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά τίς ἁμαρτίες μας καί συγχώρησε ἀκόμη καί τούς σταυρωτές του.
Καί ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, δέν μᾶς τά ὑποδεικνύει ἁπλῶς ὁ Χριστός μέ τή ζωή του ὡς ἕνα τρόπο ζωῆς πού πρέπει νά ἀκολουθήσουμε. Μᾶς τά ὑποδεικνύει προσφέροντάς μας καί τήν προοπτική τῆς ἀναστάσεως. Διότι ὅλη αὐτή ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ἡ ὁποία συγκεφαλαιώνει, ὅπως εἴπαμε, τή ζωή τοῦ Χριστοῦ ὁλοκληρώνεται μέ τή δική του ἀνάσταση. Καί ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ὄχι γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά γιά νά χαρίσει καί σέ μᾶς τήν ἀνάσταση, τήν ὁποία καί μᾶς καλεῖ νά ζήσουμε ἀκολουθώντας τά ἴχνη του, «συσσταυρούμενοι» καί «συνανιστάμενοι» μαζί του.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς μήν μείνουμε στή σημερινή ἡμέρα, ἄς μήν περιορισθοῦμε στά «ὠσαννά» πρός τόν Χριστό πού εἰσέρχεται ἐπί πῶλον ὄνου καί ἐπευφημεῖται ὡς βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ. Ἄς τόν ἀκολουθήσουμε βαδίζοντας τόν δικό του δρόμο ὄχι μόνο τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή, γιά νά τόν συναντήσουμε καί ἀναστημένο τήν ἡμέρα καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.