Στο πλαίσιο των ΚΔ΄ Παυλείων, το Σάββατο 9 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε υπαίθρια θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον Χώρο Μαρτυρίου «Κιόσκι» στην Νάουσα με αφορμή την λήξη των κύκλων μελέτης της Αγίας Γραφής της Ιεράς Μητροπόλεως.
Στην Θεία Λειτουργία έψαλε η παιδική βυζαντινή χορωδία της Ακαδημίας Ψαλτικής «Ειρμός» υπό την διεύθυνση του κ. Σπυρίδωνα Ασπιώτη.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας στο Δημοτικό Θέατρο Ναούσης πραγματοποιήθηκε ομιλία απο τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη π. Ανδρέα Κονάνο, ο οποίος μίλησε για το πώς οι χριστιανοί εκλαμβάνονται ως ζωντανές «επιστολές», δηλαδή κηρύττουν με τη ζωή τους.
Στο τέλος της εκδήλωσης ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, κ. Παντελεήμων ευχαρίστησε τον π. Ανδρέα για την ομιλία του αλλά και όλους τους παρευρισκομένους για την παρουσία τους και απένειμε τα αναμνηστικά των ΚΔ΄ Παυλείων.
Την εκδήλωση παρουσίασε ο Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Μέ τή σημερινή θεία Λειτουργία ὁλοκληρώνεται τό πνευματικό ἔργο, τό ὁποῖο ὅλο τόν χρόνο πού μᾶς πέρασε ἐπιτελοῦσε ἡ τοπική μας Ἐκκλησία μέ τίς Ἐνοριακές της Συνάξεις, στίς ὁποῖες συμμετείχατε ὅλοι καί ὅλες μέ πολλή καί καλή διάθεση. Ἡ θεματολογία αὐτῶν τῶν Συνάξεων ἀκολουθοῦσε ὡς ἐπί τό πλεῖστον τό πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς μας Μητρόπολη, πού εἶχε καθορισθεῖ προκειμένου νά ἀνταποκρίνεται τίς πνευματικές σας ἀνάγκες.
Σήμερα ὅμως τελέσαμε τή θεία Λειτουργία σέ ἕνα τόπο μέ ἕνα μοναδικό συμβολισμό, σέ ἕνα τόπο θυσίας καί μαρτυρίου, στόν τόπο ὅπου χιλιάδες Ναουσαίων, τό 1822, ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί ὑπέμειναν μέ γενναιότητα τό μαρτύριο.
Καί ἐάν οἱ πρῶτοι χριστιανοί συνήθιζαν νά τελοῦν τή θεία Λειτουργία μέσα στίς κατακόμβες καί ἐπάνω στούς τάφους τῶν ἁγίων μαρτύρων, ἐμεῖς σήμερα τήν τελέσαμε ὄχι ἐπάνω στόν τάφο ἑνός μάρτυρος ἀλλά ἐπάνω στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου περισσότερων ἀπό δύο χιλιάδες Ναουσαίων πού μαρτύρησαν ἐδῶ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού μαρτύρησαν γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους, γιά νά μήν προδώσουν τήν πατρίδα τους, γιά τήν ἐλευθερία τῆς ὁποίας πολεμοῦσαν τόσες ἡμέρες τά ἀδέλφια τους καί ἔπεσαν γιά νά ὑπερασπιστοῦν τήν πόλη τῆς Νάουσας καί νά μήν ἀφήσουν τούς Τούρκους στρατιῶτες τοῦ Λουμπούτ πασᾶ νά μποῦν καί νά τήν καταστρέψουν, ὅπως τελικά ἔγινε.
Αὐτοί ὅμως οἱ ἡρωικοί καί γενναῖοι Ναουσαῖοι, ἀλλά καί οἱ γυναῖκες πού εἴτε προτίμησαν νά πέσουν στά νερά τῆς Ἀράπιτσας εἴτε συνελήφθησαν καί ὁδηγήθηκαν στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης, παρότι ἤξεραν ὅτι οἱ Τοῦρκοι εἶχαν καταστρέψει τά πάντα, ἤξεραν ὅτι τά πάντα χάθηκαν καί θά μποροῦσαν νά σκεφθοῦν ὅτι ἐφόσον δέν ὑπάρχει ἐλπίδα, ἄς σώσουμε τόν ἑαυτό μας, αὐτοί, ἀδελφοί μου, δέν σκέφθηκαν οὔτε στιγμή κάτι τέτοιο.
Ἔμειναν σταθεροί καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη τους στόν Χριστό καί στήν ἀγάπη τους γιά τήν πατρίδα, καί θέλησαν νά σταθοῦν ἀντάξιοι ἐκείνων πού ἔπεσαν γιά τήν ἐλευθερία τῆς Νάουσας.
Ἔμειναν σταθεροί μπροστά στόν Τοῦρκο πασᾶ καί ἐπαναλάμβαναν τήν ἴδια φράση, τήν ἴδια ἀπόφαση: «χριστιανός εἶμαι καί χριστιανός θά πεθάνω», χωρίς νά δειλιάζουν βλέποντας τό μαρτύριο ὅσων προηγοῦντο, βλέποντας χίλια ἄτομα μπροστά τους σφαγμένα καί ὅμως αὐτοί νά ἐπιμένουν ὅτι ἀμέσως θά ἔπεφτε καί τό δικό τους κεφάλι.
Αὐτή ἡ θυσία τῶν ὑπερδισχιλίων Ναουσαίων πού μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα εἶναι, ἀδελφοί μου, ἕνα διαρκές μάθημα καί γιά μᾶς. Εἶναι μία διαρκής ὑπόμνηση καί τοῦ δικοῦ μας χρέους ἀπέναντι στήν πίστη μας, ἀπέναντι στήν πατρίδα μας, ἀπέναντι στούς προγόνους μας πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά μποροῦμε νά πιστεύουμε ἐμεῖς στόν Χριστό καί νά ζοῦμε ἐλεύθεροι σέ αὐτόν τόν τόπο.
Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί καί ἰδιαίτερα εὐαίσθητοι σέ ὅλα αὐτά τά θέματα, καί τά θρησκευτικά καί τά ἐθνικά, γιατί εἶναι ἀλληλένδετα στόν τόπο μας, στήν πατρίδα μας. Ἡ πίστη μας καί ὁ Ἑλληνισμός εἶναι ἑνωμένα.
Δέν μποροῦμε νά τά ἀντιμετωπίζουμε ἀδιάφορα, γιατί ζοῦμε τώρα σέ μία χώρα ἐλεύθερη ἀπό δυνάστες, ἀλλά ἔχει ἄλλου εἴδους σκλαβιά, πνευματική, θά ἔλεγα σκλαβιά. Ἔχουμε χρέος νά μήν ἀδιαφοροῦμε, γιατί δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι πού ἐποφθαλμιοῦν καί τήν ἐλευθερία μας καί τήν ἀνεξαρτησία μας καί τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος μας.
Καί παρακολουθοῦμε, δυστυχῶς, καθημερινά, πόσους κινδύνους ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας ἀπό τούς γείτονές της, τόσο ἀπό τήν ἀνατολή ὅσο καί ἀπό τόν βορρᾶ. Οἱ προκλήσεις εἶναι συνεχεῖς, καί ἐμεῖς δέν θά πρέπει νά ἐπαναπαυόμεθα. Δέν θά πρέπει νά παρασυρόμεθα ἀπό ὅσους προσπαθοῦν νά ρίξουν δῆθεν τούς τόνους καί νά ὑποβαθμίσουν τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύουν. Οὔτε ὅμως θά πρέπει νά πτοούμεθα ἀπό τούς χαρακτηρισμούς καί τίς προσβολές πού συχνά ἀπευθύνουν πρός ὅσους θέλουν νά ὑποστηρίξουν τά δίκαια τῆς πατρίδος τους.
Τό ζοῦμε τούς τελευταίους μῆνες μέ τό θέμα τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι ἡ συναίνεσή μας σέ μία σύνθετη ὀνομασία τῆς γειτονικῆς χώρας θά εἶναι πρός ὄφελός μας, γιατί θά παύσουν τά Σκόπια νά ὀνομάζονται ἁπλῶς Μακεδονία, γιατί θά διασφαλισθεῖ ἡ σταθερότητα στό γειτονικό κράτος καί γιατί θά μπορέσουμε νά ζήσουμε στό ἑξῆς εἰρηνικά μαζί τους.
Ἄλλοι πάλι δέν διστάζουν νά κατηγορήσουν ὅσους ὑποστηρίζουν τό ἀντίθετο, ὅτι δηλαδή ἡ χρήση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας ἔστω καί μέ γεωγραφικό ἤ ἄλλο προσδιορισμό, ἐπισφραγίζει μέ τή δική μας ὑπογραφή τόν σφετερισμό τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἀπό τούς γείτονές μας καί καθιστᾶ αὐτούς κράτος καί ἐμᾶς ἐπαρχία, δέν διστάζουν νά μᾶς κατηγορήσουν γιά ἐθνικιστές, λαϊκιστές, ἀκόμη καί γιά φασίστες.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ ἐθνικισμός καί ποιός ὁ λαϊκισμός; καί τί σχέση ἔχουν αὐτά μέ τήν ἀγάπη γιά τή Μακεδονία, μέ αὐτή τή γῆ τῶν μαρτύρων καί τῶν ἡρώων, αὐτή τή γῆ πού ἡ κάθε σπιθαμή της εἶναι βαμμένη μέ τό αἷμα τῶν πατέρων μας καί σπαρμένη μέ τά λείψανα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων μας; Ξέρετε ὅτι ἐδῶ πού πατοῦμε καί πιό πέρα γιά χρόνια δέν ἔβγαινε χόρτο, γιατί ἦταν ποτισμένο μέ τό αἷμα τῶν Ναουσαίων μαρτύρων.
Γι᾽αὐτό, ἀδελφοί μου, θά πρέπει νά εἴμεθα σέ ἐγρήγορση καί νά μήν ἀφήσουμε τό θέμα τῆς Μακεδονίας μας καί τοῦ ὀνόματός της, τό ὁποῖο προσπαθοῦν νά ὑποκλέψουν μέ τή συγκατάθεση τῆς χώρας μας τά Σκόπια, καί κάποιοι θέλουν νά τό κλείσουν ἐσπευσμένα, καί νά μήν τό ἀφήσουμε νά περάσει ἀδιαμαρτύρητα. Ἔχουμε χρέος ἀπέναντι στούς ἁγίους μάρτυρες καί τούς ἥρωες αὐτοῦ τοῦ τόπου, τῆς Μακεδονίας μας, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους. Ἔχουμε χρέος ἔναντι τῶν προγόνων μας, τῆς πατρίδος μας καί τῶν παιδιῶν μας, νά ἀντισταθοῦμε, γιά νά μήν παύσει ποτέ ἡ Μακεδονία μας νά εἶναι ἑλληνική.
Ἐμεῖς δέν κάνουμε ἐπαναστάσεις, ἔχουμε τό σπουδαιότερο ὅπλο πού εἶναι ἡ προσευχή μας. Γι᾽ αὐτό καί κληθήκαμε σήμερα ἐδῶ, στό τέλος τῶν πνευματικῶν συνάξεων, γιά νά ποῦμε ὅτι δέν πρέπει νά ἐπαναπαυόμεθα. Ὁ διάβολος ἐλλοχεύει καί ἀνά πᾶσα ὥρα καί στιγμή, καί ὅ,τι κτίσαμε ὅλη τήν χρονιά θέλει νά τό καταστρέψει, μέ τά λάθη μας, μέ τίς πτώσεις μας, μέ τίς ἁμαρτίες μας. Δέν θά πρέπει, λοιπόν, νά ἐπαναπαυόμεθα, γιατί δυστυχῶς οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές καί δέν ξέρουμε τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα. Τό μεγαλύτερο ὅπλο μας εἶναι ἡ προσευχή. Εἶναι νά παρακαλέσουμε τόν Θεό, νά παρακαλέσουμε ὅλους τούς μάρτυρές μας, ἰδιαίτερα αὐτῆς τῆς πόλεως, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους, νά προσεύχονται γι᾽ αὐτόν τόν τόπο. Νά παρακαλέσουμε τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη αὐτή ἡ χρονιά ἀπό τήν Ἱερά μας Μητρόπολη, ἐπειδή τό θέμα τῶν Παυλείων εἶναι φέτος «Εὐαγγελισμός καί Ἱεραποστολή».
Τί ἔργο ἔκανε ἕνας μοναχός! Ἕνας μοναχός, καί ἐμεῖς πόσοι εἴμαστε; Ἕνας μοναχός ξεσήκωσε ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἀπό πόλη σέ πόλη, ἀπό χωριό σέ χωριό. Καί ἦρθε καί ἐδῶ, στήν ἐπαρχία μας, καί ξεσήκωσε πρωτίστως τούς μοναχούς καί τίς μοναχές, ὥστε νά εἶναι σέ ἐγρήγορση, σέ προσευχή. Καί ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα, ἐμεῖς ἀπολαμβάνουμε τούς καρπούς τῶν κόπων καί τῶν μαρτυρίων ὅλων αὐτῶν τῶν ἁγίων ἀνθρώπων, τῶν μαρτύρων καί νεομαρτύρων, ἀπολαμβάνουμε τήν ἐλευθερία μας, πού πρέπει νά τήν σεβασθοῦμε, πού πρέπει νά τή χαροῦμε. Ἀλλά πῶς θά τήν χαροῦμε; Ὅταν πράγματι ζοῦμε καί τιμοῦμε οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά εἴμαστε ἐμεῖς ἐλεύθεροι. Ἀμήν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
