Την Δευτέρα 7 Αυγούστου πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στην Αγκαθιά του Δήμου Αλεξάνδρειας επι τη μνήμη του Αγίου Νικάνορος.
Λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Κατά το διήμερο της πανηγύρεως τέθηκαν σε προσκύνηση των πιστών ιερά Λείψανα του Αγίου Νικάνορος καθώς και του Αγίου Λουκά του Ιατρού απο την Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:
«Τήν γάρ πατρίδα λιπών τήν ἐπίγειον, τῆς οὐρανίου οἰκήτωρ γεγένησαι».
Χθές, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας, τήν ἀποκάλυψη δηλαδή τῆς αἴγλης καί τῆς δόξης τοῦ θείου προσώπου του στούς τρεῖς μαθητές του ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ, δίνοντας τους ἔτσι μία εἰκόνα τῆς θέας καί τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ πού θά ἀπολαύσουν οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, τούς ὁποίους μακάρισε ὅτι «τόν Θεόν ὄψονται».
Αὐτός ὁ μακαρισμός τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ, ἀδελφοί μου, μία ὑπόσχεση χωρίς ἀντίκρισμα, ἀλλά μία πραγματικότητα τήν ὁποία ἀξιώθηκαν καί ἀξιώνονται νά ζήσουν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ὅσιος Νικάνωρ.
Καί δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ κοίμησή του συνέπεσε μέ τήν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας, στήν ὁποία εἶχε ἀφιερώσει τή μονή τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει στό ὄρος Καλλίστρατο, στίς ἀπότομες ὄχθες τοῦ Ἀλιάκμονα. Ἄλλωστε τή μεταμόρφωση εἶχε πάντοτε κατά νοῦ ὁ ἅγιος Νικάνωρ. Τή μεταμόρφωση τοῦ ἑαυτοῦ του σέ ἄνθρωπο τοῦ Χριστοῦ, σέ ἄνθρωπο πού θά ζεῖ σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, καθαίροντας τήν ψυχή καί τό σῶμα του μέ τήν ἄσκηση καί τή νηστεία, μέ τήν προσευχή καί τήν ἐγκράτεια, μέ τήν ἀγρυπνία καί τήν ὑπακοή καί τήν ἀποκοπή τῶν παθῶν.
Σέ αὐτή τή μεταμόρφωση ἀπέβλεπε ὁ ἅγιος Νικάνωρ, ὅταν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί τήν πατρίδα του, τή Θεσσαλονίκη, καί ἦρθε πρῶτα ἐδῶ, στήν περιοχή μας, στή Σκήτη τῆς Βεροίας, ὅπου ἀσκήτευσε μερικά χρόνια, πρίν νά ἀποφασίσει νά προχωρήσει πιό βαθειά στόν ροῦ τοῦ Ἀλιάκμονος γιά νά βρεῖ ἐκεῖ περισσσότερη ἡσυχία καί μόνωση καί νά ἐργασθεῖ μέ περισσότερη ἔνταση γιά τήν κάθαρση καί τή μεταμόρφωση τοῦ ἑαυτοῦ του, ὥστε νά γίνει ἄξιος πολίτης τῆς οὐρανίου πατρίδος, τῆς ἐπουρανίου Ἱερουσαλήμ, χάριν τῆς ὁποίας ἐγκατέλειψε τήν ἐπίγεια πατρίδα του, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος· νά γίνει ἄξιος τοῦ μακαρισμοῦ τοῦ Κυρίου «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ» καί νά δεῖ καί αὐτός τήν αἴγλη καί τή λαμπρότητα τοῦ θείου προσώπου στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Καί δέν ἀστόχησε σ᾽ αὐτή του τήν προσπάθεια ὁ ἅγιος Νικάνωρ. Μέ τόν προσωπικό του ἀγώνα καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπέτυχε τή μεταμόρφωσή του, ὥστε νά εὐφραίνεται σήμερα στόν οὐρανό ὡς «οἰκήτωρ τῆς οὐρανίου πατρίδος» μέσα στή λάμψη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ μεταμόρφωση, τήν ὁποία ἐπέτυχε ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος, δέν εἶναι προνόμιο μόνο τῶν ἁγίων, ἀλλά εἶναι μία δυνατότητα τήν ὁποία ἔχει δώσει σέ ὅλους μας ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος καί περιμένει νά ἀκολουθήσουμε τήν κλήση του καί νά μεταμορφωθοῦμε καί ἐμεῖς γιά νά γίνουμε ἄξιοι τῆς οὐρανίου βασιλείας του.
Μερικές φορές οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦμε νά μεταμορφωθοῦμε. Ἀλλά προσπαθοῦμε νά ἀλλάξουμε τήν ἐξωτερική μας ἐμφάνιση μέ διάφορους τρόπους καί μέσα πού ὑπάρχουν σήμερα καί νά γίνουμε πιό ἑλκυστικοί στούς συνανθρώπους μας ἤ νά ἱκανοποιήσουμε τή φιλοδοξία μας καί τή ματαιοδοξία μας.
Τό ζητούμενο ὅμως, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι ἡ μεταμόρφωση τοῦ ἔξω ἀνθρώπου ἀλλά τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Γιατί ἡ ἐξωτερική μας μεταμόρφωση ὅσο ἐπιτυχημένη καί ἄν εἶναι, δέν μᾶς ὠφελεῖ οὐσιαστικά καί εἶναι πρόσκαιρη.
Αὐτή πού θά πρέπει νά ἔχουμε κατά νοῦν καί αὐτή τήν ὁποία θά πρέπει νά ἐπιδιώκουμε εἶναι ἡ ἐσωτερική μας μεταμόρφωση, ἡ μεταμόρφωση τῆς ψυχῆς καί τοῦ νοῦ μας· ἡ μεταμόρφωση πού ἀρχίζει μέ τήν κάθαρση καί τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τίς ἁμαρτίες, τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες, πού μολύνουν τήν ψυχή μας, καί συνεχίζεται μέ τήν ἀνακαίνιση τοῦ νοῦ μας διά τῆς ἐναρμονίσεως τῆς ζωῆς μας μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως συστήνει καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος: «μή συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλά μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν, εἰς τό δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ», μᾶς λέει.
Αὐτή τή μεταμόρφωση θά πρέπει νά ἔχουμε ὡς πρώτιστο καί κύριο σκοπό τῆς ζωῆς μας καί ὡς καθημερινό μας ἀγώνα, γιατί δέν εἶναι κάτι πού ἐπιτυγχάνεται σέ λίγες ἡμέρες ἤ σέ λίγα χρόνια, ἀλλά διαρκεῖ σέ ὅλη μας τή ζωή. Ἀξίζει ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας, γιατί τό κέρδος τους δέν εἶναι πρόσκαιρο ἀλλά αἰώνιο, εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, εἶναι ἡ οὐράνια πατρίδα, στήν ὁποία εὑρίσκεται καί ὁ ἅγιος Νικάνωρ καί στήν ὁποία μᾶς ἀναμένει γιά νά ἀπολαύσουμε μαζί του τήν αἰώνια μακαριότητα πού χαρίζει ὁ Χριστός.