Το διήμερο 10 και 11 Ιουνίου πανηγύρισε ο υπό ανέγερση Ιερός Ναός του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βέροιας.
Την παραμονή της εορτής, το εσπέρας, τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.
Ανήμερα της εορτής, το πρωί, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος. Οι Ιερές Ακολουθίες ολοκληρώθηκαν με τα εγκώμια του Αγίου και την λιτανεία της εικόνας και των λειψάνων του.
Στο τέλος τελέστηκε μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Σταυροπηγίου κυρού Αλεξάνδρου, κατά σάρκα αδελφού του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ
«Κατέπλευσας σήμερον Λουκᾶ, εἰς Παραδείσου τόν εὔδιον λιμένα, ἀγρεύσας πλῆθος ἰχθύων πολύ, δικτύοις τοῦ Σωτῆρος».
Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, λίγες μόνο ἡμέρες μετά τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς καί τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τή μνήμη δύο ἁγίων ἀποστόλων της, τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Βαρθολομαίου καί τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Βαρνάβα. Συγχρόνως ὅμως ἑορτάζει καί τιμᾶ καί τή μνήμη ἑνός νέου ἁγίου της, ἑνός ἁγίου πού ἔζησε στήν ἐποχή μας καί ἀνεδείχθη δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί πηγή ἀκένωτος θαυμάτων καί ἰάσεων.
Ὁ νέος αὐτός ἅγιος εἶναι βεβαίως ὁ προσφιλής μας ἅγιος, ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, ὁ ἰατρός καί θαυματουργός, τοῦ ὁποίου τμῆμα τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου κατέχουμε στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί τήν Ἱερά αὐτή Μονή ὡς οὐράνια εὐλογία καί θεία δωρεά.
Καί ἐάνἐκεῖνος «κατέπλευσεν σήμερον εἰς Παραδείσου τόν εὔδιον λιμένα», ὅπως ψάλλει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἐπί τῇ μνήμῃ του, ἐμεῖς καταπλεύσαμε στόν ὑπό ἀνέγερση ἱερό του ναό του, ἐδῶ ὅπου ἡ παρηγορία τήν ὁποία χαρίζει ἡ παρουσία του καί τά ἀναρίθμητα θαύματά του ἀναπαύει ὡς εὔδιος λιμένας τίς ταλαιπωρημένες ἀπό τά κύματα τῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶν τῆς ζωῆς ἀλλά καί τή ζάλη τῶν πειρασμῶν καί τῶν ἀσθενειῶν τίς ψυχές τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶντου.
«Καταπλεύσαμε» γιά νά πανηγυρίσουμε τήν ἱερά καί φωτοφόρο μνήμη του, ἀλλά συγχρόνως καί γιά νά ἀναθεωρήσουμε «τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς του» κατά τήν προτροπή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως ὁλόκληρο αὐτόν τόν μήνα Ἰούνιο.
«Καταπλεύσαμε», γιά νά δοῦμε πῶς ἔφθασε ὁ ἅγιος μας «εἰς Παραδείσου τόν εὔδιον λιμένα», ἀλλά καί ποιά εἶναι ἡ σχέση του μέ τούς τιμωμένους ἁγίους ἀποστόλους, τόν ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας ἅγιο ἀπόστολο Βαρθολομαῖο, καί τόν ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα καί συνέκδημο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἅγιο ἀπόστολο Βαρνάβα.
Τήν ἀπάντηση στό διπλό αὐτό ἐρώτημα μᾶς τήν ἔδωσε ὅμως ἤδη τό Δοξαστικό τῆς ἑορτῆς, τό ὁποῖο προέταξα στήν ὁμιλία μου.
Κατέπλευσε, λέγει, ὁ ἅγιος Λουκᾶς στόν εὔδιο λιμένα τοῦ Παραδείσου, «ἀγρεύσας πλῆθος ἰχθύων πολύ, δικτύοις τοῦ Σωτῆρος». Ἔφθασε στόν Παράδεισο, ἔχοντας καταφέρει νά κερδίσει, πιάνοντας στά δίκτυα τοῦ Σωτῆρος, μεγάλο πλῆθος ἰχθύων.
Νά, λοιπόν, ἡ σχέση τοῦ ἁγίου Λουκᾶ μέ τούς τιμωμένους ἀποστόλους! Νά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο κατόρθωσε ὁ ἅγιος μέσα ἀπό τίς ἀναρίθμητες τρικυμίες τῆς ζωῆς του, πού θά καταπόντιζαν κάθε ἄλλον στή θέση του, νά φθάσει στόν εὔδιο λιμένα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπολαμβάνει ἐκεῖ τή δόξα καί τή μακαριότητα τοῦοὐρανοῦ.
Ἰατρός διάσημος ὁ ἅγιος καί φημισμένος καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς καί ὑπέροχος χειρουργός, θά μποροῦσε νά ἀπολαμβάνει τίς ἀνέσεις καί τήν τιμή πού ἅρμοζε στή θέση καί τίς ἱκανότητές του. Ὅμως στήν πρόσκληση πού τοῦ ἀπηύθυνε ὁ Χριστός διά τοῦ ἐπισκόπου Ἰννοκεντίου, τήν πρόσκληση νά ἐνδυθεῖ τό ράσο τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ, γιά νά διακονήσει τόν λαό καί τήν Ἐκκλησία πού βρισκόταν ἐν διωγμῷ ἀπό τό ἄθεο καθεστώς πού κυριαρχοῦσε τήν ἐποχή ἐκείνη στή Σοβιετική Ἕνωση, ὁ ἅγιος Λουκᾶς δέν ὑπολόγισε τόν ἑαυτό του. Δέν σκέφθηκε τί θά ἐγκατέλειπε καί τί θά διακινδύνευε, ἀλλά ἐγκατέλειψε τά πάντα, ὅπως καί οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου, γιά νά ἀνταποκριθεῖ στήν πρόσκλησή του «δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω σε ἁλιέα ψυχῶν».
Καί αὐτό ἔγινε πράγματι ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Ἀκολούθησε μία ἀποστολική πορεία, μέ δοκιμασίες καί ταλαιπωρίες, ὅπως αὐτές πού περιγράφει ὅτι ὑπέμεινε ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Φυλακίσθηκε, διώχθηκε, ἐξορίσθηκε, ἀλλά ὅπου καί ἄν βρέθηκε, εἴτε μέσα στούς λίγους ναούς πού εἶχε ἀφήσει ἀνοικτούς τό ἄθεο καθεστώς, εἴτε ἔξω ἀπό αὐτούς, προσφέροντας τήν ἰατρική φροντίδα καί θεραπεία στούς ταλαίπωρους ἀνθρώπους πού ζοῦσαν ἀβοήθητοι στίς μακρυνές ἐπαρχίες τοῦ ἀρκτικοῦ κύκλου, ὅπου ἐπανειλημμένα ἐξορίσθηκε, ὁ ἅγιος Λουκᾶς «ἄγρευε» ἀνθρώπους γιά τόν Χριστό, ἀκριβῶς ὅπως ἔκαναν καί οἱ συνεορταζόμενοι σήμερα ἅγιοι ἀπόστολοι, ἀλλά καί ὅλοι οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου.
Αὐτό συνεχίζει νά κάνει καί μετά τήν κοίμησή του καί μέχρι σήμερα μέ τά πολλά θαύματα πού ἐπιτελεῖ ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἄλλα ἀπό τά ὁποῖα μᾶς γνωστοποιοῦν ἀδελφοί μας πού τά ἔζησαν καί ἄλλα τά βλέπουμε νά γίνονται ἐνώπιόν μας, ἐδῶ στόν ναό του καί στό μοναστήρι μας. Καί ὅλα αὐτά τά θαύματα ἀλλάζουν καί τή ζωή αὐτῶν πού τά δέχθηκαν ἀλλά καί τή ζωή αὐτῶν πού τά ἀκοῦν, ἐνισχύοντας τήν πίστη μας στόν Θεό.
Τά λόγια τά ὁποῖα προεῖπα γιά τόν ἅγιο Λουκᾶ, γιά τό μεγαλεῖο αὐτοῦ τοῦ ἁγίου, εἶναι πάρα πολύ φτωχά. Δέν μπορεῖς νά ὑμνήσεις τόν ἅγιο Λουκᾶ, ζώντας αὐτό τό μεγαλεῖο του, ζώντας αὐτά τά θαύματά του. Καί ἐπειδή τά λόγια μου εἶναι πολύ φτωχά, ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς διαβάσω δύο ἐπιστολές ἀδελφῶν μας πού μᾶς γράφουν γιά τά θαύματα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ πού ἔζησαν καί ἐκφράζουν μέ αὐτό τόν τρόπο τήν εὐγνωμοσύνη τους στόν Θεό καί στόν ἅγιο Λουκᾶ.
Ἡ πρώτη ἐπιστολή προέρχεται ἀπό μία κυρία, κάτοικο Σερρῶν καί μητέρα τριῶν παιδιῶν. Γράφει, λοιπόν, σχετικά μέ τό θαῦμα:
« … Ἕνα πρωί, περίπου στίς 25 Νοεμβρίου τοῦ 2017, μία φίλη μοῦ ἔδωσε ἕνα φυλλάδιο-ἐκκλησιαστική ἔκδοση ἀφιερωμένη στόν ἅγιο Λουκᾶ Συμφερουπόλεως τόν ἰατρό … Δέν τόν ἤξερα μέχρι ἐκείνη τήν ἡμέρα. Ἄρχισαν νά ψάχνω στό διαδίκτυο γιά τή μαρτυρική ζωή τοῦ Ἁγίου … Ἀκολουθοῦσα τόν ἰατρό στήν Τασκένδη, στό Κρασνογιάρσκ τῆς Σιβηρίας, στούς πολέμους καί στίς ἐξορίες. Μέ πείραξε τό γεγονός ὅτι, ἐνῶ ἔζησα στή Ρωσία ἑπτά ὁλόκληρα χρόνια καί ἤξερα τήν ἱστορία τῆς Ρώσικης ἐπανάστασης … δέν ἤξερα γιά τόν ἅγιο Λουκᾶ τῆς Κριμαίας.
Τήν Παρασκευή 1-12-2017 ἐνημερώθηκα ἀπό τόν ἰατρό-ἀκτινολόγο ὅτι πρέπει νά χειρουργηθῶ ἄμεσα ἀπό … ὄγκο κακοήθειας. Ἐδῶ ἄρχισε ἡ ἀναστάτωση τῆς οἰκογένειας, τά ἀνήλικα παιδιά μου ἔκλαιγαν … Παρακαλοῦσα τόν Θεό γιά βοήθεια … Παρακαλοῦσα τόν ἅγιο Λουκᾶ.
Στίς 8-1-2018 μοῦ ἔκαναν εἰσαγωγή στό Θεαγένειο νοσοκομεῖο. Στό θάλαμο μαζί μου ἔκανε εἰσαγωγή μιά κοπέλα ὀνόματι Θεοδώρα. Ἦταν πιό μικρή ἀπό μένα ἀλλά πολύ ταλαιπωρημένη ἀπό τίς χημειοθεραπεῖες. Μᾶς ἔκαναν ὅλη μέρα ἐξετάσεις γιά νά μποῦμε στό χειρουργεῖο τήν ἑπόμενη μέρα πρωί-πρωί.
Τό πρωί στίς 6 ἡ ὥρα ἀκριβῶς ἄνοιξε ἡ πόρτα στό θάλαμό μας καί μπῆκε μέσα ὁ ἱερέας (ξυρισμένος, ὅπως ἦταν ὁ Ἅγιος στή φυλακή), ἀλλά φορώντας τό ράσο καί τό σταυρό του. Στεκόμουν μπροστά του στό ἕνα μέτρο, τόν κοιτοῦσα καί τόν ἀναγνώρισα. ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ … ψιθύρισα καί δέν πίστευα στά μάτια μου … Ναί, ἦταν ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, πού τόν παρακαλοῦσα τόσες ἡμέρες. Ἦρθε στό νοσοκομεῖο, μέ βρῆκε … , ναί, ἀκριβῶς ὅπως τό λέω …, ἦρθε στό θάλαμο καί μέ βρῆκε … Πῆρα κουράγιο, χάρηκα, μά τόσο πολύ, πού ἤμουνα σίγουρη ὅτι ὁ Ἅγιός μου ὁ Λουκᾶς εἶναι μαζί μου καί δέν φοβᾶμαι τίποτα … Εἶπα καί στή Θεοδώρα ὅτι ὁ Ἅγιος δέν ἦρθε μόνο γιά μένα, ἦρθε γιά μᾶς … Ὅλα θά πᾶνε καλά μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Καί ὅλα πῆγαν καλά, καί οἱ δυό μας εἴμαστε καλά … Ὅλος ὁ κόσμος ἔμαθε γιά τό θαῦμα πού βίωσα στό νοσοκομεῖο καί γιά τόν Ἅγιο τῆς καρδιᾶς μου καί τῆς ψυχῆς μου».
Τό δεύτερο θαῦμα μᾶς τό ἀφηγεῖται ἡ σύζυγος τοῦ ἰαθέντος ἀπό τόν ἅγιο Λουκᾶ.
«Σεβαστέ πάτερ,
τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2007 ἤμουν στό σπίτι καί ἄκουσα τό κουδούνι τῆς ἐξώπορτας νά χτυπᾶ παρατεταμένα. Ἄνοιξα μέ ἀγωνία καί βρῆκα στήν ἐξώπορτα πεσμένο τόν σύζυγό μου Θεμιστοκλῆ (55 ἐτῶν) μέ ἔντονο πόνο στό στῆθος. Τόν μετέφερα μέ προσοχή μέσα στό σπίτι καί ξαφνικά λιποθύμησε. Σταμάτησε νά ἀναπνέει καί νά ἔχει σφυγμό. Τό πρόσωπό του ἔγινε κρύο σάν μάρμαρο καί τά μάτια του ἔμειναν ὀρθάνοιχτα μέ τίς κόρες γυρισμένες.
Ἡ πρώτη μου σκέψη ἦταν «δέν μπορεῖ νά φύγει ἕνας ἄνθρωπος ἔτσι ἁπλᾶ …», καί ἀμέσως ἄρχισα νά καλῶ σέ βοήθεια τήν κόρη μου πού ἦταν στό δωμάτιό της καί διάβαζε, ἐνῶ παράλληλα κάλεσα τό ἀσθενοφόρο. Ἡ κόρη μου προσπαθοῦσε κλαίγοντας νά τόν συνεφέρει. Ἀπ᾽ τίς φωνές καί τά κλάματα ἦρθε ὁ ἔνοικος τοῦ κάτω ὀρόφου, ὁ κύριος Γιῶργος, καί ὅταν εἶδε τόν σύζυγό μου πεσμένο στό πάτωμα, γονάτισε πλάι του, ἔπιασε τό σφυγμό του καί τό μόνο πού κατάφερε νά ψελλίσει τρομαγμένος ἦταν «ἔφυγε …».
Ἐκείνη τή στιγμή ἡ κόρη μου τινάχτηκε ὄρθοα καί ἔτρεξε στό δωμάτιό της. Ἐπέστρεψε ἀμέσως κρατώντας στά χέρια της τό μπουκαλάκι μέ λαδάκι-εὐλογία τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, πού εἴχαμε πάρει κατά τήν προσκυνηματική μας ἐπίσκεψη στήν Ἱερά Μονή Δοβρά. Σκύβει πάνω του καί λέει κλαίγοντας «μή φοβᾶσαι μπαμπάκα μου … θά σέ σώσει ὁ ἅγιος Λουκᾶς …», καί τόν σταυρώνει μέ τό λαδάκι στό μέτωπο.
Ξαφνικά ὁ σύζυγός μου ἀνακτᾶ τίς αἰσθήσεις του, ἀνοίγει τά μάτια του καί ψελλίζει «τί ἔγινε; …»
Τήν ἴδια στιγμή ἔφθασε τό ἀσθενοφόρο καί μεταφέρθηκε στό Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης. Ὁ καρδιολόγος, πού εἶναι φίλος τοῦ ἄνδρα μου, μᾶς ἐνημέρωσε ὅτι ὑπέστη ὀξύ ἔμφραγμα μυοκαρδίου (αἰφνίδια ἀπόφραξη κεντρικῆς ἀρτηρίας κατά 98%) καί τό γεγονός ὅτι ζοῦσε ἦταν ἀπό ἕνα θαῦμα.
Τό θαῦμα ὅμως δέν σταμάτησε ἐκεῖ. Ὑπεβλήθη ἀρχικά σέ θρομβόλυση. Κατά τή θρομβόλυση παθαίνει ἰσχαιμικό ἐπεισόδιο (ἐγκεφαλικό) μέ τήν ἀριστερή του πλευρά νά ἔχει παραλύσει. Στήν ἐντατική πού νοσηλεύτηκε καί πάλι ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἔκανε τό θαῦμα του. Μέ προσευχή καί πάντα μέ τό λαδάκι πού τόν σταυρώναμε στό μέτωπο, ὁ σύζυγός μου συνῆλθε. Στή συνέχεια μεταφέρθηκε στόν Κυανοῦ Σταυρό, ὅπου καί ὑπεβλήθη σέ ἀγγειοπλαστική γιά τό ἄνοιγμα τῆς ἀρτηρίας. Ἡ ἐπέμβαση εἶχε μεγάλη ἐπιτυχία.
Τώρα ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι καλά. Τό ἐγκεφαλικό τό ξεπέρασε μέσα στόν πρῶτο μήνα. Ἡ καρδιά του; Ὁ γιατρός μᾶς εἶπε πώς οἱ ἐξετάσεις δέν δείχνουν νά ἔχει περάσει κάποιο ἐπεισόδιο. Δέν ὑπάρχει κἄν ἡ παραμικρή οὐλή!!!
Ὁ ἄνδρας μου ἐπέζησε μέ τή βοήθεια τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ καί συνεχίζει νά ζεῖ μέσα ἀπό ἕνα θαῦμα.
Ὡς ἐλάχιστη εὐχαριστία καί ἀγάπη ὁ πρῶτος γιός τῆς κόρης μου, πού ἦλθε λίγο ἀργότερα, ὀνομάστηκε Λουκᾶς.
Εὔχομαι ὁ Ἁγιούλης μας, ὅπως τόν λένε τά ἐγγονάκια μου, νά εἶναι πάντα δίπλα μας. Σέ μᾶς καί στόν κόσμο ὅλο. Τό μόνο πού χρειάζεται», καταλήγει ἡ κυρία, «εἶναι πίστη καί νά τόν φωνάξουμε ὅταν τόν χρειαστοῦμε.
Εὐχαριστῶ τόν Θεό γιά τήν ἀτελείωτη ἀγάπη πού μᾶς δίνει συνεχῶς στέλνοντας τούς ἁγίους νά μᾶς καθοδηγοῦν καί νά μᾶς προστατεύουν».
Ἄς εὐχαριστοῦμε καί ἐμεῖς τόν Θεό καί τόν ἅγιο Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος ἐπεμβαίνει μέ τόσους θαυμαστούς τρόπους στή ζωή ὅσων τῶν ἐπικαλοῦνται καί τούς θεραπεύει, καί ἄς τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς προστατεύει καί ἀπό τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ ἀλλά καί ἀπό κάθε ἄλλη ἀσθένεια, καί νά ὁδηγεῖ καί ἐμᾶς διά τῆς πίστεως στή σωτηρία.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
«Διωγμούς καί μάστιγας καρτερικῶς ὑπομείνας, … Χριστόν ὁμολογήσας … ἔδειξας … πῶς Ἐκκλησία πολιτεύεται ἐν κόσμῳ».
Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, ἑορτάσαμε τή γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος μετέβαλε τούς μαθητές τοῦ Κυρίου σέ εὐγλώττους κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ ὁποῖοι ὁμολογοῦσαν θαρραλέα ὅτι Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ Κόσμου.
Αὐτή ἡ ὁμολογία τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου ὑπῆρξε τό θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί αὐτή ἡ ὁμολογία ἦταν τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν χριστιανῶν, πού εἶχαν κατά νοῦ τόν λόγο τοῦ θείου ἱδρυτοῦ της, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὅποιος τόν ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν ὁμολογήσει καί ὁ ἴδιος ἐνώπιον τοῦ Πατρός του τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Μάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ οὐράνωσαν τή γῆ καί ἔγιναν οἰκήτορες τοῦ οὐρανοῦ, ἀποδεικνύοντας μέ τή ζωή, τήν ὁμολογία καί τό μαρτύριό τους τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο πολιτεύεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὀφείλει νά πολιτεύεται κάθε ἄνθρωπος πού θέλει νά εἶναι μαθητής τοῦ Χριστοῦ στή ζωή του.
Στή χορεία τῶν μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ Χριστοῦ συγκαταριθμεῖται καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Λουκᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, ὁ ἰατρός καί θαυματουργός, τόν ὁποῖο τιμοῦμε στόν πανηγυρίζοντα σήμερα ἱερό ναό του, ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὅπου θησαυρίζεται καί τμῆμα τοῦ χαριτοβρύτου ἱεροῦ του λειψάνου.
Καί εἶναι μάρτυς καί ὁμολογητής τοῦ Χριστοῦ ὁ ἅγιος Λουκᾶς, γιατί σέ χρόνια δύσκολα καί σκληρά, σέ χρόνια ἀθεΐας καί διωγμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖνος ἐπέλεξε τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τοῦ μαρτυρίου καί ὄχι τήν εὐρύχωρη ὁδό τῶν κοσμικῶν ἀνέσεων καί τῆς ἀνθρωπίνης δόξης. Ἐπέλεξε νά διακονήσει τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο ὡς ἱερεύς καί ἐπίσκοπος ἀλλά καί ὡς ἰατρός, δίδοντας καί μέ τίς δύο αὐτές ἰδιότητες τήν ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Χριστό μέ τό κήρυγμά του, μέ τήν προσευχή του πρίν ἀπό κάθε χειρουργική ἐπέμβαση καί ἰατρική πράξη, μέ τήν ἀγάπη του πρός τόν πάσχοντα συνάνθρωπο, μέ τήν ὁμολογία του διά λόγου καί ἔργων, ὅπου καί ἄν βρέθηκε, ἀπό τό Κίεβο καί τή Μόσχα μέχρι τῆς στέππες τῆς Ρωσίας, τήν Τασκένδη καί τή Συμφερούπολη.
Ἀγάπησε τό μαρτύριο, ὅπως ὁμολογοῦσε ὁ ἴδιος, καί δέν δίστασε χάριν τῆς ὁμολογίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ νά ὑπομείνει διωγμούς καί φυλακίσεις καί βασανιστήρια καί ἐξορίες, δείχνοντας, ὅπως λέγει καί τό δοξαστικό ποιός εἶναι ὁ τρόπος καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μέσα στόν κόσμο.
Εἶναι ἡ ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν, γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ καί ὁ λόγος τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο. Εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως πού ἔχει χρέος νά δίδει καθημερινά κάθε μέλος της, διότι διαφορετικά δέν μπορεῖ νά εἶναι μέρος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ὁμολογία διά λόγου καί ἔργων, διότι δέν μπορεῖς νά ὁμολογεῖς τόν Χριστό, ἐάν δέν ζεῖς σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιό του, καί δέν μπορεῖς νά ζεῖς σύμφωνα τό Εὐαγγέλιο χωρίς νά ὁμολογεῖς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτή ἡ ὁμολογία εἶναι καί τό δικό μας χρέος, ὅσων ἤρθαμε νά τιμήσουμε τόν ὁμολογητή ἅγιο Λουκᾶ, χρέος στό ὁποῖο ὀφείλουμε νά ἀνταποκριθοῦμε, ἔστω καί ἄν φαινομενικά δέν ἀπαιτεῖται ἡ ὁμολογία μας, γιατί ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο τουλάχιστον κατ᾽ ὄνομα χριστιανικό.
Βλέπουμε ὅμως τήν ἄρνηση κάποιων, βλέπουμε τήν ἀμφιβολία περισσοτέρων, βλέπουμε τήν ψυχρότητα τῶν πολλῶν, πού ἐπιχειρεῖ νά ὑποσκάψει τά θεμέλια τῆς πίστεώς μας. Ἐμεῖς μένουμε ὅμως σταθεροί στήν πίστη μας καί δέν δειλιάζουμε νά τήν ὁμολογοῦμε σέ αὐτούς πού εἴτε ἀμφισβητοῦν τήν ἱερότητα τῆς θείας Εὐχαριστίας, εἴτε ἀμφιβάλλουν καί συκοφαντοῦν ὁτιδήποτε ἄλλο. Ἐμεῖς μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας καί ὁμολογοῦμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ μόνη ἡ ὁποία διαδίδεται διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι οἱ ἀσθένειες πού συκοφαντικά καί βλάσφημα ὑποστηρίζουν κάποιοι, κηρύσσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί «οὐ κρύπτομεν τήν εὐεργεσίαν» τῶν θαυμάτων τοῦ ἁγίου μας, διά τοῦ ὁποίου δοξάζεται καί τιμᾶται ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Λουκᾶς, ἀλλά καί ὁ ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ ἐνδοξαζόμενος Θεός.
Αὐτή τήν ὁμολογία δίδουν καί οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς γνωστοποιοῦν τά θαύματα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ πού ζοῦν οἱ ἴδιοι.
Ἕνα ἀπό τά ἑκατοντάδες θαύματα πού φθάνουν στό μοναστήρι μας θά ἤθελα νά σᾶς διαβάσω. Μᾶς τό ἔστειλε μία μητέρα, ὡς ὁμολογία τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ διά τῶν ἁγίων του στόν κόσμο μας καί ἔσωσε διά τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τό παιδί της.
Γράφει, λοιπόν, αὐτή ἡ μητέρα:
«Τό παιδάκι μας γεννήθηκε μέ συγγενῆ καρδιοπάθεια σέ μία πολύ σοβαρή μορφή. Δυστυχῶς δέν διαγνώστηκε ἄμεσα καί καταλάβαμε ὅτι κάτι δέν πάει καλά ἀνήμερα τῶν ἁγίων Ἀναργύρων τό πρωί, ἐνῶ εἴμασταν σπίτι μέ τόν σύζυγό μου. Ἀμέσως πήγαμε στό νοσοκομεῖο τῆς Δράμας, καί ἐκεῖ δέν ἤξεραν τί ἀκριβῶς συμβαίνει. Μεταφερθήκαμε στό νοσοκομεῖο Παπαγεωργίου στή Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ μᾶς εἶπαν ὅτι μᾶλλον τό πρόβλημα εἶναι στήν καρδιά τοῦ παιδιοῦ, ἀλλά εἶναι πολύ σοβαρά, ἔχει πέσει σέ κῶμα καί ἔχει πάθει ἔμφραγμα. Τοῦ κάναμε ἀεροβάπτισμα καί τοῦ δώσαμε τό ὄνομα Δημήτριος.
Μέ μηδενικές ἐλπίδες μᾶς ἔστειλαν στήν Ἀθήνα στό Παίδων «Ἁγία Σοφία». Ἐκεῖ, μετά ἀπό πολλές ἐξετάσεις, μάθαμε ὅτι τό παιδάκι μας ἔχει ὄντως πρόβλημα στήν καρδούλα του. Ἀμέσως σκεφτήκαμε νά τό τάξουμε στόν ἅγιο Λουκᾶ καί εὐχόμασταν τήν ἡμέρα τοῦ χειρουργείου νά βάλει τό χέρι του καί νά μᾶς βοηθήσει. Ἔτσι καί ἔγινε.
Στίς 22 Ἰουλίου, ἡμέρα Κυριακή μᾶς μετέφεραν στό Ὠνάσειο, ἐπειδή ἡ μονάδα χειρουργείων στό Παίδων ἔχει κλείσει τό διάστημα πού θά ἔπρεπε νά χειρουργηθεῖ ὁ Δημητράκης. Γιά καλή μας τύχη τή Δευτέρα 23 Ἰουλίου ἔγινε ἀξονική τομογραφία καί ἐκεῖ φάνηκε ὅτι τό πρόβλημα εἶναι πιό σύνθετο καί πολύ ἐπικίνδυνο. Στό προσκεφάλι τοῦ μωροῦ εἴχαμε βάλει τό εἰκονάκι τοῦ ἁγίου Λουκᾶ καί κάθε μέρα, ἀπό τήν ἀρχή πού ἤρθαμε στήν Ἀθήνα, σταυρώναμε τήν καρδούλα καί τό κεφαλάκι τοῦ παιδιοῦ μέ τό λαδάκι τοῦ ἁγίου Λουκᾶ καί ἄλλων ἁγίων.
Τήν Τετάρτη στίς 25 Ἰουλίου πῆγα νά προσκυνήσω, ὅπως κάθε μέρα, στό ἐκκλησάκι τοῦ Ὠνασείου καί νά παρακαλέσω τόν Θεό, τήν Παναγία καί ὅλους τούς ἁγίους γιά τό μωρό καί ὅλα τά παιδάκια πού εἶναι ἄρρωστα.
Ἐκείνη τήν ὥρα ἔβλεπα μέ ἔντονο βλέμμα τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, μιά μικρή πλαστικοποιημένη εἰκονίτσα καί τόν παρακαλοῦσα μέσα στήν ἀπελπισία μου για τήν τόσο δύσκολη κατάσταση, ἄν μ᾽ ἀκούει, νά μοῦ δώσει ἕνα σημάδι. Νά κουνηθεῖ ἀπό τή θέση πού βρισκόταν. Τοῦ τό ζήτησα πολλές φορές. Γιατί ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα ἔψαχνα γιά τά θαύματά του καί τόν βίο του καί ἤλπιζα νά κάνει ὁ Ἅγιος τό χειρουργεῖο στήν καρδούλα τοῦ μωροῦ. Διάβαζα καθημερινά τήν παράκληση τοῦ Ἁγίου καί εἶχα δίπλα μου τήν εἰκόνα του κάθε βράδυ πρίν κοιμηθῶ.
Τήν ἑπόμενη ἡμέρα 26 Ἰουλίου ἀνημέρα τῆς ἁγίας Παρασκευῆς, ξαναμπαίνω στό ἐκκλησάκι νά παρακαλέσω γιά τό χειρουργεῖο καί ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου δέν ἦταν πουθενά. Μαζί μου ἦταν καί ὁ σύζυγός μου. Ἀμέσως τόν κοίταξα στά μάτια καί ἕνα ρίγος μέ διαπέρασε καί ἄρχισα νά κλαίω. Κατάλαβα ὅτι ὁ Ἅγιος ἦταν δίπλα στό γιό μας. Ἤμουν σίγουρη πώς ὅλα θά πᾶνε καλά.
Μετά ἀπό σχεδόν ἕξι ὧρες χειρουργεῖο τό μωρό μας σώθηκε. Ἀπό τήν ἑπόμενη κιόλας ἡμέρα ἡ εἰκόνα ἦταν πάλι στή θέση της καί δέν μετακινήθηκε. Καί πλέον ἡ ἀνάρρωσή του γίνεται πολύ πιό γρήγορα ἀπ᾽ ὅ,τι περίμεναν οἱ γιατροί. Ὁ γιατρός μᾶς εἶπε ὅτι ὁ γιός μας ἔχει φύλακα Ἄγγελο. Ἡ ἀπάντησή μας εἶναι ὅτι τό ξέρουμε. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἦταν ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἐκεῖ.
Κάθε μέρα τόν εὐχαριστοῦμε καί εὐχόμαστε νά κάνει γιά ὅλους τούς ἀρρώστους τό θαῦμα του καί γιά ὅλα τά παιδάκια. Κάθε χρόνο θά ἐπισκεπτόμαστε τήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου μαζί μέ τόν Δημητράκη μας καί δέν θά ξεχάσουμε νά τόν εὐχαριστοῦμε καθημερινά γι᾽ αὐτό τό θαῦμα πού ζήσαμε».
Καί δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη καί πιό εὐπρόσδεκτη εὐχαριστία ἀπό τόν Θεό καί τούς ἁγίους ἀπό τήν ὁμολογία τῶν θαυμάτων του. Γι᾽ αὐτό ἄς τό κάνουμε καί ἐμεῖς, γιά νά βροῦμε ἔλεος καί χάρη ἀπό τόν Θεό καί τούς ἁγίους του.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ