Η εορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. (ΦΩΤΟ)

Κατά το διήμερο 7 και 8 Μαΐου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Την παραμονή της εορτής το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στο πανηγυρίζον Ιερό Εξωκκλήσιο Ναούσης.

Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Νησελίου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Ἐάν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θε­ός ἐν ἡμῖν μένει, καί ἡ ἀγάπη αὐ­τοῦ τετελειωμένη ἐστίν ἐν ἡμῖν».

Ἕνα ἀπό τά προσωνύμια τοῦ ἑορ­τα­ζομένου ἁγίου ἐνδόξου ἀπο­στό­λου καί εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου εἶναι, ἀδελφοί μου, καί τό «μαθητής τῆς ἀγάπης».

Καί τό προσωνύμιο αὐτό ἐπεκρά­τησε ἀφενός γιατί ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶναι ὁ ἀπό­στολος καί εὐαγγε­λι­στής πού ἀνα­φέρεται περισσότερο ἀπό ὅ­λους τούς ἄλλους, τόσο στό εὐ­αγ­γέ­λιό του ὅσο καί στίς καθο­λι­κές ἐπιστολές του, δηλαδή στίς ἐπι­στο­λές του πρός ὅλους τούς χρι­στι­α­­νούς, στήν ἀγάπη, καί ἀφετέρου γιατί ἐκφρά­ζει καί ἐκδηλώνει πε­ρισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἄλλους μαθητές τοῦ Χριστοῦ τήν ἀγάπη του πρός τόν δι­δάσκαλό του, ἀνα­κύ­πτοντας ἐπί τό στῆθος του στόν Μυστικό Δεῖ­πνο καί ρω­τώ­ντας τον μέ ἀγωνία ποιός εἶναι αὐτός πού θά τόν προ­δώσει, ἀλλά καί μέ­­νο­ντας κοντά του καί κοντά στήν Πα­ναγία Μητέρα του τήν ὥρα τῆς Σταυρώ­σεως.

Καί αὐτήν τήν ἀγάπη του τοῦ τήν ἀνταπέδιδε ὁ Χριστός μέ δια­φό­ρους τρόπους, ἔτσι ὥστε ὁ ἴδιος νά θεωρεῖ ὅτι ἦταν «ὁ μαθητής ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς», ὁ ἠγαπημένος μα­­θητής τοῦ Κυρίου.

Ὡς νεώτερος ἀπό ὅλους τούς μα­θητές τοῦ Χριστοῦ ἔζησε ἴσως, ἀ­δελ­φοί μου, ἐντονότερη τήν ἀγά­πη τοῦ Ἰησοῦ, γιά τόν ὁποῖο ἐγκα­τέλειψε τά πάντα, στόν ὁποῖο ἀφι­έρωσε τή ζωή του καί τήν ὕπαρξή του, παραμένοντας ἁγνός καί παρ­θένος μέχρι τέλους, ἀλλά καί γιά τόν ὁποῖο ὑπέμεινε τόσες κακου­χίες καί ἐξορίες καί ταλαι­πωρίες. Γι᾽ αὐτό καί ἐμ­μένει στήν ἔννοια τῆς ἀγά­πης, τήν ὁποία ὁ Χριστός μέ τή δι­δα­σκαλία του καί μέ τή ζωή του μᾶς ἀπο­κάλυψε.

Σέ αὐτήν, λοιπόν, τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης θά εἶναι ἀπόψε ἀφι­ερω­μένος ὁ λόγος μας, πρός τιμήν τοῦ μα­θη­τοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἁγίου Ἰω­άννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ ἐπιστηθίου, τοῦ παρθένου, τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου.

«Ἐάν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θε­ός ἐν ἡμῖν μένει, καί ἡ ἀγάπη αὐ­τοῦ τετελειωμένη ἐστίν ἐν ἡμῖν».

Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς τήν ἀ­γάπη, τήν ἀγάπη πρός τούς ἀδελ­φούς μας, καί τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό. Καί τήν ζητᾶ χωρίς νά δια­κρί­νει τή μία ἀπό τήν ἄλλη, ἀλλά ζη­τώντας τες καί τίς δύο μαζί, γιατί δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει ἡ μία χωρίς τήν ἄλλη. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε ἀγάπη πρός τόν Θεό, ἐάν δέν ἔχουμε ἀγάπη πρός τούς ἀν­θρώ­πους, οὔτε μποροῦμε νά ἀγα­ποῦ­­με τούς ἀνθρώπους, ἐάν δέν ἀγα­ποῦμε τόν Θεό. Γιατί ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους πηγάζει, ἀ­δελφοί μου, ἀπό τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό.

Ἐάν δέν πιστεύουμε στόν Θεό καί ἐάν δέν ἀγαποῦμε τόν Θεό, ὥστε νά θέλουμε νά τηροῦμε τίς ἐντολές του, τότε δέν ἔχουμε λόγο νά ἀγα­ποῦμε τούς ἀδελφούς μας, γιατί δέν εἶναι τίποτε γιά ἐμᾶς· ἤ εἶ­ναι, ὅπως κάποιοι πιστεύουν, ἀνταγω­νι­στές μας, ἀντίπαλοί μας, ἐχθροί μας. Τό βλέπουμε, ἄλλωστε, αὐτό νά ἰσχύει στόν κόσμο μας. Ὁ ἕνας ἄνθρωπος ἀντιμετωπίζει τόν ἄλλο μέ σκληρότητα καί μέ ἐχθρό­τητα, γιατί δέν αἰσθάνεται ὅτι τόν συν­δέει τίποτε μαζί του.

Καί ἄς μήν νομίσουμε ὅτι αὐτή ἡ συμπεριφορά εἶναι ἀκραία ἤ σπά­νια, γιατί καί μόνο ἡ ἐπιδίωξη τοῦ συμφέροντός μας, χωρίς νά λαμβά­νεται ὑπόψη τό συμφέρον ἤ τό δί­καιο τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου, ἀποδει­κνύει τή σκληρή καί ἐχθρι­κή στάση μας ἀπέναντί του.

Ἀντίθετα ὅμως, ἐάν πιστεύουμε στόν Θεό, τότε ἀγαποῦμε καί τούς ἀνθρώπους γύρω μας ὡς τέκνα τοῦ Θεοῦ καί ὡς ἀδελφούς μας.

Καί ἐάν τούς ἀγάπουμε, τότε ἔ­χουμε, λέγει ὁ εὐαγγελιστής Ἰω­άν­νης, μέσα μας τόν Θεό, καί ἡ ἀγάπη του εἶναι πλήρης καί τέλεια μέσα στήν ψυχή μας.

Πῶς ὅμως ἔχουμε τόν Θεό μέσα μας; Τόν ἔχουμε, ἀδελφοί μου, για­τί «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», ὁ Θεός εἶ­ναι ἀγάπη. Καί ἐάν ἔχουμε ἀγάπη στήν ψυχή γιά τούς ἀδελφούς μας, ἔχουμε καί Αὐτόν πού εἶναι ἀγάπη, ἔχουμε τόν Θεό μέσα μας. Καί καθώς ἔχουμε τόν Θεό στήν ψυχή μας, ἔχουμε τήν πλη­ρότητα τῆς ἀγάπης του καί γιά μᾶς. Γιατί ὁ Θεός δέν κάνει δια­κρί­σεις. Ἀνταποδίδει τήν ἀγάπη μας μέ τήν ἀγάπη του, καί μένει στήν ψυχή μας, γιατί ἐμεῖς θελήσαμε νά τόν βάλουμε μέσα μας, οἰκειού­με­νοι τήν ἀγάπη πού Ἐκεῖνος μᾶς δί­δαξε καί Ἐκεῖνος ἔδειξε πρῶτος ἀπό ὅλους σέ μᾶς.

Ἀδελφοί μου, ἀναζητοῦμε πολλές φορές τόν Θεό, ἀγωνιζόμασθε νά τόν ἔχουμε καί νά τόν διατηροῦμε στήν ψυχή μας καί δέν μπο­ροῦ­με νά βροῦμε τόν τρόπο. Γι᾽ αὐ­τό ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ εὐαγγελιστοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἁ­γίου Ἰωάννου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, πού μᾶς λέγει: «Ἐάν ἀγαπῶμεν ἀλλή­λους, ὁ Θε­ός ἐν ἡμῖν μένει», καί ἄς προσπαθήσουμε νά οἰκειοποιη­θοῦ­με καί ἐμεῖς τήν ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς μας, πρός κάθε ἄνθρωπο ἀνεξαιρέτως, ἀπομακρύνοντας τούς ἐγωισμούς, τίς κακίες, τά συμ­φέροντα, τίς ἰδιοτροπίες καί ὅ,τι μᾶς χωρίζει ἀπό αὐτούς, γιά νά γί­νουμε καί ἐμεῖς οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ καί νά τόν ἔχουμε κατοικοῦντα καί μένοντα στίς ψυχές μας.

Πολλές φορές ἀκοῦμε ἀνθρώπους πού τονίζουν ὅτι δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τόν Θεό ἤ ὅτι δέν πιστεύουν στόν Θεό, καί ὅμως θέλουν πολλές φορές νά μᾶς κάνουν καί τούς φιλάνθρωπους καί θέλουν δῆθεν νά δείχνουν ὅτι ἀγαποῦν τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἀδύνατο αὐτό, ὅπως λέγει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ἀλλά καί ὅπως λέγει καί ὁ Χριστός. Δέν μποροῦν, ἐάν δέν ἀγαποῦμε τόν Θεό, ἐάν δέν πιστεύουμε στόν Θεό, εἶναι ἀδύνατο νά ἀγαπήσουμε τόν ἄνθρωπο, τόν ὅποιο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἤ ἀκόμη λένε ὅτι δέν πιστεύουν στόν Θεό, καί ὅμως κάνουν δῆθεν φιλανθρωπίες, ἀνήκουν σέ διάφορους συλλόγους, οἱ ὁποῖοι σύλλογοι ἔχουν μόνο σκοπό τήν προβολή, καί αὐτή τους ἡ ἐπιδίωξη δέν εἶναι ἁγνή, δέν ἀποβλέπει στό νά ἀγαπήσουν τόν ἄνθρωπο, διότι δέν ἔχουν ἀγάπη γιά τόν Θεό. Ἐάν θέλουμε νά ἔχουμε τόν Θεό μέσα μας, θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τή σχέση πού ἔχουμε μέ τούς συνανθρώπους μας.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Ὅ ἑωράκαμεν καί ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλομεν καί ὑμῖν, ἵνα καί ὑ­μεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ᾽ ἡμῶν».

Ἑορτάζει σήμερα, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει ἰδι­αι­­τέρως ὁ ἱερός αὐτός ναός, τή μνή­μη τοῦ ἁγίου ἐν­δό­ξου ἀπο­στό­λου καί εὐαγ­γελιστοῦ Ἰωάν­νου, τοῦ ἠγαπημένου μα­θη­τοῦ τοῦ Κυ­ρίου, τοῦ Θεολόγου.

Τιμοῦμε καί πανηγυρίζουμε καί ἐμεῖς τή μνήμη τοῦ μαθητοῦ τοῦ Κυρίου πού περισσότερο ἀπό ὅ­λους τούς ἄλλους μαθητές του ἔζησε τόν Χριστό, καθώς εἶδε νά λάμπει τό πρόσωπό του ὡς τό φῶς τή στιγμή τῆς Μεταμορφώσεως στό ὄρος Θαβώρ, ἀλλά τόν εἶδε καί ταλαιπωρημένο, χωρίς εἶδος καί χω­­ρίς κάλλος, ἐπάνω στόν Σταυ­ρό, αἴροντα τίς ἁμαρτίες τοῦ κό­σμου.

Ὁ ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἦταν ὅμως καί αὐτός πού ἀξιώθηκε νά ζήσει καί ὅλες ἐκεῖ­νες τίς θεῖες ἀποκαλύψεις, ὅταν βρισκό­ταν ἐξόριστος στήν Πάτμο, καί νά ἀκούσει τή φωνή τοῦ Θεοῦ νά τοῦ μιλᾶ γιά ὅσα ἐπρόκειτο νά συμ­βοῦν καί νά τά ἀποτυπώσει κατά θεία ἐντολή στό βιβλίο τῆς Ἀπο­καλύ­ψεως.

Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὅμως δέν κράτησε ζηλότυπα ὅλες αὐτές τίς ἐμπειρίες καί τίς ἀποκαλύψεις γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά τίς με­τα­δίδει μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιό του καί ἀπό τίς ἐπιστολές του σέ ὅλους τούς πιστούς, καί σέ μᾶς, ἀδελφοί μου, σήμερα.

Καί τόν ἀκούσαμε νά τό λέγει κα­θαρά στό ἀποστολικό ἀνάγνω­σμα: ­«Ὅ ἑωράκαμεν καί ἀκηκόαμεν, ἀπαγ­γέλομεν καί ὑμῖν».

Αὐτά πού ἔχουμε δεῖ καί ἔχουμε ἀκούσει, αὐτά λέμε καί σέ σᾶς. Διό­τι σέ αὐ­τά στηρίζεται ἡ πίστη μας, σέ ὅσα ἄκουσαν καί εἶδαν οἱ μαθητές καί ἀπόστολοι τοῦ Χρι­στοῦ. Σέ ὅσα ἔζησαν οἱ ἅγιοι καί οἱ ὅσιοι τῆς Ἐκ­κλησίας μας, οἱ θεο­φό­ροι πα­τέ­ρες καί οἱ ἱεράρχες. Διότι ἡ πίστη μας δέν εἶναι μία θεωρία ἤ ἕνα φιλοσοφικό σύστη­μα, εἶναι βίωμα καί ζωή. Εἶναι με­τοχή στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί στή ζωή τῶν ἁγίων, πού ἔζησαν τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, πού ἔπαθαν ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί δέν μπορεῖ νά πι­στεύει κανείς στόν Χριστό μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, γιατί τοῦ λεί­πουν οἱ ἐμπειρίες καί τά βιώ­ματα τῶν ἁγίων, μέσα ἀπό τά ὁποῖα κα­τανοοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπό τά ὁποῖα μποροῦμε νά ἑρμη­νεύ­σουμε τό θέλημα καί τίς ἐντο­λές του, μέσα ἀπό τά ὁποῖα μπο­ροῦ­με νά διδαχθοῦμε τόν δρόμο πού μᾶς ὁδηγεῖ στόν Χριστό, καί τόν ὁποῖο βάδισαν πρίν ἀπό ἐμᾶς οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, τηρώ­ντας ἀπαραχάρακτη τήν πίστη, καί γι᾽ αὐτό ἔλαβαν τόν στέφανο τῆς δικαιοσύνης.

Καί αὐτή ἡ μετάδοση τῆς ἐμπει­ρί­ας τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἱερῶν βιω­μά­των τῶν ἀποστόλων, τῶν ἁγί­ων καί τῶν πατέρων τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας δέν μᾶς παρέχει ἁπλῶς γνώ­ση, δέν μᾶς διδάσκει μόνο τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μᾶς ἑνώνει μέ τόν Χριστό καί τούς ἁγίους μας.

Γι᾽ αὐτό, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολόγος καί εὐαγγε­λι­στής, λέμε καί σέ σᾶς ὅσα εἴδαμε καί ὅσα ἀ­κού­σαμε «ἵνα καί ὑ­μεῖς κοινω­νίαν ἔχητε μεθ᾽ ἡμῶν», γιά νά ἔχε­τε κοι­νωνία, ἐπικοινωνία καί ἑνό­τη­τα μαζί μας.

Καί αὐτή τήν κοινωνία ζοῦμε, ἀδελφοί μου, καί μεῖς μέσα ἀπό τή θεία Λειτουργία πού τελέσαμε καί σήμερα ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἀλλά καί ὅλες τίς ἑορτές καί τίς Κυ­ρια­κές. Διότι τί εἶναι ἡ θεία Λειτουρ­γία; Εἶναι ἡ δική μας συμμετοχή στήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων ἀποστό­λων, τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, πού ἔζη­σαν κοντά του καί ἄκουσαν τόν λόγο του, ἀλλά πολύ περισ­σό­τερο πού βρέθηκαν δίπλα του στόν Μυστικό Δεῖπνο, καί μάλιστα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος πού ἀνέ­πε­σε καί στό στῆθος του, καί πα­ρέ­λα­βαν τά ἄχραντα μυστήρια, τή με­τάληψη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴ­νου ὡς Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, τά ὁποῖα τούς παρέδωσε ὁ Ἰησοῦς μέ τήν ἐντολή νά τό ἐπανα­λαμ­βά­νουν «εἰς ἀνάμνησίν» του.

Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ὅμως καί ἡ συμμετοχή μας στή ζωή τῶν ἁγίων, πού ἔγραψαν τά ἱερά αὐτά κείμενα, τίς εὐχές καί τίς δεήσεις τῆς θείας Λειτουργίας, τά ὁποῖα χρη­σιμοποιοῦμε καί ἐμεῖς μέχρι σή­μερα, ἀλλά καί τῶν ἀναρι­θμή­των ἁγίων πού τήν τέλεσαν ἀνά τούς αἰῶνες καί μνημονεύονται σέ αὐτήν.

Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά μετέ­χουμε καί ἐμεῖς στή θεία Λειτουρ­γία μέ συναίσθηση ὅτι ἡ μετοχή σέ αὐτή δέν εἶναι μία ἁπλή παρουσία. Εἶναι κοινωνία πρωτίστως μέ τόν Χριστό ἀλλά καί μέ τούς ἀποστό­λους καί ὅλους τούς ἁγί­ους. Καί μέσα ἀπό τή θεία Λει­τουρ­γία ἀξιω­νό­μαστε καί ἐμεῖς, ἄν καί χοϊκοί καί εὐτελεῖς καί ἀδύ­ναμοι, νά ἀπο­κτοῦμε τά βιώματα τῶν ἁγίων· νά ἀκοῦμε καί νά βλέ­πουμε ὅσα εἶδαν καί ὅσα ἄκουσαν καί ἐκεῖ­νοι.

Ἀδελφοί μου, τιμώντας σήμερα τόν ἅγιο ἀπόστολο καί εὐαγ­γε­λι­στή Ἰωάννη, τόν θεολόγο καί ἠγα­πημένο μαθητή τοῦ Κυρίου, ἄς δι­δαχθοῦμε ἀπό τίς θεῖες ἐμπειρίες καί τά οὐράνια βιώματά του, τῶν ὁποίων μᾶς καθιστᾶ κοινωνούς μέ τόν λόγο του, καί ἄς ἀκολου­θή­σουμε τό παράδειγμα τῆς ἀγάπης του πρός τόν Χριστό γιά νά ἀξιώ­σει καί ἐμᾶς, διά πρεσβειῶν του, νά ζήσουμε τήν ἐμπειρία τῆς πα­ρουσίας του στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ