Κατά το διήμερο 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας η εορτή των Αγίων Αναργύρων.

Την Τρίτη 31 Οκτωβρίου το απόγευμα, ο Σεβ.Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό στον Στενήμαχο Ημαθίας.

Την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου το πρωί, ανήμερα της εορτής των Αγίων Αναργύρων, ο Σεβ.Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, χοροστάτησε στον όρθρο, τέλεσε την θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Βεροίας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Ἡ πηγή τῶν ἰαμάτων, ἕνα καί μόνον ἐθεράπευε τοῦ ἔτους· ἡ σκη­νή τῶν Ἀναργύρων, ἅπαν τό πλῆ­θος θεραπεύει τῶν νοσού­ντων», ἔψαλαν, ἀδελφοί μου, πρό ὀλίγου οἱ χοροί τῶν ἱεροψαλτῶν πρός τιμήν τῶν ἁγίων ἐνδόξων Ἀναρ­γύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, πα­ρου­σιάζοντάς μας τίς δύο ἀντί­θετες πραγματικότητες στίς ὁποῖες ἀναφέρεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καί ποιές εἶναι αὐτές; Ἡ πρώτη πραγματικότητα εἶναι αὐτή τήν ὁποία μᾶς ἀφηγεῖται ὁ ἱερός εὐαγ­γελιστής σχετικά μέ τήν Προ­βα­τική κολυμβήθρα, ἐκεῖ ὅπου ἔκειτο «πλῆθος τυφλῶν καί χω­λῶν» καί κάθε εἴδους ἀσθενῶν, πε­ριμένοντας τήν κάθοδο τοῦ ἀγ­γέλου, πού θά τάρασσε τό νερό. Ὅμως ἐκεῖ ἕνας μόνο θερα­πευ­ό­ταν τόν χρόνο, ὅποιος προλά­βαινε νά μπεῖ πρῶτος, γι᾽αὐτό καί ὁ πα­ρά­λυτος τόν ὁποῖο θεράπευσε ὁ Χρι­στός περίμενε 38 ὁλόκληρα χρό­νια.

Ἡ δεύτερη πραγματικότητα εἶναι αὐτή τοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων, ἐκεῖ ὅπου ὅποιος προσέ­τρεχε θεραπευόταν, χωρίς ἐξαί­ρε­ση, χωρίς ἀναμονή. Γιατί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, τῶν ὁποίων τήν ἱερά μνήμη τελοῦμε σήμερα, ἀδελφοί μου, διέχεαν τή χάρη πού ἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό σέ ὅλους τούς ἀσθενεῖς πού ἔσπευδαν πρός αὐ­τούς ζητώντας τή θεραπεία καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τίς ἀσθένειες πού τούς ταλαιπωροῦσαν καί τούς κατέτρυχαν. Ἔκαναν δηλαδή αὐτό πού ἔκαναν καί ὅταν βρισκόταν ἐν ζωῇ, θεραπεύοντας μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ὅλους τούς ἀρρώστους πού ζητοῦσαν τή βοήθειά τους.

Δέν τό ἔκαναν ὅμως αὐτό μόνο στό παρελθόν. Δέν τό ἔκαναν μό­νο στόν ναό τους καί στό περί­φη­μο μοναστήρι τους στήν Κων­στα­ντινούπολη. Τό κάνουν, ἀδελφοί μου, καί σήμερα. Τό κάνουν καί σέ αὐτό τόν ἱερό ναό πού εἶναι ἀφιε­ρωμένος στή χάρη τους καί σέ κά­θε ἱερό τους ναό καί γιά κάθε πι­στό πού προσφεύγει σ᾽ αὐτούς, πού ἀσπάζεται μέ εὐλάβεια τήν ἱερή τους εἰκόνα, πού ζητᾶ μέ πίστη τήν ἐπέμβαση καί τή θεραπεία.

Πόσο πιό προνομιοῦχοι εἴμεθα ἐ­μεῖς, ἀδελφοί μου, οἱ ὁποῖοι ἔχου­με αὐτή τή μεγάλη εὐλογία στή ζωή μας. Νά ἔχουμε προστάτες καί βοηθούς καί θεραπευτές τούς ἁγί­ους Ἀναργύρους καθημερινά στή ζωή μας καί νά μποροῦμε νά κα­τα­φεύγουμε στή χάρη τους μέ τή βεβαιότητα ὅτι θά λάβουμε τήν ἴαση καί τή θεραπεία πού ζητοῦμε, γιατί οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμια­νός εἶναι φιλεύσπλαγχνοι καί φι­λάν­θρωποι καί προσφέρουν τή χά­ρη πού ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό ἀφει­δῶς καί μέ πολλή ἀγάπη στούς ἀν­θρώπους.

Ἡ μεγάλη ὅμως αὐτή εὔνοια τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, ἔνα­ντι τῶν παλαιῶν Ἰσραηλιτῶν πού ἀνέμεναν τή θεραπεία ἀπό τήν κάθοδο τοῦ ἀγγέλου στήν Προβα­τι­κή κολυμβήθρα, θά πρέπει νά μᾶς παρακινήσει, ὥστε νά ἀνταπο­κριθοῦμε σέ αὐτή μέ τή στάση μας καί τή ζωή μας.

Θά πρέπει νά μᾶς παρακινήσει ὄχι μόνο νά μήν περιμένουμε ἀδρα­νεῖς τή θεραπεία τῆς ὅποιας σωματικῆς ἤ ψυχικῆς μας ἀσθε­νείας, ἀλλά νά προσπαθοῦμε καί νά ἀγωνιζόμεθα νά ὁμοιάσουμε στή ζωή μας τούς ἑορταζομένους ἁγίους Ἀναργύρους. Νά τούς ὁμοι­ά­σουμε στήν πίστη στόν Θεό καί στήν ἀγάπη στόν Θεό καί στούς ἀν­θρώπους. Διότι ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη τους στόν Θεό, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη τους στούς ἀνθρώπους ἦταν αὐτές πού προσείλκυσαν τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Πολλές φορές, ἀδελφοί μου, ἀντι­μετωπίζουμε τίς δύο αὐτές ἀρετές ἐπιπόλαια καί ἐπιφανειακά. Λέμε ὅτι ἔχουμε πίστη στόν Θεό, γιατί βαπτισθήκαμε χριστιανοί καί πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία. Λέμε ὅτι ἔχουμε πίστη στόν Θεό, γιατί στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας προσευχόμεθα καί ἐπικαλού­με­θα τή βοήθειά του. Ὅμως αὐτή δέν εἶναι ἡ πίστη πού περιμένει ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς. Δέν εἶναι ἡ πίστη πού εἶχαν οἱ ἅγιοι Ἀνάρ­γυ­ροι. Ὁ Χριστός θέλει τήν πίστη μας νά μήν περιορίζεται στά λόγια ἀλ­λά νά ἀποδεικνύεται μέ ἔργα, γι­ατί, ὅπως λέει καί ὁ ἅγιος Ἰάκω­βος ὁ ἀδελφόθεος, «πίστις ἄνευ ἔρ­γων νεκρά ἐστί». Πίστη δηλαδή πού δέν τεκμηριώνεται μέ ἔργα εἶναι νεκρή. Δέν ἔχει κανένα νόη­μα καί καμιά σημασία.

Καί ποιά εἶναι τά ἔργα μέ τά ὁποῖα θά πρέπει νά ἀποδεικνύ­ου­με τήν πίστη μας; Εἶναι, ἀδελφοί μου, τά ἀγαθά ἔργα, τά ἔργα τῶν ἀρετῶν, τά ἔργα τῆς ἀγάπης. Ἀπο­δει­κνύουμε τήν πίστη μας στόν Χριστό, ὅταν κάνουμε ὅσα μᾶς λέει νά κάνουμε, ὅταν τηροῦμε τίς ἐντολές. Διαφορετικά μπορεῖ νά λέμε ὅτι τόν πιστεύουμε, ἀλλά στήν πράξη τόν ἀρνούμεθα, ἐφό­σον τά ἔργα μας καί ἡ ζωή μας δέν εἶναι αὐτά πού Ἐκεῖνος μᾶς ζητᾶ.

Ἐάν ὅμως προσπαθοῦμε νά ἐφαρ­μό­ζουμε ὅσα μᾶς δίδαξε, ἐάν κυ­ρίως προσφέρουμε ἔργα ἀγάπης, βοηθείας καί συμπαραστάσεως στούς ἀδελφούς μας πού ἔχουν τήν ἀνάγκη μας καί ἀναστρε­φό­μεθα στόν κόσμο ὄχι ἐπιδιώ­κο­ντας τό δικό μας συμφέρον ἀλλά τό συμφέρον τῶν ἄλλων, τότε, ἀδελ­φοί μου, θά ἀνταποκρινόμεθα στή μεγάλη αὐτή εὔνοια τοῦ Θεοῦ, νά παρέχει καί σέ μᾶς τόσο πλού­σια τή χάρη του διά τῶν ἑορταζο­μέ­νων ἁγίων Ἀναργύρων, ἀλλά καί νά τήν προσελκύουμε ἀκόμη περισσότερο στή ζωή μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην θεία Λειτουργία :

«Καί ἔτι καθ᾽ ὑπερβολήν ὁδόν ὑμῖν δείκνυμι».

Ἑορτή τῶν ἁγίων καί θαυμα­τουρ­γῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ καί στό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα ἀκούσαμε τόν πρωτο­κο­ρυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο νά ὑπενθυμίζει στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου ἀλλά καί πρός ὅλους ἐμᾶς δύο μεγάλες ἀλήθειες.

Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ὅλοι ὅσοι βα­πτισθήκαμε στό ὄνομα τοῦ Χρι­στοῦ εἴμεθα μέλη τοῦ σώματός του. Ἀνήκουμε σέ Ἐκεῖνον καί συγ­χρόνως ἀποτελοῦμε μαζί μέ τούς ἀδελφούς μας τό κοινό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία.

Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἔχει δώσει στόν καθένα μας διαφορετικά χαρίσματα, ἀνάλογα μέ τήν προσωπικότητα καί τήν ἰδιο­συγκρασία του, μέ σκοπό νά ἐξυπηρετοῦν τίς ἀνάγκες τοῦ σώ­ματος τοῦ Χριστοῦ καί νά οἰκοδο­μοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, χωρίς αὐτό νά ἀποτελεῖ διάκριση ἤ ἄνιση με­τα­χείριση ἀπό τήν πλευρά τοῦ Θεοῦ.

Ἐπειδή ὅμως ὁ ἀπόστολος γνω­ρί­ζει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία πολλές φορές δέν μπορεῖ νά κα­τα­νοήσει τόν λόγο τῶν διαφορε­τι­κῶν χαρισμάτων πού ἔχει δώσει ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους, καί συχνά ἡ διαφορετικότητα ἐξελίσσεται σέ ἀνταγωνιστικότητα μεταξύ τους, γι᾽ αὐτό ὄχι μόνο συστήνει στούς Κορινθίους νά ἐπιδιώκουν τά «κρείττονα» χαρίσματα, τά πλέον τέλεια, μέ τόν προσωπικό τους ἀγώνα, ἀλλά τούς ὑποδεικνύει, καί συγχρόνως ὑποδεικνύει καί σέ μᾶς, τόν δρόμο πού πρέπει νά ἀκο­λουθήσουμε, ἐφόσον θέλουμε ὄντως νά ἔχουμε τά ὑψηλά καί κρείττονα χαρίσματα.

Μᾶς ὑποδεικνύει, λοιπόν, ἀδελ­φοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν καθ᾽ ὑπερβολήν ὁδόν. Μᾶς ὑποδει­κνύει ὅ,τι ὑψηλότερο, ὅ,τι σπου­δαι­ότερο καί ὅ,τι σημαντικότερο μπορεῖ νά ἐπιδιώξει καί νά ἐπι­τύ­χει ὁ ἄνθρωπος, καί αὐτό εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη, ἡ θεία ἀρε­τή, διότι ὁ Θεός τήν δια­θέτει στόν ὑπέρτατο βαθμό καί ἡ ὕπαρξή του ταυτίζεται μέ αὐτήν, ἐφόσον «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι».

Αὐτή τήν ὁδό τῆς ἀγάπης μᾶς ὑποδεικνύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, διότι εἶναι ἡ μόνη ὁδός πού μπορεῖ νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο πολύ ψη­λά, νά τόν κάνει νά ξεπεράσει τά πάντα καί νά φθάσει στόν Θεό. Γιατί ἡ ἀγάπη ὑπερκαλύπτει ὅλες τίς ἀρετές, καθώς αὐτός πού ἔχει τήν ἀρετή τῆς ἀγάπης ἔχει καί ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές.

Ὁ ἀπόστολος ἀναφέρεται βε­βαί­ως στήν πραγματική ἀγάπη. Ὄχι σέ αὐτήν πού περιορίζεται σέ συναι­σθηματισμούς καί ὡραῖα λό­για, ἀλλά σέ αὐτήν ἡ ὁποία κάνει τόν ἄνθρωπο νά ὑπερβαίνει τόν ἑαυ­τό, νά θυσιάζει τόν ἑαυτό του γιά τό καλό τοῦ συνανθρώπου του, ἔστω καί ἄν αὐτός εἶναι ὁ ἐχθρός μας.

Αὐτή τήν ἀγάπη εἶχαν, ἀδελφοί μου, καί οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δα­μια­νός. Εἶχαν τόσο μεγάλη ἀγάπη πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὥστε συνέπασχαν μαζί τους καί ἔσπευ­δαν νά τούς θεραπεύσουν ὄχι μό­νο μέ τήν ἰατρική ἐπιστήμη πού κα­τεῖχαν ἀλλά καί μέ τήν προ­σευ­χή τους καί τή χάρη πού ὁ Θεός τούς εἶχε δώσει πλούσια.

Καί τούς τήν εἶχε δώσει, διότι οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δα­μια­νός δέν ἐπεδίωκαν τίποτε γιά τόν ἑαυτό τους. Δέν ἐπιζητοῦσαν οὔτε δόξα, οὔτε τιμές, οὔτε χρή­ματα. Αὐτό πού ἐπεδίωκαν ἦταν νά χαρίσουν τήν ἴαση στούς ἀν­θρώ­πους καί νά τούς ἀπαλλάξουν ἀπό τόν πόνο καί τά δεινά τῆς ἀσθενείας τους, καί ἀκόμη νά τούς δείξουν μέσα ἀπό τή δική τους ἀγάπη τήν ἀγάπη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του.

Μέ αὐτό τόν τρόπο βάδισαν οἱ ἅγιοι καί θαυματουργοί Ἀνάργυ­ροι τήν καθ᾽ ὑπερβολήν ὁδό πού μᾶς συστήνει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, καί γι᾽ αὐτό ἔλαβαν καί καθ᾽ ὑπερβολήν τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν θερα­πεύ­ουν μόνο ἐν ζωῇ τούς ἀνθρώ­πους, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή τους καί νά εἶναι καί γιά ὅλους ἐμᾶς ὄχι μόνο καταφυγή καί βοή­θεια, ἀφοῦ μποροῦμε νά προστρέ­χουμε στή χάρη τους, νά ζητοῦμε τήν ἐπέμβασή τους καί νά λαμ­βά­νουμε τή θεραπεία τῶν σωμα­τι­κῶν ἀλλά καί τῶν ψυχικῶν μας ἀσθενειῶν, ἀλλά εἶναι καί παρά­δειγ­μα καί πρότυπο γιά ὅλους ἐμᾶς πού θέλουμε νά βαδίσουμε τήν «καθ᾽ ὑπερβολήν ὁδόν», τήν ὁδό τῆς ἀγάπης.

Πολλές φορές, ἀδελφοί μου, ζη­τοῦμε καί ἐμεῖς νά διακριθοῦμε· ζητοῦμε νά ξεχωρίσουμε ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους καί ἀναζη­τοῦ­με τρόπους γιά νά τό ἐπιτύχουμε, ξεχνώντας ὅμως ὅτι ὁ κατ᾽ ἐξοχήν τρόπος γιά νά διακριθοῦμε, ὄχι στά μάτια τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά στά μάτια τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει καί βαρύνουσα σημασία, γιατί ἡ διά­κρι­ση αὐτή δέν εἶναι προσωρινή, ἀλλά μόνιμη καί αἰώνια, εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς μας, εἶναι ἡ θυσιαστική μέριμνά μας γι᾽ αὐτούς καί γιά ὅλες τίς ἀνάγκες τους.

Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα, ἀδελ­φοί μου, τούς ἁγίους Κοσμᾶ καί Δαμιανό, τούς θαυματουργούς ἁγί­ους Ἀναργύρους πού ἔκαναν πράξη ζωῆς τήν ἀγάπη, ἄς προ­σπαθήσουμε νά ἀκολουθήοουμε καί ἐμεῖς τόν ἴδιο δρόμο. Καί ἀφή­νοντας κατά μέρος ἄλλες ὑπερβο­λές τῆς ζωῆς μας, ἄς βαδίσουμε καί ἐμεῖς τήν καθ᾽ ὑπερβολήν ὁδό, τήν ὁδό τῆς ἀγάπης, γιά νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ