Η Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. (ΦΩΤΟ)

YpapapntiMhtropolhVerias2019

YpapapntiMhtropolhVerias2019

Κατά το διήμερο 1 και 2 Φεβρουαρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου.

 

Την παραμονή της εορτής το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου στην Πατρίδα του Δήμου Βεροίας.

Ανήμερα της εορτής ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου Βεροίας. Στο τέλος χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Ιωάννη Τρέβλια.

 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό:

«Δετε καί μες, σμασιν ν­θέοις, Χριστῷ συναντηθμεν, καί δεξώμεθα ατόν».

Μία συνάντηση ορανοῦ καί γς, μία συνάντηση τοῦ Θεοῦ μέ τόν νθρωπο καί τοῦ νθρώπου μέ τόν Θεό ορτάζουμε στόν πανη­γυ­ρίζοντα ατόν ερό ναό τς παπαντς τοῦ Κυρίου. 

ς βρέφος τεσσαρακονθήμερο εσέρχεται ὁ Χριστός στόν ναό τοῦ Σολομντος στίς γκάλες τς Πα­ναγίας Μητρός του γιά νά κ­πληρώσει τήν πιταγή τοῦ νόμου καί νά δείξει τι γινε νθρωπος κατά πάντα, στε νά μς προσ­φέρει πρότυπο ζως καί τηρήσεως τοῦ νόμου τοῦ Θεο

Εσέρχεται μως καί γιά νά συ­ναντήσει τόν πρεσβύτη Συμεών, ὁ ποος λόκληρη τή ζωή του πε­ρίμενε τόν Μεσσία καί προσευ­χό­ταν στόν Θεό νά τόν ξιώσει νά τόν δεῖ πρίν νά πεθάνει.

Καί ἡ προσευχή του κπληρώ­νε­ται καί ἡ πιθυμία του κανοποιε­ται καί ὁ Συμεών ξιώνεται νά δεῖ ατόν πού πολλοί δίκαιοι καί προ­φτες πεθύμησαν νά δον καί νά συναντήσουν καί δέν μπόρεσαν. Καί ξιώνεται χι μόνο νά τόν δεῖ καί νά τόν συναντήσει, λλά νά τόν πάρει στά χέρια του καί νά ε­χαριστήσει τόν Θεό γιά τήν κπλή­ρωση τοῦ πόθου του.

Στό σημεο ατό κριβς γκει­ται τό νόημα καί ἡ σημασία ατς τς συναντήσεως. Ὁ πρε­σβύ­της Συμεών δέν βλέπει μόνο τόν Χριστό, λλά καί ντιλαμ­βά­νεται ποιός εναι καί ποιά ξία χει ἡ παρουσία του γιά τόν διο. Δέν τόν βλέπει μόνο, πως λοι κενοι πού βρισκόταν τήν δια στιγ­μή στόν ναό τοῦ Σολομντος, λλά τόν παίρνει στίς γκάλες του καί εχαριστεῖ τόν Θεό γιά τό δρο πού τοῦ χάρισε. Ὁ πρεσβύ­της Συμεών ντιλαμβάνεται τι συναντώντας τόν Χριστό πού ε­ναι ἡ Ζωή, μπορεῖ νά πέλθει πό τήν πίγεια καί πρόσκαιρη ζωή, γιατί χει γνωρίσει ατόν πού χα­ρίζει τήν αώνια ζωή. ντιλαμβάνεται τι συναντώντας τόν Χριστό, πού εναι ὁ ρχων τς ερήνης, μπορεῖ νά φήσει ερηνικός τόν κόσμο, γιατί εδε ατόν πού χαρίζει τή σω­τηρία καί φέρνει τήν ερήνη καί τήν καταλλαγή μεταξύ Θεοῦ καί νθρώπων.

Στή διάρκεια τς πιγείου ζως τοῦ Κυρίου μας πολλοί ταν ατοί πού τόν εδαν, πολλοί ταν ατοί πού πεδίωξαν νά τόν δον, πού τόν περίμεναν κεῖ πό που θά περ­νοσε, πού συνωστίσθηκαν γιά νά τόν δον καί νά τόν πλησιά­σουν, πού θέλησαν νά τόν συνα­ντή­σουν καί νά τοῦ μιλήσουν. Πόσοι μως τόν συνάντησαν πραγ­ματικά καί οσιαστικά; Πόσοι θά μποροσαν νά παναλάβουν τούς λόγους τοῦ πρεσβύτου Συ­μεών «εδον οἱ φθαλμοί μου τό σω­τήριόν σου»;

σφαλς χι λοι. ς θυμηθο­με τόν νέο πού τόν πλησίασε γιά νά τόν ρωτήσει πς θά κερδίσει τήν αώνια ζωή, καί «πλθε λυ­πού­μενος», ἤ τούς ννέα λεπρούς, πού ν καί περίμεναν τόν Χριστό γιά νά τοῦ ζητήσουν νά τούς θερα­πεύσει, μετά δέν πέστρεψαν γιά νά τόν εχαριστήσουν,κόμη τούς Γεργεσηνούς, πού νῶ εδαν τι θεράπευσε τούς δύο δαιμονι­σμένους συμπολίτες τους τόν πλη­σίασαν γιά νά τοῦ πον νά πομα­κρυνθεῖ πό τήν πόλη τους.

Στά παραδείγματα ατά θά μπο­ρού­σαμε νά προσθέσουμε πολύ πε­ρισσότερα, γιατί πολλοί ταν κε­νοι οἱ ποοι τόν εδαν, τόν κου­σαν, δέχθηκαν τίς εεργεσίες του, λλά ἡ ψυχή τους δέν τόν συνά­ντησε.ταν γιατούς μία πιφα­νει­ακή καί πιπόλαιη γνωριμία χωρίς βάθος, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ντίκρυσμα.

λλά ς μήν βιασθομε νά κρί­νουμε καί νά κατακρίνουμε α­τούς τούς νθρώπους, γιατί συχνά μπορενά βρισκόμεθα καί μες στή δική τους θέση καί νά ντιδρομε μέ τόν διο τρόπο. Νά βλέπουμε τόν Χριστό, νά τόν συναντομε στή μελέτη τολόγου του, στή θεία Λειτουργία καί στά ερά μυ­στήρια,λλά νά μήν ποκομί­ζου­με τίποτε πό ατή τή συνάντηση. Νά μήν μς γγίζει, νά μήν α­σθα­νόμεθα τίποτε μέσα στήν ψυχή μας. Ετε γιατί νος καί ψυ­χή μας εναι γεμάτα πό λλα πράγ­μα­τα, πό λογισμούς, πό μέρι­μνες, πό πάθη καί μαρτίες ετε γιατί δέν δίδουμε σημασία σέ ατή τή συνάντηση, γιατί μς χει γίνει συνήθεια, γιατί προσερχόμεθα σέ ατή πό ποχρέωση κόμη καί πό νάγκη.

Γιατό καί πρεσβύτης Συμεών ποτελεπρότυπο καί πόδειγμα τς συναντήσεως τονθρώπου μέ τόν Θεό. ζησε μέσα στήν ψυ­χή του ατή τή συνάντηση μέ τόν Θεό, γιατί τήν πιθυμοσε, τήν πο­θοσε, προσευχόταν γιατή, τήν εχε κάνει στόχο καί σκοπό τς ζω­ς του. Καί ὁ Θεός τόν ξίωσε νά τήν ζήσει, πως τό πιθυμοσε, πως εναι πρόθυμος νά τό κάνει καί γιά μς, άν προσερχόμεθα στή συνάντηση μέ τόν Χριστό μέ τήν δια λαχτάρα καί μέ τήν δια προετοιμασία μέ τήν ποία προ­σλ­θε καί Συμεών.

ς κούσουμε, λοιπόν, τήν προ­τροπή τοερομνογράφου, τήν ποία προέταξα, «Δετε καί μες, σμασιν νθέοις, Χριστσυναντη­θμεν, καί δεξώμεθα ατόν», καί μέ τήν ποία μς καλεχι μόνο νά συναντηθομε μέ τόν Χριστό, λλά νά τόν δεχθομε στήν ψυχή μας γιά νά τήν λλοιώσει, γιά νά τήν μεταμορφώσει καί γιά νά μς χαρίσει τή σωτηρία.

Σέ μς παφίεται, λοιπόν, άν πιθυμομε ατή τή συνάντηση νά σπεύσουμε καί νά εμεθα πάντοτε τοιμοι προκειμένου νά συναντήσουμε τόν Χριστό μέσα πό τά μυστήρια τς κκλησίας, μέσα πό τήν προσευχή μας καί μέσα πό τή σχέση μας μέ τήν κκλησία καί τή ζωή της. ς προβληματισθεκαθένας μας πς μπορομε νά ξιοποιήσουμε ατή τή συνάντηση.

 

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θ. Λειτουργία :

«Σοῦ δέ ατς τήν ψυχήν διελεύ­σεται ρομφαία».

Στόν ναό τοῦ Σολομντος φέρει σή­μερα ἡ Παναγία Παρθένος τό τεσ­σαρακονθήμερο βρέφος της. Τό φέρει γιά νά κπληρώσει τόν τύπο τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου. Τό φέρει μως, χωρίς νά τό γνωρίζει, καί γιά νά κπληρώσει ὁ Θεός τήν πιθυμία νός κλεκτοῦ δούλου του, τοῦ πρεσβύτου Συμεών, ὁ ποος πί χρόνια τόν κέτευε νά τόν ξιώσει νά δεῖ τόν Μεσσία καί νά πάρει στά χέρια του τόν Σω­τή­ρα τοῦ κόσμου.

Καί ἡ ντολή τοῦ Νόμου κ­πλη­ροται καί ὁ πόθος τοῦ ελαβος πρεσβύτου γίνεται πραγματικότης, καί ὁ Θεός φωτίζει τόν νοῦ του χι μόνο γιά νά δεῖ «τό σωτήριον» του, λλά καί γιά νά προφητεύσει γιά τό μέλλον τοῦ βρέφους πού κρα­­τᾶ στά χέρια του καί τς Μη­τέ­ρας του. 

πό τή στιγμή πού ἡ ταπεινή Κό­ρη τς Ναζαρέτ πήντησε στόν ρ­χάγγελο Γαβριήλ τό «δού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρμα σου», ἡ ζωή της νώθηκε μέ τό παι­δίο πού συνέλαβε κ Πνεύ­μα­τος γίου, μέ τόν Υό καί Λόγο τοῦ Θεο, στόν ποο θά δάνειζε τήν νθρώπινη σάρκα. τσι ἡ προφη­τεία τοῦ Συμεών γιά τόν Χριστό δέν εναι νεξάρτητη πό ατήν γιά τήν Παναγία Μητέρα του. άν κενος «κεται ες πτσιν καί νά­στασιν πολλν … καί ες ση­με­ον ντιλεγόμενον», άν δη­λα­δή ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο θά γίνει γιά κεί­νους πού θά τόν πιστεύσουν ατία σωτηρίας, νῶ γιά κείνους πού δέν θά θε­λή­σουν νά τόν πιστεύσουν ἤ θά τόν ρνηθον ατία καταδίκης καί κα­τα­κρίσεως, καί λλοι θά στα­θον δίπλα του, νῶ λλοι θά τόν μ­φι­σβητήσουν, γιά τήν Παναγία Μη­τέρα του ατή ἡ διχοστασία, ατή ἡ διάσπαση τν νθρώπων πού θά προκαλέσει, θά χει δυνηρές συ­νέ­πειες. Θά εναι σάν μία ρομ­φαία πού θά διαπεράσει τήν ψυχή της.

Ἡ Παναγία μας δέν μπορεῖ νά κα­­ταλάβει κείνη τή στιγμή τό νό­η­­μα τς προφητείας τοῦ Συ­μεών, λλά σφαλς θά τό θυ­μη­θεταν θά βλέπει λλους νά κο­λου­θον τόν Υό της καί νά κον τούς λόγους του, καί λ­λους νά τόν κατηγορον, νά ψά­χνουν φορμές γιά νά τόν κατα­κρίνουν καί γιά νά τόν συκοφα­ντήσουν, νά στήνουν παγίδες καί νά προσπα­θον νά τόν διαβάλ­λουν στούς ν­θρώπους, καί στό τέ­λος, ταν λα ατά δέν πο­δίδουν, νά τόν προδίδουν γιά τριά­κοντα ργύρια καί νά τόν νε­βάζουν στόν Σταυ­ρό ς κακοργο.

«Σοῦ δέ ατς τήν ψυχήν διε­λεύ­σεται ρομφαία». 

Γιά τήν ψυχή τς Παναγίας Μη­τέ­­ρας τοῦ Κυρίου ρομφαία εναι ἡ θλίψη καί ἡ δύνη πού προκαλεῖ ἡ στάση τν νθρώπων πέναντι στόν Υό της, ὁ ποος «διλθεν ε­εργετν καί ώμενος» τούς ν­θρώπους. Ρομφαία εναι ἡ ασθη­ση τς γνωμοσύνης καί τς δι­κί­ας πού πομένει ὁ Χριστός, ὁ ποος γκατέλειψε τούς πατρι­κούς κόλ­πους γιά νά λθει στή γῆ καί νά σώσει τόν πλανηθέντα ν­θρωπο. Ρομφαία γιά τήν Παναγία εναι ὁ πόνος τοῦ Υοῦ της, τόν ποο πομένει χάριν τν νθρώ­πων καί ατν κόμη τν σταυ­ρωτν του.

μως ἡ προφητεία τοῦ πρεσβύ­του Συμεών μπορεῖ νά φορᾶ τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, φορᾶ μως καί λους σους νά τούς αἰῶνες πιστεύουν στόν Υό της καί συντάσσονται μαζί του. λους κείνους οἱ ποοι τόν κρα­τον μέσα στήν ψυχή τους μέ γάπη, πως τόν κρατοσε καί ἡ Πα­­ναγία μας στήν γκάλη της. 

Καί τούς φορ, για­τί στήν πο­ρεία τς ζως τους δοκιμάζουν καί ατοί πόνους καί θλίψεις καί α­σθάνονται τή ρομφαία τν πει­ρασμν καί τν πογοητεύ­σεων, τς κακίας καί τν διωγμν, σων ντιστρατεύο­νται τόν Χρι­στό νά διαπερνκά­ποιες φορές καί τή δική τους ψυχή. Γιατί ἡ συμ­­πό­ρευση μέ τόν Χριστό τούς φέρνει ναγκαστικά ντιμέτω­πους μέ κείνους πού τόν μφι­σβητον, πού τόν ρνονται, πού θέλουν νά ξαφανίσουν τό νομά του, πού ασθάνονται τι τούς λέγ­χει λόγος καί τό θέλημά του. Καί α­τοί βρίσκουν πολλές ρομφαες γιά νά διαπερνον τίς ψυ­χές τν πι­στν. Εναι οἱ θλί­ψεις καί οἱ διωγ­μοί, γιά τούς ποί­ους επε ὁ Χριστός τούς μα­θητές του τι θά τούς ντιμετωπίσουν καί κενοι, πως καί ὁ διος. Εναι οἱ κα­­κίες, τά σχόλια καί οἱ ερω­νεες πού μπορεῖ νά δοκιμάζουμε καί ­μες κάποιες φορές, ταν μο­λο­γο­με τήν πίστη μας, ταν μέ τή ζωή μας δείχνουμε τι εμε­θα μέ­λη τοσώματος τοῦ Χριστοῦ καί πιστά τέκνα τς κκλησίας του. 

μως δέν θά πρέπει νά νησυ­χο­με γιά λα ατά, δέν θά πρέπει νά πογοητευόμεθα καί νά πο­θαρ­­ρυ­νόμεθα. Θά πρέπει νά μς πα­­ρη­γορεῖ καί νά μς διδάσκει ἡ πο­μονή τς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυ­ρίου μας. Θά πρέπει νά μς νθαρρύνει ὁ λόγος τοῦ πρεσβύ­του Συμεών γιά τόν Χριστό τι «οτος κεται ες πτσιν καί νά­στασιν πολλν», διότι τιδήποτε καί άν πομείνουμε στή ζωή μας γιά χάρη του, Ατός εναι ἡ νά­στα­σή μας καί εναι ἡ σωτηρία μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 

YpapapntiMhtropolhVerias2019 2