Την Κυριακή 8 Ιουλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο πανηγυρίζον Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, το οποίο ανήκει στην ενορία Υπαπαντής Βεροίας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἱνατί ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»
Ἕναν παραλυτικό, ἕναν παράλυτο ἄνθρωπο, μᾶς παρουσίασε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τόν ὁποῖο ἔφεραν οἱ οἰκεῖοι του καί οἱ φίλοι του ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ γιά νά τόν θεραπεύσει.
Ὅποιος ὅμως πιστεύει ὅτι ὁ παράλυτος ἦταν ὁ μοναδικός ἀσθενής σέ αὐτή τήν περικοπή, ἴσως κάνει λάθος. Διότι βαρύτερα ἀσθενεῖς ἀπό τόν παράλυτο ἦταν οἱ γραμματεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀκούοντας τόν Χριστό νά συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλύτου σκέφτονται ὅτι ὁ Χριστός βλασφημεῖ. Καί τό σκέφτονται, γιατί δέν θέλουν νά παραδεχθοῦν καί νά πιστεύσουν ὅτι ὁ Χριστός δέν συγχωρεῖ ὡς ἄνθρωπος ἀλλά ὡς Θεάνθρωπος πού ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός προσπαθεῖ νά θεραπεύσει καί αὐτούς, οἱ ὁποῖοι πάσχουν ἀπό πονηρούς λογισμούς, ἀποκαλύπτοντας τίς μύχιες σκέψεις τους: «ἱνατί ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις μέσα στήν καρδιά σας;
Ὁ Χριστός ἀπευθύνεται πρός τούς γραμματεῖς πού τό μόνο πού τούς ἐνδιαφέρει καί τό μόνο πού τούς ἀπασχολεῖ νά εἶναι συνεπεῖς καί νά φαίνονται τυπικοί σέ ὅσα εἶναι ἐξωτερικά καί βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, γιατί νομίζουν ὅτι αὐτά ἔχουν σημασία, καθώς ὅλα τά ὑπόλοιπα παραμένουν ἄγνωστα.
Ὅμως οἱ γραμματεῖς σφάλλουν ὄχι μόνο γιατί ὁ Θεός «ἐτάζει καρδίας καί νεφρούς καί τά κρυφά τῶν ἀνθρώπων», καί δέν ὑπάρχει τίποτε στήν ψυχή καί τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο νά παραμένει ἄγνωστο στόν Θεό, ἀλλά καί ἐπειδή οἱ πονηροί λογισμοί πού ἔχουν στήν καρδιά τους ἀποτελοῦν τήν ἀρχή τῆς ἁμαρτίας, ἀποτελοῦν τό πρῶτο της στάδιο, καί γι᾽ αὐτό εἶναι κατακριτέοι, ὅπως καί ἡ πράξη τῆς ἁμαρτίας.
Αὐτό ἀκριβῶς θέλει νά διδάξει ὁ Χριστός, ἀποκαλύπτοντας μέ τήν ἐρώτησή του τούς πονηρούς λογισμούς τῶν γραμματέων. «Γιατί», τούς λέγει, «κάνετε πονηρές σκέψεις μέσα στήν ψυχή σας;»
Καί γιά νά ἀποδείξει ὅτι ὁ λογισμός τους γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ παραλυτικοῦ εἶναι πονηρός καί ὑστερόβουλος, προτρέπει τόν παραλυτικό νά σηκωθεῖ καί νά πάει στό σπίτι του παίρνοντας μάλιστα μαζί του καί τό κρεβάτι του, ἐπάνω στό ὁποῖο τόν εἶχαν φέρει.
Ἡ ἐρώτηση ὅμως τοῦ Χριστοῦ «ἱνατί ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» δέν ἀπευθύνεται μόνο στούς γραμματεῖς τῆς ἐποχῆς του ἀλλά ἀπευθύνεται καί στόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς, καί στόν κάθε ἕνα ἀπό ἐμᾶς προσωπικά. Διότι δέν εἶναι λίγες οἱ φορές, ἀδελφοί μου, κατά τίς ὁποῖες καί ἀπό τό δικό μας μυαλό καί ἀπό τή δική μας καρδιά περνοῦν λογισμοί πονηροί, περνοῦν σκέψεις ἀμφιβολίας καί ἀπιστίας, περνοῦν σκέψεις κρίσεως καί κατακρίσεως, ἀκόμη καί ὅταν εὑρισκόμεθα μέσα στόν ναό, ἀκόμη καί ὅταν προσευχόμεθα. Καί μπορεῖ νά ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι εἴμεθα συνεπεῖς καί εὐλαβεῖς πιστοί, γιατί ἡ συμπεριφορά μας εἶναι τυπικά σύμφωνη μέ τό εὐαγγέλιο, ὅμως στήν πραγματικότητα ἐλεγχόμεθα ἀπό τούς λογισμούς μας καί ἁμαρτάνουμε ἐξαιτίας αὐτῶν, συχνά χωρίς νά τό συνειδητοποιοῦμε καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Μπορεῖ παραδείγματος χάριν νά ἤρθαμε σήμερα ἐδῶ στόν ὡραῖο αὐτό βυζαντινό ναό πού πανηγυρίζει τή μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, ἀλλά ἀντί νά ἔχουμε στόν νοῦ μας τό μέγα θαῦμα πού ἔζησε ὁ ἅγιος Προκόπιος, τήν ἐμφάνιση δηλαδή ἐνώπιόν του, καί ἐνῶ πήγαινε κατά διαταγή τοῦ αὐτοκράτορος νά καταδιώξει τούς χριστιανούς τῆς Ἀλεξανδρείας, τοῦ τιμίου Σταυροῦ πού συνοδευόταν ἀπό τή φωνή τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος τοῦ ἔλεγε ὅτι ἦταν ὁ ἐσταυρωμένος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο ἐκεῖνος ἐδίωκε, μεταστρέφοντάς τον ἔτσι στή πίστη, ὅπως εἶχε κάνει παλαιότερα καί μέ τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, ἤ ἀντί νά ἔχουμε στόν νοῦ μας τήν καρτερία μέ τήν ὁποία ὑπέμεινε ὁ ἅγιος Προκόπιος τό μαρτύριο, στό ὁποῖο τόν παρέδωσε ἡ ἴδια του ἡ μητέρα, ἐμεῖς μπορεῖ νά ἀμφισβητοῦμε τήν ἀλήθεια τῶν γεγονότων ἤ ἀκόμη νά ἀμφιβάλλουμε γιά τά θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ὁ μεγαλομάρτυς ἅγιος, ἤ ἀντί νά ζητοῦμε τίς πρεσβεῖες καί τή χάρη τοῦ ἁγίου καί νά προσευχόμεθα πρός αὐτόν, ἐμεῖς σκεφτόμεθα ἄλλα πράγματα μέσα στόν ναό, κοσμικά, πράγματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν στήν καθημερινότητά μας καί μᾶς ἐνδιαφέρουν, ἤ ἀκόμη χειρότερα ἀσχολούμεθα μέ τό νά κρίνουμε καί νά κατακρίνουμε τούς ἀδελφούς μας ἤ καί σχεδιάζουμε πῶς θά τούς ἀνταποδώσουμε τήν ἀδικία ἤ τό κακό πού μᾶς ἔκαναν.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἀκούσουμε, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς τήν ἐρώτηση πού ἀπευθύνει σήμερα ὁ Χριστός πρός τούς γραμματεῖς, ὡς ἀφορμή γιά νά ἀγωνιζόμεθα καί νά προσπαθοῦμε νά ἀποφεύγουμε τήν παγίδα τῶν πονηρῶν λογισμῶν μέ τούς ὁποίους ὁ διάβολος μᾶς παρασύρει στήν ἁμαρτία. Καί ἄς μιμηθοῦμε τόν ἑορταζόμενο ἅγιο μεγαλομάρτυρα Προκόπιο, ὁ ὁποῖος παραμερίζοντας κάθε λογισμό πού ἐπιδίωκε νά τόν παρασύρει, ὥστε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη στόν Χριστό καί νά μή στερηθεῖ τή ζωή του, ἐκεῖνος παρέμεινε ἀμετακίνητος στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀπολαμβάνει τώρα τήν αἰώνιο ζωή καί τιμᾶται καί στή γῆ καί στόν οὐρανό ἀπό τόν Θεό.
Τότε μόνο πράγματι, ἀδελφοί μου, θά τιμήσουμε αὐτόν τόν μεγάλο ἅγιο, τόν μεγαλομάρτυρα ἅγιο Προκόπιο, ἐάν προσπαθήσουμε νά ὠφεληθοῦμε μέσα ἀπό τή ζωή του. Διότι καί σέ μᾶς πολλές φορές παρουσιάζει ὁ Θεός εὐκαιρίες, τίς ὁποῖες δέν τίς ἁρπάζουμε γιά νά σώσουμε τόν ἑαυτό μας, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Προκόπιος, ὅπως ἔκανε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἴσως ἐπειδή βρεθήκαμε καί βαπτισθήκαμε νήπια καί ζοῦμε μέσα σέ αὐτή τήν ἐν Χριστῷ ζωή, δέν ἀξιοποιοῦμε τίς εὐκαιρίες πού ὁ Θεός μᾶς παρουσιάζει, γιά νά μπορέσουμε πράγματι νά βιώσουμε καί νά ζήσουμε κατά Θεόν, ὅπως ἔζησαν οἱ ἅγιοι. Τότε μόνο, ἐπαναλαμβάνω, ἡ τιμή μας καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν μεγάλο αὐτό ἅγιο θά εἶναι πραγματική καί θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά δοῦμε προκοπή στήν ἐν Χριστῷ ζωή μας, ὅταν προσπαθήσουμε νά ζήσουμε, ὅπως ἔζησε ὁ ἅγιος Προκόπιος, ὅπως ἔζησε ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀμήν.
